drżenie rąk
Wprowadzenie
Wprowadzenie Choroby Parkinsona nie można zdiagnozować jedynie przy drżeniach. Istnieje wiele przyczyn powodowania drżenia w obu rękach. Najpierw powinniśmy zrozumieć, że istnieje wiele rodzajów wstrząsów. Zgodnie z zależnością między drżeniem a ruchem dobrowolnym drżenie można podzielić na następujące kategorie: drżenie statyczne, drżenie postawy, drżenie celowe i inne drżenie.
Patogen
Przyczyna
Drżenie spoczynkowe: Jest to rytmiczne drżenie występujące w stanie spoczynku lub rozluźnienia mięśni. Ogólna częstotliwość wynosi zwykle 4 g razy na sekundę. Jest ogólnie wolniejsza niż drżenie proste, nieco większa niż częstotliwość drżenia czynnościowego. Amplituda jest nieco mniejsza. Pojawił się w stanie statycznym, zmniejszony lub zniknął podczas ćwiczeń, a częściej na dystalnym końcu kończyny. Drżenie statyczne jest jednym z klinicznych objawów choroby Parkinsona. Statycznemu drżeniu choroby Parkinsona często towarzyszy zwiększone napięcie mięśniowe. Podczas badania można znaleźć sztywność „przypominającą przekładnię” lub „rurkę ołowianą”, co jest łatwe do stwierdzenia, gdy głowa i szyja są zgięte i zgięte, a stawy łokciowe i nadgarstkowe są biernie aktywne. Jego kluczowy odruch może być normalny, bez odruchu patologicznego i zaburzeń czuciowych. Lokalizacja drżenia, częstotliwość i amplituda drżenia są charakterystyczne; to, czy drżenie wpływa na funkcję motoryczną, zależy od nasilenia drżenia.
Drżenie ortodontyczne: drżenie, gdy ciało aktywnie utrzymuje określoną pozycję. Częściej występuje w dystalnym końcu kończyny. Amplituda jest mniejsza, a gołe oko nie jest zauważalne. Czasami drżenia mogą być nieznacznie zauważalne podczas ruchu, ale większość jest najbardziej zauważalna, gdy określona pozycja jest ustalona. Ogólnie drżenie statyczne jest łagodniejsze i szybsze, a ogólna częstotliwość wynosi 8-12 razy / sekundę. Istnieją trzy rodzaje drżenia postawy, które są powszechne w praktyce klinicznej: 1 zmienność drżenia fizjologicznego. Jest to spowodowane wzmocnieniem fizjologicznego drżenia. Takich jak stosowanie adrenaliny, nadczynności tarczycy, guzów chromochłonnych, hipoglikemii, stresu emocjonalnego, lęku, paniki, zmęczenia i innych wstrząsów, obserwowanych również w kokainie, alkoholizmie i reakcjach niepożądanych niektórych leków. Uważa się, że bierze on udział w wzmocnionej reakcji regulacyjnej na receptory adrenergiczne. 2 drżenie rodzinne, znane również jako drżenie proste lub drżenie idiopatyczne. Jest to genetycznie powiązany drżenie, które może wystąpić w każdym wieku, a wielkość drżenia zmienia się w zależności od napięcia mięśniowego. Drżenie obserwuje się głównie w dystalnym końcu kończyny górnej, obejmującym mniej kończyn dolnych, mogą również wystąpić usta, dolny kołnierz, język itp. Zwróć uwagę na różnicowanie od choroby Parkinsona z drżeniem spoczynkowym i drżeniem czynnościowym spowodowanym zmianami móżdżku. 3 trzepotanie. Jest to spowodowane zarówno podstawowymi zmianami zwojowymi, jak i ataksją móżdżku. Ten rodzaj drżenia jest stosunkowo duży, rytm jest wolny, a symetria wpływa na kończyny, a napięcie mięśni jest zmienne. Ten rodzaj drżenia przypomina ptaka trzepoczącego skrzydłami, stąd nazwa „drżenie trzepoczące”. Występuje głównie w zwyrodnieniu wątrobowo-soczewkowym, encefalopatii wątrobowej, mocznicy i innej encefalopatii metabolicznej.
Celowe drżenie: znane również jako drżenie akcji. Odnosi się do drżenia występującego podczas ćwiczeń losowych. Charakteryzuje się najbardziej oczywistym drżeniem w przypadkowym lub bliskim celu, głównie w móżdżku i jego eferentnych zmianach szlaku. Celowemu drżeniu może również towarzyszyć zmniejszenie napięcia mięśniowego, które występuje tylko podczas ruchu kończyn.
Inne drżenia: takie jak drżenie uzależnienia, większość z nich to drżenia akcji, ale także te z drganiami statycznymi. Drżenie ogranicza się głównie do jednej kończyny lub całego ciała. Wielkość jest różna i często nie ma regularności. Większość z nich jest stosunkowo duża i czasami wstrząśnięta. Podczas odwracania uwagi pacjenta drżenie jest często łagodzone; gdy drżenie jest skoncentrowane, objawy nasilają się. Często występują przyczyny psychogenności lub innych oznak uzależnienia.
Zbadać
Sprawdź
Powiązana kontrola
Badanie EEG CT mózgu
Zgodnie z częstą postawą pacjenta i / lub drżeniem czynnościowym po wypiciu wywiad rodzinny bez innych objawów i oznak układu nerwowego powinien rozważyć możliwość wystąpienia idiopatycznego drżenia. Zgodnie z objawami klinicznymi diagnozę można postawić w połączeniu z typem przyczyny. 1 z innymi objawami układu nerwowego lub historią urazu na krótko przed wystąpieniem drżenia. 2 Nadpobudliwość fizjologiczna spowodowana fizycznym, lękowym, depresyjnym, nadczynnością tarczycy itp. 3 ma historię drżenia psychicznego (sercowego). 4 nagły początek lub postęp segmentacji. 5 pierwotnych drżeń erekcyjnych. 6 tylko drżenia specyficzne dla lokalizacji lub celu, w tym drżenia zawodowe i drżenia pierwotne. 7 tylko drżenie mowy, języka, plwociny lub nogi.
Klasa I: Bardzo niewielkie drżenie (niełatwe do znalezienia).
Klasa II: Łatwo znaleźć amplitudę mniejszą niż 2 cm bez wyłączania drżenia.
Stopień III: Znaczna amplituda Drżenie częściowo wyłączające 2 do 4 cm.
Stopień IV: silna amplituda powyżej 4 cm wyłączającego drżenia.
Diagnoza
Diagnostyka różnicowa
Głównie identyfikowany z chorobą Parkinsona.
(1) Zespół Parkinsona po zapaleniu mózgu:
Zespół Parkinsona spowodowany letargicznym zapaleniem mózgu nie był opisywany przez prawie 70 lat, więc zespół Parkinsona znika po zapaleniu mózgu spowodowanym tym zapaleniem mózgu. W ostatnich latach zgłaszano, że u pacjentów z wirusowym zapaleniem mózgu występują objawy podobne do Parkinsona, ale choroba ta ma oczywiste objawy zakażenia, którym mogą towarzyszyć objawy uszkodzenia układu nerwowego, takie jak porażenie nerwu czaszkowego, porażenie kończyn, drgawki, śpiączka itp. Płyn mózgowo-rdzeniowy może mieć niewielką liczbę komórek ~ Zwiększony stopień, zwiększone białko, zredukowany cukier itp. Po złagodzeniu stanu objawy podobne do choroby Parkinsona ustępują i można je odróżnić od choroby Parkinsona.
(2) Zwyrodnienie wątrobowo-soczewkowe:
Recesywne choroby dziedziczne, występujące w około jednej trzeciej historii rodzinnej, początek wieku młodzieńczego, mogą mieć zwiększone napięcie mięśni kończyn, drżenie, twarz przypominającą maskę, skręcenie i inne objawy pozapiramidowe. Ma charakterystyczne cechy, takie jak uszkodzenie wątroby, pierścień KF rogówki i spadek ceruloplazminy w surowicy. Można zidentyfikować z chorobą Parkinsona.
