Pieluchy nawykowe
Wprowadzenie
Wprowadzenie Stałe spodnie pieluchowe są głównymi objawami defekacji dziecięcej. Defekacja dziecięca jest chorobą spowodowaną czynnikami niefizjologicznymi, których nie można wypróżnić w zależności od okazji po 3-4 roku życia. Tak zwane fizjologiczne czynniki chorobowe odnoszą się do czynników organicznych (w tym obrażeń lub niewydolności) i chorób zakaźnych związanych z układem trawiennym i układem moczowym, takich jak czerwonka i zapalenie cewki moczowej. Dlatego dzieci z defekacją są chorobą serca, to znaczy chorobą psychiczną.
Patogen
Przyczyna
(1) Metody szkolenia w ramach edukacji rodzinnej są nieodpowiednie i nie pozwalają uzyskać normalnej kontroli wypróżnień.
(2) Opóźniona dojrzałość układu nerwowego utrudnia rozwój normalnych nawyków jelitowych. Takim dzieciom często towarzyszy język, zaburzenia uczenia się, nieuwaga lub nadpobudliwość, a niektórzy uważają, że jest to związane z czynnikami genetycznymi.
(3) Istnienie czynników psychicznych, takich jak uraz, panika i nerwowość, jest również częstą przyczyną resztkowego kału, a czasem istnieje jako „opór” wobec niewłaściwej dyscypliny rodzicielskiej.
(4) Około 20% odchodów dzieci jest związanych z zaparciami fizjologicznymi.
Zbadać
Sprawdź
Powiązana kontrola
Wykrywanie pierwiastków śladowych w ciele człowieka
Te dzieci są zwykle nieśmiałe, nieśmiałe, wrażliwe i nieaktywne. Niektóre dzieci nie mają dobrych nawyków jelitowych od dzieciństwa, niektóre mają wyraźne urazy psychiczne przed chorobą lub miały inne poważne choroby przed chorobą, a niektóre są spowodowane złym stosunkiem między matką a dzieckiem lub dysharmonią rodzinną. Ale podczas leczenia odkryłem, że dziecko prawdopodobnie wykazało nieprawidłowy odruch jako środek przyciągania uwagi, osiągania aspiracji lub wyrażania niezadowolenia. Trzeba to traktować inaczej.
Diagnoza
Diagnostyka różnicowa
Diagnostyka różnicowa zwykłych pieluszek:
1. Choroba kałowa dziecka: Defekacja jest wyjątkowym stanem, w którym dzieci w wieku 4-5 lat wciąż często mają niejasne mimowolne wydzielanie normalnego kału. Znany również jako „funkcjonalne nietrzymanie stolca”. Choroba objawia się niezdolnością do samodzielnego manipulowania stolcem, ale nie ma przyczyny organicznej, biegunki i normalnego badania stolca. Dzieci z defekacją często nie demontują taboretów demokratycznie w miejscach, w których ich zwyczaje i pochodzenie kulturowe nie są zatwierdzone. Często wkłada się go do spodni i powtarza się, a światło jest kilka razy w styczniu, a ciężkie kilka razy dziennie. Można go podzielić na pierwotne i wtórne, pierwsze dotyczy dzieci, które nigdy nie rozwinęły kontroli czynności jelit, a drugie rozwinęło kał po tym, jak rozwinęły kontrolę wypróżnień. Częstość występowania tej choroby jest znacznie mniejsza niż w przypadku miażdżycy. Raporty zagraniczne stanowiły 1-3%, mężczyźni: kobiety = 3,4: 1.
2, enureza: duża liczba dzieci z enurezą może wzrastać z wiekiem. Jednak dzieci, które są wystarczająco chore, aby w przyszłości samodzielnie się wyleczyć, mogą być tej samej wielkości. Im ostrzejszy stan, tym częstsza enureza, tym mniejsze prawdopodobieństwo, że dziecko wyleczy się w przyszłości. Zwracanie uwagi na trening toalet dla dzieci jest podstawową przyczyną zapobiegania i leczenia miażdżycy. Doskonały czas treningu następuje po tym, jak dziecko skończy półtora roku. Czas na pierwszy trening jest zbyt wcześnie, ponieważ układ nerwowy dziecka wciąż nie jest zbyt dojrzały, kora mózgowa ma bardzo kompletny mechanizm kontrolny dla podkorowego centralnego oddawania moczu, często stanowi porażkę, co utrudnia ochronę wiary w siebie dziecka. W przypadku treningu toaletowego dziecka pierwszą rzeczą jest zaakceptowanie pozytywnej metody wzmacniania, za każdym razem, gdy wygrywasz, należy natychmiast nagrodzić dziecko.
Te dzieci są zwykle nieśmiałe, nieśmiałe, wrażliwe i nieaktywne. Niektóre dzieci nie mają dobrych nawyków jelitowych od dzieciństwa, niektóre mają wyraźne urazy psychiczne przed chorobą lub miały inne poważne choroby przed chorobą, a niektóre są spowodowane złym stosunkiem między matką a dzieckiem lub dysharmonią rodzinną. Ale podczas leczenia odkryłem, że dziecko prawdopodobnie wykazało nieprawidłowy odruch jako środek przyciągania uwagi, osiągania aspiracji lub wyrażania niezadowolenia. Trzeba to traktować inaczej.
