Test relaksacji oskrzeli

Test rozszerzania oskrzeli ma na celu określenie odwracalności niedrożności dróg oddechowych poprzez pomiar zmiany FEV1 przed i po inhalacji leków rozszerzających oskrzela. Stosowany jest głównie do diagnozy astmy oskrzelowej. U pacjentów z przewidywaną wartością FEV1 <70% można przeprowadzić test rozkurczowy, gdy klinicznie podejrzewa się astmę. Ten test dotyczy ostrego lub przewlekłego zapalenia oskrzeli, astmy oskrzelowej i przewlekłej obturacyjnej choroby płuc. Podstawowe informacje Klasyfikacja specjalistyczna: Klasyfikacja badania oddechowego: test czynnościowy płuc Obowiązująca płeć: czy mężczyźni i kobiety stosują post: nie na czczo Wskazówki: Utrzymuj normalną dietę i harmonogram. Wartość normalna Wzrost FEV1 u zdrowych osób dorosłych po inhalacji agonistów β2 wynosił <200 ml, a wskaźnik poprawy wyniósł <15%. Znaczenie kliniczne Zastosowanie kliniczne służy do badania odwracalności niedrożności dróg oddechowych i pomocy w diagnozowaniu astmy oskrzelowej. 1. FEV1 wzrosło o> 15% po inhalacji leku rozszerzającego oskrzela przez 20 minut, a wartość bezwzględna przekroczyła 200 ml dla testu rozszerzania oskrzeli. Wskazuje wzrost reaktywności dróg oddechowych. Pomaga zdiagnozować astmę. 2. Aby ustalić, czy test rozkurczowy jest dodatni, czy nie, należy wziąć pod uwagę zarówno procentową, jak i bezwzględną wartość zmiany przed i po rozkurczowym. Ponieważ na zmianę procentową wpływa wartość wyjściowa przed rozkurczem, jeśli wartość wyjściowa przed rozkurczem jest bardzo niska, niewielki wzrost po rozkurczu spowoduje znaczną zmianę procentową; przeciwnie, wartość podstawowa przed rozkurczem jest większa, a po rozkurczu wymaga znacznego wzrostu. Aby wprowadzić znaczną zmianę procentową. 3. Pozytywny wynik testu rozszerzania oskrzeli jest pomocny w rozpoznaniu astmy, ale wynik ujemny nie jest wystarczający do zanegowania diagnozy astmy, szczególnie u pacjentów z zaawansowaną ciężką chorobą lub astmą z przewlekłym zapaleniem oskrzeli. U niektórych pacjentów po teście rozkurczowym nie nastąpiła znacząca zmiana FEV1, ale objawy uległy poprawie, a tolerancja wysiłku wzrosła. Może to być spowodowane spadkiem RV, wzrostem VC, funkcją dyfuzji oraz zmianą współczynnika wentylacji / przepływu krwi, dlatego ujemny test rozkurczowy nie może wykluczyć leczenia rozszerzającego oskrzela. Korzyści 4. Około 10% pacjentów z POChP może być dodatnich z powodu rozszerzenia oskrzeli. Wysokimi wynikami mogą być choroby: alergia na pyłki, astma oskrzelowa, przewlekła obturacyjna choroba płuc (1) Przed badaniem wszystkie leki rozszerzające oskrzela dezaktywowano na 12 godzin, z wyjątkiem doustnych glikokortykoidów, a krótko działających agonistów β2 zatrzymano na co najmniej 6 godzin. (2) Oprócz FEV1 reaktywność na leki rozszerzające oskrzela można również ocenić za pomocą PEF, FVC, FEV1 / FVC, FEF od 25% do 75%, Vmax 50%, SGAw (w porównaniu do przewodnictwa w drogach oddechowych). (3) Niepełnosprawny u pacjentów z ciężką chorobą serca, ciężkim nadciśnieniem tętniczym, ciężką arytmią i ciężką niewydolnością serca. Proces kontroli Pacjent najpierw zmierzył podstawowy FEV1 (lub PEF), a następnie wdychał 200-400 μg agonisty receptora β2 (takiego jak salbutamol) z MDI i wielokrotnie mierzył FEV1 (lub PEF) 15 do 20 minut po inhalacji. Aby zapewnić dokładność i wiarygodność wyników testu, przed formalnym testem należy sprawdzić technikę inhalacji pacjenta. W przypadku osób, które wdychały MDI po raz pierwszy lub nie znają dobrze techniki inhalacji, lekarz lub technik powinien wykazać ją osobiście i nauczyć pacjenta prawidłowego korzystania z MDI. Jeśli wskaźnik poprawy wynosi ≥15%, a wartość bezwzględna FEV1 wzrasta o> 200 ml (przy FEV1 jako wskaźniku pomiaru), test uznaje się za pozytywny. Pacjenci najpierw mierzyli podstawową FEV1 (lub PEF), a następnie wdychali 200-400 μg agonisty β2 (takiego jak salbutamol) z MDI i powtarzali pomiary FEV1 (lub PEF) 15 minut po inhalacji. Aby zapewnić dokładność i wiarygodność wyników testu, przed formalnym testem należy sprawdzić technikę inhalacji pacjenta. W przypadku pierwszej inhalacji MDI lub niemożności wdechu technika lub techniki lekarz powinien osobiście wykazać zastosowanie MDI. Nie nadaje się dla tłumu 1. Dzieci bez astmy. 2, kobiety w ciąży. 3, inne osoby: niepełnosprawne u pacjentów z ciężką chorobą serca, ciężkim nadciśnieniem tętniczym, ciężką arytmią, ciężką niewydolnością serca. Działania niepożądane i ryzyko Na ogół nie powoduje komplikacji i szkód.