Zespół główny
Wprowadzenie
Wprowadzenie do poważnego zespołu Poważny zespół to grupa zaburzeń pozapiramidowych opisanych po raz pierwszy przez francuskiego neurologa Henry'ego Meige. Objawia się głównie jako dwuoczna powieka, dystonia skroniowo-żuchwowa, mimowolne ruchy mięśni twarzy. Henry Meigee po raz pierwszy zgłosił poważny zespół w 1910 roku. Od tego czasu nazywa się go zespołem Brueghela, powiekami i dystonią skroniowo-żuchwową. Podstawowa wiedza Odsetek chorób: 0,002% Osoby podatne: kobiety w średnim wieku Tryb infekcji: niezakaźny Komplikacje: trudności w połykaniu zaniku mięśni
Patogen
Przyczyna zespołu Meyera
Według analizy danych amerykańskich wiek wystąpienia dziedzicznej dystonii idiopatycznej wynosi od 4 do 16 lat (średnio 10,4 lat) Zapadalność: Zgodnie z analizą amerykańskich danych dotyczących przepływu, występowanie dziedzicznej dystonii idiopatycznej W przypadku populacji wynoszącej 1/40000 przewoźnik stanowi około 1/200 populacji.
Zapobieganie
Zapobieganie poważnym zespołom
Uważaj na odpoczynek i unikaj przepracowania.
Powikłanie
Komplikacje zespołu Meyera Komplikacje, trudności w połykaniu, zanik mięśni
(1) radikulopatia: z powodu zmian w bocznych korzeniach nerwowych rdzenia kręgowego może prowadzić do zaniku mięśni spowodowanego odnerwieniem mięśni oraz nieprawidłowości, takich jak drętwienie i akupunktura.
(2) Pseudohipertrofia mięśniowa: rodzaj dystrofii mięśniowej. Dystrofia mięśniowa jest spowodowana głównie czynnikami genetycznymi, a oprócz czynników genetycznych również mutacja genetyczna pacjenta może powodować chorobę. Klinicznie postępująca atrofia mięśni jest głównym objawem klinicznym.
(3) trudności w połykaniu: ponieważ zmiana może wpływać na mięśnie nagłośni, może powodować trudności w połykaniu.
Objaw
Objawy zwymiotowania typowe objawy opadanie powiek światłowstręt trudności duszność duszność
Choroba ta występuje częściej u starszych kobiet, z oboma oczami jako pierwszym objawem, a także osłabienie zwisu i plwociny. Część początku jednego oka, stopniowo obiema oczami. Pozostałe pierwsze objawy to zwiększona częstotliwość mrugania, choroby psychiczne, problemy z zębami i dystonia w innych obszarach (głównie w szyi czaszki). Uzdrawianie poprawia się, gdy śpi, mówi, śpiewa, ziewa i otwiera usta, może być wywołane lub pogorszone przez silne światło, zmęczenie, nerwowość, chodzenie, oglądanie, czytanie i oglądanie telewizji.
Zbadać
Badanie poważnego zespołu
Elektrolity we krwi, leki, pierwiastki śladowe i testy biochemiczne pomagają zdiagnozować i sklasyfikować przyczynę.
1. Badanie CT lub MRI: Ma to znaczenie w diagnostyce różnicowej.
2. Pozytonowa tomografia emisyjna (PET) lub tomografia emisyjna pojedynczych fotonów (SPECT): Może wykazywać pewien metabolizm biochemiczny w mózgu, co ma znaczenie dla diagnozy.
3. Analiza genetyczna: Ważne jest zdiagnozowanie niektórych dziedzicznych chorób dystonii.
Diagnoza
Diagnoza i diagnoza zespołu Meijie
Uwaga odróżnia się od mioklonu, chrapania itp. Napięcie mięśniowe tej choroby jest centralnie intensywnym mimowolnym skurczem mięśni, który różni się od choroby Parkinsona.
