Zespolenie krzyżowe nerwu podjęzykowego i twarzowego

Korte (1903) po raz pierwszy zaproponował zespolenie krzyżowe między nerwem hipoglikalnym a nerwem twarzowym. Ta procedura była pierwotnie stosowana do natychmiastowej naprawy defektów nerwu twarzowego spowodowanych radykalną resekcją guzów wyrostka sutkowego i przyusznic. Jednak ze względu na zmianę źródła impulsów nerwu twarzowego po naprawie pacjent musi poruszać mięśniami wyrazu poprzez ruch górnego języka, a wielu pacjentów nie osiągnęło pożądanych rezultatów pomimo wieloletniego specjalnego treningu. Najbardziej kłopotliwą rzeczą dla pacjenta jest dysharmonia ruchów twarzy. Półjęzyk pozostawiony po operacji wpływa na funkcje językowe i często powoduje niepokój pacjenta. Z uwagi na stosunkowo prostą operację tego typu operacji, sugerowano ją jako operację przejściową w celu utrzymania napięcia mięśni twarzy i uniknięcia atrofii, stanowiąc idealną podstawę do transplantacji nerwu twarzowo-twarzowego. Leczenie chorób: porażenie twarzy Wskazanie Zespolenie nerwu podjęzykowego i krzyżowego nerwu twarzowego jest odpowiednie dla: 1. Stary centralny paraliż twarzy lub paraliż twarzy Bell, nadal istnieje otaczająca struktura nerwu twarzowego, mięsień mimiki twarzy nie został poważnie zaniknięty. 2. Uraz lub wada spowodowana urazem chirurgicznym lub stanem zapalnym nerwu twarzowego na powierzchni szyi, suchym lub uszkodzonym, mięśnie twarzy nie zostały poważnie zanikłe. 3. Żadnych innych uszkodzeń mózgu. Przeciwwskazania Stary paraliż twarzy, mięsień mimiki twarzy został poważnie zaniknięty, gałąź nerwów obwodowych straciła strukturę anatomiczną i nie może być stosowana w zespoleniu nerwów. Przygotowanie przedoperacyjne 1. Zapytaj szczegółowo historię medyczną, zwracając szczególną uwagę na czas choroby. 2. Dowiedz się szczegółowo na temat psychologicznej tolerancji pacjenta na operację, a zwłaszcza obaw związanych z poświęceniem następstw podjęzykowych, takich jak tymczasowy język półobrony. Podaj niezbędne i wystarczające wyjaśnienia. 3. Może być stosowany jako bezpośrednia stymulacja elektryczna mięśni wyrazu twarzy w celu zrozumienia stanu funkcjonalnego mięśni. 4. Gruczoł przyuszny i obszar podżuchwowy są rutynowo przygotowywane dla skóry. Zabieg chirurgiczny Nacięcie Zakrzywione nacięcie 8-10 cm zaprojektowano od czubka wyrostka sutkowego wzdłuż przedniej granicy mięśnia mostkowo-obojczykowo-sutkowego do dolnej krawędzi żuchwy o długości 2 cm. 2. Klapa Odetnij skórę, tkankę podskórną i płytkę skóry i przesuń płat do przodu w płytkiej stronie powięzi mięśnia ślinianki przyusznej. Jeśli zewnętrzna żyła szyjna zostanie napotkana na powierzchni mięśnia mostkowo-obojczykowo-sutkowego, można ją podwiązać i przeciąć. 3. Ujawnij nerw twarzowy Rozłóż całkowity tułów nerwu lub suchą stronę twarzy i bok powierzchni szyi. Ujawniono, że pień nerwu twarzowego jest tępo oddzielony wzdłuż tylnej i dolnej granicy ślinianki przyusznej oraz między mięśniami wyrostka sutkowego i mostkowo-obojczykowo-sutkowo-mięśniowego, a mięsień mostkowo-obojczykowo-sutkowy został odsunięty do tyłu, aby odsłonić tylny brzuch drugiego mięśnia brzucha. Następnie, około 1 cm nad końcem wyrostka sutkowatego, ostrożnie wykonano tępe rozcięcie głęboko w głębokiej części kąta między tylnym brzuchem drugiego mięśnia brzucha a chrząstką zewnętrzną. Kierunek tępego wycięcia powinien być zgodny z całkowitą suchością nerwu twarzowego, aby uniknąć uszkodzenia nerwu twarzowego. Całkowita powierzchnia nerwu twarzowego zwykle znajduje się na głębokości około 1 cm (od powierzchni wyrostka sutkowego). Na powierzchni całkowitej nerwu twarzowego widać, że tylna tętnica uszna pochyla się w kierunku do góry i wymaga podwiązania i przecięcia. Podczas poszukiwania głębokiej separacji twarzy głębokość nerwu twarzowego nie może przekraczać głębokości procesu styloidalnego. Ponadto podczas operacji widać, że duże nerwy ucha przechodzą przez pole chirurgiczne i można je odciąć. Ostrożnie oddzielając pień nerwu twarzowego i gałęzie wzdłuż całej suchej powierzchni, tępo oddzielając i przecinając tkankę ślinianki przyusznej, można odsłonić dwa główne pnie gałęzi skroniowej i szyjnej, a gałęzie ostrożnie rozcina się do dystalnego końca. Należy zauważyć, że oprócz powszechnego typu bifurkacji, bifurkacja nerwu twarzowego ma trzy rodzaje bifurkacji, typ cztero-widełkowy, typ pięcio-widełkowy i typ tułowia, dlatego należy zachować ostrożność podczas sekcji nerwu twarzowego, aby uniknąć uszkodzenia gałęzi nerwu twarzowego. Należy również zauważyć, że w normalnych okolicznościach na zewnątrz nerwu twarzowego znajduje się kompletna błona nerwowa, która nie przylega do ślinianki przyusznej i nie jest trudna do oddzielenia, jednak w przypadku patologicznej adhezji oddzielenie jest trudne i wymagana jest szczególna ostrożność. 4. Ujawnij nerw hipoglossalny i jego opadające gałęzie Przednia granica mięśnia mostkowo-obojczykowo-sutkowego jest oddzielona, ​​a mięsień jest wyciągnięty do tyłu; tylny brzuch drugiego mięśnia brzucha jest pociągnięty do przodu, aby odsłonić trójkąt szyjny. Stopniowo wcinano głęboko w zewnętrzną tętnicę szyjną i wewnętrzną tętnicę szyjną i ostrożnie poszukiwano nerwu podskórnego i jego opadającej gałęzi. Gdy widoczne jest wspólne rozwidlenie tętnicy szyjnej, zamknięcie zatoki szyjnej należy wykonać za pomocą 2% prokainy lub lidokainy. Głuchonożna gałąź nerwu hipoglikalnego (przednia gałąź nerwu hipoglikalnego) jest często przymocowana do żyły powierzchownej żyły szyjnej wewnętrznej. Podczas oddzielania należy zachować szczególną ostrożność, aby uniknąć obrażeń. 5. Wolny nerw hipoglossalny i jego opadające gałęzie Rozpuść wzdłuż podjęzykowego pnia nerwu na środkową stronę do głębszego brzucha drugiego mięśnia brzucha, a następnie na stronę obwodową wzdłuż powierzchni kości gnykowej. Mierzono długość izolowanego odcinka nerwu podbrzusznego i określano odległość od dolnej części brzucha drugiego mięśnia brzusznego do bocznego końca nerwu twarzowego oraz lokalizację nerwu podjęzykowego. Długość nerwu hipoglikalnego powinna być dłuższa niż faktyczna wada, jaką wytworzy nerw hipoglikalny. Następnie za pomocą brzytwy przemieść odpowiednio podjęzykowy pień nerwu i opadającą gałąź, a następnie pociągnij środkowy koniec podjęzykowego pnia nerwu do góry, omijając dolną część brzucha drugiego mięśnia brzucha i wyrównując z bocznym końcem pnia nerwu twarzowego; Centralna gałąź nerwu hipoglikalnego schodzi do obwodowego końca nerwu hipoglikalnego i jest indeksowana na powierzchni kości gnykowej. 6. Nerw Anastomotyczny Pod działającym mikroskopem zszywano środkowy koniec nerwu podbrzusznego bocznym końcem nerwu twarzowego, a środkowy koniec nerwu podbrzusznego zaszywano nerwem okołonerwowym. Przyleganie nerwu podbrzusznego i zstępujący środek zstępującej gałęzi zszywano za pomocą tylnej części brzucha drugiego mięśnia brzusznego i kości gnykowej. 7. Zamknij ranę Opłucz ranę, całkowicie zatrzymaj krwawienie, zszyj tkankę ślinianki przyusznej, zszyj płytkę, tkankę podskórną i warstwę skóry, umieść pół-rurkowy pasek drenażowy i zwiększ opatrunek. Komplikacja Krwawienie Operacja obejmuje obszar ślinianki przyusznej, trójkąt tętnicy szyjnej i obszar podżuchwowy. Relacja anatomiczna jest bardzo skomplikowana. Zwłaszcza gdy nerw podjęzykowy jest wolny, często napotyka się ważną gałąź zewnętrznej tętnicy szyjnej i wewnętrznej żyły szyjnej. Jeśli jest nieumyślna, może spowodować uszkodzenie. Krwawienie Jeśli nie zostanie odpowiednio potraktowany, konsekwencje są poważniejsze. Krwiak może powiększyć stronę gardła i dno jamy ustnej, powodując niedrożność górnych dróg oddechowych. Środki zapobiegawcze są następujące: 1 Chirurg musi zapoznać się z miejscową anatomią powyższego obszaru, ostrożnie oddzielić i leczyć gałęzie naczyń krwionośnych; 2 całkowicie zatrzymać krwawienie przed zamknięciem rany, aby pacjent wielokrotnie wykonywał akcję połykania, podwiązanie aktywnych punktów krwawienia; 3 można zastosować odpowiedni drenaż, jeśli to konieczne, Drenaż podciśnieniowy; 4 właściwe stosowanie środków hemostatycznych, takich jak hemostaza, hemostaza itp. Jeśli rana oczywiście jest cieknąca lub krwiak powstaje w krótkim czasie po zabiegu, krew należy zatrzymać wcześnie i zdecydowanie. 2. Wyciek ślinianek przyusznych Jeśli chodzi o przyczynę powstawania plwociny, głównie po odcięciu tkanki ślinianki przyusznej, złamany koniec (kikut) nie jest zszywany, a mały bandaż jest niewłaściwie stosowany i można podjąć odpowiednie środki, aby zapobiec tworzeniu się plwociny. 3. Ponowne pęknięcie nerwu Przyczynami mogą być: 1 niewystarczające oderwanie nerwów, napięcie w zespoleniu; 2 oderwanie podczas płukania lub hemostazy; 3 słabe hamowanie szyi, nadmierna aktywność i tak dalej. O ile nie zostanie znalezione na czas i ponownie zintegrowane w czasie, zwykle nie jest łatwo znaleźć wczesne ponowne złamanie po operacji. Po pół roku do roku często jest już za późno, aby zbadać oznaki powrotu do zdrowia po funkcjonowaniu nerwów. Dlatego powinniśmy skupić się na zapobieganiu ponownemu pęknięciu nerwu. Środki zapobiegawcze to: 1 całkowicie uwolnij nerw, tak aby zespolenie było wolne od napięcia; 2 podjęzykowy pień nerwu i opadająca gałąź centralnej błony bocznej i szew utrwalający mięśnie powinny być niezawodne; 3 zaczerwienienie hemostazy powinno być delikatne, zamknij ranę przed badaniem zespolenia nerwu; 4 Szyja jest odpowiednio hamowana po zabiegu, aby ograniczyć aktywność.