Naprawa przetoki moczowodowo-pochwowej

Głównym celem naprawy przepukliny cewki moczowo-pochwowej jest niska przetoka moczowo-pochwowa. Po pojawieniu się źrenicy, po aktywnym przeciwinfekcji i poprawie ogólnego stanu odżywienia pacjenta, niektóre przetoki moczowo-pochwowe zwykle goją się automatycznie po 5-8 tygodniach. Dlatego naprawa źrenic jest zwykle rozważana po 8 tygodniach. Zespolenie moczowodu i ściany pęcherza moczowego lub zastawki pęcherza jest słabo zagojone, a przetoka moczowa powstaje ponownie, głównie z powodu nadmiernego napięcia po zespoleniu, złego ukrwienia lub infekcji. Po zespoleniu pęcherza moczowego należy zagwarantować brak napięcia; należy zwrócić uwagę na dopływ krwi do moczowodu i pęcherza podczas zespolenia, nie nadmiernie uszkadzać, wpływać na ukrwienie. Wzmocnij anty-infekcję i zachowaj drożność cewnika po zabiegu. Po pojawieniu się przetoki moczowej możliwe jest leczenie zachowawcze, które po 1–2 miesiącach często się goi. Leczenie chorób: kobieca przetoka moczowa Wskazanie Niski skurcz moczowodu. Przygotowanie przedoperacyjne Aktywne leczenie przeciwzapalne. Zabieg chirurgiczny Naprawa cewki moczowej pochwy, wszczepienie pęcherza moczowego. Metody te obejmują metodę tunelowania podśluzówkowego pęcherza i metodę płata pęcherza. a) tunelowanie podśluzówkowego pęcherza moczowego 1. Odsłonięcie moczowodu: Po otwarciu brzucha otwórz otrzewną miednicy po dotkniętej stronie, przetnij ją nad zmianą cewki moczowej, podwiązaj dystalny koniec, włóż bliższy cewnik moczowy do miedniczki nerkowej w kierunku bliższego końca i zrób moczowód krętym Bezpłatnie, aby długość była wystarczająca. 2. Tunel podśluzówkowy: tylna część wolnej podstawy pęcherza, pęcherz rozcięto w pobliżu moczowodu, a nacięcie przedłużono do 2–3 cm powyżej ujścia moczowodu. Skradanie podśluzówkowe jest oddzielone od krawędzi nacięcia pęcherza do szyi pęcherza, aby utworzyć tunel o długości 2–3 cm i szerokości około 1 cm (w celu przejścia moczowodu i stentu). Błona śluzowa pęcherza została rozcięta w pobliżu wnętrza pierwotnego otworu moczowodu. 3. Wszczepienie cewki moczowej: W tym samym czasie, co oddzielenie kleszczy śluzówkowych, cewnik nr 8 jest wyjmowany i wyciągany ze sztucznego tunelu. Cewnik jest połączony drutem ze stentem moczowodu i wciągnięty do pęcherza. Dalszy koniec moczowodu odcięto, a błonę śluzową pęcherza zszywano za pomocą wchłanialnej linii w celu usunięcia cewnika i stent zachowano. 4. Zszyć nacięcie pęcherza: stent moczowodu zszyto na długości około 10 cm i umieszczono w pęcherzu w celu późniejszego usunięcia stentu moczowodu. Nacięcie ściany pęcherza było warstwowe i zszyte. Zewnętrzną membranę na wejściu moczowodu i zewnętrzną warstwę ściany pęcherza zszyto 3 do 4 igieł, a zespolenie moczowodu umieszczono przy drenażu cewnika i zszyto nacięcie ściany brzucha. (B) zespolenie pęcherza moczowego 1. Leczenie moczowodu: odciąć uszkodzenie moczowodu, podwiązanie dystalnego końca, proksymalne wprowadzenie cewnika moczowodu do miedniczki nerkowej. 2. Tworzenie płata pęcherza: oddzielenie przedniej ściany i dna pęcherza. W zależności od długości wady moczowodu, na przedniej ścianie pęcherza tworzy się zastawka trapezoidalna, a podstawa znajduje się na dole. Długość klapy wynosi około 5-6 cm, szerokość dołu wynosi 4-5 cm, a szerokość góry 3-4 cm. 3. Tworzenie się tunelu podśluzówkowego zaworu pęcherza: tunel podśluzówkowy powstaje pośrodku końca płata pęcherza, który ma około 2–3 cm długości i około 1 cm szerokości. Cewnik moczowód i jego cewnik wciągnięto do płata pęcherza przez tunel, a kikut moczowodu zszywano w sposób przerywany na błonie śluzowej pęcherza, a cewnik moczowodu zamocowano za pomocą tej linii. Cewka moczowa powinna być wolna od napięcia po zespoleniu. 4. Zszywanie płata pęcherza: zszywaj płat pęcherza szwem ciągłym, tak aby był rurowy. Warstwę mięśniową wzmocniono szwem przerywanym. Przyleganie moczowodu do pęcherza jest okresowo wzmacniane końcem płata pęcherza. Na polu wąż odprowadzono i zszyto nacięcie ściany brzucha.