agnozja wzrokowa
Wprowadzenie
Wprowadzenie Uszkodzenie mózgu może czasami powodować oczywiste i specyficzne przeszkody w zachowaniu. Jednym z najrzadszych przypadków jest to, że nie można poznać przedmiotów codziennego użytku. Ten rodzaj zaburzenia nazywa się agnozją wzrokową. Agnosia odnosi się do niemożności zrozumienia klinicznych objawów części ciała i znanych przedmiotów przez narządy bez niewydolności sensorycznej, upośledzenia umysłowego, nieświadomości i nieuwagi.
Patogen
Przyczyna
Płat potyliczny jest wzrokowym centrum korowym, związanym głównie z ostrością wzroku i pamięcią wzrokową, a zmiany w 18. i 19. dzielnicy powodują agnozję wzrokową. Głównymi przyczynami afazji są guzy wewnątrzczaszkowe, choroby naczyniowo-mózgowe i uraz czaszkowo-mózgowy.
Główne obszary czuciowe, takie jak wzrokowe, słuchowe i somatosensoryczne aspekty mózgu w obszarze czuciowym, otrzymują różne bodźce i mogą wystąpić nieformowane anomalie wzrokowe, takie jak błyski oczu, iskry i przebarwienia. Uszy słyszą „jedwab”, „szaszę”, „dudnienie”. „Nieprawidłowy dźwięk, drętwienie kończyn, akupunktura, dotyk i inne odczucia fizyczne są różne. Zniszczenie pierwotnego obszaru czuciowego powoduje, że nadchodzący impuls nie jest w stanie wywołać wrażenia w mózgu”.
Zbadać
Sprawdź
Obejmuje agnozję obiektową, agnozję wyglądu, agnozję jednoczesną, agnozję kolorową, wizualną agnozję przestrzenną i tak dalej.
(1) Agnozja przedmiotowa: Pacjent nie rozpoznaje dobrze widocznych przedmiotów, takich jak czapki, rękawiczki, długopisy itp.
(2) Wygląd agnozja: Pacjent nie zna wyglądu znajomych osób (w tym bliskich osób, takich jak żony i dzieci).
(3) Jednoczesna agnozja: znana również jako kompleksowa agnozja. Pacjent może zrozumieć wszystkie części materii, ale nie może zrozumieć całego obrazu rzeczy. Na przykład, jeśli dwie osoby wykonują trening baseballowy na jednym obrazie, nie mogą zidentyfikować dwóch osób, które głosują na piłkę.
(4) Błędne rozpoznanie koloru: nie można rozpoznać nazwy i różnicy koloru.
(5) Agnozja przestrzeni wizualnej: Nie można rozpoznać przestrzennego położenia obiektu i relacji przestrzennej między obiektami.
Diagnoza
Diagnostyka różnicowa
Błędne rozpoznanie wizualne należy zidentyfikować w następujący sposób:
Percepcyjna agnozja wzrokowa: Percepcyjna agnozja wzrokowa odnosi się do faktu, że pacjenci mogą unikać przeszkód napotykanych podczas chodzenia, ale pod wieloma względami są ślepi. Pacjenci nie mogą nazwać prezentowanego obiektu, nie można ich narysować ani nie mogą wybrać tego samego obiektu z serii próbek obiektów. Pacjent nie może wskazać przedmiotu, o którym poinformował egzaminator, ale jego widzenie i widzenie są normalne, a pacjent może także odróżnić niewielkie zmiany w intensywności i jasności źródła światła. Ich wady stanowią przeszkodę w rozpoznawaniu wzorów wizualnych. Niektórzy pacjenci skarżą się, że nie widzą obiektów statycznych, a gdy obiekty te zaczną się poruszać, pacjent może je rozpoznać z tła. Dystalne zmiany bruzdy lub potylicy (głównie zmiany niedokrwienne) często powodują tę utratę rozpoznania i pojawiają się w okresie rekonwalescencji kory. Tkanki inne niż ścieżka wzrokowa kory prążkowanej, takie jak wzgórze potyliczny, płat górny i ciemieniowy, również odgrywają rolę w świetle poznawczym i ruchu.
Skojarzenie wzrokowe skojarzone: Skojarzenie wzrokowe skojarzone oznacza, że pacjent nie może rozpoznać wizualnie obiektu, ale może narysować obiekt, a także może wskazać obiekt z serii próbek obiektu, co wskazuje, że wzrok pacjenta jest normalny. Rozpoznawanie zdjęć jest trudniejsze niż identyfikacja obiektów. W okresie rekonwalescencji ten rodzaj utraty uznania będzie stopniowo zmniejszał się. Afazja optyczna oznacza, że pacjent nie może nazwać rozpoznanego obiektu, ale może poprawnie wyjaśnić sposób użycia obiektu.
Powyższym dwóm rodzajom błędnej identyfikacji towarzyszy prawostronna hemianopia, czysta dysleksja i wady nazewnictwa kolorów. Najczęściej spowodowane przez zmiany w środkowej stronie lewego płata potylicznego i ciałka modzelowatego, najczęstsze zmiany niedokrwienne. Wizualne wprowadzenie w błąd obejmuje również błędne rozpoznawanie kolorów i rozpoznawanie twarzy.
Agnoza koloru: Pacjenci ze ślepotą koloru (achromatopsja) nie rozpoznają różnych kolorów. Nabyta ślepota barwna to uszkodzenie dolnej części płata potylicznego po obu stronach lub dominująca półkula obejmująca język i wahadłowiec, ale kora dystansowa jest oszczędzona. Utrata koloru może wystąpić, gdy uszkodzenie pod powierzchnią korową wpływa na 1/3 języka, a uszkodzenie pod powierzchnią korową wpływa na istotę białą za i za komorą boczną. Gałęzia potyliczna tylnej tętnicy mózgowej jest zablokowana, ale ślepota kolorów może wystąpić, gdy gałąź dystansowa zaopatrująca pierwotną korę wzrokową nie jest zasłonięta. Struktura mózgu, która obsługuje percepcję kolorów, różni się od struktury głębokości przetwarzania i percepcji przestrzennej. Każda strona półkuli wizualnej w połączeniu z dolną korą pośredniczy u pacjentów w połowie ślepych na kolory, którzy reprezentują górną i dolną 1/4 pola widzenia. Tępy kolor jest często oślepiony przez górną ćwiartkę 1/4 z powodu prążkowanej podskórnej skóry i zaangażowania promieniowania wzrokowego. Pacjenci z jednostronnym zawałem potylicznym mogą mieć niższą ślepotę barwną i ślepotę górną 1/4 kwadrantu.
Pacjenci z niedoborem kolorów mogą zobaczyć mapy różnych kolorów, ale nie potrafią nazwać kolorów ani nie mogą wybrać koloru instrukcji inspektora. Jednak pytanie dotyczące koloru języka mówionego jest prawidłowe i czy możesz poprawnie odpowiedzieć „Jakiego koloru jest niebo”? Wewnętrzna powierzchnia płata potylicznego górnej półkuli najprawdopodobniej ma niedobór koloru, więc pacjenci z błędnym rozpoznaniem koloru często mają hemianopię prawostronną i czystą dysleksję. Dysleksja jest spowodowana zaangażowaniem przejścia lewego płata potylicznego. Wnętrze przedziału; hemianopia jest spowodowana zajęciem lewego ciała genikulacyjnego, promieniowaniem wzrokowym lub korą korową.
Prozopagnozja: Zmiany w dolnej części płata potylicznego mogą również powodować trudności w rozpoznawaniu twarzy, jednocześnie rozpoznając podobne wizualnie obiekty, takie jak określone pojazdy na parkingach. Pacjent traci zdolność wyboru konkretnej osoby z ogólnego obiektu. Pacjenci z lekceważeniem twarzy nie mogą nawet wizualnie zidentyfikować swoich krewnych, identyfikują ich jedynie głosy krewnych. Ale pacjenci nadal rozpoznają twarze i rozróżniają różne twarze. Pacjenci z lekceważeniem twarzy mają również trudności z rozpoznawaniem zdjęć znanych osób, a nawet nie mogą się zidentyfikować na podstawie własnych zdjęć. W ciężkich przypadkach pacjent siedział przed lustrem, aby zobaczyć, że nie może się rozpoznać. Większość pacjentów z autopsją odkryła, że twarz została zidentyfikowana jako obustronne uszkodzenie wrzecionowate lub odłączenie. Zakręt wrzecionowaty można uznać za wizualną strefę stawową do rozpoznawania twarzy, a jego defekt może być częściowym deficytem pamięci wzrokowej.
Niektórzy pacjenci z wadą twarzy mają lepszą zdolność rozpoznawania obiektów niż twarze, a niektórzy mają odwrotnie. Ponadto jednostronne zmiany płata skroniowego prawego płata skroniowego mogą również wykazywać dysonans twarzy, co może wynikać z identyfikacji głównego ciała lewej kory potylicznej, podczas gdy prawa główna twarz jest zidentyfikowana.
Pacjenci z dezaprobatą twarzy mają również błędną identyfikację nieklasycznego kształtu przedmiotu, a jeśli złożone okulary nie zostaną rozpoznane, można je potwierdzić po otwarciu. Czasami jest to dziwna „wiedza paradonalna”, która pojawia się, gdy pacjent widzi zdjęcie lub portret gwiazdy. Kiedy widzi portret Guanyin, mówi: „To może nie być Guanyin”.
U pacjentów ze środkową ślepotą może rozwinąć się zespół Charcota-Wilbranta z zaburzeniami pamięci wzrokowej, pacjent nie może przypomnieć sobie koloru obiektu lub nie może zapamiętać kształtu znanego obiektu.
Wizualna symultanozja: Błędne rozpoznanie kombinacji obrazu oznacza, że pacjent nie może rozpoznać i zrozumieć znaczenia całego obrazu, ale nie ma przeszkód w zrozumieniu i zrozumieniu różnych składników obrazu. Pacjent może poprawnie zrozumieć i zrozumieć różne podjednostki złożonego portretu, ale nie można zrozumieć znaczenia całego portretu. Jeśli pacjent nie może obliczyć łącznej wartości monet rozrzuconych na stole, ale może podać reprezentatywną wartość każdej monety.
Obrazowana kombinacja niezidentyfikowanych pacjentów może również mieć wadę pola widzenia (pojedyncza lub dwustronna dolna ćwiartka 1/4). Błędna identyfikacja kombinacji obrazu wizualnego może stanowić przeszkodę w ruchu oka wymaganą do integracji obiektów przestrzennych lub może być przeszkodą w przestrzennej i czasowej interakcji całego procesu przewodzenia impulsu wzrokowego, tak że może brakować ciągłej uwagi przestrzeni wzrokowej lub może być związana ze składem strukturalnym. Obiekt wizualny koduje przeszkodę w procesie pozycjonowania.
Zobrazowana wizualnie kombinacja niezidentyfikowanych pacjentów może wydawać się „przymknąć oko”, a obiekty statyczne znikają, gdy są oglądane bezpośrednio. Zjawisko to jest powodowane przez płat potyliczny po obu stronach w wyniku połączonych zmian korowych. Obrazom wizualnym połączonym z niezidentyfikowanymi pacjentami często towarzyszą inne objawy zespołu Balinta.
Niezidentyfikowani pacjenci mogą stanowić pierwsze lub znaczące objawy kliniczne choroby Alzheimera, którzy określani są mianem wizualnego wariantu choroby Alzheimera, której atrofia korowa jest silniejsza na półkuli. Ten typ pacjenta często widuje się na oddziale okulistycznym. Pacjent ma normalne widzenie, brak błędnego rozpoznawania kolorów, dobry wgląd i poczucie humoru, ma także bariery językowe, nie umie czytać i ma przeszkody wizualne. Obrazowanie wykazało obustronną atrofię kory, z widocznym płatem ciemieniowym.
