bezdech senny
Wprowadzenie
Wprowadzenie Odnosi się do chwilowego zatrzymania oddychania podczas snu. Najczęstszą przyczyną jest niedrożność górnych dróg oddechowych, często kończąca się głośnym chrapaniem, drżeniem ciała lub drżeniem rąk. Bezdech senny jest związany z wadami snu, chrapaniem w ciągu dnia, zmęczeniem, bradykardią lub arytmią i czuwaniem nad EEG. Bezdech senny, zespół obturacyjnego bezdechu sennego (OSAHS), to niewyjaśniona choroba z zaburzeniami snu z klinicznymi objawami chrapania w nocy z bezdechem i sennością w ciągu dnia. Powtarzające się epizody nocnego niedotlenienia i hiperkapnii spowodowane bezdechem mogą prowadzić do powikłań, takich jak nadciśnienie, choroba wieńcowa, cukrzyca i choroby naczyniowo-mózgowe, wypadki drogowe, a nawet nagła śmierć w nocy. Dlatego OSAHS jest potencjalnie śmiertelnym zaburzeniem oddychania podczas snu.
Patogen
Przyczyna
Ogólne powody są podzielone na centralne i obturacyjne. Powyższa niedrożność dróg oddechowych prowadzi do bezdechu. Nocny sen zatrzymuje się na dłużej niż dwie sekundy. Uważa się, że bezdech jest w tym czasie. Tlen we krwi jest redukowany w stanie niedotlenienia. Bezdech występuje często. Jeśli na godzinę przypada więcej niż jedna lub więcej godzin snu, skuteczna terapia zbierająca spowoduje poważne konsekwencje. Seria zmian patofizjologicznych może spowodować centralną przerwę po długotrwałej niedrożności dróg oddechowych. Dla kompatybilności.
Zbadać
Sprawdź
Powiązana kontrola
Test funkcji mięśni oddechowych
Wskazaniem do polisomnografii jest to, że wskaźnik zaburzeń oddechowych pacjenta (RDI) wynosi co najmniej 20 razy na godzinę, niezależnie od objawów, lub stosunek AHI / RDI wynosi 10 razy na godzinę przy skrajnej senności w ciągu dnia. Po zdiagnozowaniu obturacyjnego bezdechu sennego (OSA) pacjent wróci do badania następnego dnia. W międzyczasie lekarze będą stosować ciągłe dodatnie ciśnienie w drogach oddechowych (CPAP) lub dwupoziomowe dodatnie ciśnienie w drogach oddechowych (BiPAP) w celu dostosowania polisomnogramu do pewnego poziomu w celu wyeliminowania lub znacznego zmniejszenia liczby zaburzeń oddechowych. Wskazaniem do polisomnografii jest to, że wskaźnik zaburzeń oddechowych pacjenta (RDI) wynosi co najmniej 20 razy na godzinę, niezależnie od objawów, lub stosunek AHI / RDI wynosi 10 razy na godzinę przy skrajnej senności w ciągu dnia. Po zdiagnozowaniu obturacyjnego bezdechu sennego (OSA) pacjent wróci do badania następnego dnia. W międzyczasie lekarze będą stosować ciągłe dodatnie ciśnienie w drogach oddechowych (CPAP) lub dwupoziomowe dodatnie ciśnienie w drogach oddechowych (BiPAP) w celu dostosowania polisomnogramu do pewnego poziomu w celu wyeliminowania lub znacznego zmniejszenia liczby zaburzeń oddechowych.
Należy wiedzieć, czy niedrożność górnych dróg oddechowych i rozwój czaszkowo-szczękowo-twarzowy są nieprawidłowe, takie jak kształt i pozycja szczęki, niedrożność oraz stan części ustnej gardła i nosogardzieli.
1. Rentgenowski pomiar cefalometryczny
Pośrednie zrozumienie niedrożności dróg oddechowych, ale nie jest konieczne wykonywanie cefalometrycznych pomiarów rentgenowskich u wszystkich pacjentów z OSAHS.
2. Polisomnografia
Monitor polisomnograficzny (PSG) jest najważniejszą metodą diagnozowania OSAHS, która może nie tylko określić nasilenie choroby, ale także kompleksowo ocenić strukturę snu pacjenta, bezdech senny, niedotlenienie oraz zmiany w EKG i ciśnieniu krwi. . W niektórych przypadkach można go odróżnić od zespołu centralnego bezdechu sennego za pomocą testu ciśnienia w przełyku. Nie wystarczy polegać wyłącznie na objawach opisanych przez pacjenta. Każdy pacjent powinien mieć co najmniej jeden test PSG przed, przed, po i po leczeniu. Badania PSG należy monitorować przez co najmniej 7 godzin w laboratorium oddychającym podczas snu. Elementy badane przez PSG obejmują EEG, elektrookulogram, elektromiografię przepony, elektromiografię przedniej kości piszczelowej, elektrokardiogram, ruch oddechowy klatki piersiowej i brzucha, przepływ powietrza przez nos i usta oraz nasycenie tlenem.
3. Fiberoskopia nosowo-gardłowa
Rentgenowskie pomiary cefalometryczne mogą diagnozować warunki w drogach oddechowych w warunkach statycznych, podczas gdy światłowody nosowo-gardłowe koncentrują się na diagnostyce dynamicznej.
Diagnoza
Diagnostyka różnicowa
Kliniczny należy odróżnić od przerostu migdałków i przerostu, niedrożności górnych dróg oddechowych.
