Tachykardia ektopowa
Wprowadzenie
Wprowadzenie Tachykardia pozamaciczna to szybki i podstawowy regularny rytm pozamaciczny krótkich lub ciągłych epizodów, którego napady i zakończenia są najczęściej nagłe, aw przeszłości nazywano je paroksysmaltachykardią. Tętno w momencie wystąpienia wynosi zwykle 160 do 220 uderzeń / min, ale jest również tak wolne jak 130 uderzeń / min lub tak szybko, jak 300 uderzeń / min. Każdy epizod może trwać krócej niż 1 sekundę lub trwać kilka sekund, minut, godzin, a nawet dni, automatycznie lub po leczeniu. Niektóre mogą mieć powtarzające się epizody, a odstępy między epizodami są różne.
Patogen
Przyczyna
Częstoskurcz nadkomorowy występuje częściej u pacjentów bez strukturalnej choroby serca, takich jak częstszy częstoskurcz przedsionkowo-komorowy węzłowy i częstoskurcz przedsionkowo-komorowy (częstoskurcz przedsionkowo-komorowy); Choroby serca, takie jak choroba zastawkowa, choroba wysokiego serca, choroba niedokrwienna serca, choroba płuc, kardiomiopatia itp. Spowodowane nieprawidłowym obciążeniem przedsionka i / lub częstoskurczem przedsionkowym spowodowanym przez zmiany chorobowe; obserwowane również w nadczynności tarczycy i toksyczności leku, której towarzyszy Blok napadowy z częstoskurczem z blokiem przedsionkowo-komorowym jest jednym z typowych zaburzeń rytmu serca z toksycznością naparstnicy i hipokaliemią.
Większość częstoskurczów komorowych obserwuje się u pacjentów z rozległą i ciężką chorobą mięśnia sercowego, szczególnie zmianami mięśnia sercowego, takimi jak choroba wieńcowa z ostrym zawałem mięśnia sercowego lub niedokrwienna niewydolność serca lub tętniak komorowy, kardiomiopatia rozstrzeniowa, Dysplazja mięśnia sercowego prawej komory, ciężkie zapalenie mięśnia sercowego itp .; niewielka liczba pacjentów bez znanej strukturalnej choroby serca, takiej jak zespół pierwotnego wydłużenia odstępu QT, wypadanie zastawki mitralnej. Toksyczność cyfrowa, przedawkowanie sympatykomimetyczne i leki przeciwarytmiczne prowadzące do wtórnego wydłużenia odstępu QT, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, wykrztuśne i chlorochiny, a także hipokaliemia lub hipomagnezemia mogą również być przyczyną. Niewielka liczba pacjentów nie ma dowodów organicznej choroby serca, a przyczyna jest nieznana.
Ponadto znieczulenie hipotermiczne, chirurgia krążeniowo-oddechowa lub mechaniczna stymulacja cewnika sercowego może również powodować różne ektopowe częstoskurcz.
Tachykardia pochodząca z górnej części gałęzi pęczka Hesji jest zbiorczo określana jako częstoskurcz nadkomorowy. Fala QRS w elektrokardiogramie w większości przypadków nie jest poszerzana w momencie wystąpienia; tachykardia wywodząca się z dolnej części gałęzi Heskiego jest nazywana tachykardią komorową. Nadmierna prędkość, elektrokardiogramowa fala QRS jest w większości zdeformowana i poszerzona w momencie jej wystąpienia. Jednak kliniczne badania elektrofizjologiczne potwierdziły, że kilka częstoskurczów z poszerzeniem zespołu QRS jest nadkomorowych, podczas gdy niewielu pacjentów z częstoskurczem komorowym nie poszerza zespołu QRS, więc diagnoza różnicowa częstoskurczu nadkomorowego i komorowego jest czasami trudna do ustalenia. Dlatego jest również znany jako szeroki tachykardia QRS i wąski tachykardia QRS. Częstoskurcz nadkomorowy występuje znacznie częściej niż w komorach.
Wyniki dużej liczby badań dotyczących ektopowego częstoskurczu w ciągu ostatnich 20 lat pogłębiły zrozumienie jego mechanizmu i wydajności elektrokardiogramu oraz promowały klasyfikację, diagnozę i aktualizację leczenia.
Zbadać
Sprawdź
Powiązana kontrola
Dynamiczny elektrokardiogram (monitorowanie metodą Holtera) Badanie ultrasonograficzne tarczycy i przytarczyc
Funkcje EKG:
(1) Tachykardia nadkomorowa odpowiada serii uderzeń przedsionkowych lub przedwczesnych trzy lub więcej razy z rzędu Częstotliwość wynosi przeważnie 160-220 razy / min, przy średniej 200 uderzeń / min, a zasady rytmu. Większość kompleksów QRS nie poszerza deformacji, utrzymuje morfologię rytmu zatokowego, depresja odcinka ST i odwrócenie załamka T. Mała ilość czasu QRS wydłużyła się, bardziej powszechna w bloku gałęzi prawego pakietu, a nawet bloku gałęzi lewego pakietu. Jeśli morfologia zespołu QRS jest zgodna z rytmem zatokowym, nadal spełnia diagnozę częstoskurczu nadkomorowego; niespójny zespół QRS z rytmem zatokowym sugeruje zależne od częstotliwości zmiany przewodnictwa śródkomorowego. Fala P może nie zostać rozpoznana, gdy wystąpi tachykardia; gdy obserwuje się falę P, jej częstotliwość wzrasta, morfologia różni się od morfologii zatok; w połączeniu z blokiem przedsionkowo-komorowym II stopnia częstość komorowa może nie wzrosnąć, a rytm komorowy może być nieregularny; W połączeniu z częściowym lub całkowitym blokiem wstecznym częstość komór może być znacznie wyższa niż częstość przedsionkowa.
(2) Tachykardia komorowa jest równoważna z trzema lub więcej kolejnymi przedwczesnymi uderzeniami komorowymi, zespół QRS jest poszerzony (więcej niż 0,12 s), częstość komorowa wynosi przeważnie 150-200 uderzeń / min, rytm może być nieco nieregularny, czasami Odstępy między RR różnią się o 0,33 s. Rytm zatokowy może nadal istnieć niezależnie, tworząc separację przedziałową; fala P zatoki jest czasami trudna do zidentyfikowania na powierzchni odprowadzenia EKG, ale odprowadzenie przełyku lub EKG prawego przedsionka często może pokazywać falę P zatoki, częstotliwość jest większa niż komora Tempo jest wolne. Para załamków P może być przenoszona w dół, tworząc wczesny zespół QRS (zamknięcie komory) o tej samej lub nieco innej morfologii co rytm zatokowy (połączone zmiany przewodnictwa różnicowego w pomieszczeniu zależne od częstotliwości). Czasami fala P zatoki częściowo wychwytuje komorę i wraz z komorowym rytmem ektopowym tworzy falę komorową, która znajduje się między rytmem zatokowym a zespołem QRS częstoskurczu komorowego.
Po zespole QRS od czasu do czasu dochodzi do fali P wstecznej, która jest ektopowym punktem stymulacji komorowej po odwróceniu komory do przedsionków i kontroluje wykonywanie czynności całego serca.
Zawieszenie tachykardii na 30 s lub dłużej, znane również jako ciągły częstoskurcz komorowy. Tachykardia, która automatycznie kończy się w czasie krótszym niż 30 sekund, znana również jako nietrwały częstoskurcz komorowy. W przypadku tachykardii kompleks QRS jest spójny lub zmienny i można go odpowiednio nazwać jedno- i polimorficznym częstoskurczem komorowym. Częstoskurcz komorowy typu Torsades (znany również jako częstoskurcz komorowy migotania komór) jest szczególnym rodzajem nietrwałego polimorficznego częstoskurczu komorowego. Częstymi powtarzającymi się epizodami częstoskurczu, częstotliwość wynosi 200-250 razy / min lub więcej, a zespół QRS zmienia się oczywiście. Główny kierunek fali jest skierowany w górę, a czasem w dół. Początek fali T lub fali U z poprzedniego bicia serca może również przekształcić się w szybszy, trwalszy częstoskurcz komorowy, a nawet przekształcić się w migotanie komór. Częsty w pierwotnym lub wtórnym zespole wydłużenia odstępu QT, ten ostatni występuje w hipokaliemii, hipomagnezemii i lekach przeciwarytmicznych (takich jak chinidyna, amiodaron, propiamina itp.), Chlorochina Gdy jest stosowany, taki jak środek wykrztuśny, diklofenak i trójpierścieniowy lek przeciwdepresyjny, występuje również w ciężkiej bradykardii.
W przypadku dwukierunkowego częstoskurczu komorowego główny kierunek fali kompleksu QRS tego samego odprowadzenia w elektrokardiogramie jest naprzemiennie w górę i w dół. Najczęściej występuje w zatruciu naparstnicą lub hipokaliemii, czasami obserwowanym u osób bez strukturalnej choroby serca.
Diagnoza
Diagnostyka różnicowa
Diagnostyka różnicowa:
(1) Tachykardia zatokowa: Tachykardia zatokowa z częstością akcji serca między 140 a 160 uderzeń / min jest trudniejsza do odróżnienia od tachykardii nadkomorowej. Nagły początek historii napadów, ustalona częstość akcji serca i bezwzględna reguła rytmu serca, podniecenie nerwu błędnego mogą zatrzymać epizod, możliwość częstoskurczu nadkomorowego jest duża. Większość częstoskurczów zatokowych stopniowo zwiększała się lub zwalniała, a częstość akcji serca często się zmieniała. Podekscytowany nerw błędny nie był w stanie zatrzymać ataku.
W przypadku częstoskurczu przedsionkowego z blokiem przedsionkowo-komorowym 2: 1 częstość komór jest większa niż 100 razy / min, połowa fali P w EKG może być zakopana w zespole QRS i często jest błędnie rozpoznawana jako częstoskurcz zatokowy. Diagnostyka różnicowa powinna zwrócić uwagę na znalezienie częstotliwości fali P i jej związku z kompleksem QRS w EKG wykazującym wyraźne odprowadzenie fali P.
(B) trzepotanie przedsionków: większość trzepotania przedsionków z przewodnictwem przedsionkowo-komorowym 2: 1, częstość komorowa 140 ~ 160 razy / min. Aktywność przedsionków pojawia się jako regularne trzepotanie zygzakowate w EKG i może być błędnie rozpoznana jako częstoskurcz nadkomorowy. Podekscytowany nerw błędny może zmniejszyć o połowę lub spowolnić częstość komorową, a EKG pokazuje wyraźną zygzakowatą falę trzepotania przedsionków, która pomaga potwierdzić diagnozę. Częstość przedsionkowa kilku tachykardii przedsionkowych może wynosić nawet 300 razy / min, w pobliżu trzepotania przedsionków, przy przewodnictwie przedsionkowo-komorowym 2: 1, trudniej jest zidentyfikować trzepotanie przedsionków.
(3) Nietoksyczny częstoskurcz.
(D) diagnostyka różnicowa częstoskurczów nadkomorowych i komorowych opiera się na ogół na wadach zespołu QRS w EKG, z lub bez załamka P fali sinusoidalnej lub separacji przedsionkowo-komorowej, wychwytywania komór lub pulsacji zespolenia komorowego, w połączeniu z rytmem serca Czy są to bezwzględne reguły, czy nerw błędny może zatrzymać atak, a stopień zaburzeń przepływu krwi w momencie ataku nie jest trudny do zidentyfikowania. Zespół QRS poszerzony częstoskurcz nadkomorowy (przyspieszony częstoskurcz ze zróżnicowanym przewodzeniem śródkomorowym lub blokiem gałęzi wiązki lub przed wzbudzeniem), zespół QRS prawidłowy częstoskurcz komorowy (pochodzący z Przegroda komorowa lub częstoskurcz komorowy na bliższym końcu pakietu mogą utrudniać diagnozę różnicową, często wymagając diagnozy greckiego elektrokardiogramu. Tachykardia została zapoczątkowana przez przedwczesne bicie komorowe. Limit czasu QRS został wydłużony o ponad 0,14 s. QRS powierzchni czołowej był osiowo osiowy, z separacją przedziałową, wychwytem komorowym i fuzją komorową, a wzór fali QRS ołowiu w obszarze przednim był podobny. Natychmiast pojawia się częstoskurcz komorowy. Nieprawidłowość HV w wiązce elektrogramu HV (H nie jest widoczna, H i V są oddzielone lub H jest przed V, a odstęp HV jest znacznie krótszy niż normalnie), a późny potencjał komorowy jest dodatni, można zdiagnozować jako częstoskurcz komorowy.
