otwór plamki
Wprowadzenie
Wprowadzenie do otworu plamkowego Otwór plamki odnosi się do defektu tkanki błony wewnętrznej siatkówki do warstwy fotoreceptorowej plamki żółtej, co poważnie upośledza centralne widzenie pacjenta. Knapp i Noyes po raz pierwszy zgłosili traumatyczne plamki plamki siatkówki odpowiednio w 1869 i 1871 r. Kuhnt po raz pierwszy zgłosił nie traumatyczne dziury plamki w 1900 r. Od tego czasu rozpoznano różne przyczyny dziur plamki. Częstość występowania choroby nie jest wysoka, co stanowi 3,3% populacji, z czego najczęstsza idiopatyczna dziura plamkowa jest niewyjaśniona (około 83%), często występująca u zdrowych kobiet po 50. roku życia (średnio 65 lat, kobiety) : Mężczyzna = 2: 1), od 6% do 28% pacjentów z obiema oczami. Niektóre występują również u młodszych pacjentów. Choroba jest podstępna i często występuje, gdy drugie oko jest zakryte. Pacjenci często skarżą się na niewyraźne widzenie, ciemne plamy na środku i zaburzenia widzenia. Podstawowa wiedza Odsetek chorób: 0,01% -0,05% Osoby podatne: zdrowe kobiety, które mają więcej niż 50 lat Tryb infekcji: niezakaźny Powikłania: odwarstwienie plamki żółtej siatkówka pozamałkowa i niedowidzenie odwarstwienie siatkówki choroba nerwu wzrokowego łza siatkówki
Patogen
Przyczyna dziury plamki
Oprócz idiopatycznej dziury plamki, przyczyny innych przyczyn są wyraźne, takie jak uraz, wysoka krótkowzroczność, torbielowaty obrzęk plamki, zapalenie, zwyrodnienie siatkówki, plamka nabłonkowa plamki i retinopatia zaćmieniowa.
Zrozumienie idiopatycznych otworów plamki trwa od ponad stu lat. Do 1988 r. Gass zaproponował, aby styczny kierunek plamki w siatkówce był główną przyczyną powstawania idiopatycznych otworów w plamce, w celu leczenia plamki przez szklistą operację. Dzielony otwór stanowi podstawę teoretyczną. Teoria opiera się na przylegającym związku anatomicznym interfejsu witreoretinalnego, w procesie starzenia się organizmu ludzkiego, w wyniku upłynnienia ciała szklistego i oderwania ciała szklistego z tyłu. Powierzchnia siatkówki często pozostaje w szklistej korze tylnej.Ze względu na wzrost komórek szklistych w tej resztkowej korze tylnej powstaje napięcie równoległe do powierzchni siatkówki na powierzchni siatkówki w fovea, początkowo oderwanie od centrum plamki żółtej, a następnie fovea Odłącz, tworząc ostatecznie otwór plamki pełnej grubości.
Patogeneza otworów plamki nie jest w pełni poznana. W najwcześniejszej literaturze stwierdzono, że uraz jest główną przyczyną powstawania dziur plamki żółtej, jednak wraz ze wzrostem liczby przypadków stwierdzono, że tylko około 5–15% dziur plamki było spowodowanych urazem. Na początku tego wieku niektórzy autorzy sugerowali, że torbielowate zwyrodnienie plamki żółtej jest główną przyczyną dziury plamki żółtej Niektóre osoby uważają, że związane z wiekiem zmiany naczyniowe prowadzą do zaniku plamki żółtej i ostatecznie tworzą dziurę plamkową, ale te poglądy nie mogą wyjaśnić patogenezy idiopatycznej dziury plamkowej. . W 1924 r. Lister po raz pierwszy zaproponował, że trakcja szklista jest ściśle związana z tworzeniem się plamki żółtej. Od tego czasu ludzie zaczęli dostrzegać ważną rolę ciała szklistego w patogenezie otworu plamkowego i stopniowo wierzą, że podłużna przyczepność ciała szklistego do siatkówki plamki żółtej jest dziurą plamkową. Przyczyna choroby W 1988 r. Gass zaproponował rewolucyjny wgląd w patogenezę idiopatycznych otworów plamki żółtej Uważa się, że przednia witrektomia fovei plamki żółtej jest główną przyczyną powstawania idiopatycznych otworów plamki, zapewniając szklistą operację otworu plamki żółtej. Podstawa teoretyczna. Od tego czasu zgłaszano przypadki witrektomii w leczeniu otworów plamki żółtej. Dzięki witrektomii, zwłaszcza tylnej części ciała szklistego i przedniej błonie siatkówki, uwalnia się szkliste oczyszczanie plamki, a otwór w większości przypadków jest zamknięty. W niektórych przypadkach ostrość wzroku jest wyraźnie poprawiona. W 1995 r., Poprzez kliniczne badania patologiczne i ostrość wzroku po operacji ciała szklistego, Gass wskazał dalej, że idiopatycznemu tworzeniu się plamki żółtej nie towarzyszy utrata dołowej tkanki nerwu siatkówki, co wyjaśnia, dlaczego ostrość wzroku można przywrócić po operacji. .
Patologię kliniczną otworu plamkowego można wyrazić jako wielkość otworu plamki 400 ~ 500 μm. 2 „Odczepianie” wokół otworu plamki wynosi od 300 do 500 μm. 3 komórki fotoreceptorów kurczą się. 4 torbielowate zmiany w plamce. 5 Żółty osad punktowy podobny do szklanej folii jest przymocowany do powierzchni RPE. 6 Pojawia się błona astrocytowa sprzed siatkówki.
Zapobieganie
Zapobieganie otworom plamki żółtej
W przypadku obecności nieistotnej dziury plamki z wyraźną przyczyną, można zapobiec występowaniu dziury plamki, lecząc pierwotną chorobę i ściśle po badaniu. Obecnie nie ma skutecznej metody zapobiegania idiopatycznemu otworowi plamkowemu.
Powikłanie
Powikłanie plamki żółtej Powikłania: odwarstwienie plamki żółtej siatkówka pozamałkowa i niedowidzenie odwarstwienie siatkówki choroba nerwu wzrokowego łza siatkówki
Niewyraźne widzenie może powodować odwarstwienie siatkówki w plamce żółtej, chorobę pozagałkową mięśni i niedowidzenie, odwarstwienie siatkówki, chorobę nerwu wzrokowego, łzy siatkówki i tak dalej.
Objaw
Objawy otworu plamkowego Typowe objawy Ostrość widzenia często mgliste widzenie Widzenie zmienia zniekształcenie wzrokowe
Choroba jest podstępna i często występuje, gdy drugie oko jest zakryte. Pacjenci często skarżą się na niewyraźne widzenie, ciemne plamy na środku i zaburzenia widzenia. Wizja wynosi zwykle 0,02 ~ 0,5, przy średniej 0,1.
Manifestacja dna oka i ocena kliniczna
Zgodnie z wynikami dna oka na różnych etapach tworzenia idiopatycznego otworu plamki żółtej, Gass dzieli go na cztery fazy:
Etap I: We wczesnym stadium początku kora ciała szklistego w dołku plamki żółtej spontanicznie kurczy się, powodując pociągnięcie linii siatkowej siatkówki, powodując oderwanie centralnej dołka, odruch dna dna zanika, a żółta plama na powierzchni nabłonka barwnikowego siatkówki (RPE) 100 ~ 200 μm), w tym czasie jest to etap Ia; kora ciała szklistego w dołku jest dalej kurczona, dołek jest odłączony, a na powierzchni RPE, który wynosi 1b, pojawia się żółty pierścień (200 ~ 350μm). Ia i 1b nie były związane z oddzieleniem dołka szklistego od plamki żółtej, ani nie pojawiła się „prawdziwa” dziura plamkowa pełnej grubości, znana klinicznie jako upośledzona dziura plamkowa, z niewielkim spadkiem ostrości wzroku do 0,3-0,8. Angiografia dna fluoresceiny może wykazywać nieznacznie wysoką fluorescencję dołka.
Etap II: Po kilku dniach do kilku miesięcy od początku, styczny kierunek ciała szklistego jest dalej ciągnięty, tworząc plamkę żółtą na krawędzi centralnej dołka, stopniowo rozszerzając się, od półksiężyca do podkowy, i ostatecznie tworząc okrągły otwór, któremu często towarzyszy folia ochronna . W kilku przypadkach dziura plamkowa zaczyna tworzyć się w środku dołka i stopniowo rozszerza się, tworząc dziurę bez główki. Ostatnie badania wykazały, że nie dochodzi do utraty tkanki dołka podczas tworzenia idiopatycznych otworów plamkowych. Tak zwana „blaszka czołowa” jest skoncentrowanym ciałem szklistym tylnym. Krawędź płynu podsiatkówkowego jest widoczna wokół otworu plamki żółtej, w otworze znajduje się żółta szklista błona podobna do błony, a ostrość widzenia spada do 0,1-0,6. Angiografia dna fluoresceiny może być umiarkowanie wysoką fluorescencją.
Etap III: Po 2 do 6 miesiącach powyższych zmian, z powodu skurczu tkanki siatkówki, otwór plamki rozszerzył się do 400-500 μm, z błoną osłonową lub bez, i jest to otwór plamki III etapu. Widać, że żółta szklana membrana jest jak osad i krawędź płynu podsiatkówkowego. Mukowiscydoza wokół centralnej dołki zmienia się, a ostrość widzenia spada do 0,02 ~ 0,5.
Etap IV: Charakteryzuje się oddzieleniem ciała szklistego i plamki żółtej, wczesnym objawem jest przednie przemieszczenie otworu plamki żółtej, a późnym etapem jest całkowite oddzielenie ciała szklistego i plamki, nerwu wzrokowego. W tym momencie jest to otwór macularny 4. stopnia.
Naturalny kurs
Otwór plamkowy I etapu (otwór marnotrawny): Około 50% rozwija się w otwór plamkowy pełnej grubości, a 50% przypadków ustępuje samoistnie po oddzieleniu dołka szklistego i plamkowego.
Otwór plamkowy na etapie II: większość przypadków rozwija się do otworu na etapie 3 po 2 do 6 miesiącach. W większości przypadków rozmiar plamki żółtej rozwinął się do ponad 400 μm.
Otwór plamkowy na etapie III: mniej niż 40% przypadków rozwija się do otworu plamkowego na etapie VI. 80% przypadków ma względnie stabilną ostrość wzroku. Zwykle po 1 roku depigmentacja RPE w obszarze odwarstwienia siatkówki może wystąpić po pół roku. W wielu przypadkach pojawia się przednia błona siatkówki. Oderwanie siatkówki może również nastąpić przez przypadkowe spontaniczne ponowne przymocowanie siatkówki.
Obustronne objawy oczne
(1) Oddzielenie dołka szklistego i plamki żółtej: brak ryzyka powstania dziur plamki żółtej.
(2) Ciało szkliste i plamka żółta nie są oddzielone: możliwość tworzenia się plamki żółtej wynosi <15%.
(3) Błona przednia plamki plamkowej pokrywa dołek, któremu często towarzyszą żółte plamki: możliwość powstania dziur plamki żółtej <1%.
(4) Zmętnienie gwiazdy w centralnej dołku plamki z promieniowymi fałdami siatkówki: brak ryzyka tworzenia się plamki żółtej.
(5) Jeśli w plamce pojawi się żółta plama lub pierścień, a inne przejawy plamki żółtej zostaną połączone, wskazuje to na wysokie ryzyko powstania dziury plamki.
Zbadać
Badanie otworu plamki żółtej
Badanie okulistyczne: badanie dna oka, angiografia fluoresceinowa dna oka, badanie okulistyczne, bezpośrednia oftalmoskopia.
Diagnoza
Diagnoza i różnicowanie otworu plamkowego
Punkty diagnostyczne
Od czasu pojawienia się tomografii koherencyjnej dna oka (OCT) nie było żadnych trudności w diagnozowaniu dziury plamki żółtej. Skan OCT może być wykorzystany do ustalenia diagnozy, gdy oftalmoskopia ujawni podejrzaną dziurę w plamce żółtej.
Diagnostyka różnicowa
1. Identyfikacja etiologii: należy wykluczyć idiopatyczną dziurę plamkową inną niż przyczyna choroby, taką jak uraz, stan zapalny, wysoka krótkowzroczność, torbielowaty obrzęk plamki, choroba naczyniowa dna oka, choroby zwyrodnieniowe, retinopatia zaćmienia itp. Obrzęk plamki żółtej
2. Identyfikacja morfologiczna: należy odróżnić ją od pozostałych dwóch zmian plamki szklistej trakcji w ciele szklistym.
(1) idiopatyczna plamka nabłonkowa plamki: czasami w połączeniu z otworem plamki, dnem i badaniem OCT można wyraźnie zdiagnozować.
(2) zespół trakcji plamki szklistej: często prowadzi do deformacji plamki plamistej, obrzęku plamki, a czasem z otworem plamki. Badanie OCT może potwierdzić diagnozę.
(3) płytkowy otwór plamkowy: Badanie OCT może ustalić, czy otwór plamkowy jest pełny, czy płytkowy.
(4) odwarstwienie siatkówki w plamce żółtej: często występuje w wysokiej krótkowzroczności, idiopatyczna dziura w plamce żółtej często pojawia się w otworze plamki wokół źródła otworu uniesiona płytka aureola oderwania, ale rzadko występuje prawdziwe odwarstwienie siatkówki.
