Fuzja szyi potylicznej Koop

Fuzję potyliczno-szyjną Koopa stosuje się w chirurgii / leczeniu deformacji zębowych. Deformacja odontoidalna jest rzadką wrodzoną wadą rozwojową, w tym dyspontią odontogenną, dystalną kością odontoidalną, separacją odontoidalną i brakiem odontoidalnym. Deontoidalna deformacja jest przymocowana tylko do stawu atlanto-osiowego przez miejscową tkankę więzadłową, co powoduje miejscową niestabilność i łatwo jest spowodować uszkodzenie rdzenia kręgowego z powodu przemieszczenia spowodowanego urazem. Klinicznie może przebiegać bezobjawowo, ale przy lekkim urazie mogą wystąpić objawy ucisku rdzeniastego lub górnego odcinka szyjnego rdzenia kręgowego. Na doniesienia w literaturze najczęściej wpływ mają nastolatkowie, objawiający się zmniejszoną siłą mięśni, ataksją, bólem w dolnej części poduszki i szyi, kręczem szyi, napięciem mięśni i ograniczoną ruchomością. Niektóre z nich mogą być postępującym drętwieniem kończyn oraz ciężkimi przypadkami kwadriplegii i śmierci. Większość zabiegów zaleca aktywną operację. W przypadku niezamierzonych badań kontrowersyjne jest, czy zapobiegać niestabilności odontoidu przed i po astygmatyzmie mniejszym niż 5 mm, ponieważ aktywność szyi chorego dziecka jest trudna do zaakceptowania przez chore dziecko i rodziców. Zalety i wady leczenia chirurgicznego i niechirurgicznego powinny być jasno wyjaśnione przed podjęciem decyzji o tym, czy zastosować fuzję zapobiegawczą. Dla osób z bólem szyi można najpierw zamocować podparcie szyi, a jeśli nie nastąpi poprawa, wykonuje się połączenie atlanto-osiowe. U pacjentów z niestabilnym odcinkiem szyjnym kręgosłupa i radikulopatią możliwe jest zespolenie szyjki macicy. W celu ucisku szyjnego rdzenia kręgowego wykonuje się laminektomię tylną lub tylną przedsionkowo-osiową, poszerza się otwór potyliczny i usuwa się włóknisty pas, aby złagodzić ucisk móżdżku, rdzeń i górny rdzeń kręgowy szyjki macicy, a następnie wykonuje się fuzję potyliczno-szyjną. Gdy deformacja zębowata jest połączona z brakiem łuku tylnego C1, nie można wykonać połączenia atlanto-osiowego, a zakres połączenia powinien rozciągać się na kość potyliczną. Istnieje wiele metod fuzji potylicznej: metodą Robinsona i Southwicka jest przepuszczenie każdego drutu pod blaszkę C1 i C2, co jest bardziej niebezpieczne. W ostatnich latach Wertheim i inni uczeni zastosowali zmodyfikowaną fuzję tylnej potylicy do szyjki kości, aby utworzyć otwór kości na zewnętrznej powierzchni wypukłości potylicznej przez wiertło dentystyczne. Drut stalowy przechodzi tylko przez zewnętrzną płytkę czaszki. Ponieważ czaszka jest grubsza, można nosić tylko drut stalowy. Przez zewnętrzną płytkę czaszki ryzyko urazu górnej zatoki strzałkowej jest znacznie zmniejszone. Koop i wsp. Wprowadzili artrodezę potylicy i szyi u dzieci, które nie wymagały wewnętrznej fiksacji Po usunięciu kości korowej z kory mózgowej umieszczano autologiczny kość ramienno-gąbczastą w miejscu do zespolenia. W przypadku dzieci z wadami łuku kręgowego okostna potyliczna jest składana z powrotem do ubytku kostnego, aby zapewnić przeszczepowi warstwę tkanki kostnej. Pooperacyjnie przymocowany za pomocą tynku HALO. W ostatnich latach doszło również do fuzji potyliczno-szyjnej z prętem w kształcie litery „U” i drutem segmentowym. Ta procedura ma tę zaletę, że zapewnia wczesną stabilność stawów potylicznych i szyi. Ta metoda pozwala pacjentowi na wsparcie szyi po operacji i pozwala uniknąć hamowania HALO. Leczenie chorób: wrodzona deformacja zębowa szyjki macicy Wskazanie Koop fuzji potyliczno-szyjnej nadaje się do: 1. Deformacja odontoidalna powoduje objawy neurologiczne. 2. Proces tworzenia zębiny jest niestabilny i przesuwa się do przodu lub do tyłu o więcej niż 5 mm. 3. Proces dentystyczny jest niestabilny i uporczywie pogarszany. 4. Szyja jest trwale dyskomfortowa z powodu niestabilności osi atlantoosiowej i nie ustępuje jej przez leczenie zachowawcze. 5. Tylny łuk atlasu jest niepełny i nie nadaje się do zespolenia atlanto-osiowego. Przeciwwskazania Pacjentów bez objawów klinicznych należy uważnie obserwować, aby uniknąć urazu, i można je przymocować za pomocą kołnierza na szyi. Przygotowanie przedoperacyjne 1. Rentgen pozycji bocznej i otwartej szyi, pokazujący deformację zębodołową, badanie CT wykazało typ deformacji zębodołowej. 2. Badanie MRI w celu zrozumienia kompresji rdzenia kręgowego szyjki macicy i korzeni nerwowych, dodatkowo wykluczając jamistość rdzenia, rdzeń kręgowy szyjki macicy lub guz móżdżku. 3. Pacjenci z objawami neurologicznymi powinni najpierw wykonać trakcję czaszki przez 1–2 tygodnie, zresetować ją, przywrócić funkcję nerwów, zmniejszyć podrażnienie kręgosłupa szyjnego, a następnie rozważyć operację. 4. Trening w łóżku i trening w pozycji leżącej. 5. Prefabrykowane jedno z tylnych i brzusznych łóżek gipsowych, o długości od czubka głowy do środka podwójnych ud. 6. 1. przedoperacyjne pozycjonowanie procesu kolczystego 1 szyjki 2, pomoc w określeniu lokalizacji procesu kolczastego podczas operacji i wyznaczenie odpowiedniej linii siły na podstawie radiogramu bocznego szyjki macicy. Zabieg chirurgiczny Znieczulenie ogólne, po znieczuleniu intubacyjnym w tchawicy, chore dziecko w pozycji leżącej na plecach, z wykorzystaniem pierścienia czaszkowo-miednicznego. Następnie połóż chore dziecko na brzuchu, wyreguluj wspornik pierścienia czaszkowo-miednicznego i lekko rozciągnij głowę i szyję. Nacięcie i odsłonięcie Wykonuje się nacięcie w linii środkowej, a blaszkę ujawnia się przez ostre oddzielenie dzieci z nienaruszoną blaszką. 2. Fuzja Odsłonięta blaszka jest usuwana z kości korowej, a następnie autologiczny kość ramienna zawierająca korową kość gąbczastą jest umieszczany na powierzchni blaszki, która została usunięta z kości korowej, uważając, aby odsłonić tylko blaszkę, którą należy połączyć. W przypadku dzieci z wadami tylnej struktury kręgosłupa nie można odsłonić opony twardej. Na poziomie kości potylicznej tkanka miękka przedmiotu jest oddzielana od okostnej i ciągnięta na boki. Następnie odrywa się okostną potyliczną i wykonuje się trójkątną płatek okostnowy przymocowany do krawędzi otworu potylicznego, a płat okostnowy przekręca się do końca, aby zakryć obszar ubytku blaszki i zszywa się i mocuje. Kość potyliczną i pozostałą odsłoniętą blaszkę usunięto z kości korowej za pomocą pneumatycznego wiertła do kości, i nałożono na nią autologiczny pasek biodrowy zawierający kość korowo-gąbczastą. 3. Zamknij nacięcie Po przepłukaniu roztworu soli w nacięciu umieszcza się pasek drenażowy, a nacięcie zamyka się warstwami.