Przeszczep mięśnia pośladkowego wielkiego, naprawa dźwigacza odbytu

Przeszczep pośladków maksymalnych i mięśnia dźwigacza odbytu w celu chirurgicznego leczenia nietrzymania odbytu. Nietrzymanie odbytu jest zjawiskiem, w którym kał wymyka się spod odbytu lub zdolność kontroli jest osłabiona. Istnieje wiele przyczyn nietrzymania odbytu, a stopień nietrzymania moczu jest bardzo różny. Nietrzymanie odbytu może być nawykowe lub spowodowane rozwojem wrodzonego niedoboru układu nerwowego, częściej występującego w odcinku lędźwiowo-krzyżowym rozszczepu kręgosłupa lub opon mózgowo-rdzeniowych. Wpływa to na uczucie defekacji i ruch mięśni tych pacjentów. Kiedy odbytnica jest wypełniona, nie ma zamiaru, więc nie ma odruchowej aktywności defekacji. Zewnętrzny zwieracz odbytu i mięśnie dna miednicy są rozluźnione pod nieobecność nerwów ruchowych, dzięki czemu kał może wyciekać w dowolnym momencie. Nietrzymanie odbytu można również zaobserwować w przypadkach odbytniczego urazu odbytu, ale najczęściej występuje w przypadku pooperacyjnej deformacji odbytu, szczególnie w przypadku dużej atrezji odbytu, niedorozwoju odbytnicy, ślepego końca zlokalizowanego powyżej mięśnia dźwigacza odbytu, braku zwieracza odbytu wewnętrznego, rozwoju zwieracza zewnętrznego Dokonano wielu zmian. Zewnętrzne i zewnętrzne obrażenia zwieracza, powikłania pooperacyjne i tworzenie się blizn mogą wpływać na funkcję zewnętrznego zwieracza. Ponadto niemożność przejścia odbytnicy przez kompleks mięśniowy podczas wypadania odbytnicy jest również jedną z przyczyn nietrzymania moczu pooperacyjnego. Według naszych statystyk 70,1% nietrzymania odbytu jest wtórne do dużej pooperacyjnej operacji odbytu, nietrzymanie odbytu występuje również w chorobach odbytu, takich jak wypadanie odbytu odbytu prowadzące do rozluźnienia zwieracza, przyczepności guza lub kanału odbytu, zwężenia blizny odbytu itp. . Ponieważ przyczyny nietrzymania odbytu i stopień nietrzymania moczu są bardzo różne, czasami spowodowane kilkoma przyczynami jednocześnie, leczenie jest dość skomplikowane. Leczenie chorób: Wskazanie 1. Nietrzymanie odbytu wtórne do odbytnicy odbytu lub urazu odbytu odbytu. 2, różnorodność neurogennego nietrzymania odbytu. Przeciwwskazania Nietrzymanie zwężenia odbytu, nadmierna blizna wokół odbytu, nadmierny kaliber odbytu i duża liczba koślawego odbytnicy nie są odpowiednie do tej operacji. Zabieg chirurgiczny 1. Nacięcie: Wykonaj nacięcie w kształcie łuku między końcem kości ogonowej a odbytem. 2. Po uwolnieniu tkanki podskórnej odsłonięty jest mięsień dźwigacza odbytu i zewnętrzny zwieracz odbytu, a tylna ściana odbytnicy zostaje odsłonięta. Dochodzenie potwierdziło, że mięsień dźwigacza odbytu był zbyt słaby lub uraz był zbyt duży podczas początkowej operacji i nie można go było zszyć do linii środkowej. Plwocina oddziela tkankę tłuszczową z obu stron, odsłaniając przyśrodkową część pośladka maksymalnego, i w zależności od stopnia uszkodzenia mięśnia dźwigacza odbytu w odbytnicy określa szerokość płata pośladkowego maksymalnego. Po stronie pośladka maksymalnego wykonuje się łukowate nacięcie od kości ogonowej na zewnątrz i poniżej, a płat płata pośladkowego ma grubość około 1 cm. Odpowiednie nacięcie w kształcie łuku wykonuje się na powierzchni kontralateralnego pośladka maksymalnego w celu uwolnienia kontralateralnego pośladka maksymalnego o tej samej grubości. 3. Pociągnij płaty mięśniowe po lewej i prawej stronie w kierunku linii środkowej, przykryj tył odbytnicy i zszyj lub zakładaj szwy jedwabiem 2-0. W tym samym czasie palec wskazujący można umieścić w odbytnicy, a kiedy zszyta klapa mięśniowa jest faktycznie popychana do przodu do odbytnicy, należy zwiększyć kąt odbytnicy. Wolna dolna krawędź płata mięśniowego jest przyszyta do resztkowego zewnętrznego zwieracza i mięśnia dźwigacza odbytu na dystalnym końcu odbytnicy. Ranę odsączono gumowym arkuszem, a nacięcie zszywano warstwa po warstwie.