fascykulacja
Wprowadzenie
Wprowadzenie Fasciculation: mięsień, który jest spontanicznie rozładowywany przez jedną lub więcej jednostek motorycznych w stanie spoczynku, powodując migotanie mięśni, krótki pojedynczy skurcz, występujący w różnych chorobach uszkadzających neurony dolne ruchowe i u niektórych normalnych ludzi.
Patogen
Przyczyna
Przyczyny mięśni i patogeneza są niejasne. 5–10% pacjentów ma wywiad rodzinny zwany rodzinną chorobą neuronu ruchowego. W ostatnich latach stwierdzono nieprawidłowości genetyczne dysmutazy ponadtlenkowej w tej grupie pacjentów z wywiadem rodzinnym w kierunku choroby neuronu ruchowego i uważa się, że może to być przyczyną tej choroby. Dzięki zastosowaniu eksperymentalnego modelu choroby neuronu ruchowego w aktywnej immunizacji zwierząt komórkami rogu przedniego rdzenia kręgowego wykryto autoprzeciwciała u pacjentów z przeciwciałami anty-GM1 w surowicy i płynie mózgowo-rdzeniowym, zwiększoną częstością wykrywania przeciwciał w kanale wapniowym i terapią immunosupresyjną. Na teorię mechanizmu poświęcono wiele uwagi.
Zbadać
Sprawdź
Powiązana kontrola
Elektromiografia napięcie mięśniowe
1. Badanie płynu mózgowo-rdzeniowego jest w zasadzie normalne.
2. Elektromiografię można zobaczyć w pozycji wygenerowanej przez siebie, a prędkość przewodzenia nerwu jest normalna.
3. Biopsja mięśni pokazuje neurogenny zanik mięśni.
4. Badanie MRI głowy i szyi może być prawidłowe.
Drżenie mięśni jest w rzeczywistości spowodowane skurczem grupy komórek mięśniowych, co jest medycznie nazywane fascikulacją. Ta fascynacja może mieć różne obszary i amplitudy, a niektóre drżenia mogą być odczuwalne, ale niewidoczne, a oczywiste drżenie można zobaczyć gołym okiem. To bicie mięśni jest zwykle łagodne, jeśli nie towarzyszy im osłabienie i zanik mięśni. Większość łagodnego bicia mięśni nie może znaleźć dokładnej przyczyny. Może pojawić się, gdy zmęczenie lub stres są wysokie. Picie herbaty lub kawy może również pogorszyć to bicie. Większość tego bicia jest przerywana, ale kilka osób może pojawić się fizycznie i łatwo. Wiele osób doświadczyło bicia powiek, w rzeczywistości bicie powiek jest również łagodną fascynacją.
Jednak bicie mięśni może być również ostrzeżeniem dla niektórych chorób nerwowo-mięśniowych. Bicie mięśni, jeśli towarzyszy im osłabienie mięśni i atrofia, powinno szybko znaleźć neurologa. Choroby te obejmują zmiany neuronów ruchowych w rdzeniu kręgowym, neuropatię obwodową i kilka chorób mięśni. Choroby te mogą powodować problemy w przekazywaniu sygnałów między komórkami nerwowymi ruchowymi a mięśniami, w wyniku niestabilności nerwów wyzwalają się dodatkowe sygnały, które powodują podskakiwanie mięśni. Neurolodzy muszą zbadać stopień osłabienia mięśni, ocenić stopień zaniku mięśni oraz uzupełnić przewodnictwo nerwowe i elektromiografię, aby znaleźć przyczynę. Niektóre choroby mogą być również stosowane w celu zmniejszenia bicia mięśni.
Diagnoza
Diagnostyka różnicowa
1. Spondyloza szyjki macicy: ból kończyny górnej lub barku oraz segmentalne zaburzenia czucia, brak porażenia rdzenia, badanie obrazowe i EMG mostkowo-obojczykowo-sutkowe.
2. Syringomyelia: Choroba charakteryzuje się segmentowym, izolowanym bólem i odczuwaniem temperatury; jamy można zobaczyć według segmentowych dysocjacyjnych zaburzeń czuciowych i magnetycznego rezonansu kręgosłupa szyjnego (MRI).
3. Guzy rdzenia kręgowego i guzy pnia mózgu: różne stopnie zaburzeń czuciowych typu wiązki przewodzącej. Nakłucie lędźwiowe wykazało niedrożność kanału kręgowego, angiografię kanału kręgowego, tomografię komputerową lub rezonans magnetyczny (MRI) wykazało zmiany wewnątrzszpikowe zajmujące przestrzeń.
4. Myasthenia gravis: Ta sama miastenia łatwo wpływa na rdzeń i mięśnie kończyn, ale miastenia ma zmienność i inne zjawiska zmęczenia i na ogół nie jest trudna do zidentyfikowania.
5. Wieloogniskowa neuropatia ruchowa: klinicznie podobna do choroby neuronu ruchowego, główną identyfikacją jest elektromiografia pokazująca wpływ prędkości przewodzenia nerwowego, szczególnie stwierdzona wieloogniskowa punktualna mielinopatia. Ponadto dodatnia szybkość wzrostu przeciwciał anty-GMI w płynie mózgowo-rdzeniowym w tej grupie pacjentów była wyższa. Czasami podjęcie identyfikacji jest bardzo czasochłonne.
