Zmniejszone wydzielanie hormonu antydiuretycznego (ADH)
Wprowadzenie
Wprowadzenie Hormon antydiuretyczny (znany również jako wazopresyna) jest 9-peptydowym hormonem wydzielanym przez neurony suprachiasmatycznego i okołokomorowego jądra podwzgórza, który jest uwalniany przez wiązkę podwzgórze-przysadka mózgowa po osiągnięciu neurohypofizy. Jego główną funkcją jest poprawa przepuszczalności dystalnych zwiniętych kanalików i zbieranie rurek do wody oraz promowanie wchłaniania wody Jest to kluczowy hormon regulujący stężenie i rozcieńczenie moczu. Ponadto hormon zwiększa przepuszczalność wewnętrznego rdzenia szpikowego kanału moczowego. Po wypiciu dużej ilości krwi krew rozcieńcza się, obniża się krystaliczne ciśnienie osmotyczne i zmniejsza się wydzielanie mocznika przeciw mocznikowi.
Patogen
Przyczyna
Oddawanie moczu nie jest płynne
1. Choroba obrzękowa: odnosi się do nadmiernego gromadzenia się płynów ustrojowych w przestrzeni tkanek pozanaczyniowych. Jest to jeden z powszechnych objawów klinicznych. Obrzęk jest przejawem ogólnoustrojowej dysfunkcji zgazowania z płucami, śledzioną, nerkami i narządami trójogniskowymi. Blisko spokrewnione. Zgodnie z objawami istnieją dwa typy, które są powszechne w zapaleniu nerek, chorobie płuc, marskości wątroby, zaburzeniach odżywiania i zaburzeniach endokrynologicznych.
2, samoistne nadciśnienie tętnicze.
3. Mocznica centralna lub nerkowa.
4, choroba kamieni nerkowych jest stosowana głównie w celu zapobiegania kamieniom zawierającym sole wapnia.
Zbadać
Sprawdź
Powiązana kontrola
Antydiuretyczne obciążenie wodą test hamowania ADH test rozcieńczenia moczu surowicy (Na +, Na) osocze hormon antydiuretyczny (ADH)
Zdać test moczu i badanie krwi. Wśród nich badanie moczu sprawdza głównie pH, ciężar właściwy moczu, żółć moczową, krew utajoną, białe krwinki, białko moczu, cukier w moczu, bilirubinę, ciało ketonowe, czerwone krwinki w moczu, kolor moczu, czerwone krwinki w moczu, krew utajoną i białe krwinki. Badania krwi głównie sprawdzają rutynę krwi, szybkość sedymentacji erytrocytów, białko osocza, azot mocznikowy we krwi, kreatyninę i odporność humoralną. Ponadto EKG, pomiar czynności serca, ultradźwięki nerki b i inne testy laboratoryjne.
Diagnoza
Diagnostyka różnicowa
1 zmiany ciśnienia osmotycznego kryształu plazmy mogą znacząco wpływać na wydzielanie wazopresyny: dużo potu. Ciężkie wymioty lub biegunka itp., Gdy ciało traci wodę, wzrasta ciśnienie osmotyczne kryształu plazmy, co może powodować wzrost wydzielania hormonu antydiuretycznego, tak że znacznie wchłania się wchłanianie zwrotne wody przez nerki, co powoduje zwiększenie stężenia moczu i zmniejszenie wydalania moczu. Przeciwnie, po wypiciu dużej ilości moczu mocz jest rozcieńczany, a ilość moczu zwiększana, tak że nadmiar wody jest wydalany z organizmu.
Na przykład po tym, jak normalna osoba wypije 100 ml wody na raz, około pół godziny, ilość moczu zaczyna się zwiększać. Pod koniec pierwszej godziny ilość moczu może osiągnąć najwyższą wartość, następnie ilość moczu zmniejsza się, a ilość moczu powraca do pierwotnego poziomu po 2-3 godzinach. Jeśli pijesz izotoniczną sól fizjologiczną (roztwór 0,9 NaCl), ilość moczu nie zmieni się podczas picia wody. Zjawisko zwiększania ilości moczu spowodowane piciem dużej ilości wody nazywa się diurezą wodną, która jest powszechnie stosowanym testem klinicznym do badania zdolności nerek do rozcieńczenia.
2 zmiany w objętości krążącej krwi mogą odzwierciedlać uwalnianie wazopresyny odruchowo: gdy objętość krwi jest zbyt duża, lewe przedsionek zostaje rozszerzone, stymulując receptor objętości, a impuls aferentny przechodzi przez centrum aferentne nerwu błędnego, hamując podwzgórze-przysadkę tylną przysadki System uwalnia wazopresynę, która powoduje diurezę, a normalna objętość krwi zostaje przywrócona z powodu nadmiaru wody. Kiedy objętość krwi spada, następuje odwrotna zmiana. Zwiększone ciśnienie tętnicze krwi, stymuluje baroreceptory zatoki szyjnej, może odruchowo hamować uwalnianie wazopresyny.
Ponadto przedsionkowy peptyd natriuretyczny może hamować wydzielanie hormonu antydiuretycznego, angiotensyna II może stymulować jego wydzielanie. Głównymi czynnikami regulującymi wazopresynę są ciśnienie osmotyczne kryształu w osoczu i objętość krwi krążącej oraz ciśnienie tętnicze.
)
