Łagodny przerost gruczołu krokowego
Wprowadzenie
Wprowadzenie Łagodny przerost prostaty (BPH), wcześniej znany jako przerost prostaty, jest jedną z częstych chorób u starszych mężczyzn i jest łagodną zmianą prostaty. Przyczyna choroby jest związana z brakiem równowagi androgenów i estrogenów w organizmie człowieka. Zmiana pochodzi z tkanki gruczołowej, tkanki łącznej i tkanki mięśni gładkich środkowych lub bocznych płatów tylnej cewki moczowej, tworząc mieszany guzek kulisty. Oczywiste jest, że obie strony płata i przerost płata środkowego wystają do pęcherza lub cewki moczowej, ściskając szyjkę pęcherza lub cewkę moczową, powodując niedrożność dolnych dróg moczowych. Długotrwałe zmiany mogą powodować wodonercze i zaburzenia czynności nerek. Mogą być również skomplikowane przez kamienie, infekcje, guzy i tak dalej.
Patogen
Przyczyna
(1) Przyczyny choroby
Gruczoł krokowy znajduje się przed odbytem i przypomina kasztan, a dno jest blisko szyi pęcherza i otacza tylną cewkę moczową. Normalna dorosła męska prostata ma średnicę poprzeczną 4 cm, średnicę podłużną 3 cm, średnicę przednio-tylną 2 cm i wagę 20 g, co stanowi największą gonadę męską akcesoriów. Wydziela mlecznobiały papkowaty płyn, który jest częścią nasienia i zawiera sód, potas, wapń, chlor, cynk, magnez, wodorowęglan sodu, cytrynian, białko i skrobię, a także kwasową fosfatazę i swoistość prostaty. Antygen Kiedy gruczoł krokowy gruczołuje się, jego poziom w surowicy znacznie wzrasta. Wydzielina prostaty jest cieczą alkaliczną, która podnosi pH nasienia do 7,3. Może buforować kwaśne środowisko pochwy i jest odpowiedni do przeżycia i aktywności plemników, co sprzyja poczęciu.
Rozmiar prostaty zmienia się z wiekiem, jest bardzo mały u małych dzieci, a tkanka gruczołowa jest słabo rozwinięta. Składa się głównie z mięśni gładkich i tkanki łącznej. Dojrzała prostata jest szybko zwiększana, szczególnie tkanka gruczołowa, i stopniowo degeneruje się do starości, a tkanka gruczołu kurczy się. Rozwój łagodnego przerostu prostaty u osób starszych jest zjawiskiem patologicznym. Prostatę można podzielić na pięć liści, a mianowicie przednie, środkowe, tylne i dwustronne. Blisko łagodnego przerostu prostaty znajduje się środek i obie strony liścia. Rozrost płata środkowego często wystaje do szyi pęcherza, blokując otwarcie cewki moczowej powoduje trudności w oddawaniu moczu. Liście po obu stronach przylegają do bocznej ściany cewki moczowej, a jej rozrost może ściskać, przedłużać i zniekształcać cewkę moczową, co powoduje trudności w oddawaniu moczu. Ponieważ znajduje się blisko przedniej części mięśnia dźwigacza odbytu, badanie palca odbytu jest łatwe w dotyku, dzięki czemu lekarz może zbadać i wykryć zmiany prostaty.
Obecnie przyczyna łagodnego rozrostu gruczołu krokowego wciąż nie jest bardzo jasna. Krótko mówiąc, brak równowagi hormonów płciowych, w tym metabolizm androgenów i estrogenów u starszych mężczyzn, jest przyczyną łagodnego przerostu prostaty. Jednak szczegółowe powiązania i mechanizmy, mimo wielu lat badań podstawowych i klinicznych, wciąż nie są bardzo jasne. Wcześniej Carleton uważał, że przerost prostaty i nadmierne życie seksualne, pożądliwe pobłażanie, niechlujne życie, zapalenie po cewce moczowej nie zostały całkowicie wyleczone, niedrożność dróg moczowych i zaburzenia jąder. Trudno powiedzieć teraz, jaki jest związek. Virchow opisał kiedyś przerostową prostatę jako „mięśniak” lub „gruczolaki”, wykorzystując doktrynę nowych organizmów do wyjaśnienia przerostu gruczołu krokowego. Później Deming (1935) i Moore (1943) i inni sprzeciwiali się tej doktrynie i wierzyli, że nowy organizm Jest to nienormalna masa tkanki, która rośnie szybko i nieregularnie; podczas gdy przerost jest przerostem komórek tkankowych, często w celu zrekompensowania utraty podobnych tkanek lub w celu zrekompensowania braku funkcji podobnych tkanek. Podobną sytuację można zaobserwować w tarczycy, korze nadnerczy i przysadce mózgowej. Inni mają twardą chemię tętnic, teorię infekcji, metabolizm i teorię stanu odżywienia, trudno jest wyjaśnić istotę problemu, tym bardziej jest w stanie wyjaśnić problem teorii endokrynologicznej.
Teoria hormonalna od dawna zaobserwowano, że rozwój prostaty jest ściśle związany z jądrem. Wycięcie jądra po obu stronach może spowodować skurcz prostaty. Przysadka mózgowa ulega zniszczeniu przed okresem dojrzewania, a prostata przestaje się rozwijać. Duża liczba kobiet może powodować zanik prostaty. Wszyscy przyznają, że przerost gruczołu krokowego jest spowodowany zaburzeniem hormonalnym gonad, ale jak dotąd brakuje danych laboratoryjnych ilustrujących ten problem. Szczegóły zaburzeń endokrynologicznych nie są dobrze poznane. Na przykład zawartość testosteronu we krwi normalnej męskiej żyły plemnikowej wynosi od 0,025 do 1,6 μg%. Wartość ta jest stopniowo zmniejszana w okresie 30–80 lat (Finkelstein 1961). Ponadto zmierzono ilość 17 ketonów wydalanych z moczem, a 50–70 lat stanowił jedynie 40–55% wypisu młodych mężczyzn (Mac Donald 1962). Jednak wyniki pomiaru męskich hormonów u pacjentów są bardzo niespójne, niektóre są niskie, niektóre są wysokie, a niektóre pozostają niezmienione. Lacssagne (1933) pomyślał kiedyś, że estrogen może być przyczyną przerostu prostaty. Przerost prostaty występuje w „części rdzeniastej” płata bocznego i środkowego gruczołu krokowego bez degradacji rdzenia; „kora” nie działa. Huggins uważa, że ponieważ estrogen zmniejsza działanie androgenu, co powoduje degenerację rdzenia, podczas gdy „kora”, płat tylny, ma niski próg dla mężczyzn, więc pozostaje nietknięty.
Hormony męskie i żeńskie u mężczyzn są wytwarzane zarówno w jądrze, jak i w korze nadnerczy, i są kontrolowane i regulowane przez wydzielanie przysadki mózgowej w celu utrzymania równowagi. Z punktu widzenia efektu leczenia wpływ kobiety i flegmy na normalną prostatę i raka prostaty jest bardziej niezawodny. Wpływ na przerost prostaty nie jest stały. Zastosowanie męskich lub męskich kobiet w połączeniu z leczeniem przerostu prostaty nie może osiągnąć wiarygodnych wyników. Podsumowując, przerost prostaty jest ściśle związany z zaburzeniem hormonalnym gonad, ale specyficzny mechanizm jest nadal niejasny. Istnieją dwa warunki konieczne do wystąpienia łagodnego rozrostu gruczołu krokowego: jeden to zaawansowany wiek, a drugi to obecność jąder czynnościowych. Już 90 lat temu zauważono, że u wykastrowanych mężczyzn nie rozwinął się rozrost prostaty.
(dwa) patogeneza
1. Zmiany patologiczne w prostacie
Normalna prostata jest podzielona na wewnętrzną i zewnętrzną warstwę: wewnętrzna warstwa to błona śluzowa cewki moczowej otaczająca cewkę moczową i gruczoł podśluzówkowy, znany również jako strefa przejściowa, a zewnętrzna warstwa to strefa obwodowa z oddzieleniem włóknistej błony między dwiema warstwami. Kiedy prostata powiększa się i zmienia, najpierw występuje wiele centralnych guzków włóknisto-mięśniowych i przerost zrębu w gruczole podśluzówkowym segmentu prostaty, a następnie dochodzi do przerostu gruczołowego nabłonka. Patologię można podzielić na dwa typy: guzki gruczołowe i guzki macierzowe.Jeśli guzki pojawiają się w obszarze pozbawionym gruczołów, powstają guzki macierzy; wówczas sąsiednie komórki nabłonkowe są stymulowane do proliferacji i inwazji guzków hiperplastycznych. Gruczolak macierzy. Tkanka przerostowa ściska prawdziwą tkankę prostaty na obrzeżach, a wytłoczona tkanka ulega degeneracji i przekształca się w tkankę włóknistą, tworząc szarobiałą twardą pseudomembranowo-chirurgiczną otoczkę.
(1) Klasyfikacja patologiczna: Niektóre osoby dzielą różne składniki tkanek przerostu na 5 typów: rozrost włóknisto-mięśniowy, rozrost mięśni, rozrost gruczolakowaty podobny, rozrost gruczolakowaty gruczolakowaty i rozrost zrębu. Przerost macierzy jest ważną cechą łagodnego przerostu prostaty.
(2) Zmiany w składzie strukturalnym: Kiedy dochodzi do przerostu prostaty, stosunek śródmiąższowy (około 60%) jest znacznie wyższy niż w prawidłowej prostacie (około 45%), a także zmieniają się elementy strukturalne śródmiąższowe. Obszar mięśni gładkich do śródmiąższowego Jest znacznie wyższy niż normalna prostata, a rozrost nabłonkowy charakteryzuje się rozrostem komórek podstawnych, komórki podstawowe zmieniają się z normalnej płaskiej na sześcienną i krótką kolumnę. Komórki mięśni gładkich były grube, gęste, rozproszone w śródmiąższu, a morfologia jądra nie zmieniła się nienormalnie, ale aktywność DNA i RNA w gruczołowych komórkach nabłonkowych wzrosła, podczas gdy główne cechy starszych łagodnych przerostów prostaty wykazały spadek składu naczyniowego. .
(3) Zmiany patologiczne związane z objawami: Objawy łagodnego przerostu prostaty są związane z następującymi trzema zmianami:
1 Zmiany wypieracza: eksperymenty na zwierzętach wykazały, że po wystąpieniu niedrożności wypieracz pęcherza zmienia się znacząco, a zakończenia nerwowe w mięśniu wypieracza zmniejszają się, to znaczy, częściowe odnerwienie, objętość pęcherza wzrasta, ale siła skurczu mięśnia jest stosunkowo osłabiona. Aktywność acetylocholinoesterazy była znacznie zmniejszona.
2 Czynniki ruchliwości prostaty: Ludzka prostata zawiera więcej receptorów α1-AR, z których 98% jest obecnych w macierzy gruczołowej Ludzkie komórki mięśni prostaty mogą stymulować skurcz mięśni gładkich przez ten receptor, powodując niedrożność ujścia pęcherza.
3 czynniki statyczne prostaty: tzn. Stopniowy wzrost objętości prostaty spowodował ucisk na szyję pęcherza i objawy niedrożności.
Gruczoł krokowy, tkanka łączna i tkanka mięśni gładkich rozmnażają się podczas przerostu prostaty, który może tworzyć wiele guzków. Te procesy histologiczne rozpoczynają się w prostacie i innych tkankach wokół cewki moczowej, a następnie rozprzestrzeniają się na zewnętrzną warstwę prostaty. Guzki te nadal rosną, ściskając otaczającą tkankę gruczołową, tworząc otoczkę pseudo-obwodową, która ma grubość od 2 do 5 mm, jest biała, solidna i elastyczna.
2. Zmiany w cewce moczowej i pęcherzu: Podstawową przyczyną zmian patofizjologicznych w łagodnym rozroście gruczołu krokowego jest niedrożność kanału odpływowego pęcherza, na podstawie którego występują zaburzenia czynności pęcherza, poszerzenie górnych dróg moczowych i zaburzenia czynności nerek.
(1) Niedrożność kanału odpływowego pęcherza: przerost prostaty powoduje najpierw niedrożność odpływu pęcherza. Niedrożność odpływu pęcherza ma mechaniczną niedrożność spowodowaną rozrostem gruczołu krokowego spowodowaną zmniejszonym obszarem przekroju cewki moczowej i przedłużoną cewką moczową; niedrożność dynamiczna spowodowana zwiększonym napięciem cewki moczowej, tkanki prostaty i torebki prostaty. W proliferacji tkanki prostaty tkanka mięśni gładkich i wyraźnie proliferujące receptory alfa są głównymi czynnikami wpływającymi na to napięcie.
(2) nieprawidłowa funkcja pęcherza: objawia się jako niestabilny pęcherz, osłabienie pęcherza i pęcherz o niskiej podatności. 52% do 82% BPH ma niestabilny pęcherz. Niestabilny pęcherz jest główną przyczyną częstego oddawania moczu, pilności i nietrzymania moczu. Osłabienie wypieracza pęcherza, zmniejszona funkcja skurczowa, może również powodować bolesne oddawanie moczu, słabą regenerację pooperacyjną.
Rozrost gruczołu krokowego prostaty może być wydłużony, zniekształcony i ściśnięty po cewce moczowej, przerost płata środkowego, a nawet szyjki pęcherza moczowego powoduje niedrożność, co prowadzi do trudności w oddawaniu moczu. Jeśli prostata proliferuje tylko na obrzeżach i nie uciska niedrożności cewki moczowej i szyi pęcherza, nie powoduje trudności w oddawaniu moczu. Dlatego klinicznie widać, że niektórzy starsi mężczyźni mają znaczny wzrost prostaty, ale swobodnie oddają mocz. Klinicznie stwierdzono również, że stopień łagodnego przerostu prostaty nie jest proporcjonalny do objawów bolesnego oddawania moczu. Dlatego jest to czynnik powodujący bolesne oddawanie moczu u pacjentów z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego.
Teraz jest jasne, że bolesne oddawanie moczu jest również ściśle związane z napięciem torebki prostaty i szyją pęcherza, prostatą i napięciem mięśni gładkich cewki moczowej. Zwiększone napięcie i napięcie, nasilone objawy bolesnego oddawania moczu. Napięcie w tych miejscach wzrasta wraz ze wzrostem pobudliwości współczulnej, a pobudliwość współczulna jest regulowana przez obfite receptory alfa 1 w tych miejscach. Dlatego nietrudno jest wytłumaczyć, że podniecenie nerwów współczulnych, takie jak lęk, napięcie i przeziębienie, pogorszy bolesne oddawanie moczu u pacjentów z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego, a leki blokujące receptory α1 łagodzą objawy dysurii u tych pacjentów. Ponadto, bolesne oddawanie moczu jest również związane z podatnością i synergią wypieracza pęcherza. Eksperymenty wykazały, że każda przewlekła choroba, która zmniejsza przepływ moczu, może mieć wpływ na pęcherz, na ogół objawia się pogrubieniem całej warstwy pęcherza (częstość występowania komórek nabłonkowych, tkanki łącznej mięśni gładkich i błoną surowiczą), podatnością i zmniejszoną synergią.
Hiperplazja gruczołu krokowego nadal postępuje, nasilenie się bolesnego oddawania moczu, wypieracza pęcherza z powodu długotrwałego nadmiernego moczu, ostatecznie prowadzącego do uszkodzenia, zwiększonej ściany pęcherza z początkowej kompensacji, do ostatecznego przerzedzenia ściany pęcherza, pokrytej komorą beleczkową, a nawet uchyłka pęcherza Zaostrzona dysuria.
3. Zmiany patologiczne górnych dróg moczowych: duża ilość resztkowego moczu, ciągłe ciśnienie dopęcherzowe> 40 cm H2O to dwie podstawowe przyczyny rozszerzania górnych dróg moczowych łagodnego rozrostu gruczołu krokowego, zgodnie z głównymi cechami patologicznymi pęcherza podzielone są na:
1 przewlekłe zatrzymanie moczu pod wysokim ciśnieniem, charakteryzujące się niską podatnością pęcherza, ciśnieniem dopęcherzowym> 40 cm H2O podczas przechowywania, a także przywróceniem funkcji górnych dróg moczowych po rozszerzeniu górnych dróg moczowych. 2 niskociśnieniowe przewlekłe zatrzymanie moczu, charakteryzujące się upośledzoną czynnością czuciową pęcherza, dużą liczbą resztkowego moczu, związaną głównie z osłabieniem pęcherza i ciśnieniem dopęcherzowym podczas przechowywania
Jeśli niedrożność dolnych dróg moczowych nie może być właściwie leczona, ściana pęcherza może stracić zdolność kompensacyjną, pęcherz powiększa się, ściana pęcherza staje się cieńsza, a dalszy rozwój prowadzi do słabej siły mięśniowej wspierającej odcinek ściany pęcherza moczowego, a uszkodzenie zastawki na wejściu moczowodu jest uszkodzone. Występuje odpływ moczowodu do pęcherza moczowego, występują obustronne miedniczki nerkowe i wydzieliny moczowodów, miednica nerkowa rozszerza się do worka, stopniowo się rozszerzając; miąższ nerkowy jest stopniowo wydłużany i cienki, i występuje przekrwienie, miednica nerkowa rozszerza się i stopniowo powiększa, stożek nerkowy i nerka Kolumna jest wciśnięta i przerzedzona, aż w końcu znika. Kłębuszek może nadal utrzymywać funkcję moczu, ale z powodu martwicy kanalików i utraty koncentracji funkcji odsetek moczu jest niski, co może powodować różne patologiczne zmiany w patogenezie:
1 Refluks miedniczki nerkowej: po wystąpieniu wodonercza część moczu można nadal opróżnić z moczowodu, ale inna część popłynie z powrotem do żyły wokół nerki i naczyń limfatycznych wokół miedniczki nerkowej.
2 Równowaga i kompensacja nerek: Po wystąpieniu wodonercza, podobnie jak utrata funkcji tkanki nerkowej spowodowana innymi przyczynami, pozostała tkanka może powodować przerost i kompensować niektóre funkcje, ale efekt ten zwiększa się z wiekiem. Tłumiona, ogólnie po 35 roku życia, ta funkcja kompensacyjna jest prawie utracona, zwężenie naczyń nerkowych, zanik kanalików nerkowych, ciśnienie moczowodów jest stopniowo zmniejszane, nerkowy przepływ krwi jest zmniejszony, powodując zaburzenia czynności nerek, objawiające się utratą apetytu, niedokrwistością, podwyższonym ciśnieniem krwi, Senność, dysfunkcja i azotemia, objawy te nie są łatwe do wykrycia i często są błędnie rozpoznawane jako choroby przewodu pokarmowego, dlatego należy rozważyć łagodny przerost prostaty u pacjentów w podeszłym wieku z niewyjaśnioną niewydolnością nerek.
4. Inne zmiany: Z powodu długotrwałej dysurii często w moczu pozostaje resztkowy mocz, co spowoduje wtórne zakażenie i tworzenie się kamieni, dodatkowo pogarszając bolesne oddawanie moczu i pogarszając czynność nerek. Ze względu na trudności w oddawaniu moczu konieczne jest skurczenie mięśni brzucha i mięśni przepony oraz ciśnienia oddechu w celu przyspieszenia wydzielania moczu. W dłuższej perspektywie łatwo jest powodować powikłania, takie jak plwocina, plwocina, rozedma płuc, więc uszkodzenie spowodowane przez przerost prostaty ma charakter ogólnoustrojowy.
Zbadać
Sprawdź
Powiązana kontrola
Badanie prostaty palec nasienny lepkość badanie prostaty nasienie dehydrogenazy mleczanowej-X
Badanie fizykalne: Gdy mocz jest w moczu, podbrzusze wybrzuszają się. Obszar nadłonowy dotyka wypełnionego pęcherza. Badanie odbytnicy, prostata powiększa się, powierzchnia jest gładka, elastyczna, a środkowy rowek staje się płytki lub znika. Rozrost gruczołu krokowego można podzielić na 3 stopnie w zależności od stopnia powiększenia gruczołu. Powiększenie I stopnia: prostata jest 1,5 do 2 razy większa niż normalnie, środkowy rowek staje się płytki, a odległość od odbytnicy wynosi 1 do 2 cm; drugi stopień jest powiększony: gruczoł jest umiarkowanie powiększony, 2 do 3 razy większy niż normalnie, a środek Bruziec zniknął lub nieznacznie wystawał i wystawał do odbytnicy o 2 do 3 cm. Stopień obrzęku wynosił 3 stopnie: gruczoł był spuchnięty i silnie wystawał do odbytnicy o więcej niż 3 cm. Środkowy bruzdy były wydatne, a palec nie mógł dotknąć górnej krawędzi podczas badania.
Kontrola laboratoryjna:
Kiedy długotrwałe zatrzymanie moczu wpływa na czynność nerek, stężenie kreatyniny i azotu mocznikowego jest podwyższone W połączeniu z infekcją dróg moczowych mocz jest rutynowo badany pod kątem czerwonych krwinek i komórek ropnych.
Pomiar PSA: Chociaż PSA można zwiększyć w BPH, znaczenie pomiaru PSA nie polega na diagnozowaniu BPH, ale na wykrywaniu raka prostaty we wczesnym stadium. W połączeniu z bezpłatnym PSA, cyfrowym badaniem odbytnicy, USG B może wykryć większość raka prostaty.
Inne kontrole pomocnicze:
1. Badanie obrazowe
(1) Rentgen: w angiografii IVU lub cewki moczowej pobrano warunki przednie i tylne oraz moczowe, uniesiono dno pęcherza, zmniejszono gęstość łuku oraz zwiększono długość tylnej cewki moczowej. Takie jak połączenie uchyłka, guzów, kamieni może wykazywać wady wypełniania. Późna IVU może wykazywać refluks pęcherzykowo-moczowodowy, wodonercze lub słabo rozwinięte nerki lub nawet brak rozwoju.
(2) USG B: Istnieją dwie metody ultrasonografii przezodbytniczej i przezbrzusznej, przy czym preferowane jest USG przezodbytnicze. Rozmiar gruczołu, pozostały mocz można zmierzyć, a rak prostaty można wykluczyć zgodnie z sonogramem.
2. Cystoskopia: widoczne wystające wybrzuszenie szyi pęcherza, deformacja otworu cewki moczowej. Ściana pęcherza tworzy beleczki, małą komorę, a nawet uchyłek. Na przykład w połączeniu z kamieniami pęcherza i guzami pęcherza można również diagnozować razem. Ta metoda nie jest rutynowo badana i jest wykonywana tylko wtedy, gdy jest to wskazane.
3. Badanie urodynamiczne: w przypadku badania nieinwazyjnego objętość pęcherza powinna mierzyć> 150 ml. Główne wskaźniki to: maksymalne natężenie przepływu moczu (Qmax, normalne> 15 ml / s), pojemność pęcherza (pojemność pęcherza, normalny męski 350 ~ 750 ml, żeński 250 ~ 550 ml), kurczliwość wypieracza itp., Opcje leczenia łagodnego przerostu prostaty A rokowanie jest ważne.
4. Pomiar objętości resztkowej moczu Po oddaniu moczu przez cewnik wprowadza się cewnik do moczu, zbiera się mocz z pęcherza, a objętość moczu określa się jako objętość resztkową moczu z pęcherza. Ultradźwięki można również wykorzystać do pomiaru pojemności pęcherza po oddaniu moczu i obliczenia resztkowej objętości moczu. Normalny <50 ml. Kiedy dochodzi do przerostu prostaty, ilość resztkowego moczu często wzrasta.
Diagnoza
Diagnostyka różnicowa
Diagnostyka różnicowa
Chorobę należy odróżnić od przykurczu szyi pęcherza (choroba Mariona), raka prostaty, pęcherza neuropatogennego, guza pęcherza, gruźlicy prostaty, kamienia prostaty, torbieli prostaty, przerostu moczowodów, kamieni, ciał obcych i tak dalej.
Przykurcz szyi pęcherza
Przykurcz szyi pęcherza jest wtórny do zmian zapalnych. Mięśnie gładkie szyi pęcherza są zastępowane tkanką łączną, a podczas rozwoju mogą być również nieprawidłowe w mięśniach szyi pęcherza, tak że szyi nie można otworzyć, gdy wypieracz pęcherza się kurczy. Podczas cystoskopii podnosi się tylną wargę szyi pęcherza, a skurcz tylnej cewki moczowej i trójkąta pęcherza staje się krótszy.
2. Rak prostaty
Gruczoł krokowy ma guzki, PSA> 4ng / ml, a obszar hipoechogeniczny w prostacie można zobaczyć za pomocą ultrasonografii odbytnicy. CT wykazało nieregularny kształt prostaty, kąt pęcherzyka nasiennego zniknął, a kształt pęcherza nasiennego zmienił się. Biopsja może potwierdzić.
3. Neuropatyczny pęcherz
Mogą wystąpić wszystkie grupy wiekowe, z oczywistą historią i oznakami uszkodzenia neurologicznego, którym często towarzyszą odczucia kończyn dolnych i zaburzenia ruchowe, czasem towarzyszy im relaksacja zwieracza odbytu i zaniki odruchów. Badanie doodbytnicze nie jest duże, a do identyfikacji można zastosować badanie urodynamiczne.
4. Rak pęcherza
Rak pęcherza w pobliżu szyi pęcherza może objawiać się niedrożnością ujścia pęcherza, często z krwiomoczem, można zidentyfikować cystoskopię.
5. Zwężenie cewki moczowej
Istnieje wiele wywiadów medycznych, takich jak uszkodzenie cewki moczowej i zakażenie.
Powyższe choroby można zidentyfikować w większości przypadków poprzez badanie fizykalne, testy laboratoryjne, badanie palca odbytu i cystoskopię. Tylko rak prostaty w nietypowych przypadkach, zgodnie z wyżej wymienionymi metodami badawczymi, trudno jest wyciągnąć wnioski, można zastosować następujące metody w celu ułatwienia diagnozy różnicowej:
1. Oznaczanie kwaśnej fosfatazy w surowicy: Tkanka prostaty zawiera wysoko kwaśną fosfatazę, a gdy rak jest nowotworowy, zawartość wzrasta. Zasadę stosuje się w tym teście. Normalna wartość kwaśnej fosfatazy w surowicy wynosi od 1 do 5 jednostek według King-Armsstrong, według Bodansky'ego. Jest to 0,5 do 2 jednostek, a jego wartość określa się na 0,7 jednostki K od czasu nowej metody kontroli w 1950 r. Ponad połowa pacjentów z rakiem prostaty jest powyżej normy. Pamiętaj, że po zastosowaniu testosteronu lub masażu prostaty mogą wystąpić fałszywie dodatnie.
2. Test fosfatazy w surowicy: Gdy dochodzi do przerzutów do kości, stężenie fosfatazy w surowicy jest podwyższone, wartość normalna Bodahsky 2 ~ 4,5 jednostek, King-Armstrong 8 ~ 14 jednostek, ale należy zwrócić uwagę na fałszywie dodatnie.
3. Biopsja gruczołu krokowego: biopsję prostaty można wykonać przez krocze lub doodbytniczo.
4. Angiografia wytrysku nasienia: przerost prostaty można zaobserwować tylko z rozszerzeniem symetrii, gładkimi krawędziami, raka prostaty można zobaczyć z wąskim, nieregularnym, marginalnym lub wadliwym.
Diagnoza
Częstotliwość oddawania moczu
Częste oddawanie moczu jest najwcześniejszym objawem, przede wszystkim częstym oddawaniem moczu w nocy, a następnie częstym oddawaniem moczu w ciągu dnia. Po dekompresyjnym rozprężeniu pęcherza zwiększał się pozostały mocz, a zmniejszała się efektywna pojemność pęcherza, co również zwiększało częstotliwość oddawania moczu.
2. Umierająca dysuria
Postępującą dysurią jest wyraźną cechą choroby: objawy można podzielić na dwa typy: niedrożność i podrażnienie; objawy obturacyjne obejmują przetokę moczową, przerywaną, końcową kroplówkę, drobne i słabe drogi moczowe oraz nietrzymanie moczu. Objawami drażniącymi są częste oddawanie moczu, oddawanie moczu w nocy, nagląca potrzeba i bolesne oddawanie moczu. Objawy mogą nasilać się przez przeziębienie, alkohol oraz stosowanie leków antycholinergicznych i psychotropowych. Długotrwała niedrożność może prowadzić do objawów mocznicy, takich jak zmęczenie, letarg, nudności i wymioty.
3. Krwiomocz
Przekrwienie naczyń włosowatych i rozszerzenie małych naczyń krwionośnych na błonie śluzowej prostaty oraz pęknięcie i krwawienie z powodu wypełnienia i skurczu pęcherza Krwiomocz występuje również po połączeniu guzów pęcherza.
4. Międzynarodowy wskaźnik objawów prostaty (IPSS) Zadaj pacjentowi około 7 pytań na temat oddawania moczu i oceń każde pytanie według nasilenia objawów (od 0 do 5 punktów), z całkowitą oceną od 0 do 35 punktów (objawy bezobjawowe do bardzo ciężkich) ). Spośród nich od 0 do 7 klasyfikuje się jako objawy łagodne, od 8 do 19 klasyfikuje się jako objawy umiarkowane, a od 20 do 35 klasyfikuje się jako objawy ciężkie. Chociaż analiza IPSS próbuje oszacować zakres zmian objawów, nadal podlega ona czynnikom subiektywnym.
