zwichnięcie śródręczno-paliczkowe
Wprowadzenie
Wprowadzenie do zwichnięcia stawu śródręczno-paliczkowego Staw śródręczno-paliczkowy jest stawem dwuosiowym składającym się z proksymalnej podstawy paliczki, głowy śródręcza, worka śródręcza, więzadła pobocznego, więzadła pobocznego dodatkowego i torebki stawowej. Ma przedłużenie zgięcia, uprowadzenie i porwanie oraz pewną ilość obwodowego splotu. Ćwiczenie, w którym ruch zginająco-rozciągający jest największy. Zwichnięcie stawu śródręczno-paliczkowego występuje częściej w kciuku i palcu wskazującym, co jest rzadkie w przypadku innych palców. Większość z nich jest przemieszczona po stronie volarowej. Zwichnięcie strony grzbietowej jest rzadkie. Zazwyczaj palec jest nadmiernie wyciągnięty. Poddany jest przemocy podłużnej, powodując pęknięcie torebki stawu śródręczno-paliczkowego stawu i pęknięcie z membrany. Kość śródręcza przechodzi przez pękniętą torebkę stawową i jest usuwana z boku ścięgna zginacza do podskórnej strony dłoni, a podstawa paliczka proksymalnego zostaje przesunięta na grzbietową stronę głowy śródręcza. Podstawowa wiedza Odsetek chorób: częstość występowania u pacjentów z urazami dłoni wynosi około 10% Osoby podatne: brak określonej populacji Tryb infekcji: niezakaźny Komplikacje: skręcenia stawów
Patogen
Przyczyna zwichnięcia stawu śródręczno-paliczkowego
(1) Przyczyny choroby
Często jest to spowodowane nadmierną przemocą.
(dwa) patogeneza
Choroba jest spowodowana głównie pośrednią siłą spowodowaną zwichnięciami palców, nakłuciami i ekstremalnymi wyprostami palców. Najbardziej kciuk i palec wskazujący są najbardziej, a podwichnięcie kciuka i paliczka grzbietowego jest zwykle spowodowane nadmierną siłą zewnętrzną. Rozciąganie, często prowadzące do bliższej łzy dłoniowej, podwichnięcie grzbietowe stawu śródręczno-paliczkowego jest również nazywane prostym zwichnięciem grzbietowym, to znaczy między powierzchnią śródręczno-paliczkową, ale większość stawów nadal istnieje, w zależności od stopnia, można je podzielić na prosty, złożony Dwa rodzaje zwichnięcia.
Zapobieganie
Zapobieganie zwichnięciom stawów śródręczno-paliczkowych
Choroba jest głównie spowodowana pośrednią siłą zewnętrzną, więc głównym zapobieganiem tej chorobie jest zapobieganie zwichnięciom palców, nakłuciom itp. W przypadku pacjentów, którzy zostali ranni, powinni oni zgłosić się na czas, aby uzyskać leczenie na wczesnym etapie, aby nie powodować poważniejszych chorób Należy również zwrócić uwagę na uszkodzenie pod nadzorem lekarza, aby wykonać ćwiczenia funkcjonalne w celu jak najszybszego przywrócenia funkcji ręki.
Powikłanie
Zwichnięcie stawu śródręczno-paliczkowego Komplikacje, skręcenia stawów
Ponieważ choroba jest trudna do zresetowania, po zmniejszeniu może wystąpić deformacja. W przypadku niektórych pacjentów z zamkniętym urazem wczesne leczenie jest łatwiejsze, ale jeśli optymalny czas leczenia zostanie przekroczony, nieuchronnie uniknie się sztywności stawów, bólu, a następnie towarzyszących zaburzeń. Nawet wyłączenie.
Objaw
Objawy zwichnięcia stawu śródręczno-paliczkowego częste objawy ból stawów dysfunkcja motoryczna zwichnięcie staw deformacja obrzęk stawów
Skręcenie palców, silne zgięcie grzbietowe palców itp. Może powodować zwichnięcie stawu śródręczno-paliczkowego, częściej występującego w kciuku i palcu wskazującym. Po zwichnięciu paliczka zostaje przesunięta w stronę grzbietową, a głowa śródręcza wystaje w stronę wnęki, tworząc nadwyrężenie stawu.
Po zwichnięciu wskaźnik jest często odchylany w stronę łokciową. Staw międzykręgowy jest do połowy zapięty. Zwichnięcie stawu często kończy się niepowodzeniem. Z powodu zwichnięcia kciuka głowa śródręcza nosi torebkę stawu skokowego, a szyja zostaje złapana między podarte wzdłużnie torebki stawowe. Płytka dłoni jest osadzona między dwiema powierzchniami stawowymi, a czasami osadzona jest w niej ścięgno sesamoidu lub zginacza palców zwichniętych palców, co utrudnia resetowanie. Po przesunięciu palca głowa śródręcza penetruje torebkę stawową z bliższego końca płytki dłoni, a płytka dłoni jest osadzona między powierzchniami stawów. Boki szyi śródręcza są wciśnięte między ścięgno zginacza a mięśnie krzyżowe, co utrudnia zresetowanie.
Zbadać
Badanie zwichnięcia stawu śródręczno-paliczkowego
Nie ma odpowiedniego badania laboratoryjnego. Główną metodą badania tej choroby jest badanie rentgenowskie, ponieważ wykonanie przemieszczenia każdej części nie jest takie samo, wykonanie badania rentgenowskiego jest ilustrowane stawem kciuka i stawu skokowego oraz stawem śródręczno-paliczkowym grzbietowym Rentgen przy subluksacji jest następujący:
(1) Połączenie między kciukiem jest zgięte.
(2) Kciukowe rozszerzenie paliczka bliższego.
Głowa śródręcza jest okrągła i może rozciągać się o 50 ° w warunkach fizjologicznych; podczas gdy głowa śródręcza jest płaska, prawie nie może się rozciągać, a nieznaczne nadmierne rozciąganie jest nienormalne, więc chociaż bliższa paliczka kciuka jest najbardziej podstawowym przejawem podwichnięcia, Reszta znaków wynika z ich występowania, ale ponieważ kształt głowy śródręcza różni się w zależności od osoby, amplituda stawów śródręczno-paliczkowych jest bardzo różna. Należy zachować ostrożność przy ocenie przedłużenia stawu śródręczno-paliczkowego. Rentgen grzbietu podwichnięcia stawu śródręczno-paliczkowego jest bardzo niewielki. Dlatego, oceniając, czy paliczka jest nadmiernie rozciągnięta, czy nie, kształt głowy śródręcza ma tę samą ważną wartość odniesienia, co określony kąt rozszerzenia.
(3) Pozycja kości sezamowej kciuka i stawu skokowego jest nienormalna.
(4) Szczelina między stawami śródręczno-paliczkowymi i paliczkowymi jest nierówna. Nieprawidłowa przestrzeń stawowa jest spowodowana zatopieniem tkanek miękkich strony dłoniowej bliższej paliczki kciuka.
Diagnoza
Diagnoza i różnicowanie zwichnięcia stawu śródręczno-paliczkowego
Choroba występuje bardziej w kciuku, wskazując palec, po zwichnięciu paliczka zostaje przesunięta w stronę grzbietową, głowa śródręcza wystaje po stronie wnękowej, tworząc deformację nadmiernego przedłużenia stawu, wskazując, że nadal występuje odchylenie łokciowe i częściowo wypaczenie deformacji stawu międzypaliczkowego. Ból, dysfunkcja i diagnoza zależą głównie od wyników badania rentgenowskiego.
Klinicznie należy go odróżnić od złamań śródręcza i paliczków, do identyfikacji można zastosować badanie rentgenowskie.
