pemfigoid pęcherzowy
Wprowadzenie
Wprowadzenie do pęcherzowego pęcherzyca Pemfigoid pęcherzowy (hullouspemphigoid) jest chorobą pęcherzową, która występuje częściej u osób starszych. Ścianka pęcherza jest grubsza i mniej podatna na pękanie. Histopatologia to pęcherzyki naskórka, a immunofluorescencja pokazuje błonę podstawną z samozłożeniem immunoglobuliny. Przebieg choroby jest przewlekły, a rokowanie jest dobre. Podstawowa wiedza Odsetek chorób: 0,0035% Wrażliwi ludzie: żadnych wyjątkowych ludzi Tryb infekcji: niezakaźny Komplikacje: świąd
Patogen
Przyczyny pęcherzowatego pemfigoidu
(1) Przyczyny choroby
Przyczyna nie jest w pełni zrozumiała. Na ogół uważa się ją za chorobę autoimmunologiczną. Bezpośrednia immunofluorescencja ujawnia liniowe złogi C3 i IgG na błonie podstawnej skóry wokół zmiany. Pośrednia immunofluorescencja wykazała, że od 70% do 85% pemfigoidalnej surowicy pacjenta ma Przeciwciało naskórkowe krążące przeciwciała IgG błony podstawnej, znaczna liczba pacjentów ma także przeciwciała IgE przeciwbłonowej błony podstawnej, uszkodzenie obecności dużej liczby eozynofili i degranulacja, więc możliwe jest, że reakcje alergiczne typu I związane ze zmianami skórnymi będą odporne Fluorescencyjny substrat reakcyjny najpierw inkubowano w 1 M NaCl, oddzielając naskórek i skórę właściwą od przezroczystej płytki, zwiększono wrażliwość pośredniej immunofluorescencji, a przeciwciało podobne do pęcherzycy związano z górną częścią sztucznych pęcherzy zdysocjowanych z solą fizjologiczną, tj. Z substratem. Dolna część komórki.
(dwa) patogeneza
Nie stwierdzono korelacji między mianem przeciwciał pęcherzowego pęcherza moczowego a ciężkością choroby Oprócz dopełniacza C3 inne komponenty klasycznych i alternatywnych szlaków aktywacji dopełniacza oraz białko regulatorowe dopełniacza β1H zostały również zdeponowane u pacjentów z pęcherzowym pęcherzycą. W strefie błony podstawnej aktywowane składniki dopełniacza są również widoczne w płynie pęcherzowym. Eksperymenty in vitro wykazały również, że przeciwciała pemfigoidalne można łączyć z klasycznymi i alternatywnymi ścieżkami składników dopełniacza osadzonymi w pasmach błony podstawnej skóry. Badania te wykazały, że pęcherzowa IgG może być klasyczna. Ścieżka aktywuje dopełniacz i aktywuje ścieżkę zastępowania dopełniacza za pomocą mechanizmu amplifikacji C3.
Mikroskopia immunoelektronowa potwierdziła, że antygen pęcherzowy odgrywa ważną rolę w połączeniu między komórkami podstawnymi a błoną podstawną. Przeciwciało wiąże się z płytką cytoplazmatyczną wewnątrz i na zewnątrz komórek podstawnych oraz z immunofluorescencją itp., Antygenem pemfigoidowym Istnieją dwie różne cząsteczki, jedna to 230 kDa, klon cDNA kodujący tę cząsteczkę BPAG1, który pokazuje rodzinę genów zawierającą fibroblastynę 1, a ultrastruktura BPAG1 znajduje się w półzamkniętej płytce.
Doświadczenia na zwierzętach wykazały, że hamowanie funkcji BPAG1, pęcherzowego przeciwciała pemfigoidowego nie ma działania patogennego, a gdy przeciwciało anty-BPAG1 wiąże się z antygenem BPAG1, może aktywować dopełniacz i powodować stan zapalny i tworzenie pęcherzyków podskórnych, mierzone metodami immunochemicznymi. Innym antygenem jest cząsteczka 180 kDa (znana również jako 166 i 170 kDa), zwana teraz włóknem kolagenowym BPAG2 lub XVII, która jest cząsteczką transbłonową. Chromosomalna lokalizacja klonów cDNA potwierdza, że BPAG1 i BPAG2 są całkowicie inaczej kodowane przez różne geny. Związek cząsteczkowy, BPAG1, znajduje się tylko w komórce, a BPAG2 znajduje się w błonie komórkowej, która jest częściowo zlokalizowana w komórce, częściowo w komórce i jest typową cząsteczką transbłonową. Przeciwciało pęcherzowe przeciwko tym dwóm antygenom jest in vitro. A eksperymenty in vivo okazały się etiologiczne. Obecnie uważa się, że mechanizm powstawania uszkodzeń pemfigoidów może polegać na tym, że przeciwciało wiąże się z pęcherzowym antygenem pemfigoidowym, aktywując w ten sposób klasyczny szlak dopełniacza i jednocześnie aktywując mechanizm amplifikacji C3. Składniki dopełniacza powodują chemotaksję leukocytów i degranulację komórek tucznych, produkty z komórek tucznych powodują chemotaksję eozynofili, a na koniec białe Komórki i komórki tuczne uwalniają proteazy prowadzi do rzeczywistego rozdzielania skóry, to zaproponowano również przeciwciała wiążące pęcherzowy zaburzenia Wyniki półdesmosomy BPAG2, co prowadzi do utraty komórek podstawnych połączone są z błony oddzielającej naskórka prawdziwe tworzenie pęcherze.
Niektóre leki mogą również powodować pemfigoidy, takie jak siarczan sulfasalazyny, penicylina, furosemid, diazepam itp. Podawanie miejscowe 5-Fu i promieniowanie rentgenowskie mogą również powodować ograniczone pemfigoidy, pęcherzowe Istnieje również wiele doniesień o pęcherzycy związanej z innymi chorobami, takimi jak zapalenie wielomięśniowe, pęcherzyca zwykła, opryszczkowe zapalenie skóry, SLE, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, zapalenie nerek, zapalenie wielostawowe, liszaj płaski i łuszczyca. Itd. Brak doniesień o drobnych chorobach związanych z infekcją.
Zapobieganie
Zapalenie pęcherzowatych pęcherzyków
Wyeliminuj skutki reagujących krzyżowo obcych antygenów lub wyeliminuj wpływ różnych czynników wpływających na zmiany autoantygenów, takich jak zapobieganie i leczenie infekcji oraz unikanie stosowania niektórych leków, które są skłonne do wywoływania reakcji autoimmunologicznych.
Powikłanie
Pęcherzowe powikłania pęcherzowe Świąd powikłań
Przebieg choroby jest przewlekły, rokowanie jest dobre i na ogół nie ma specjalnych powikłań.
Objaw
Pęcherzowe objawy pęcherzowe Typowe objawy Gorączka, grudki, opryszczka, uszkodzenie błony śluzowej, skorupy
Objawy uszkodzenia występują na szyi, pod pachami, w pachwinie, w wewnętrznych udach i górnej części brzucha Objawy powstawania pęcherzy często występują na skórze normalnej lub rumieniowej (ryc. 1-3). Pęcherze mogą rozwijać pęcherze krwi i nadżerki w miarę postępu choroby. Bliznowacenie, gdy pęcherzyki występują w grupach, podobnie jak opryszczkowe zapalenie skóry, wielkość od wiśni do orzecha jest duża, maksymalna to 7 cm. Jeśli po zerwaniu nie dochodzi do wtórnej infekcji, często strup jest szybki, a powierzchnia erozji leczy się szybciej. Pigmentacja, czasami zanikowe blizny, czasami w połączeniu z wysypką prosa, negatywny znak Nissla, uszkodzenie błony śluzowej wystąpiło u około 20% do 30% pacjentów, wyraźna bolesna erozja, głównie błona śluzowa jamy ustnej, gardła, krtani i narządów płciowych Uszkodzenie błony śluzowej w miejscu jest rzadkie.
Wczesne uszkodzenie swędzenia jest oczywiste, pojawia się ból po erozji, czasami swędzenie jest jedynym objawem na miesiące przed wystąpieniem pęcherzy, ale także utratą apetytu, utratą masy ciała, osłabieniem, gorączką i innymi objawami.
1. Punkty diagnostyczne
(1) Występuje u osób w podeszłym wieku, na rumieniu lub normalnej skórze występują napady napięcia, ściana pęcherza nie jest łatwa do zerwania, a znak Nissla jest ujemny.
(2) Uszkodzenie błony śluzowej jest małe i niewielkie.
(3) Zmiany patologiczne to pęcherze podskórne, błona podstawna niesie IgG w postaci liniowej, a surowica ma błonę przeciwpodstawową z autoprzeciwciałami.
2. Kilka specjalnych rodzajów pemfigoidów Objawy kliniczne niektórych pęcherzowych pemfigoidów mogą być bardzo nietypowe i należy je zdiagnozować zgodnie z histopatologią i immunopatologią.
(1) rumieniowaty i obrzęk pęcherzowy pęcherzycowy: Ten typ jest stosunkowo powszechny, klinicznie podobny do polimorficznego rumienia i przewlekłej pokrzywki, pęcherzyków jest mniej, często pęcherze nie występują we wczesnym stadium, histopatologia to naskórek Pod pęcherzami bezpośrednia immunofluorescencja jest błoną podstawową z liniowym odkładaniem IgG i C3, czasem powtarzaną biopsją, dodatni wskaźnik pośredniej immunofluorescencji wynosi tylko około 30%.
(2) pęcherzykowy pęcherzycowy pemofigoid: Ten typ jest bardzo rzadki, pęcherze często występują w tułowiu, można je również zobaczyć w kończynach, mogą mieć silne swędzenie i pieczenie, bardzo podobne do opryszczkowego zapalenia skóry.
(3) Pemfigoid łojotokowy: Choroba ta występuje częściej u starszych kobiet, klinicznie podobna do rumieniowego pęcherzyca, histologii i immunopatologii zgodnie z kroplami przeciwciał pemfigoidowych, pemfigoidowych Eozynofilia nie jest rzadka przy niskim stopniu od 1:40 do 1:80. Doniesiono, że metyloprednizolon ma lepszy efekt i może szybko zmniejszyć ilość hormonu.
(4) zlokalizowana pęcherzowa pęcherzyca (zlokalizowana pęcherzowa pęcherzyca): choroba ta występuje również częściej u osób starszych, zmiany często ograniczają się do określonej części ciała, takiej jak skóra głowy lub kończyn dolnych, często symetrycznie obecne, upodobanie jest w Cielę, duże pęcherze występują na normalnej skórze, często bez żadnych objawów, badanie histopatologiczne pęcherza naskórkowego, charakteryzującego się pęcherzowym pemfigoidem, tę chorobę należy odróżnić od bliznowca bliznowatego.
(5) Proliferacyjny pęcherzowy pemfigoid: znany również jako pemfigoidowy wegetarian. Ta choroba może być wrażliwa na infekcje bakteryjne, takie jak pemfigoidy w miejscu interwencji.
Klinicznie bardzo rzadki, wygląd jest podobny do pęcherzowego pęcherzaka i pęcherzaka rozrodczego, uszkodzenie jest ropnym ropnym przerostem, głównie w fałdach, zamszach i plamkach na skórze głowy, twarzy i tak dalej.
Histopatologicznie występuje typowy pęcherzowy pemfigoid ze zmianami hiperplastycznymi przypominającymi brodawkowatość, którą należy odróżnić od pęcherzowej proliferacji, barwnikowej blastomykozy, piodermii, zapalenia oskrzeli i jodu.
(6) pęcherzyca przypominająca pot (pęcherzyca dyshidrosiform): Jest to rzadka odmiana pęcherzaka pęcherzowego, objawiającego się w okolicy dłoniowej, z trwałym uszkodzeniem pęcherzykowym podobnym do opryszczki potowej, pęcherzykowej pęcherzowej Uszkodzenie może być krwotoczne, pęcherzowe i rumieniowe zmiany mogą pojawić się w innych częściach ciała podczas rozwoju choroby. Histopatologia i badanie immunopatologiczne są całkowicie zgodne z pęcherzowym pemfigoidem. Leczenie DDS i niską dawką prednizonu Sosna ma dobry efekt.
(7) Guzkowaty pęcherzowy pemfigoid: znany również jako hiperkeratyczny pęcherzowy pemfigoid jest bardzo rzadką odmianą pęcherzowego pemfigoidu Składa się z zrogowaciałych guzków, które zawierają rozsiane pęcherzyki podskórne na kończynach dolnych i kończynach górnych. Proces chorobowy jest wyjątkowo powolny, a kortykosteroidy i leki immunosupresyjne nie są idealne.
Zbadać
Pemfigoidowe badanie pęcherzowe
Pośrednia immunofluorescencja krwi obwodowej od pacjentów z aktywnymi zmianami skórnymi wskazuje, że w krążeniu krwi znajduje się przeciwciało anty-BPAG1 lub BPAG2 IgG. Substrat pośredniego testu immunofluorescencyjnego jest odpowiedni dla świnki morskiej lub przełyku małpy. Skóra działa jak substrat, a IgG i C3 osadzają się na błonie podstawnej skóry wokół pęcherzy i pęcherzyków. Bezpośrednia immunofluorescencja zmian wskazuje, że błona podstawna ma pasmową fluorescencję (ryc. 3), a mikroskop immunoelektronowy pokazuje odkładanie immunoglobulin. Na przezroczystej płycie błony podstawnej skóry pokrywa się z miejscem, w którym występuje pęcherz.
Prawie połowa pacjentów ma podwyższone IgE w surowicy i zgodnie z mianem przeciwciał przeciwbłonowych IgG, poziom przeciwciał IgE jest związany ze stopniem świądu, eozynofile we krwi mogą być znacznie zwiększone, szybkość sedymentacji erytrocytów może być zwiększona, surowica biała Białko spada.
Histopatologia: mikropęcherzyki są obecne na prawdziwym połączeniu naskórkowym skóry na krawędzi pęcherzyków. Bullella to mikro-guz z eozynofilami wokół brodawki skórnej wokół naskórka. Wierzchołek jest nabłonkiem pełnej grubości. Nie ma zwyrodnienia naskórka. Pęcherzyki zawierają surowicę, fibrynę i dużą liczbę eozynofili. Eozynofile można również zobaczyć w naskórku. W zależności od stopnia choroby można zobaczyć zapalenie naczyń krwionośnych w skórze właściwej, obrzęk śródbłonka, pogrubienie ściany naczyń krwionośnych i wokół naczyń krwionośnych. Nacieki limfocytów i neutrofili w skórze guzków i rumienia bezpośrednia immunofluorescencja wykazała liniowe, jednolite IgG i uzupełnienie C3, 70% ~ 80% pacjentów z pośrednią surowicą testową immunofluorescencji Podnabłonkowa błona podstawowa krążyła z przeciwciałami, a blister został znaleziony pod przezroczystą płytką za pomocą mikroskopii elektronowej.
Diagnoza
Diagnoza i identyfikacja pęcherzowatego pemfigoidu
1. Chorobę należy odróżnić od opryszczkowego zapalenia skóry i pęcherzycy zwykłej.
(A) pęcherzowy rumień polimorficzny występuje częściej u młodych ludzi, wysypka morfologiczna, uszkodzenie błony śluzowej jest rozległe i poważne, ostry początek, często towarzyszy mu gorączka i inne objawy ogólnoustrojowe, badanie immunofluorescencyjne uszkodzenia skóry na błonie podstawnej bez fluorescencji.
(B) Nabyte pęcherzowe rozluźnienie naskórka Ta choroba występuje częściej u osób starszych, pęcherzyki występują w kończynach, takich jak dłonie i stopy, wyprost łokci i kolan oraz inne wrażliwe części, zmiany patologiczne są również naskórkiem, ale w skórze właściwej W celu infiltracji granulocytów obojętnochłonnych bez naciekania eozynofili skórę poddano lizie za pomocą 1 mol / l NaCl w celu pośredniej immunofluorescencji, fluorescencję choroby izolowano po stronie skóry, a fluorescencję pęcherzowego pemfigoidu izolowano ze skóry. Strona naskórka.
2. Pęcherzowy rumień polimorficzny jest ostry, rzadki u osób starszych, a uszkodzenie błony śluzowej jest ciężkie i powszechne.
3. Liniowa choroba pęcherzowa IgA u dorosłych, wiek początku jest mniejszy niż pęcherzyca, pęcherz jest często ułożony w łuk, asymetryczny rozkład, immunofluorescencja z błoną podstawną z liniowym odkładaniem IgA.
