Amputacja Boyda

Amplifikacja Boyda służy do chirurgicznego leczenia wrodzonej dysplazji kości udowej. Wrodzona niedorozwój kości udowej, obecnie określany jako bliższy niedobór ogniskowej kości udowej (PFFD). Częstość występowania wynosi 1 na 50 000 żywych dzieci. Ogniskowe proksymalne wady kości udowej obejmują szeroki zakres wad, łagodne objawy łagodnej dysplazji kości udowej i ciężkie przypadki całkowitej dysplazji kości udowej. Najczęstsze PFFD objawia się jako częściowa wada szkieletu w bliższej części kości udowej, niestabilność stawu biodrowego, krótkotrwała deformacja kończyny i nieprawidłowości w innych częściach. Większość pacjentów z PFFD, szczególnie z obustronnymi zmianami, wiąże się z wadami rozwojowymi, takimi jak deformacja kończyny ramiennej i niedorozwój więzadła krzyżowego stawu kolanowego, wrodzona stopa końsko-szpotawa, wrodzone wady serca, wrodzona dysplazja kręgosłupa i rozwój twarzy. Źle Klasyfikacja wad ogniskowych w bliższej części kości udowej jest następująca: Czteroklasowa klasyfikacja Aitken (A, B, C, D) jest jedną z najwcześniejszych metod klasyfikacji: Typ A: normalna głowa kości udowej i panewka, krótka deformacja kości udowej, wczesny film rentgenowski pokazujący brak szyi kości udowej. Wraz ze wzrostem wieku szyjka kości chrzęstnej może ulec skostnieniu i samouzdrawianiu, a także mogą powstawać pseudostawy. Filmy rentgenowskie wykazały ciężkie bóle bioder i znaczne skrócenie kończyn. Typ B: Podobnie jak w przypadku typu A, panewka panewkowa i głowa kości udowej są obecne, nie ma połączenia kostnego między bliższą częścią kości udowej a głową kości udowej i powstaje staw rzekomy. Typ C: dysplazja panewkowa, brak głowy kości udowej i deformacja skracająca kości udowej. Na bliższej części kości udowej znajduje się czapka splotowa. Typ D: Brak panewki, głowy kości udowej i bliższej kości udowej. Na bliższej części kości udowej nie ma kołpaka splotowego. Pappas (1983) dziewięciopoziomowa klasyfikacja, według jej ciężkości, od całkowitej proksymalnej utraty kości udowej (stopień I) do łagodnej dysplazji kości udowej (poziom IX), w kolejności klasyfikacji, Pappas II jest równoważny Aitken D Typ; Pappas III jest równoważny Aitken B; Pappas IV i V są równoważne Aitken A. Uproszczona klasyfikacja pięciu kategorii Kalamchi: Typ I: deformacja skurczowa kości udowej, integralność stawu biodrowego; typ II: deformacja skurczowa kości udowej, deformacja stawu biodrowego; typ III: deformacja skurczowa kości udowej, dobrze rozwinięta panewka i głowa kości udowej; typ IV: brak biodra, kość udowa Dysplazja segmentowa; V: cała kość udowa jest całkowicie nieobecna. Leczenie powinno być wysoce zindywidualizowane, a alternatywne opcje leczenia obejmują amputację i protezę, operację ratującą kończyny, wyprost kończyny i odbudowę biodra. Stabilność biodra ma kluczowe znaczenie przy wyborze leczenia. W przypadku pacjentów z panewką i głową kości udowej (Aitken typu A i typu B) celem tej procedury jest przywrócenie ciągłości między głową kości udowej a kością udową. Jeśli bliższy koniec kości udowej jest mały, wskazane jest odłożenie operacji na głowę kości udowej i bliższą metafizę. U niektórych pacjentów kość udowa jest zbyt krótka i konieczne jest wykonanie zespolenia stawu kolanowego w jednym etapie, wytwarzane są kończyny dolne pojedynczej kości. Kości, które można przymocować do bliższego końca kości udowej podczas operacji, należy wszczepić w staw rzekomy. W przypadku ciężkich deformacji bez głowy kości udowej lub panewki (Aitken C i D lub Pappas II i III) większość uczonych nie zaleca rekonstrukcji stawu biodrowego. King zaleca połączenie rzepkowo-udowe i Chiari Osteotomia tworzy podłoże kostne, które może pomieścić kikut kości udowej, umożliwiając stawowi kolanowemu funkcjonowanie jako staw biodrowy. Steel i wsp. Uważają, że nieleczona wada Aitken typu C lub D. będzie miała postępującą niestabilność i bliższe przemieszczenie kości udowej. Aby wyeliminować łuk przedni, należy wykonać zamkniętą osteotomię i zespolenie piszczelowo-udowe. Wady rozwojowe Przedłużenie dotkniętej kończyny lub kontralateralne skrócenie kończyny jest warunkiem koniecznym do zakończenia zajętej kości udowej, stabilności biodra i stabilności kostki. Gillespie i Torode rozważali wydłużenie kończyny, gdy długość zajętej kości udowej wynosiła co najmniej 60% normalnej strony. Przedłużenie Ilizarowa wykorzystuje pierścieniowy zewnętrzny stabilizator, który rozciąga się proksymalnie lub dystalnie, aby zapobiec podwichnięciu stawu kolanowego lub biodrowego. W przypadku pacjentów o nierównej długości> 12 cm przedłużenie można wykonywać etapami: operacja pierwszego etapu ma 4 lata lub 5 lat, operacja drugiego etapu ma 8 lat lub 9 lat, a operacja trzeciego etapu jest w wieku dojrzewania. Zgodnie z przewidywaną długością kończyn dolnych normalnej strony chorego dziecka decyduje się, czy wykonać operację bloku przeciwnej nasady. Jeśli wybranie wydłużenia kończyny nie jest właściwe, amputacja stóp jest możliwa. W przypadku ciężkiego PFFD, jeśli wydłużenie kończyny nie jest właściwe, można zastosować połączenie chirurgiczne stawu kolanowego i amputacji stopy, a pooperacyjna proteza może pomóc w utrzymaniu długości kończyn dolnych i funkcji rehabilitacji. Należy wykonać amputację stóp między 1. a 2. rokiem życia, w przeciwnym razie rodzice i chore dzieci mogą być psychologicznie trudne do zaakceptowania tego leczenia. Amutacje stóp obejmują rozwarstwienie kostki, amputację Syme i amputację Boyda. Operacja Syme'a i Boyda utrzymuje piętę stabilną, więc przewyższa prostą wycięcie kostki i jest dwiema powszechnymi amputacjami powszechnie stosowanymi w chirurgii rekonstrukcyjnej. Amplifikacja Syme jest zmodyfikowanym wycięciem stawu skokowego. Procedura Boyda usuwa wszystkie kości stopy z wyjątkiem kości piętowej i łączy się z dystalnym promieniem. Leczenie chorób: okresowe dyskinezy kończyn Wskazanie Amplifikacja Boyda dotyczy: 1. Wrodzona dysplazja kości udowej w wieku od 1 do 2 lat. 2. Dotknięta kość udowa jest nienaruszona, a staw biodrowy jest stabilny. 3. Deformacja skracania kończyn jest poważna, nie należy wybierać wydłużania kończyn. Przeciwwskazania 1. Dotknięta kość udowa jest niepełna, a staw biodrowy jest niestabilny. 2. Deformacja skracająca kończyny, powinna wybrać zabieg wydłużenia kończyny. Przygotowanie przedoperacyjne Regularne przygotowanie przedoperacyjne. Wyposażony w krew 200 ~ 400 ml. Zabieg chirurgiczny 1. Nacięcie i narażenie Wykonaj podobne do jamy ustnej nacięcie amputacji Syme. Wolna klapa do bliższego końca. 2. Usunięcie kości stopy Przednia część stopy jest odcięta przez środkowy staw skokowy. Ostre rozdzielenie, usunięcie całego kości skokowej. Dalszy koniec kości piętowej usunięto za pomocą piły łańcuchowej lub noża kostnego (ryc. 12.26.1.3.2-3), a powierzchnię kości piętowej kości piętowej kości piętowej usunięto. 3. Dalsza obróbka powierzchni stawowej kości ramiennej Chrząstkę stawową dystalnego promienia kości ramiennej usuwano do momentu ujawnienia dystalnego promienia kości ramiennej, tak że kości piętowej powierzchni stawu podskokowego dokładnie dopasowano do dystalnego promienia kości ramiennej. 4. Utrwalenie kości piętowej i piszczelowej Zastosowano igłę Steinmana o gładkiej twarzy, aby wbić podkładkę ramienną przez dalszą płytkę kości ramiennej do końca metafizycznego w celu ustalenia kości piętowej i dystalnego promienia. Przed utrwaleniem za pomocą igły Steinmanna należy zachować ostrożność, aby przesunąć kości piętowe. Przyśrodkowe i boczne nerwy podeszwowe są cięte, aby się wycofać. Wytnij przednią i tylną tętnicę biodrową 5. Zamknij ranę Rana drenażowa jest umieszczana w ranie, a szew o pełnej grubości służy do zamykania nacięcia skóry. Komplikacja 1. Martwica płata skóry. 2. Uszkodzenie dystalnej płytki stępu. 3. Podkowa kości piętowej jest deformacją kątową.