Chiari wewnętrzna osteotomia miednicy

Wewnętrzna osteotomia miednicy Chiari jest stosowana w chirurgicznym leczeniu wrodzonego zwichnięcia stawu biodrowego. Osteotomia miednicy stosowana jest w dysplazji panewki i zwichnięciu stawu biodrowego w celu zwiększenia stabilności panewki po zmniejszeniu głowy kości udowej. Typowymi metodami chirurgicznymi są: 1 osteotomia piszczelowa; 2 osteotomia wewnętrzna miednicy Chiari; 3 torebka stawowa Pembertona wokół osteotomii kości ramiennej; 4 osteotomia wielokrotna miednicy. W 1955 r. Chiari zaprojektował wewnętrzną osteotomię miednicy. Linia osteotomii znajduje się między dużym nacięciem kulszowym a przednim i tylnym kręgosłupem biodrowym. Jest ona zbliżona do torebki stawowej i jest ukośnie przecięta od głowy do boku o 10 ° do 15 °. Dalszy koniec kości przemieszcza się od wewnątrz do boku o 30% do 50%. Proksymalny koniec osteotomii wprowadza się do torebki stawowej między wierzchołkiem panewki a głową kości udowej, a zatopioną torebkę stawową można przekształcić w chrząstkę włóknistą. Wewnętrzna osteotomia miednicy Chiari jest zabiegiem naprawczym. Nie jest rekonstrukcją stawu biodrowego, lecz jedynie włóknistą chrząstką panewki pokrywającej głowę kości udowej, a nie chrząstką szklistą. W stanie nośnym chrząstka włóknista nie jest tak trwała jak chrząstka szklista, a zapalenie kości i stawów jest bardziej prawdopodobne. Po drugie, migracja wewnętrzna miednicy może prowadzić do uszkodzenia nerwu kulszowego (1%). Jednak zwykle wraca do zdrowia w ciągu 6 do 12 tygodni po operacji. Po drugie, wewnętrzny ruch miednicy zmienia pierścień miednicy i wpływa na normalne poród kobiet, a także zwiększa się możliwość cięcia cesarskiego. Leczenie chorób: wrodzone zwichnięcie stawu biodrowego i panewkowego Wskazanie Wewnętrzna osteotomia miednicy Chiari jest dostępna dla: 1. Osoby, które ukończyły 8 lat. 2. Wysokość panewki jest słabo rozwinięta, a wskaźnik panewki wynosi powyżej 45 °. 3. Panewka jest płytka, a głowa kości udowej jest znacznie powiększona. 4. Młodzież z bólem bioder, niestabilnymi stawami lub płaskimi biodrami. Przeciwwskazania 1. Osoby poniżej 6 roku życia w chwili operacji. 2. Zwichnięcie stawu biodrowego z lepszym rozwojem głowy panewki i kości udowej. 3. Po zwichnięciu tylnym zwichnięcie głowy kości udowej znajduje się ponad 3 cm powyżej górnej krawędzi panewki. 4. Pacjenci z ciężkim zapaleniem kości i stawów, umiarkowanie uszkodzoną chrząstką stawową i utratą funkcji stawu powinni rozważyć wymianę stawu lub artrodezę. Przygotowanie przedoperacyjne Ciągnięcie kości przez 2–3 tygodnie przed operacją, w razie potrzeby najpierw uwolnij tkankę miękką. Zabieg chirurgiczny 1. Metoda nacięcia i metoda ekspozycji chirurgicznej z osteotomią piszczeli Saltera. (1) Nacięcie: Wzdłuż kości ramiennej do przedniego górnego odcinka biodrowego, 3 cm w dół, wykonaj nacięcie ukośne o długości od 8 do 10 cm i użyj nacięcia łuku przednio-bocznego podczas wykonywania osteotomii kończyny górnej. (2) odsłaniając wewnętrzną i zewnętrzną płytkę kości ramiennej: grzebień biodrowy grzebienia biodrowego otwiera się podłużnie, a skórkę podokostnową przymocowuje się do pośladków pośladkowych, pośladków maksymalnych i przedniego więzadła górnego torebki stawowej, a odcinek szyjny kości udowej i grzebienia biodrowego są odcinane. Mięśnie lędźwiowe i te pierwsze są zwrócone do dystalnego końca, a stawy i gałęzie żylne nie są podwiązane w celu odsłonięcia torebki stawowej. Po zerwaniu okostnej wewnętrznej płytki kości ramiennej odsłonięto wycięcie kulszowe. Po usunięciu wewnętrznej i zewnętrznej płytki kości piszczelowej kości naczyniowe kości piszczelowej należy podwiązać, poddać elektrokoauterii lub wypełnić woskiem kostnym, aby zatrzymać krwawienie. Podczas obierania wewnętrznej i zewnętrznej płytki kości ramiennej wystarczy odsłonić nacięcie kulszowe i unikać nadmiernego złuszczania, aby zwiększyć ryzyko krwawienia. Nacięcie kulszowe wstawiono z zwijaczem kości piszczelowej, aby odsłonić wewnętrzną i zewnętrzną płytkę kości ramiennej. 2. Płaszczyzna osteotomii miednicy Aby dokładnie wybrać płaszczyznę osteotomii, należy wywiercić drut K w ustalonym miejscu osteotomii i wykonać zdjęcie rentgenowskie w celu potwierdzenia, czy wybrane miejsce jest prawidłowe. Zgodnie z filmem rentgenowskim prawidłowa osteotomia powinna znajdować się między odchylającą się głową kości udowej i punktem mocowania torebki stawu biodrowego. Linia osteotomii powinna być nachylona w stronę głowy od 10 do 15 stopni od poziomej linii miednicy. Jeśli płaszczyzna osteotomii jest zbyt wysoka, może zranić staw skokowy, a zbyt niska może uszkodzić panewkę. Osteotomia wnika od zewnętrznej płytki kości ramiennej do wewnętrznej płytki, aby zapobiec pęknięciu wewnętrznej płytki, wierci się rząd otworów w powierzchni osteotomii. Aby zapobiec przesunięciu dystalnego końca do tyłu po osteotomii, powierzchnię osteotomii należy zaprojektować tak, aby była „płytko zakrzywiona”. Po zakończeniu osteotomii dystalny koniec przesuwa się do wewnątrz o 1 do 2 cm, co odpowiada około 1/3 grubości kości piszczelowej. Nowy szczyt panewki tworzy się na bliższym końcu, a torebka stawowa jest umieszczona pomiędzy górną częścią panewki a głową kości udowej, a w przyszłości może powstać włóknisty chrząstka. Podczas operacji wykonano porwanie kończyny bocznej, gdy dalszy koniec osteotomii został przesunięty do wewnątrz, chirurg pchnął kość udową za pomocą krętarza wewnętrznego, a asystent wykorzystał śrubokręt okostnowy do przesunięcia bliższego końca osteotomii. Ponieważ osteotomia miednicy opiera się na spojeniu łonowym i stawie skokowym jako „zawiasie”, działanie zmniejszające uszkodzenie dwóch stawów powinno być łagodne. 3. Dwa końce kości są przymocowane 2 do 3 gwintowanymi igłami (długość 9 cm, 11 cm, średnica 3 ~ 3,5 mm), gwintowana igła jest wkładana w kierunku, ukośnie do wewnątrz i w dół od zewnętrznej górnej części przedniego górnego odcinka biodrowego, zwracając uwagę, aby nie dopuścić do wkręcenia się igły W razie potrzeby we wnęce stawu biodrowego wykonaj badanie rentgenowskie na stole operacyjnym, aby potwierdzić.