Artrodeza barku

Staw barkowy jest największym i najbardziej elastycznym stawem w ciele, ponieważ pojawienie się promieniowej protezy głowy i całkowite zastąpienie stawu barkowego, złamanie głowy kości ramiennej, reumatoidalne zapalenie stawów, pierwotne zapalenie kości i stawów oraz urazowe zapalenie stawów Ból i sztywność barku rzadko były wykonywane za pomocą zespolenia. Jednak w przypadku gruźlicy stawu barkowego, łagodnej resekcji guza z rozległym zniszczeniem i uszkodzeniem splotu ramiennego pacjenci, którzy nie nadają się do sztucznego zastąpienia stawu, nadal muszą wykonać artrodezę barku. Stawy stawu skokowego, stawu obojczykowo-obojczykowego, stawów rufowych i stawu łopatkowego w klatce piersiowej są uwzględniane w czynnościach stawu barkowego. Po połączeniu stawu skokowego ruch ramion jest kompensowany przez stawy barku i ściany klatki piersiowej. Jeśli mięśnie klatki piersiowej i barku są prawidłowe, nadal można uzyskać dobrą funkcjonalność. Funkcja stawu barkowego może zmaksymalizować funkcję ręki, aby zaspokoić potrzeby codziennego mycia, czesania, jedzenia i tak dalej. Rowe zwrócił uwagę na zalety zmniejszenia uprowadzenia i zgięcia: jeśli połączenie stawu barkowego jest zbyt duże, kończyna górna nie może znajdować się blisko ściany klatki piersiowej, a łopatka może być opóźniona, a obciążenie mięśnia serratus może zostać uszkodzone w długim czasie. Gdy tłum jest zatłoczony, łatwo można go uszkodzić. Więcej wpływa na ruch rozciągający, a obrót ramion nie sprzyja pisaniu i jedzeniu. Cofield i Briggs odkryli, że 71 przypadków badania zespolenia barku: ile rotacji wewnętrznej determinuje funkcję, jest najważniejszym czynnikiem powodzenia operacji. Zespolenie stawu barkowego dzieli się na zespolenie przednie i tylne, a zespolenie tylne stosuje się głównie w zespoleniach pozastawowych i jest rzadko stosowane. Ze względu na płytką łopatkę po usunięciu powierzchni chrząstki stawowej trudno jest utrzymać bliski kontakt głowy kości ramiennej, dlatego często stosuje się podwójne zespolenie wewnętrznej i zewnętrznej strony stawu lub metalowego elementu, takiego jak trójskrzydłowy gwóźdź, igła Sterlinga i śruba. Muller i wsp. Opowiadali się za niedogodnością zastąpienia ciężkiego tynku solidnym metalowym mocowaniem wewnętrznym. Trudności w zespawaniu ramion są trudne do uchwycenia kąta zgięcia podczas operacji. Idealne miejsce do zespolenia ramienia można ustalić na podstawie radiogramów klinicznych i przedoperacyjnych. Uprowadzenie: kąt utworzony przez kość ramienną i ciało; zgięcie: kąt między ramieniem leżącym na wznak a płaszczyzną podłoża; obrót: utrzymanie zgięcia uprowadzenia, zgięcie łokcia 90 °, dłoń umieszcza się między mostkiem ipsilateralnym a pachą, a kciuk można zgiąć, gdy łokieć jest zgięty Dotknij dolnej linii. Do pomiaru kąta uprowadzenia kości ramiennej wykorzystano przedoperacyjne i przednie radiogramy rentgenowskie za pomocą kręgosłupa jako markera. Od dużych guzków kości ramiennej przez głowę kości ramiennej do łopatki, spróbuj użyć dwóch kołków prowadzących i weź promienie rentgenowskie na stole, aby określić kąt zgrzewania i pozycję igły. Wskazanie Mocowanie stawu barkowego jest odpowiednie dla: 1. Gruźlicę stawu barkowego, usuwanie zmian i fuzję można wykonać jednorazowo. 2. Złamanie lub wada szkaplerza, bezwarunkowa wymiana stawu. 3. Łagodny guz bliższej kości ramiennej zostaje usunięty i nie można wykonać sztucznego zastąpienia stawu. 4. Ścięgno szkaplerza, pęknięcie przedsionka i uszkodzenie splotu ramiennego, którego nie można naprawić. Skurcz mięśni spowodowany neuropatią lub urazem, powodujący ciężką niestabilność stawu, wpływający na całą funkcję kończyny, a proste przerzuty ścięgien nie wystarczą do utrzymania stabilności stawu i przywrócenia wystarczającej skuteczności. Mocowanie stawu lokalnego może poprawić czynność kończyny i należy wykonać staw. Fuzja Na przykład po polio rdzenia przedniego rdzenia kręgowego nie można podnieść kończyn górnych. Jeśli staw barkowy jest ustalony w pozycji funkcjonalnej, funkcję kończyny górnej można poprawić, przesuwając ramię między ramionami. 5. Wymiana stawu barkowego nie powiodła się. 6. Wrodzona lub nabyta deformacja kręgosłupa (taka jak hemivertebra, skolioza, kręgosłup lędźwiowy itp.), Aby zapobiec rozwojowi deformacji, można wykonać wczesną laminektomię lub po korekcji deformacji. Przeciwwskazania Przeciwwskazania: 1. Pomiędzy ścianą ramienia a ścianą klatki piersiowej nie występuje żadna aktywność ani utrwalenie. Nie należy stosować tej metody. 2. Dotknięty staw stawu łokciowego i przeciwny staw barkowy zostały naprawione. 3. Kończyny górne są pełne i nie mogą odtworzyć funkcji ręki. Zamieszanie należy również przeciwwskazać, jeżeli: 1. Pacjentów z zapaleniem kości i stawów sąsiadujących ze stawem nie należy stosować do artrodezy. Jeśli staw biodrowy jest zespolony, jego aktywność może być kompensowana przez normalny odcinek lędźwiowy kręgosłupa i stawu kolanowego, aby zaspokoić potrzeby pracy i aktywności życiowej. Jeśli dolny staw lędźwiowy lub kolanowy jest już sztywny, zespolenie bioder spowoduje duże trudności dla pacjenta. 2. Wśród tych samych stawów kończyn jedna strona ma silną prostą, a strona przeciwna nie powinna być poddana artrodezie. Jeśli stawy biodrowe są zespolone z obu stron, bardzo trudno będzie wstawać, kłamać, chodzić i siedzieć. 3. Chrząstka stawowa dzieci jest bogata, zrost stawu nie jest łatwy do spowodowania zrostu kostnego, ale także łatwo uszkodzić nasadę, wpływając na wzrost i rozwój; jednocześnie dzieci w fazie rozwoju kończyn i podtrzymywanego działania mięśni, staw zgrzewu może zostać ponownie zdeformowany. Dlatego dzieci poniżej 12. roku życia nie powinny poddawać się artrodezie. Przygotowanie przedoperacyjne 1. Artrodeza może faktycznie obejmować szereg operacji, takich jak usunięcie zmiany, połączenie stawu, przeszczep kości i korekcja deformacji, więc jest to operacja skomplikowana. Dlatego plan chirurgiczny powinien być ustalony zgodnie z tymi wymaganiami chirurgicznymi, kompleksowe rozważenie, spróbuj uzyskać operację, cięcie w celu rozwiązania problemu, aby osiągnąć najlepsze wyniki przy jak najmniejszym koszcie. 2. Utrata aktywności po zespoleniu stawu może powodować obawy ideologiczne pacjenta i powinna zostać rozwiana przed zabiegiem chirurgicznym: połączenie stawu, które wpływa na funkcję kończyny poprawi funkcję całej kończyny. 3. Stawy ramion, bioder i innych dużych stawów mają więcej krwawień podczas operacji i istnieje możliwość wstrząsu. Przed zabiegiem należy zarezerwować pewną ilość krwi. Gdy operowane są stawy łokciowe i kolanowe, nadmuchiwana opaska uciskowa służy do utrzymywania pola swobodnego podczas operacji. 4. Zapalną chorobę stawów (taką jak gruźlica, ropna) należy stosować przedoperacyjne antybiotyki lub leki przeciwgruźlicze w celu opanowania zakażenia lub zapobiegania nawrotowi spoczynkowej zmiany. 5. Jeśli staw ma przykurcz tkanek miękkich, deformacja nie będzie łatwa do skorygowania podczas operacji, a staw będzie trudny do zresetowania. Trudno jest utrzymać stabilność, nawet jeśli ledwo się przestawia; jeśli zostanie silnie skorygowany podczas operacji, spowoduje uszkodzenie nerwów, naczyń krwionośnych itp. Pooperacyjny skurcz mięśni, a nawet powodować komplikacje, takie jak zwichnięcie. Dlatego przed operacją należy wykonać trakcję, aby w jak największym stopniu przezwyciężyć przykurcz i zaprojektować kroki w celu złagodzenia przykurczu podczas zabiegu. 6. Przygotuj płytkę T przed operacją, aby „osoba” górnego ramienia była przymocowana na końcu operacji. 7. Przedoperacyjny kliniczny pomiar kąta filmu rentgenowskiego, w razie potrzeby przygotować się do filmu rentgenowskiego. Zabieg chirurgiczny Nacięcie Zastosowano przednie środkowe podejście stawu barkowego. 2. Odsłonięcie stawu Odetnij skórę, tkankę podskórną i głęboką powięź, znajdź żyłę głowową z dużej przestrzeni międzykręgowej naramiennej i piersiowej, podnieś w górę i w dół za pomocą gumowego paska, rozgałęź i podwiąż ją (lub wytnij trójkąt 0,5 cm poza żyłę głowową) Włókna mięśniowe, wykorzystujące trójkątny pasek włókien mięśniowych do ochrony żyły głowowej). Mięsień naramienny wycięto i cofnięto 0,5 cm poniżej punktu początkowego obojczyka i ramienia. Porsalis major i żyłę głowową cofnięto do wewnątrz, aby odsłonić kłykcie. Biceps na kłykciach wycięto 1 cm poniżej kłykcia. Krótka głowa i przepona są łączone z grzebieniem biodrowym lub kłykcia jest cięty nożem kostnym, a ścięgno jest zsuwane razem, aby odsłonić mięśnie tętniczo-żylne, splot ramienny i subcapularis w stawie głębokim. Zewnętrzny obrót ramienia nadwyrężał mięsień podscapularis i został odcięty 0,5 cm od proksymalnej kości ramiennej. Cofnij mięśnie łopatki do wewnątrz, odetnij więzadła poprzeczne, podnieś długą głowę bicepsa, odetnij worek przełącznika i odsłoń głowę kości ramiennej i łopatki. 3. Wycięcie powierzchni chrząstki i połączenie stawu Zewnętrzne ramię jest przemieszczane w celu przemieszczenia stawu, a powierzchnia chrząstki głowy kości ramiennej i łopatki jest usuwana. Po redukcji szorstka powierzchnia kości pozostaje w ścisłym kontakcie, a 1 lub 2 igły Sterling przechodzą przez duże guzki przez głowę kości ramiennej do łopatki i są przymocowane przy uprowadzeniu 20 °, zgięciu 30 ° i wewnętrznym obrocie 40 °. Guzek sakralny zostaje otwarty. Można zastosować trzy metody fuzji przeszczepu kostnego: 1 podokostnowy oderwanie ramienia i bocznej części łopatki, dłutowanie na szorstkiej powierzchni, wycięcie części łopatki nożem kostnym, delikatne dociśnięcie dystalnego końca, aby spowodować złamanie zielonej gałęzi, osadzone w podziale W dużym guzku ramiennym dwa guzki były noszone przez dwie ostrogi na szyjce szkaplerza i mocowane mocniej.2 Łopatka i dalszy obojczyk spowodowały osadzenie złamania zielonej gałęzi w guzku ramienia i przymocowanie za pomocą śrub kompresyjnych. 3 Rozpuść łopatkę i zwróć uwagę na poprzeczną tętnicę łopatki i nerw górny łopatki w łopatce. Za pomocą noża kostnego wytnij kość z łopatki i włóż ją do guzka krzyżowego, aby utworzyć szczyt barku. Połączenie mostka między przekrojami, ustalone ciśnienie śrubowe. 4. Nacięcie szwów Ściśle zatrzymaj krwawienie, infiltruj nacięcie izotoniczną solą fizjologiczną, utrzymuj stałą pozycję, wypełnij kość gąbczastą w szczelinie, zszyj z powrotem krótką głowę bicepsa i staw przepony lub przymocuj odcięty kłykcik in situ za pomocą śruby. Szczelina jest warstwowa i zszyta. Odetnij igłę Sterlinga, aby wsunąć igłę w skórę. Przenieś górną część ciała pacjenta do głowy łóżka i śpij na drewnianej lub stalowej płytce w kształcie litery T. Zagłówek umieszcza się na ramieniu poprzecznym płytki w kształcie litery T i natychmiast mocuje na ramieniu za pomocą „ludzkiego” plastra (w tym znieczulenie ogólne). Po stwardnieniu tynku wyjmuje się płytkę w kształcie litery T. Niektóre osoby zalecają użycie stojaka wystawienniczego do zamocowania 10–14 dni po zabiegu i zmiany plastra „osobowego” barku po usunięciu linii. 5. Nacięcie w kształcie konia do zespolenia barku Jeśli do wykonania zespolenia stawu barkowego zostanie zastosowane nacięcie szabli, staw środkowo-obojczykowy zostanie wykorzystany jako punkt środkowy, a mięsień naramienny zostanie oderwany od wierzchołka naramiennika, łopatki i obojczyka. Otwórz łopatkę i głowę kości ramiennej. Jest to łatwe do wyeksponowania i oszczędza czas.