przeszczep nerwu twarzowego

Przeszczep nerwów obejmuje głównie 3 punkty: 1 wada nerwu przekracza 5 mm; 2 wymaga intensywnego przeniesienia nerwu w celu wykonania zespolenia end-to-end, które może poważnie uszkodzić nerw lub naczynie krwionośne; 3 zespolenie nerwu ma napięcie. Leczenie chorób: uszkodzenie nerwu twarzowego Wskazanie Przeszczep nerwu twarzowego jest odpowiedni w przypadkach z dużymi wadami nerwu twarzowego (4 ~ 5 mm), których nie można zespolić, a także do cięcia nerwów, złamań i urazów spowodowanych urazem lub zabiegiem chirurgicznym. Zabieg chirurgiczny 1. Nacięcie i leczenie jamy chirurgicznej Nacięcie i leczenie jamy chirurgicznej są takie same jak „dekompresja nerwu twarzowego”. 2. Metoda resekcji nerwu transplantacyjnego Można stosować nerwy uszne, przyśrodkowe nerwy skórne lub nerwy suralowe, ale najczęściej stosuje się nerwy uszne. Metoda cięcia nerwu dużego ucha: W środku ipsilateralnego mięśnia mostkowo-obojczykowo-sutkowego skóra i tkanka podskórna są cięte poprzecznie, a nerw znajduje się na powierzchni mięśnia mostkowo-obojczykowo-sutkowego. Kiedy nerwowi usznemu towarzyszy zewnętrzna żyła szyjna, gdy zewnętrzna żyła szyjna jest odsłonięta, nerw uszny można znaleźć, oddzielając go o około 1 cm. Po rozdzieleniu na wymaganą długość końce są cięte ostrym nożem, a odcinane odcinki nerwowe muszą być o około 0,5 cm dłuższe niż uszkodzone nerwy. Natychmiast po usunięciu implantowano łóżko, aby zbiegło się z dwoma końcami nerwu twarzowego. Zalety pobrania dużego nerwu usznego: 1 anatomia dużego małżowiny usznej jest łatwa do uchwycenia, po usunięciu nerwu usznego wpływ na sensoryczny jest niewielki; 2 grubość nerwu w uchu jest taka sama jak nerwu twarzowego, a jego długość jest wystarczająca do przeszczepu nerwu twarzowego; Nerwy są odsłonięte w tym samym polu chirurgicznym. Metoda cięcia przyśrodkowego nerwu skórnego: nacięcie poprzeczne 6 ~ 8 cm wykonuje się z 10 cm poniżej pachwiny lub dłoni. Wytnij skórę, powierzchowną powięź i podskórny tłuszcz do powięzi, możesz zobaczyć świetną żyłę odpiszczelową. Oddzielenie powięzi lata, 2 do 4 cm poza wielką żyłą odpiszczelową, można zauważyć, że przednia gałąź przyśrodkowego nerwu skórnego schodzi z płytkiej powierzchni mięśnia sartoriusa. Oddzielając nerw, zwróć uwagę na to samo, co na ucho. Nerw powinien zostać natychmiast usunięty, a nacięcie powinno być zszywane warstwa po warstwie. Metoda odcinania nerwu poduszkowego; po hemoroidach zewnętrznych wykonaj nacięcie 3 cm w celu oddzielenia skóry i tkanki podskórnej. Po małej żyle widać nerw podrzędny i można wykonać podłużne usunięcie. Drugą lub trzecią można wykonać nad nim. Stopniowe nacięcie jest następnie zwalniane, a nerw jest usuwany przez przecięcie górnego i dolnego końca. 3. Sonda zerwania nerwu Anatomiczny związek między udarem nerwu twarzowego a wrażliwą strukturą musi zostać opanowany. Lokalizacja przeszczepu nerwowego zależy od stopnia uszkodzenia i urazu. Bardziej powszechne miejsca to segment poziomy i segment pionowy. Proksymalny koniec znajduje się nad oknem przedsionkowym i za szpatułką. Pozycja jest stała i łatwa do znalezienia. Poziomy segment nerwu twarzowego jest nieco do tyłu od przodu. Zejdź Druga połowa odcinka poziomego znajduje się nad oknem przedsionkowym i jest płytka i nisko położona, może ulec uszkodzeniu. Dalszy koniec różni się w zależności od stopnia urazu. Może znajdować się w sekcji stożka lub w pobliżu trzonu trzonu. Podczas wyszukiwania ściana kości za zewnętrznym kanałem słuchowym powinna być szlifowana. Pionowa sekcja jest nachylona od przodu do tyłu, a górna część jest blisko okna przedsionkowego, a dolna część jest tylna. Znalezienie odcinka sutkowatego nie jest trudne, chwytając odległość między nerwem twarzowym a pierścieniem bębna. Segment wyrostka sutkowego można znaleźć, wystawiając 1 cm na głęboką część wybrzuszenia. Jeśli podejrzane złamanie zostanie znalezione i nie można go ustalić, można zastosować test stymulacji elektrycznej, a jeśli nerw zostanie złamany, niektóre mięśnie na twarzy pacjenta drgną po stymulacji. 4. Transplantacja Przed wszczepieniem nerwu nerw użyty do przeszczepu musi zostać usunięty pod mikroskopem, aby usunąć otaczającą go tkankę łączną, pozostawiając jedynie osłonkę nerwu, a dwa końce nerwu są cięte ostrym nożem, aby uniknąć wytłaczania. Konieczne jest usunięcie lokalnej ziarniny, tkanki włóknistej oraz kości i skrzepów nerwu twarzowego. Jeśli przeszczepiona rurka kostna ma dużą wadę i nie ma rowka, należy ją przeszlifować w rowek kostny. Oba końce rowka kostnego muszą tworzyć nachylenie z pozostałą rurką kostną, co może promować ścisłe połączenie złamanego końca i przeszczepionego nerwu. Użyj ostrego noża, aby usunąć nerwiak do normalnego końca i przytnij dwa końce. Umieść przeszczepiony nerw w rowkowanej rurce kostnej bez zszywania. Część można przylegać do siebie przez wydzielanie plazmy. U pacjentów z wadami nerwu twarzowego nerw przeszczepowy i nerw twarzowy przyszywa się nieinwazyjną nicią nylonową 9-0. Klej tkankowy można również wykorzystać do połączenia otaczającego obszaru z cewnikiem żylnym płaszcza. Tkanka nerwowa jest przymocowana do powierzchni wnęki wyrostka sutkowego bez napięcia, przykrywając powięź lub żelatynową gąbkę, a następnie przykrywając wnękę wyrostka sutkowego lub wnękę ucha środkowego grubym ostrzem skóry i wypełniając gazą jodoformową, niezbyt mocno, aby uniknąć kompresji przeszczepu Nerw Komplikacja 1. Przyczyny wymowy to: (1) Perforacja błony bębenkowej, przypadkowe obrażenia podczas oddzielania tylnej ściany zewnętrznego kanału słuchowego lub jamy bębenkowej, jeśli perforacja została naprawiona za pomocą powięzi. (2) Opona twarda jest zwisana przez wadę nasadki bębenkowej, która utrudnia funkcjonowanie łańcucha kosteczek słuchowych. Czapkę bębenkową odbudowuje się z fragmentami kości i powięzi po zamknięciu kanału słuchowego wewnętrznego i pokryciu nerwu twarzowego po operacji wewnątrzkanałowej lub nacięciem nerwu twarzowego. 2. Utrata słuchu zmysłowo-nerwowa spowodowana urazem śródoperacyjnym, przedsionkowym lub ślimakowym lub wibracją przenoszoną do ucha wewnętrznego w wyniku usunięcia kości wokół kości udowej. 3. Trwały paraliż twarzy Jest to wynik niezdolności zdegenerowanego nerwu do regeneracji. Można to skorygować za pomocą zawiesia lub liftingu. 4. Ruch stawów Jest to następstwo podziału aksonów podczas procesu degeneracyjnej regeneracji nerwów lub utraty niektórych aksonów w celu znalezienia dystalnej osłony nerwu. Jednak to ćwiczenie jest na ogół łagodne i nie powoduje deformacji twarzy, a obecnie nie ma skutecznej terapii. 5. Regeneracja nerwów zwyrodnienia przykurczów twarzy Po ponownej dominacji mięśni niektóre mięśnie twarzy często mają różne stopnie przykurczu. Często wyrażany jako obszar nosowo-wargowy. Ten przykurcz jest zauważalny tylko wtedy, gdy zdrowa strona może się swobodnie poruszać. Dwie strony twarzy pozostają symetryczne w spoczynku, więc nie ma potrzeby leczenia. 6. Drżenie twarzy i plwocina przywracająca unerwienie mięśnia twarzy mogą czasami mieć trwały paraliż, zapalniczka objawia się drżeniem powieki i poważnym objawem ciężkiego napadowego skurczu całej dotkniętej strony. Przyczyna choroby jest nieznana i obecnie nie ma konkretnego leczenia. Niektóre osoby stosują terapię iniekcyjną toksyną botulinową typu A. 7. Łzy krokodyla są również znane jako zespół łez lub zespół Bogoroda. Z powodu złamania podstawy czaszki, urazu chirurgicznego i zespołu Hunta ganglion genu jest uszkodzony, a po przywróceniu funkcji pacjent może ronić łzy za każdym razem, gdy je, co jest trwałe i ograniczone do strony skroniowej. Jest to spowodowane impulsami nerwowymi wydzielanymi przez śliniankę przyuszną do gruczołu łzowego. Błędy przewodzenia impulsowego mogą być spowodowane ponownym wejściem włókien nerwu przyusznego na ścieżkę, co stanowi połączenie między powierzchownym nerwem a splotem bębenkowym. Bu Guoxian (1994) poinformował, że zachowawcze leczenie zamknięcia nerwu sfenopalatynowego, 6 miesięcy bez redukcji, można chirurgicznie odciąć nerw bębenkowy i nerw bębenkowy lub odciąć nerw przewodowy. Po operacji nie ma takiego zjawiska, które mogłoby odciąć wielki nerw powierzchniowy. 8. Uszkodzenie nerwu dynamitowego Ponieważ nerw bębenkowy wchodzi do jamy bębenkowej, przechodzi między trzonem młota a długą stopą kowadła. Łatwo jest uszkodzić nerw w operacji bębenkowej, a nerw bębenkowy nie powinien być nadmiernie zaangażowany podczas operacji. Jeśli przeszkadza w polu, woli odciąć. 9. Ponowne uszkodzenie nerwu twarzowego dotyczy głównie pogorszenia uszkodzenia nerwu podczas naprawy nerwu twarzowego. Wpływa zatem na odzyskanie pooperacyjnej funkcji neurologicznej. Unikaj oparzeń podczas korzystania z wiertarki elektrycznej. Zbliżając się do nerwu twarzowego, należy użyć wiertła diamentowego, aby uniknąć uderzenia nerwu twarzowego. Użyj stymulatora nerwu twarzowego przez okres nie dłuższy niż 1 s, aby uniknąć poparzenia nerwów. 10. Uszkodzenie opuszki szyjnej Każda operacja krzyżowa powinna zapobiec uszkodzeniu żyły szyjnej, zwłaszcza przy wejściu na wewnętrzną powierzchnię wyrostka nerwu twarzowego, opuszkę szyjną można podnieść do wewnętrznej powierzchni nerwu twarzowego, czasami tak wysoko jak tylna stopa tylnego kanału półkolistego. Uraz powoduje poważne krwawienie. 11. Uraz zatoki esowatej Zwróć uwagę na nienormalne położenie zatoki esowatej, czasami pod korą wyrostka sutkowatego, czasem z komorą gazową i pozycją zatoki esowatej. Czasami poruszanie się do przodu, prawie blisko tylnej ściany zewnętrznego kanału słuchowego, powinno zawsze zwracać uwagę i często przepłukiwać jamę chirurgiczną, aby utrzymać pole chirurgiczne w czystości. Urazowy paraliż twarzy, jeśli nerw nie zostanie złamany, usuń krwiak lub złamane kawałki kości, a następnie dekompresję, większość z nich zaczyna odzyskiwać od 10 do 90 dni, a także całkowicie odzyskać w ciągu 4 do 6 miesięcy lub 1 roku. Efekt kompleksowego zespolenia jest lepszy, a drobną funkcję można szybko przywrócić. Jeśli tkanka łączna wyrasta z zespolenia, regeneracja aksonów jest utrudniona, a zespolenie nie powiodło się. Anastomotyczne zwichnięcie regeneracji aksonów może prowadzić do słabego przywrócenia funkcji mięśni twarzy. Odzyskiwanie przeszczepu nerwu jest powolne, a czas powrotu do zdrowia jest ściśle związany z wysokością przeszczepu nerwowego i zmienia się w zależności od jego lokalizacji i długości. Pnie mózgu regenerują się powoli, a regeneracja kości ramiennej lub ramienia jest szybsza. Może powodować słabe przywrócenie funkcji. Przeszczep nerwów przebiega wolniej, co najmniej 4 do 6 miesięcy po zabiegu, a powrót do zdrowia rozpoczyna się po 2 latach, z których większość może osiągnąć tylko około 80%. Istnieją zasadniczo różne stopnie następstw. Fisch (1976), Anderl (1973, 1976), Gurg-Bob (1980), Wang Dezhao (1985) Fan Zhong (2000) opisali kilka przeszczepów nerwów krzyżowych, których głównymi zasadami będą: Impulsy nerwowe głównej gałęzi nerwu twarzowego (zrost, gałąź policzkowa i gałąź żuchwy) bez uszkodzenia bocznego są usieciowane przez 3 do 4 segmentów nerwowych lub przekazywane przez przeszczepiony nerw nerwowy do odpowiedniej gałęzi nerwu twarzowego dotkniętej strony, tworząc w ten sposób twarz Mięsień ekspresyjny odzyskuje unerwienie. Aby osiągnąć funkcjonalną regenerację, mięśnie plwociny muszą nadal mieć zdolność do regeneracji, a czas plwociny najlepiej nie powinien przekraczać jednego roku. Jeśli mięśnie twarzy skurczyły się i występuje zwłóknienie i niewydolność przeszczepu nerwu twarzowego, zastosowanie przeniesienia mięśnia do żucia lub przepony przeponowej w celu regeneracji nerwu skórnego lub zawieszenia powięzi powięzi, a także zastosowanie skóry właściwej ścięgna dłoniowego i Żel krzemionkowy, PTFE i inne materiały są zawieszone, a efekt jest zadowalający. Zgłaszano także przezskórne przeszczepianie nerwów w połączeniu z przeszczepem wolnych mięśni i przeszczepem zastawek nerwowo-mięśniowych. U pacjentów z zaawansowanym porażeniem twarzy zaleca się stosowanie przeszczepu płata nerwowo-mięśniowego naczyniowego z prawidłowym ciałem, w wieku poniżej 60 lat i jednostronnym porażeniem twarzy. Doniesiono, że w leczeniu późnego porażenia twarzy zastosowano przeszczep pierwszego stopnia małego przeszczepu mięśniowo-skórnego lub bardzo długiej segmentowej płaty mięśniowej grzbietowo-grzbietowej.