enterostomia

Celem stomii jelita cienkiego jest podawanie żywienia dojelitowego lub obniżenie ciśnienia jelitowego. W celu żywienia perfuzyjnego zaleca się wykonanie stomii w jelicie grubym. Aby zmniejszyć ciśnienie jelitowe, stomię można wykonać na bliższym końcu niedrożności jelita cienkiego lub na bliższym końcu zespolenia jelita cienkiego, aby zapobiec pękaniu zespolenia. Dystalne jelito może odpoczywać, jeśli końcowa ileostomia u pacjentów z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego ma pozwolić na odpoczynek okrężnicy. W większości przypadków stomia jelita cienkiego jest dodatkową procedurą dla innych operacji na brzuchu. Ale w kilku przypadkach stomia jelita cienkiego jest osobną operacją. Stomia jelita cienkiego jest przeznaczona do żywienia jelitowego lub dekompresji jelitowej. Pacjenci wymagający karmienia często cierpią z powodu niedożywienia. Pacjenci potrzebujący dekompresji jelitowej często mają niedrożność jelit lub zmiany zapalne jelit. Dlatego nacięcie ściany brzucha i nacięcie można wyleczyć przed zabiegiem chirurgicznym, można też zmierzyć stan odżywienia pacjenta, a jeśli to konieczne, najpierw podać żywienie pozajelitowe. Należy zauważyć, że w przypadku wodobrzusza należy ostrożnie wykonać operację, aby zapobiec wygojeniu otrzewnej enterostomii, tak aby płyn jelitowy przelewał się ze stomii do jamy brzusznej. Leczenie chorób: Wskazanie Podczas wstrzykiwania składników odżywczych do jelita, wybierz wysoką stomię; do wdmuchiwania jelitowego i pompowania dekompresji stomią w jelicie cienkim i wybierz stomię bliższą w niedrożności. Przeciwwskazania Pacjenci z wodobrzuszem powinni ostrożnie stosować enterostomię, aby zapobiec gojeniu się otrzewnej z jelit i tworzeniu plwociny. Przygotowanie przedoperacyjne 1. Prawidłowe zaburzenia równowagi wodno-elektrolitowej i kwasowo-zasadowej. 2. Wzmocnij odżywianie. Zabieg chirurgiczny 1. Nacięcie: Lewy i prawy odbyt prosty brzuch nacięcie brzucha, 2–3 cm długości, w zależności od warstwy w jamie brzusznej. 2. Korzystając z przetoki jelitowej Stamm (odpowiedniej do krótkotrwałej plwociny), umieść odcinek przetoki jelitowej blisko więzadła Treitza w ranie i zidentyfikuj bliższe i dalsze końce. Wyciągnij zawartość jelita i umieść zacisk jelitowy. Dwa koncentryczne szwy torebkowe zszyto do błoniastego brzegu za pomocą nici jedwabnej 2-0 i przyszyto do warstwy sarcolemma. Na środkowej ścianie torebki wykonuje się małe nakłucie, a wybrany cewnik z bocznym otworem wprowadza się do dystalnego jelita. Usuń kleszcze jelitowe. Po osadzeniu wewnętrznej torby w rurze drenażowej torebka zewnętrzna ponownie osadza rurkę drenażową. Bliższy koniec cewnika jest wyrzucany ze ściany brzucha. Ściana jelita wokół cewnika została przymocowana do pobliskiej otrzewnej za pomocą 4-pinowego filamentu. Cewnik jest przymocowany do skóry jedwabną nicią. 3. Korzystając z jelit Witzela (odpowiednich do długotrwałej plwociny), wyciśnij zawartość jelita cienkiego wybranego do stomii i umieść kleszcze nieprasujące. Na błoniastą krawędź nałożono szew sznurkowy za pomocą nici jedwabnej 2-0. Lateksową rurkę z bocznym otworem umieszczono na ścianie jelita, a szew zszywano w odstępach 1 cm po obu stronach cewnika, a ścianę jelita lekko przyszyto, tworząc tunel o długości od 6 do 8 cm. Następnie wykonuje się małe nacięcie w środku torebki, końcówkę cewnika wprowadza się do jelita cienkiego na wymaganą długość i zszywa się szew. Pozostałą odsłoniętą część cewnika i torebkę torebki zatapia się następnie w 2 do 4 igieł jedwabiu 2-0. Ściana brzucha jest przekłuta, a szczypce są wkładane do prowadzenia. Rurka stomijna jest wyciągana ze ściany brzucha i zszywana między jelitem cienkim a przylegającą otrzewną. Obszar zszywania powinien być szerszy, aby zapobiec skręceniu lub kątowaniu jelita cienkiego.