supracenteza artroskopowa

Sprzęt do artroskopii obejmuje endoskop z prostą igłą, igłę kaniuli, źródło zimnego światła, światłowód, instrumenty chirurgiczne i system kamer. Średnica artroskopowa i pole widzenia są różne. Średnice wynoszą 1,7 mm, 2,3 mm, 2,7 mm. Najczęściej stosuje się pole widzenia soczewki 30 °. W oparciu o cechy anatomiczne stawu skroniowo-żuchwowego artroskopia jest stosowana głównie do badania i leczenia nakłucia górnej jamy ustnej, przy czym nakłucie górnej jamy ustnej można zastosować w dolnym bocznym i wewnątrzustnym podejściu, które ma szerokie pole widzenia i jest szeroko stosowane w praktyce klinicznej. Dolna jama jest niewielka, operacja jest trudna, a artroskopia jest rzadko wykonywana w klinice. W tej części przedstawiono głównie badanie artroskopowe nadrzędnego podejścia bocznego. Struktura stawu skroniowo-żuchwowego. Leczenie chorób: Wskazanie 1. Staw skroniowo-żuchwowy odczuwa nieznośny ból lub dzwoniący pacjent. 2. Pacjenci z ograniczoną funkcją stawu skroniowo-żuchwowego. 3. Badanie obrazowe stawu skroniowo-żuchwowego ma pozytywne objawy, które należy potwierdzić. 4. Konieczność wykonania biopsji śródstawowej. 5. Podejrzani pacjenci z urazowym i reumatoidalnym zapaleniem stawów żuchwy. 6. Pacjenci z historią artroskopowej lub otwartej operacji stawu skroniowo-żuchwowego muszą ocenić stan stawu. Przeciwwskazania 1. Pacjenci z zaburzeniami krzepnięcia w całym ciele. 2. Zakażenia w okolicy ucha stawów i uszkodzenie skóry. Przygotowanie przedoperacyjne 1. Ogol skórę na linii włosów 10 cm w uchu, zwróć uwagę na oczyszczenie ucha i zewnętrznego kanału słuchowego. 2. Przygotuj specjalny sprzęt chirurgiczny do szorowania i dezynfekcji Artroskopię i światłowód można poddawać fumigacji w 40% słoju ze szkła formalinowego przez 12 h. Sprzęt metalowy sterylizuje się parą pod wysokim ciśnieniem. Aparat można dezynfekować. Jest podłączony do artroskopu, aby uzyskać izolację i zmniejszyć zużycie aparatu. Zabieg chirurgiczny Zaznacz punkt przebicia Artroskopia wymaga włożenia trokaru stawowego i igły do ​​płukania, dlatego należy oznaczyć dwa punkty nakłucia na powierzchni ciała. Pierwszy punkt nakłucia znajduje się w punkcie środkowym krawędzi spływu tragusa do zewnętrznej linii biodrowej, 1 cm przed skrawkiem, a drugi punkt nakłucia znajduje się około 0,5 cm przed pierwszym punktem nakłucia i jest oznaczony błękitem metylenowym. Ponadto można użyć błękitu metylenowego do oznaczenia gniazda stawowego, guzków stawowych i granicy kłykcia. Następnie pacjent otwiera się dużym otworem, a pierwotne gniazdo stawu ma wgłębienie, a najbardziej wklęsła część u góry wgłębienia jest pierwszym punktem nakłucia, a wierzchołek wgłębienia jest drugim punktem nakłucia. 2. Przebicie igły nawadniającej Użyj igły od 7. do 9. jako igły do ​​płukania, przebij skórę od pierwszego punktu nakłucia i pochyl igłę do przodu o 30 ° do przodu. Po powierzchni kości, najpierw wstrzyknij 1,5 ml środka znieczulającego do jamy stawu, na przykład wyciągając klarowny płyn. Jeśli tłok strzykawki nie jest pod ciśnieniem, można zaobserwować zjawisko wycofania tłoka, co wskazuje, że przebicie się powiodło. Następnie podłącz rurkę silikonową i strzykawkę 20 ml, aby wepchnąć roztwór soli fizjologicznej lub mleczanowy roztwór Ringera w celu rozszerzenia jamy stawu i płukania lub wstrzyknięcia płynu do płukania do butelki do ciągłego wlewu. Wysokość butelki do wlewu wynosi około 70 cm powyżej stawu w celu utrzymania jamy stawowej. Pewna presja. 3. Przebicie obudowy Wykonano nacięcie skóry 2 mm za pomocą spiczastego ostrza w drugim miejscu nakłucia, tym samym wykonując endoskopowe nakłucie trokaru. Trokar z ostrą igłą rdzenia wewnętrznego wprowadza się przez nacięcie punktu nakłucia, a końcówka igły jest nachylona do przodu i do góry o około 15 °, i wskazuje na tylny aspekt guzka stawu i powoli wnika w górną jamę stawu. W tym samym czasie asystent powoli wstrzykuje sól fizjologiczną do jamy stawu za pomocą igły do ​​płukania, aby ją rozszerzyć. Gdy trójgranek przenika do torebki stawowej, istnieje poczucie przełomu. W tym czasie igła z rdzeniem wewnętrznym jest wyjmowana, a jeśli ciecz wypływa z trójgrańca, powstaje kanał irygacyjny. Następnie włóż tępą igłę wewnętrznego rdzenia i wepchnij ją trochę do wnęki stawu, aby usunąć tępą igłę rdzenia wewnętrznego i włóż ją do artroskopu w celu zbadania. Jeśli chcesz wykonać operację stawu, wykonaj nacięcie skóry 2 mm w trzecim punkcie nakłucia 3 cm przed skrawkiem. Użyj trokaru z ostrą igłą wewnętrznego rdzenia, zainstaluj trójkąt, a następnie wykonaj nakłucie stawu górnego. W kaniuli chirurgicznej, gdy za pomocą artroskopu obserwuje się koniec kaniuli chirurgicznej, można wyjąć igłę z rdzenia wewnętrznego i włożyć do niej różne endoskopowe narzędzia chirurgiczne. 4. Obserwacja artroskopowa Anatomia artroskopowa dzieli górną jamę stawową na górną tylną kryptę maziową, górną przednią kryptę maziową i światło pośrednie. Dolną część maziówki, tylną powierzchnię dysku i błonę maziową pokrywającą dno krypty można zaobserwować w górnej tylnej krypcie maziowej; guzek stawu, przedni dysk i przód dysku można zaobserwować w przedniej krypcie maziowej Błona maziowa; wnęka środkowa znajduje się pośrodku obszaru stawu górnego wnęki, górna część jest tylnym aspektem guzka stawu, a dolna część to dysk stawowy. Korpus płytki aorty nie ma naczyń krwionośnych i jest mlecznobiały, bogaty w naczynia krwionośne, a między różową błoną maziową jest wyraźna granica. Przednia część dysku jest płaska. Tylna część dysku nazywa się guzkiem dysku, a dwie strony to wewnętrzny i zewnętrzny rowek. Artroskopia powinna obejmować obserwację boczną, podłużną i dynamiczną. Boczną obserwacją jest ślizganie się po powierzchni powierzchni dysku w kierunku przednio-tylnym. Powierzchnia dysku i gniazda stawowego oraz błony maziowej przed i po dysku są obserwowane. Obserwacja podłużna jest obserwacją ślizgową wewnątrz i na zewnątrz. Obserwacja dynamiczna odnosi się do obserwacji ruchu tarczy stawowej, tylnej powierzchni tarczy i błony maziowej w czynnościach otwartych, zamkniętych i bocznych. Na podstawie znajomości normalnej anatomii jamy stawowej należy zwrócić uwagę na nienormalne warunki patologiczne, takie jak to, czy dysk stawowy jest przemieszczony, zdeformowany lub perforowany, czy błona maziowa jest spuchnięta, namnożona lub zdegenerowana, a między stawem a gniazdem nie ma włókien. Kleje, przedmioty pływające w jamie stawu itp. 5. Wybierz igłę do nakłuwania Po zakończeniu artroskopii jamę stawu przepłukuje się normalnym roztworem soli fizjologicznej. Najpierw wyciąga się trokar, a igłę irygacyjną wciąga się płynem do jamy stawu, a do kwasu octowego wstrzykuje się 12,5 mg silnego prednizonu i mocnej sosny. Z igły do ​​nawadniania. Nacięcie nakłute zostało zszyte jedwabną nicią 5-0, a staw został częściowo ściśnięty opatrunkiem. Komplikacja 1. Obrzęk policzków Z powodu wycieku perfuzatu do otaczającej tkanki miękkiej podczas operacji zwykle znika po 2 dniach. 2. Krwawienie Zgodnie z pomiarem anatomicznym odległość od tylnego punktu tragusa do powierzchniowej tętnicy skroniowej wynosi od 8 do 15 mm, a 80% artroskopowy punkt nakłucia znajduje się 8 do 17 mm przed wierzchołkiem skrawka, dlatego istnieje ryzyko uszkodzenia powierzchownych naczyń krwionośnych i powierzchniowej ściany tętnicy skroniowej Jest gruby i elastyczny, a ryzyko obrażeń jest bardzo małe. Ściana powierzchownej żyły jest cienka, a trokar może zostać uszkodzony podczas nakłucia. Podczas klinicznego wykonywania nakłucia należy zwrócić uwagę na punkt wprowadzenia igły i unikać dotykania powierzchownych naczyń krwionośnych poprzez dotykanie palca. Jeśli krwawienie lub krwiak wystąpi w ranie kłutej, natychmiast połóż gazę na dłoń, a jeśli to konieczne, szew przezskórny może zatrzymać krwawienie. Ponadto małe naczynia krwionośne w torebce stawowej są uszkodzone przez krwawienie i mogą zniknąć przez irygację i nacisk. 3. Uszkodzenie gałęzi nerwu twarzowego Po operacji artroskopowej mogą wystąpić objawy zanikania wzoru czołowego lub zamkniętych oczu, które są przeważnie tymczasowe i mogą szybko się leczyć w krótkim okresie czasu. Przyczyna może być związana z urazem podczas nakłuwania trokaru, obrzękiem kaniuli podczas operacji i obrzękiem płynu popłuczynowego do tkanki otaczającej staw.