CPR

Z powodu tymczasowych przyczyn serce nagle przestaje bić lub migotanie komór, co uniemożliwia utrzymanie krążenia, zwłaszcza dopływ krwi do ośrodkowego układu nerwowego. Prawidłową i pozytywną resuscytację należy wykonać natychmiast, w przeciwnym razie pacjent będzie krótkotrwały z powodu całego ciała. Śmierć z powodu braku tlenu. Leczenie chorób: choroby serca Wskazanie Z powodu tymczasowych przyczyn serce nagle przestaje bić lub migotanie komór, co uniemożliwia utrzymanie krążenia, zwłaszcza dopływ krwi do ośrodkowego układu nerwowego. Prawidłową i pozytywną resuscytację należy wykonać natychmiast, w przeciwnym razie pacjent będzie krótkotrwały z powodu całego ciała. Śmierć z powodu braku tlenu. Zabieg chirurgiczny Resuscytacja krążeniowo-oddechowa: Po zatrzymaniu bicia serca i oddychania należy natychmiast rozpocząć sztuczne oddychanie i ucisk serca. Najprostszym sztucznym oddychaniem jest rytmiczny cios z ust do ust. Podczas dmuchania możesz użyć dłoni do uszczypnięcia nozdrzy. Jeśli masz warunki, utrzymując wdmuchiwanie usta-usta, szybko przygotuj rurkę intubacyjną i podłącz ją do aparatu anestezjologicznego lub respiratora, aby umożliwić wdychanie tlenu i dwutlenku węgla. Kompresja serca dzieli się na kompresję klatki piersiowej i kompresję klatki piersiowej. W przeszłości wykonywano więcej uciśnięć klatki piersiowej, aw ostatnich latach większość uciśnięć klatki piersiowej wykonywano po raz pierwszy. Gdy uciśnięcia klatki piersiowej nie ulegają poprawie, należy stosować wyłącznie otwarte uciśnięcia klatki piersiowej. W przypadku ciężkiego urazu klatki piersiowej, w przypadku zatrzymania akcji serca, należy wykonać uciśnięcia klatki piersiowej w celu złagodzenia możliwych obrażeń wewnątrz klatki piersiowej. W przypadku zatrzymania akcji serca podczas torakotomii kompresję wewnątrz klatki piersiowej można wykonać natychmiast. Kiedy udar pojawia się podczas operacji otwartej, przepona poprzeczna jest natychmiast odcinana w celu wykonania kompresji wewnątrz klatki piersiowej. Po pierwsze, uciśnięcia klatki piersiowej: Połóż pacjenta na twardym łóżku lub na ziemi, głowa nie powinna być wyższa niż poziom serca, aby zwiększyć przepływ krwi w mózgu podczas naciskania i unieść kończyny dolne o 15 °, co jest korzystne dla powrotu żylnego kończyn dolnych w celu zwiększenia przepływu krwi w sercu. Pierwszy pomocnik stoi po lewej stronie pacjenta. Prawa ręka i środkowy palec są blisko siebie, a prawa krawędź żebra dotyka połączenia z mostkiem. Oś wzdłużna lewej dłoni jest równoległa do korpusu mostka w dolnej połowie mostka, a prawa ręka jest naciskana na lewą rękę. Osoba udzielająca pierwszej pomocy prostuje rękę i wykorzystuje siłę górnej części ciała do rytmicznego dociskania dolnej części mostka w kierunku kręgosłupa. Ta czynność może spowodować zapadnięcie się mostka o 3,8 ~ 5,0 cm, tak że serce otrzymuje ciśnienie i odprowadza krew do wgłębienia. Kiedy ucisk jest rozluźniony, mostek zostaje przywrócony do pierwotnej pozycji dzięki elastyczności żeber i chrząstki kostnej po obu stronach, a serce jest jednocześnie odciążone, a podciśnienie w klatce piersiowej jest zwiększone, a krew żylna może zostać zwrócona do przedsionka, aby wypełnić komorę. Liczba wycięć powinna być utrzymywana na poziomie 80 do 100 razy na minutę, a stosunek do sztucznego oddychania wynosi 5: 1. Kiedy ściskanie jest zbyt szybkie, krew żylna jest zbyt późna, aby wypełnić serce i jest wyciskana, ale efekt utrzymania krążenia nie jest osiągany. Ściana klatki piersiowej dziecka jest miękka, a aktywność większa. Siła zgniatania powinna zostać odpowiednio zmniejszona. Można użyć tylko jednej dłoni lub nawet kilku palców, ale liczbę wycięć na minutę można zwiększyć do 100 razy. Gdy kompresja jest skuteczna, tętnica szyjna lub udowa powinna być w stanie dotknąć pulsacji po ściśnięciu, twarz pacjenta poprawia się, źrenica zwęża się, ciśnienie krwi jest ponownie słyszalne, a nawet wznawiane jest spontaniczne oddychanie. Tak długo, jak ucisk jest skuteczny, należy kontynuować uciśnięcie klatki piersiowej i wstrzyknięcie leku dosercowego (patrz otwarta kompresja klatki piersiowej). Jeśli występuje migotanie komór, można je usunąć za pomocą defibrylatora (zwanego defibrylacją). Po pokryciu dwóch płytek elektrod pastą przewodzącą (lub owiniętą gazą z soli fizjologicznej), są one mocno dociskane w przednim obszarze przednich i tylnych obszarów klatki piersiowej i defibrylowane za pomocą wstrząsu DC 100-360 watów (dżuli). Tylną płytę piersiową można czasem umieścić na górnej części mostka. (2) Elektroda jest umieszczona na wierzchołku i górnej mostku: Jeśli czujesz bicie serca, oznacza to, że serce podskoczyło, możesz przestać naciskać; jeśli nie widzisz efektu, powinieneś z czasem zastosować kompresję serca z otwartą klatką piersiową. Po drugie, kompresja serca z otwartą klatką piersiową: Pacjent leży na plecach. Aby zyskać na czasie, skórę można po prostu zdezynfekować lub nie zdezynfekować, a następnie ponownie napełnić i wysterylizować po skoku serca. Od lewej krawędzi mostka do przedniej linii grzebienia biodrowego ściana klatki piersiowej jest cięta w klatce piersiowej wzdłuż piątej przestrzeni międzyżebrowej (ponieważ serce zatrzymało się, naczynie krwionośne nie krwawi i nie ma potrzeby zatrzymywania krwawienia), natychmiast włóż rękę w nacięcie w celu uciśnięcia serca; Automatyczny zaczep do otwierania nacięcia. Jeśli ekspozycja jest niska, można wyciąć piątą chrząstkę kostną, a nacięcie można powiększyć. Istnieją trzy sposoby naciskania: 1. Prasy jednoręczne stoją po lewej stronie pacjenta, prawa ręka trzyma serce, kciuk i duże ryby są umieszczone na przedniej stronie prawej komory serca, a pozostałe 4 palce są umieszczone płasko na tylnej stronie lewej komory. Zwróć uwagę, że powierzchnia styku palca z sercem powinna być możliwie jak największa, unikając przy tym ściskania palców, zmniejszania uszkodzenia mięśnia sercowego, a nawet perforacji. Serce powinno być skręcone po ściśnięciu, siła powinna być równomierna i rytmiczna, a częstotliwość wynosi 60-80 razy na minutę. Ściśnięcie powinno być wolniejsze i powinno być szybkie podczas relaksacji, aby ułatwić napełnianie krwi. Lewa ręka może być używana, gdy prawa ręka jest zmęczona. 2. Przyciśnięcie jednej ręki do mostka prawy kciuk mężczyzny jest mocno przymocowany przed nacięciem, tj. Na mostku, a pozostałe 4 palce są umieszczone za lewą komorą, dociskając serce do śródpiersia mostka i popychając go rytmicznie. Po naciśnięciu przewodzenie siły jest prawym palcem dłoni → ściana lewej komory → przegroda komorowa → ściana prawej komory → mostek. Siła równoważna obu powierzchniom jest równomiernie dociskana do przegrody międzykomorowej. Częstotliwość ucisku u dorosłych wynosi od 60 do 80 razy na minutę. Uważaj, aby nie naciskać przedsionka podczas naciskania, nie przesuwać serca do tyłu i nie wywierać siły na punkt serca. Za każdym razem, gdy go naciskasz, powinieneś szybko się rozluźnić i pozwolić, aby krew żyły głównej powróciła do przedsionka i komory. 3. Naciśnij dłonie prawą ręką za sercem, lewą ręką przed sercem, a następnie rytmicznie naciskaj i rozluźniaj dłonie. Ta metoda jest odpowiednia do prasowania większego serca. Nie przecinaj szczęśliwego worka po naciśnięciu serca, co jest korzystne, aby zyskać czas i zmniejszyć uszkodzenie mięśnia sercowego; jednak opłucną śródpiersia można oddzielić po przedniej stronie serca, aby uciśnięcie było bardziej skuteczne. Jeśli zewnętrzna kompresja osierdzia nie powoduje ponownego skoku serca, lub jeśli występuje migotanie komór, jeśli defibrylacja się nie powiedzie, serce należy wyciąć przed nerwem krzyżowym i bezpośrednio nacisnąć serce. Jeśli kompresja jest skuteczna, napięcie mięśnia sercowego jest stopniowo zwiększane, a miękkie, powiększone serce staje się twardsze i mniejsze, a kolor mięśnia sercowego zmienia się z ciemnoczerwonego na jasny czerwony. W przypadku migotania komór drobne wibracje włókien mięśniowych mogą być stopniowo pogrubione, a w końcu bicie serca jest automatycznie przywracane. Ponadto, podobnie jak w przypadku uciśnięć klatki piersiowej, cera ulega poprawie, źrenice są zmniejszone, oddech zostaje przywrócony, aorta zostaje uderzona, a ciśnienie krwi jest słyszalne. Jeśli migotanie komór samoistnie się nie wychwytuje, należy je defibrylować przez porażenie prądem. Przed defibrylacją należy go najpierw nacisnąć, aby poprawić niedotlenienie mięśnia sercowego, wzmocnić napięcie mięśnia sercowego i zmienić falę drżenia z drżenia drżącego na drżenie grube. W razie potrzeby zastosuj defibrylację. Najpierw zastosowano dożylnie bolus adrenaliny w dawce 1 mg, aby drżenie falowało od drobnego do grubego, a następnie defibrylowano 2% lidokainą w dawce 1 ~ 2 mg / kg bolusa dożylnego. Jeśli lidokaina nie jest skuteczna, można zastosować bromobenzyloaminę i odpowiednią ilość 5% wodorowęglanu sodu. Obecnie uważa się, że główna droga podawania jest bezpieczna i niezawodna, a lek jest pierwszym wyborem, preferowana jest żyła nad przeponą, a podawanie dotchawicze jest drugim wyborem. Natychmiast po podaniu dotchawiczym wykonuje się wentylację nadciśnieniową, aby umożliwić dyfuzji leku do oskrzeli po obu stronach, a naczynia włosowate błony śluzowej oskrzeli są wchłaniane do lewego serca. Droga wstrzyknięcia dosercowego łatwo powoduje uszkodzenie mięśnia sercowego i wsierdzia. W ostatnich latach badania eksperymentalne sugerują, że optymalna dawka adrenaliny w resuscytacji serca wynosi od 2,1 do 14,0 mg, co może znacznie zwiększyć perfuzję przepływu krwi w tętnicach wieńcowych. Należy jednak zauważyć, że tak duża dawka jest również dawką toksycznej reakcji adrenaliny, która może powodować skurcz i martwicę komórek mięśnia sercowego, uszkadzać mięsień sercowy i naczynia krwionośne oraz powodować ból w klatce piersiowej i brzucha, przemijające nadciśnienie i obrzęk płuc po resuscytacji. Może również wstrzykiwać 10% glukonian wapnia lub 3 do 5% 10 ml chlorku wapnia, aby zwiększyć napięcie mięśnia sercowego. Dwa kawałki płytek elektrod zwilżonych solą fizjologiczną (lub owinięte gazą solną) umieszczono następnie odpowiednio na lewej i prawej ścianie komory i defibrylowano prądem stałym o napięciu stałym od 5 do 90 watów (dżuli) [ryc. 4]. Gdy porażenie prądem jest nieskuteczne, kontynuuj naciskanie i kilkakrotnie wstrzykiwanie leków podobnych do adrenaliny, a następnie wstrząs i defibrylację ponownie. W razie potrzeby zwiększ napięcie. Po pomyślnym zakończeniu defibrylacji bicie serca jest automatycznie przywracane lub po naciśnięciu. Gdy powtarzający się porażenie prądem jest nieważny, należy dodać 5% wodorowęglanu sodu 200–300 ml lub 11,2% mleczanu sodu 100–200 ml, aby skorygować kwasicę po niedotlenieniu, i w razie potrzeby powtórzyć zastrzyk. W tym samym czasie wstrzyknięcie domięśniowe 1% prokainy 5 ml lub lidokainy 100 mg lub prokainamidu 100 ~ 200 mg w celu zmniejszenia stresu mięśnia sercowego. Ponadto należy zwrócić uwagę na to, czy ilość krążenia jest wystarczająca, rozważyć przyspieszenie transfuzji krwi, a nawet transfuzję krwi tętniczej, i można wstrzykiwać krew bezpośrednio przez aortę w celu wlewu do tętnicy wieńcowej. Tak długo, jak mięsień sercowy reaguje na różne zabiegi, należy go utrzymywać i nie można go łatwo porzucić. Gdy bicie serca wróci do normy, a ciśnienie krwi stopniowo się ustabilizuje, ściana klatki piersiowej i nacięcie osierdzia zaczynają krwawić, a podwiązanie należy wykonać ostrożnie, aby zatrzymać krwawienie i przepłukać jamę osierdziową i klatkę piersiową. Nacięcie drenażu osierdziowego wykonano po tylnej stronie nerwu promieniowego, a osierdzie zszyto Po wykonaniu drenażu kaniuli klatki piersiowej na tylnej linii ósmej przestrzeni międzyżebrowej ścianę klatki piersiowej zszyto warstwowo.