mocz dikarboksyaminokwasów
Wprowadzenie
Wprowadzenie Aminomocz kwasu dikarboksylowego jest objawem klinicznym aminokwasów w nerkach spowodowanym zaburzeniami transportu glutaminianu i asparaginianu w kanalikach nerkowych i jelicie cienkim. Aminoaciduria nerek to grupa chorób kanalików nerkowych, w których kanaliki proksymalne są głównie odpowiedzialne za zaburzenia transportu aminokwasów, powodując wydalanie dużych ilości aminokwasów z moczem.
Patogen
Przyczyna
(1) Przyczyny choroby
Choroba ta jest spowodowana defektem dziedzicznego transportu błony, co prowadzi do zwiększenia ilości wydalania aminokwasów z moczem, a występowanie tej choroby jest wynikiem zmian w nosicielstwie błony spowodowanych autosomalnymi chorobami recesywnymi. Zwykle kłębuszkowo filtrowane aminokwasy są prawie całkowicie wchłaniane ponownie w proksymalnych kanalikach w wyniku specyficznego procesu transportu energii. W przypadku nieprawidłowego wrodzonego metabolizmu aminokwasów, aminokwasy, które nie są dobrze metabolizowane, mają podwyższone stężenie w osoczu i pojawiają się w moczu, co jest spowodowane wzrostem obciążenia ultrafiltracyjnego i zaburzeniem transportu kanalików innych niż nerkowe. Gdy proksymalny nerkowy transport aminokwasów cewkowych jest niewystarczający, może wystąpić zaburzenie wchłaniania zwrotnego, a poziom aminokwasów i poziom aminokwasów we krwi są zmniejszone. Gdy upośledzona jest reabsorpcja aminokwasów, można również zmniejszyć reabsorpcję innych aminokwasów przez ten sam transporter i uzyskać szerszy zakres aminokwasów, takich jak cystynuria.
Kiedy aminokwas jest nieprawidłowo metabolizowany i gromadzi się w organizmie, nadmierna ultrafiltracja może hamować reabsorpcję innych aminokwasów w tym samym transporterze, takich jak nieprawidłowy aminotransfer β-alaniny, hiperalaninemia i duża liczba bydła w moczu. Kwas sulfonowy, kwas izomasłowy, β-alanina. Gdy rurkowe komórki nabłonkowe wyciekają z obrzeża szczoteczki lub błony podstawnej, ponownie wchłonięte aminokwasy z komórki z powrotem do światła powodują rozległe aminokwasy, takie jak zespół Fanconiego, mocz lizyny i tak dalej. Gdy metabolit gromadzi się w kanalikowych komórkach nabłonkowych, hamuje szybkość wchłaniania zwrotnego, wyzwalając aminokwasomię, taką jak galaktozemia i wrodzona nietolerancja fruktozy, a fosforan galaktozy lub fosforan fruktozy może gromadzić się w komórkach kanalików nerkowych.
(dwa) patogeneza
Zawartość aminokwasów w normalnym ludzkim przesączu kłębuszkowym jest w przybliżeniu równa zawartości osocza i większość z nich jest ponownie wchłaniana przez kanalik proksymalny. Aminokwasy wydalane z moczem to głównie glicyna (70-200 mg / d), histydyna (10-300 mg / d), tauryna (85-320 mg / d) i metylohistydyna (50-210 mg / d). Czekaj Ten rodzaj moczu aminokwasowego występuje, gdy kanaliki nerkowe są dysfunkcyjne dla niektórych transportów aminokwasów.
W różnych chorobach niedoboru transportu aminokwasów, takich jak cystynuria, aminokwas dwuzasadowy, choroba Hartnup, iminogycineuria, dikarboksyaminokwasuria, objawiające się strukturalnie podobnymi nieprawidłowościami transportu aminokwasów, sugerującymi błonę Receptor błonowy specyficzny dla genu lub wektor jest na nim obecny. Fakt, że te wady transportowe wpływają tylko na jeden transport aminokwasów, wskazuje na obecność specyficznego dla substratu układu transportowego, który wpływa na system operacyjny w nerce i / lub jelicie i nie wpływa na inne tkanki. Ten typ homozygotycznego typu I nie ma przejścia przez jelita cienkie za pośrednictwem cystyny, lizyny, argininy i ornityny, a jego heterozygota ma normalny typ wydalania aminokwasów z moczem. Homozygoty typu II nie mają transportu jelitowego za pośrednictwem lizyny, ale zachowują zdolność do transportu cystyny, a ich heterozygoty mają niewielki wzrost wydalania czterech aminokwasów z moczem. Homozygoty typu III zachowują te cztery zdolności transportu jelit za pośrednictwem aminokwasów, a ich heterozygoty mają jedynie niewielki wzrost przepływu lizyny i cystyny w moczu.
Zbadać
Sprawdź
Powiązana kontrola
Badanie CT nerkowego testu czynności nerek
1. Badanie moczu: Dihydroksyaminokwasowy układ moczowy spowodowany glutaminianem, zaburzeniem transportu asparaginianu w jelicie cienkim, może objawiać się postem hipoglikemii i kwasicy ketonowej (może być związany z niedoborem aminokwasów związanym z glukoneogenezą) . I jest specyficzny mocz aminokwasowy. Test moczu wykazał wzrost glutaminianu i kwasu asparaginowego.
2. Badanie krwi: niewielką liczbę można połączyć z hiperurykemią, hipokalcemią i tak dalej.
3. Badanie kału: Aminokwasy są w dużej mierze tracone z kału z powodu złego wchłaniania aminokwasów przez jelito czcze.
4. RTG jamy brzusznej, angiografia, badanie USG B: często stwierdzono obustronne wielokrotne drogi moczowe, cienki cień, różne rozmiary kamieni.
5. Badanie EEG i badanie CT mózgu: można znaleźć nieprawidłowości, a autorzy ciężkiej encefalopatii mogą mieć rozproszoną atrofię mózgu.
Diagnoza
Diagnostyka różnicowa
Diagnostyka różnicowa tej choroby wiąże się głównie z identyfikacją różnych rodzajów moczowych aminokwasów w moczu, które wyróżniają się głównie określonymi aminokwasami w moczu. Ponadto należy odróżnić go od innych przyczyn moczu aminokwasowego, na przykład cystynurię odróżnia się głównie od choroby cystyny lub choroby spichrzeniowej cystyny, moczu homocysteiny, a chorobą cysteiny jest metabolizm ogólnoustrojowy. Choroba seksualna, cystyna odkłada się w różnych tkankach.
Objawy kliniczne różnych aminokwasów w moczu mają swoją powszechność i osobowość. Typowymi objawami klinicznymi różnych aminokwasów w moczu są zaburzenia wzrostu i rozwoju, niski wzrost i różne stopnie upośledzenia umysłowego. Charakterystyczne działanie jest często różne ze względu na różne rodzaje moczu aminokwasowego.
Cystatinuria
Choroba zwykle rozwija się po urodzeniu, ale zwykle objawia się w wieku od 20 do 30 lat i można ją zdiagnozować. Główne objawy kliniczne to:
(1) Specyficzny moczowy aminokwas w moczu: W moczu znajduje się duża ilość cystyny i trzech rodzajów aminokwasów dwuzasadowych (lizyny, argininy i ornityny), a wydalanie cystyny z moczem jest większe (średnie dzienne wydzielanie Do 730 mg) można zaobserwować w stężonych kryształach osadu moczu, trzy podtypy homozygotycznej cystyny w moczu, lizyny, argininy i ornityny są pozytywne, pacjenci typu II i III Heterozygotyczna cystyna w moczu i lizyna są również dodatnie.
(2) Kamienie cystyny w drogach moczowych: Ponieważ duża ilość cystyny przekracza nasycenie w moczu, rozpuszczalność w twardym moczu zmniejsza się, tworząc kamienie. Kamienie cystynowe stanowią od 1% do 2% kamieni nerkowych. Żółto-brązowy, twardy, różniący się wielkością, większy może mieć kształt jelenia, często wielokrotny, nie do końca rentgenowski, z cienkim cieniem, ze względu na włączenie disiarczku, jest mniejszy niż gęstość kamieni wapniowych. Kamień reaguje pozytywnie z cyjankiem nitroprusydku sodu i może być stosowany jako przesiewowy test diagnostyczny. Kamienie moczowe są często ważną wskazówką dla pacjentów, aby uzyskać diagnozę. Powszechnie wywoływanymi objawami są kolka nerkowa, krwiomocz, niedrożność dróg moczowych i wtórne infekcje dróg moczowych, które mogą powodować niewydolność nerek w zaawansowanym stadium.
Jeśli ilość wydalanej cystyny z moczem jest niewielka, a jej stężenie jest mniejsze niż nasycenie, nazywa się to cystynurią wodno-naczyniową. Badania sugerują, że w rodzinie pacjentów z cystynurią może być także kilku pacjentów bez torbielowatości dróg moczowych.
(3) Krótkie ciało, upośledzenie umysłowe: może być związane z utratą dużej liczby aminokwasów (zwłaszcza lizyny).
(4) pirolidyna i akrydyna w moczu: z powodu wchłaniania tych aminokwasów przez jelita czczego duża ilość lizyny i ornityny ulega degradacji w jelicie, z wytworzeniem kadaweryny i putrescyny, które po absorpcji są redukowane do pirolidyny i akrydyny z moczu. Absolutorium
(5) Inne: niewielką liczbę pacjentów można łączyć z hiperurykemią, hipokalcemią, hemofilią, zanikiem mięśni, zapaleniem trzustki, barwnikowym zwyrodnieniem siatkówki i tak dalej.
2. Dwuzasadowy aminokwasomia
Choroba ta jest autosomalnym zaburzeniem recesyjnym, które jest wynikiem mutacji w genie kodującym transporter, ponieważ białko to jest używane tylko do transportu lizyny, argininy i ornityny, a wchłanianie cystyny jest normalne.
Objawy kliniczne: typ I jest na ogół bezobjawowy, a kilka homozygot może mieć upośledzenie umysłowe; mocz dwuzasadowy aminokwasu typu II jest cięższy niż typ I, a stężenie aminokwasów dwuzasadowych w osoczu jest obniżone. W ostatnich latach hepatocyty mogą wykazywać dysfunkcję u tego typu pacjentów z powodu Brak substratu lizyny, argininy i zaburzenia krążenia ornityny, nie może całkowicie detoksykować, więc pacjenci z nietolerancją białka, objawiający się hiperamonemią, wymiotami, biegunką, wzrostem i upośledzeniem umysłowym oraz powiększeniem śledziony Nawet encefalopatia wątrobowa, zdiagnozowana na podstawie wywiadu rodzinnego i analizy aminokwasów w moczu.
3. Hypercysteina
Choroba jest rzadkim autosomalnym zaburzeniem recesywnym, tylko kanaliki nerkowe mają barierę dla transportu cystyny i nie ma odpowiedniego zaburzenia transportu w jelicie czczym. Mocz pacjenta tylko nieznacznie zwiększa wydalanie cystyny. Dwuzasadowe wypieranie aminokwasów jest normalne, na ogół nie ma kamicy moczowej.
4. Choroba Hartnupa
Objawy kliniczne są napadowe, a objawy często pojawiają się w dzieciństwie i okresie dojrzewania, a następnie ustępują. Główne objawy tej choroby to:
(1) Wysypka skórna podobna do grudek: odsłonięte części skóry są czerwone, suche i łuszczące się lub popękane, tworzące się pęcherze i sączące się, wrażliwe na światło, zwiększone po ekspozycji na słońce i dobra reakcja na leczenie nikotynamidem.
(2) napadowa ataksja móżdżkowa: najczęściej występuje w ciężkim okresie choroby, objawiającym się niestabilnością chodu, drżeniem kończyn, może mieć mimowolne ruchy taneczne, słabą agregację oka, oczopląs, często podwójne widzenie, ciężkie Mogą wystąpić drgawki lub omdlenia, sporadyczne objawy psychiczne i niestabilność emocjonalna, omamy, majaczenie lub demencja. Atak zwykle nie przekracza 1 tygodnia i odciąża się bez pozostawiania następstw. Inteligencja jest na ogół normalna lub lekko uszkodzona, a ciało jest niskie.
(3) Specyficzny mocz aminokwasowy: głównie treonina, seryna, histydyna, alanina, wydzielanie hydroksyproliny jest normalne, więc można je odróżnić od wszystkich moczów aminokwasowych. Glicyna, prolina i hydroksyprolina są zwykle wydalane i można je odróżnić od moczu iminogicyny. Diuretyczne wydalanie aminokwasów z dwiema zasadami jest również normalne, co można odróżnić od moczu z cystyny.
(4) Zaburzenia transportu jelit: z powodu rozkładu aminokwasów w jelitach, zwłaszcza tryptofanu, duża ilość metabolitów puryn powstaje w wyniku rozkładu bakterii. Siarczan indolu (matka niebieska w moczu), kwas merkapto-3-octowy może pojawić się w moczu.
(5) Badanie kału: Oprócz tryptofanu w kale istnieje duża liczba aminokwasów rozgałęzionych, fenyloalaniny i innych aminokwasów. Choroba ma niewielki wpływ na wzrost i rozwój dzieci, a wzrost jest tylko nieznacznie zmieniony, a rozwój umysłowy jest zasadniczo normalny.
5. Aminoglycineuria
Choroba jest autosomalnym zaburzeniem recesyjnym, w tym proliną, hydroksyproliną i glicyną w moczu, co jest spowodowane układem wspólnego transportu powyższych trzech aminokwasów lub selektywnym transportem glicyny lub iminokwasów przez komórki nabłonkowe kanalików nerkowych. System jest spowodowany przeszkodami. Pacjenci są na ogół bezobjawowi, z okazjonalnym upośledzeniem umysłowym, drgawkami i zwiększonym poziomem białka w płynie mózgowo-rdzeniowym. Chorobę można podzielić na 4 typy: typ I ma zaburzenie transportu jelitowego, a typ II, III i IV nie ma zaburzenia transportu jelitowego. Choroba ma dobre rokowanie. Mocz glicyny u noworodków często odzwierciedla całkowity aminokwasomię podczas normalnego okresu rozwojowego 6 miesięcy po urodzeniu, a uporczywy mocz glicyny pojawia się w zespole Fanniego niemowląt. Czysty mocz glicyny jest przeważnie łagodny i ogólnie bezobjawowy.
6. Dikarboksy aminokwasowy mocz
Choroba ta jest autosomalnym zaburzeniem recesyjnym spowodowanym transportem glutaminianu i asparaginianu do kanalików nerkowych i jelita cienkiego. Klinicznie podzielony na dwa typy: typ I z zaburzeniem wchłaniania jelita czczego, objawiającym się hipoglikemią na czczo i kwasicą ketonową (może być związany z niedoborem aminokwasów związanym z glukoneogenezą), zaburzeniami wzrostu i rozwoju psychicznego u dzieci, wrodzoną czynnością tarczycy Niski, epizody hipoglikemii, zmniejszone wiązanie CO2, zwiększona walina we krwi oraz duża ilość glutaminianu i kwasu asparaginowego w moczu. Typ II to zaburzenie wchłaniania jelita czczego, klinicznie bardzo rzadkie, ogólnie bezobjawowe, tylko zwiększone wydalanie aminokwasów karboksylowych z moczem.
7. Zespół złego wchłaniania metioniny
Choroba ta występuje rzadko, spowodowana przez komórki nabłonkowe nerek i jelit podczas transportu aminokwasów zawierających siarkę. Objawami klinicznymi były głównie białe włosy, obrzęk, upośledzenie umysłowe, napadowa hiperwentylacja, drgawki i zapach selera podobny w moczu (spowodowany przez metioninę w moczu i jej produkt degradacji α-hydroksymaślan). W moczu znajduje się również duża ilość fenylopirogronianu i tyrozyny.
8. β-aminokwasowy mocz
Więcej moczu zawiera β-aminokwas, tauryna, β-alanina i kwas β-izomasłowy. Tauryna może również występować w moczu, gdy normalni ludzie jedzą za dużo mięsa i owoców morza. Objawami klinicznymi tej choroby są napady padaczkowe i śpiączka, a aktywność aminotransferaz β-alaniny-α-ketoglutaranu jest zmniejszona.
