Zespół hipermetaboliczny
Wprowadzenie
Wprowadzenie Tak zwany zespół wysokiego metabolizmu odnosi się do szeregu zespołów spowodowanych nieprawidłowym metabolizmem hormonów tarczycy w organizmie, co powoduje hipermetabolizm organizmu, prowadząc do nieprawidłowego metabolizmu węglowodanów i białek. W miarę wzrostu metabolizmu pacjenta znacznie wzrasta produkcja ciepła i rozpraszanie ciepła, pacjenci często skarżą się na ciepło i pot, zmęczenie i osłabienie, a skóra jest ciepła i wilgotna.
Patogen
Przyczyna
Tak zwany zespół wysokiego metabolizmu odnosi się do szeregu zespołów spowodowanych nieprawidłowym metabolizmem hormonów tarczycy w organizmie, co powoduje hipermetabolizm organizmu, prowadząc do nieprawidłowego metabolizmu węglowodanów i białek. Indukcja choroby jest ściśle związana z czynnikami autoimmunologicznymi, genetycznymi i środowiskowymi, wśród których czynniki autoimmunologiczne są najważniejsze, a czynniki genetyczne są również ważne. Czynniki środowiskowe obejmują głównie różne czynniki, które wywołują nadczynność tarczycy, takie jak uraz, stymulacja psychiczna i infekcja.
Zbadać
Sprawdź
Powiązana kontrola
Tarczyca w trybie B USG surowicy całkowita tyroksyna (TT4) całkowita trijodotyronina (TT3)
Po pierwsze, wysoki metabolizm energii cieplnej
Podstawowy metabolizm pacjentów z nadczynnością tarczycy jest znacznie zwiększony, co zwiększa zużycie tlenu i wytwarzanie ciepła oraz przyspiesza rozpraszanie ciepła. Dlatego nadczynność tarczycy obawia się ciepła, pocenia się, utraty wagi i niskiej wydajności pracy.
Po drugie, wysoka konwersja białka
Nadczynność tarczycy wydziela za dużo tyroksyny, co przyspiesza rozkład białka, zwiększa wydalanie i ma ujemny bilans azotowy; tkanka mięśniowa jest konsumowana, a pacjent jest zmęczony i traci na wadze.
Po trzecie, wysoki metabolizm tłuszczów
Duża ilość tyroksyny sprzyja mobilizacji tłuszczu, przyspiesza utlenianie i rozkład tłuszczu oraz przyspiesza syntezę cholesterolu, co sprzyja przekształceniu cholesterolu w wydalany kwas żółciowy i zwiększa wykorzystanie cholesterolu. Dlatego pacjenci z nadczynnością tarczycy mają niski poziom cholesterolu i są niscy.
Po czwarte, hydrat o wysokiej zawartości węgla
Tyroksyna może promować wchłanianie węglowodanów w jelitach, powodować, że glukoza przedostaje się do komórek, które ulegają utlenieniu, stymulować rozkład glikogenu wątrobowego i glikogenu mięśniowego, przyspieszać glukoneogenezę, powodować upośledzoną tolerancję glukozy i łatwo pogarszać lub wywoływać cukrzycę. Dlatego wielu pacjentów z nadczynnością tarczycy zwykle ma tendencję do zwiększania poziomu cukru we krwi.
Pięć, wysoki metabolizm soli w wodzie
Duża ilość tyroksyny wytwarzanej przez nadczynność tarczycy jest korzystna dla wydalania potasu z moczem, sprzyja osteoporozie, przyspiesza tempo wapnia i fosforu oraz zwiększa wydalanie z moczem, ale stężenie we krwi jest nadal normalne lub nieco wyższe.
Sześć, wysoki metabolizm witamin
Witaminy B i witamina C spożywane przez pacjentów z nadczynnością tarczycy również znacznie się zwiększają, a te niedobory witamin są podatne na występowanie.
Siedem, wysokie trawienie
Zwiększenie nadczynności tarczycy u pacjentów z nadczynnością tarczycy przyspieszy perystaltykę jelit, co spowoduje zwiększenie częstotliwości wypróżnień, a nawet biegunki.
Diagnoza
Diagnostyka różnicowa
Identyfikacja:
Metabolizm jest silny: metabolizm to ogólny termin wszystkich reakcji chemicznych w żywych komórkach, obejmujący zarówno metabolizm materiałowy, jak i energetyczny. Metabolizm różnych organizmów jest różny na etapach wzrostu, rozwoju i starzenia. W procesie dorastania ciała małe dzieci i młodzież potrzebują więcej materiału do budowy własnego ciała, więc metabolizm jest silny, a asymilacja odgrywa dominującą rolę. W starości i starości funkcjonowanie organizmu człowieka pogarsza się, metabolizm jest stopniowo powolny, a pierwotny i wtórny związek między asymilacją a wyobcowaniem również ulega zmianie.
Niski metabolizm układowy: objawia się głównie poprzez spowolnienie ogólnoustrojowego tempa metabolizmu. Jest to ogólnoustrojowa manifestacja chorób endokrynologicznych i metabolicznych. Brak specyficzności tkankowej i swoistości narządów w chorobach endokrynologicznych i metabolicznych. Hormon wydzielany przez gruczoły wydzielania wewnętrznego wchodzi do krążenia krwi i wywiera działanie fizjologiczne, docierając do różnych narządów i tkanek organizmu. Hormon może działać na wiele miejsc, a wiele hormonów może również działać na tę samą tkankę narządu. Dlatego objawy kliniczne niektórych zaburzeń czynności gruczołów wydzielania wewnętrznego obejmują wiele układów i narządów w całym ciele, w przeciwieństwie do innych układów z bardziej powszechnymi objawami związanymi z tym układem.
Brak metabolizmu żywieniowego: dowody choroby z niedoborem choroby, takiej jak niedobór witaminy dystroficznej B1 i kwasu foliowego, oraz brak metabolizmu żywieniowego prowadzącego do objawów i oznak dysfunkcji, które mogą być stosowane jako zaburzenie psychiczne związane z żywieniowymi chorobami metabolicznymi. Warunki diagnostyczne Odżywcze choroby metaboliczne związane z zaburzeniami psychicznymi odnoszą się głównie do zaburzeń neuropsychiatrycznych spowodowanych witaminami lub innymi substancjami odżywczymi pozbawionymi zaburzeń metabolicznych i niedostatecznego zaopatrzenia w energię, takimi jak niedobór niacyny, witaminy B1 i kwasu foliowego. Spełnia kryteria diagnostyczne zaburzeń psychicznych spowodowanych chorobami fizycznymi i wykazuje objawy żywieniowe chorób metabolicznych Objawy psychiczne różnią się w zależności od nasilenia pierwotnej choroby.
