Szeroka wada QRS
Wprowadzenie
Wprowadzenie Tachykardia komorowa odnosi się do tachykardii złożonej z ponad 3-5 szerokich zdeformowanych fal QRS pochodzących z rozwidlenia wiązki Hisa. Kompleks QRS: reprezentuje zmiany potencjału i czasu depolaryzacji dwukomorowej i najwcześniejszego procesu repolaryzacji.
Patogen
Przyczyna
Może być spowodowany operacją serca, cewnikowaniem serca, ciężkim zapaleniem mięśnia sercowego, wrodzoną chorobą serca, infekcją, niedotlenieniem, zaburzeniami równowagi elektrolitowej i innymi przyczynami. Jednak w wielu przypadkach przyczyna nie jest łatwa do ustalenia.
Czas grupy fal 1QRS: od 0,06 do 0,10 sekundy dla normalnych dorosłych i od 0,04 do 0,08 sekund dla dzieci. Czas aktywacji ścianek komory odprowadzeń V1 i V2 jest krótszy niż 0,03 sekundy, a czas aktywacji ścianek komory V5 i V6 jest krótszy niż 0,05 sekundy. Czas grupy QRS lub wydłużenie czasu aktywacji ściany komory jest powszechne w przeroście komory lub bloku dokomorowym.
Amplituda grupy fal 2QRS: Fala R wyprowadzenia aVL w ciśnieniowych wyprowadzeniach monopolarnych kończyny nie przekracza 1,2 mV, a fala R wyprowadzenia aVF nie przekracza 2,0 mV. Jeśli ta wartość zostanie przekroczona, może to być przerost lewej komory. Fala R odprowadzenia aVR nie powinna przekraczać 0,5 miliwolta. Powyżej tej wartości może to być przerost prawej komory. Jeśli sześć ramion prowadzi każde napięcie zespolone QRS (suma arytmetyczna R + S lub Q + R) jest mniejsza niż 0,5 mV lub suma arytmetyczna każdego napięcia QRS w preambule nie przekracza 0,8 mV, zwane niskim napięciem Występuje w rozedmie płuc, wysięku osierdziowym, obrzęku układowym, obrzęku śluzu, uszkodzeniu mięśnia sercowego, ale występuje również u bardzo małej liczby normalnych osób. Amplituda poszczególnych wiodących zespołów QRS jest niewielka i bez znaczenia.
Zbadać
Sprawdź
Powiązana kontrola
Elektrokardiogram rutynowy
(1) Diagnostyka elektrokardiogramu: Chociaż wiele EKG jest nieprawidłowych z punktu widzenia innych elektrokardiogramów, mogą nie mieć klinicznych zmian organicznych serca. W tym momencie mogą bezpośrednio napisać diagnozę EKG, taką jak przedwczesny skurcz komorowy, niskie napięcie, Nieswoiste zmiany ST, T itp. Aby klinicysta mógł ocenić, czy istnieje znaczenie patologiczne w połączeniu z objawami klinicznymi.
(2) Zgodne z diagnozą kliniczną: niektóre kompleksowe zmiany w EKG mogą być zgodne z diagnozą kliniczną.
(3) Kompleksowa diagnoza kliniczna: diagnoza EKG musi być ściśle powiązana z danymi klinicznymi, szczególnie jeśli niektóre EKG nie są specyficzne, należy je połączyć z danymi klinicznymi. Ponadto zaburzenia związane z lekami i elektrolitami należy również łączyć z danymi klinicznymi, aby określić uszkodzenie mięśnia sercowego.
(4) Obserwacja kontrolna zmian w EKG: Na przykład elektrokardiogram ostrego zawału mięśnia sercowego musi być wielokrotnie diagnozowany za pomocą elektrokardiogramu, a czasem dokładniejsze jest odniesienie do przeszłego EKG na podstawie jego dynamicznej ewolucji.
Diagnoza
Diagnostyka różnicowa
(1) Fala P: Wzbudzenie serca pochodzi z węzła zatokowego, a następnie dociera do przedsionków. Fala P jest wytwarzana przez depolaryzację przedsionków i jest pierwszą falą w każdej grupie fal, co odzwierciedla proces depolaryzacji lewego i prawego przedsionka. Pierwsza połowa reprezentuje prawy pokój, a druga połowa reprezentuje lewy pokój.
(2) Kompleks QRS: Typowy kompleks QRS składa się z trzech ściśle połączonych fal. Pierwsza fala w dół nazywa się falą Q. Fala pionowa o wysokim punkcie po fali Q nazywa się falą R. Fala wsteczna nazywa się falą S. Ponieważ są ze sobą ściśle powiązane i odzwierciedlają proces aktywacji elektrycznej komór, są one łącznie nazywane kompleksami QRS. Ta grupa fal odzwierciedla proces depolaryzacji lewej i prawej komory.
(3) Fala T: Fala T znajduje się za odcinkiem ST i jest stosunkowo niską i długotrwałą falą, która jest wytwarzana przez repolaryzację komór.
(4) Fala U: fala U znajduje się po fali T, która jest stosunkowo niska, a jej mechanizm nie jest całkowicie jasny. Ogólnie uważa się, że jest to „potencjał wzbudzenia” aktywacji mięśnia sercowego.
