Porażenie miękkie kończyn dolnych lub całego ciała
Wprowadzenie
Wprowadzenie Kończyny dolne lub podniebienie miękkie w całym ciele jest objawem nieprawidłowego metabolizmu wody i soli w zespole Barth. Przyczyna tej choroby jest nadal niejednoznaczna. Większość uczonych uważa, że jest to autosomalna recesywna choroba dziedziczna. Objawy kliniczne tej choroby są zróżnicowane, typy kliniczne są różne, częstość występowania jest częstsza u młodzieży, płeć nie różni się znacząco i nie ma różnic etnicznych. Jeśli podniesie się zrozumienie choroby, w praktyce klinicznej niekoniecznie jest to rzadkie, a ze względu na występowanie powikłań i powikłań często trudno jest zdiagnozować je na czas i dokładnie.
Patogen
Przyczyna
(1) Przyczyny choroby
Przyczyna tej choroby jest nadal niejednoznaczna. Większość uczonych uważa, że jest to autosomalna recesywna choroba dziedziczna. Zgłoszono 5 z 9 rodaków i 4 przypadki z 2 kolejnych pokoleń. Nowoczesne techniki biologii molekularnej ujawniły również, że zespół Barttera jest spowodowany mutacjami w genie transportującym jony w komórkach nabłonkowych kanalików nerkowych. Stwierdzono, że w zespole noworodka występuje mutacja genu Na-K-2Cl. Gen znajduje się przy 15q12-21 i ma 16 eksonów kodujących 1099 aminokwasów, czyli kanał Na-K-2Cl. Znaleziono ponad 20. Mutacje Klasyczny zespół Barttera jest spowodowany mutacją w genie CICNKB, który znajduje się w 1q38, kodującym podstawową stronę 687-aminokwasowego kanału Cl i obecnie wykrył około 20 rodzajów mutacji. Zespół dorosłego Barttera, znany również jako zespół Battera-Gietlmana, jest spowodowany mutacją genu kanału Na-K wrażliwego na tiazyd (SCI12A3), który znajduje się w 16q913, kodując 1021 aminokwasów i wykrył do 40 mutacji. Ponadto u niektórych pacjentów stwierdzono mutacje genu kanału potasowego (ROWK). Dlatego zespół Battera można zidentyfikować jako zespół kliniczny spowodowany mutacjami w kilku genach kanału jonowego opisanych powyżej.
(dwa) patogeneza
Patogeneza tej choroby nie została w pełni wyjaśniona. Niektóre osoby zaproponowały cztery hipotezy dotyczące patogenezy tego zespołu:
1. Wady w reakcji ściany naczynia na ATI prowadzą do zwiększonej produkcji reniny i wtórnego wzrostu aldosteronu.
2. Bliższe zaburzenie wchłaniania zwrotnego sodu przez małe rurki prowadzi do ujemnego bilansu sodu; dieta o niskiej zawartości sodu nie może odwrócić nerkowej utraty potasu.
3. Nadmierna produkcja prostaglandyn powoduje utratę sodu w kanalikach nerkowych i zmniejszenie sodu we krwi w celu aktywacji układu renina-angiotensyna.
4. Gruby segment ściany rdzeniastej dłoniowej palidusu ma barierę dla translokacji chlorków, co zmniejsza reabsorpcję chlorków, a wzrost wydalania potasu prowadzi do hipokaliemii; hipokaliemia stymuluje produkcję prostaglandyny E2 i powoduje aktywność reniny w osoczu oraz Angiotensyna I jest podwyższona. Po podniesieniu prostaglandyny E2 naczynia krwionośne nie są wrażliwe na ATI, a ciśnienie krwi jest prawidłowe.
W ostatnich latach badania kliniczne i eksperymentalne poczyniły ogromny postęp w zrozumieniu patogenezy zespołu Barttera, uważa się, że zespół Barttera jest spowodowany translokacją Cl- i Na w grubościennym odcinku rdzenia wstęgi wstępującej. Obecnie sklonowano gen kodujący kilka białek kanału jonowego wstępującego rdzenia, a funkcja transportu jonów została zakłócona przez mutację tych białek kanału jonowego. Normalny segment rdzenia grube ścianki rdzeniastego unaczynionego (ryc. 1) jest odpowiedzialny za reabsorpcję Cl- i Na przez wrażliwy na bumetanid transporter 2-chlorku sodu i potasu. , NKCC2). Ponieważ Na i C1- są niższe w komórkach niż w komórkach, NKCC2 działa na komórki Na, K i 2Cl- i pozostaje elektrycznie obojętny. Na-K-ATPaza na podstawowej błonie bocznej komórek nabłonkowych może pompować nadmiar Na z komórki do krwioobiegu.
Ponadto specyficzny dla nerek podstawowy boczny kanał (CIC-kb) pompuje Cl-komórkę i ponownie wchłania ją przez krew. Kanał potasowy (ROMK) jest regulowany przez ATP na błonie świetlnej na grubej ścianie rdzeniastej wstępującej gałęzi. Szybkość transportu NKCC2 jest regulowana przez ROMK dla recyrkulacji potasu, tj. ROMK zapewnia prawidłowe stężenie K dla NKCC2, zapewniając dodatni potencjał światła.
Zbadać
Sprawdź
Powiązana kontrola
Rutynowa kontrola wysiłkowa moczu rutyna krwi
Diagnoza: objawy kliniczne tej choroby są zróżnicowane, typy kliniczne są różne, częstość występowania jest częstsza u nastolatków, płeć nie różni się znacząco i nie ma różnic etnicznych. Jeśli podniesie się zrozumienie choroby, w praktyce klinicznej niekoniecznie jest to rzadkie, a ze względu na występowanie powikłań i powikłań często trudno jest zdiagnozować na czas i dokładnie.
Wewnętrzne jest często błędnie rozpoznawane jako inne choroby z powodu niskiego poziomu potasu we krwi. Autorzy zaproponowali diagnozę w następujący sposób: 1 niski poziom potasu; 2 zmniejszenie stężenia potasu we krwi, sodu, chloru, magnezu; 3 zatrucie alkaliami; 4 zwiększenie potasu w moczu, zwiększenie chloru; 5 niski ciężar właściwy moczu, alkaliczny mocz; 6 reniny w osoczu, napięcie naczyniowe Zwiększony aldosteron; 7 normalne ciśnienie krwi; 8 biopsja nerek z przerostem nadnerczy, przerost; 9 odpowiedź ściany naczyń na endogenne lub egzogenne AII jest niska; 10 podwyższony poziom prostaglandyn.
Płyny, elektrolity i hormony są jednocześnie nieprawidłowe, charakteryzują się zużyciem potasu, sodu i chloru, hipokaliemią, hiperaldosteronizmem, hiperrenalemią i prawidłowym ciśnieniem krwi.
1. Zaburzenia metabolizmu wody i soli: Najczęstsze, najbardziej widoczne objawy zasadowicy hipokaliemii. Główną przyczyną wizyty pacjenta jest hipokaliemia i zasadowica. Objawami klinicznymi są: zmęczenie, osłabienie i okresowe porażenie kończyn dolnych lub podniebienia w ciele; uczucie nudności, arytmii, wzdęcia, porażenie jelit, niedrożność jelit, nudności, wymioty Dysfagia, omdlenia, upośledzenie umysłowe, powolny odruch, osłabienie lub zanik odruchów plwociny itp. Hipoglikemia może powodować zaburzenia metabolizmu glukozy, upośledzoną tolerancję glukozy, uwalnianie insuliny i nieprawidłowe wzorce EEG. Potas we krwi 50 mmol / 24h lub więcej. Często występują jednocześnie zatrucie alkaliami i hipokaliemia, drętwienie rąk i stóp, drgawki, duszność, pobudzenie lub pobudzenie psychiczne, drżenie mięśni i ból brzucha, objawy Chvostka i Trosseau pozytywne, pH krwi> 7,45, osocze: stałe HCO3> 24mEg / L, mocz jest alkaliczny. U pierwszych pacjentów ilość moczu wzrosła, osiągając ponad 5000 ml dziennie, ciężar właściwy zmniejszył się, a ciśnienie osmotyczne moczu spadło, chociaż u pacjentów występowały drgawki, wapń we krwi, fosfor, AKP i wapń w moczu były prawidłowe.
Z powodu odwodnienia i utraty soli pacjenci często mają suchość w jamie ustnej, pragnienie, halofilne, polidypsję, wielomocz, nokturię, utratę masy ciała, utratę masy ciała, zaparcia, słabą elastyczność skóry, głębokie oczodoły, niskie ciśnienie wewnątrzgałkowe i mniej odwodnienia moczu. , tylko 300 ~ 400 ml dziennie, może wystąpić zapaść, zaburzenie psychiczne lub śpiączka. Zwiększone stężenie sodu, sodu i moczu we krwi, zwiększona objętość chloru w moczu, zmniejszona objętość krwi i dalsze zmiany w dystalnych zwiniętych kanalikach i po stronie kuli, powodujące zwiększone wydzielanie reniny, prostaglandyn, angiotensyny i aldosteronu.
Zipser poinformował o dwóch przypadkach tej choroby, z których jeden miał ciężką hipomagnezemię. Autorzy uważają, że hipomagnezemia może również pobudzać wzrost PG nerki i powodować zespół Bartha lub z innych powodów potrzebne są dalsze badania.
2. Choroba nerek jako główny rodzaj objawów klinicznych: choroba ta często występuje odmiedniczkowe zapalenie nerek, śródmiąższowe zapalenie nerek, solne zapalenie nerek, kłębuszkowe zapalenie nerek z zwapnieniem nerek, kamienie nerkowe, wodonercze, zaburzenia czynności nerek Wydajność Z powodu przedłużającej się nieleczonej przewlekłej choroby nerek może wystąpić osteodystrofia nerek, osteoporoza, utrata zębów i wtórna nadczynność przytarczyc. Może wystąpić wzrost fosforu w moczu i cukrzycy. Meget donosi o grupie pacjentów z zespołem Barth'a, nieprawidłowym metabolizmem moczu z powodu nieprawidłowej czynności nerek, zmniejszonym klirensem kwasu moczowego, zmniejszonym wydalaniem moczu z moczem, podwyższonym poziomem kwasu moczowego we krwi i hiperurykemią u 50% pacjentów U 20% pacjentów rozwija się ostre dnawe zapalenie stawów. Częstość występowania dny moczanowej u zdrowych osób wynosi tylko 0,2% do 0,3%, podczas gdy u pacjentów z zespołem Bartha występuje znaczny wzrost dny moczanowej, a dna moczanowa może być również jednym z objawów klinicznych zespołu Barth. MeCrldie zgłosił 4 przypadki tej choroby, z których 3 miały hiperkalciurię. Zespół Barth'a z zwapnieniem nerek, kamieniami nerkowymi i hiperkalciurią nie są rzadkie. Właściwości kamienia mogą być szczawianem wapnia, fosforanem wapnia, moczanem lub kombinacją. Hiperurykemię stwierdzono u pacjentów z wartością stężenia kwasu moczowego w surowicy> 7,0 mg / dl. Normalna wartość kwasu moczowego w moczu wynosi 0,5-0,8 g / 24h, normalna klirens kwasu moczowego wynosi 6-12 ml / min, a wydzielanie w zespole Bartha jest zmniejszone. Wartość wapnia w moczu różni się znacznie w zależności od regionu, a mówiąc ogólnie, jeśli jest wyższa niż 200–250 mg / 24h, to jest to wysoki poziom wapnia w moczu i należy szukać przyczyny jego wzrostu.
3. Wydajność zaburzenia równowagi hormonów wazoaktywnych: zespół Bartha ma wysokie prostaglandyny, reninę, angiotensynę i aldosteron, a jego krwiomocz PGA2, PGE, PGF, PGI. Oba można podnieść, ale głównie PGE jest podwyższone. Wszystkie zwiększone PGA2, PGE i PGF traktowano aspiryną i powróciły do normalnych poziomów po 3 miesiącach. Bowden zgłosił wzrost PGE u 5 z 7 pacjentów. Po leczeniu indometacyną u 4 pacjentów stwierdzono zmniejszenie PGE, zmniejszenie wydalania sodu i potasu, zwiększenie stężenia potasu, zmniejszenie wartości reniny w osoczu i zmniejszenie klirensu kreatyniny. PGE w moczu z zespołem Bartha wiąże się z wydalaniem wazopresyny, a hiperreninemia jest wtórna do wzrostu PG nerki. Układ kalikreina-kinina jest powiązany z układem prostaglandyna-renina-angiotensyna-aldosteron. Zwiększona aktywność układu kalikreina-kinina może stymulować syntezę PGE w nerkach Po leczeniu indometacyną PGE, kalikreina i aktywność reniny w osoczu mogą zostać znacznie zmniejszone, a Ang II może zwiększyć wrażliwość potasu. Wróć do normy. AngI również wzrósł w tej chorobie, do 90 ~ 200 ng / ml, a normalna wartość jest tylko poniżej poziomu 50ng / ml. Po zastosowaniu indometacyny ilość Aldo w moczu nie może zostać zmniejszona, powód nie jest jasny. Eksperymenty na zwierzętach potwierdziły, że aktywność reniny w osoczu można zwiększyć przez wstrzyknięcie PGE i kwasu arachidonowego do tętnicy nerkowej, a czułość AngII można zwiększyć przez indometacynę, a aktywność reniny można również zmniejszyć. Fujita wykonał test iniekcji angiotensyny u pacjentów z tą chorobą i stwierdził, że odpowiedź na angiotensynę była niższa niż u normalnych ludzi, ale zastosowanie albuminy dożylnie zwiększyło reaktywność, co wskazuje, że odpowiedź antystresowa ściany naczynia krwionośnego na angiotensynę jest Spowodowane niskim poziomem sodu, małą objętością krwi itp. Inada podaje pacjentom z tą chorobą dzienne spożycie 175 mmoli sodu, a po wstrzyknięciu AngII wyższym niż 20 ng / (kg? Min) rozkurczowe ciśnienie krwi można zwiększyć o 20 mmHg, a skurczowe ciśnienie krwi jest wyższe niż prędkość wstrzykiwania 100ng / (kg? Min). Tylko niewielki wzrost, podczas gdy normalna osoba może zwiększyć skurczowe ciśnienie krwi o 20 mmHg i rozkurczowe ciśnienie krwi o 20 mmHg tylko w tempie 20ng / (kg? Min). Jest oczywiste, że charakterystyczni pacjenci nie są wrażliwi na egzogenną reaktywność AngII.
Wzrost PG w zespole Barth jest pierwotny, a aktywność reniny w osoczu, wzrost angiotensyny i aldosteronu są reakcjami wtórnymi. Normalna wartość Aldo w osoczu wynosi 5,0-15,0 ng / dl, a pacjenci z zespołem Barth mogą osiągnąć 50 ng / dl lub więcej, wartość Aldo w moczu wynosi 5,0-20,0 ng / 24h, a zespół Barth może osiągnąć 30 ng / 24h lub więcej.
4. Inne objawy kliniczne Częstość rozwoju dzieciństwa często ma zaburzenia wzrostu i rozwoju, stagnację lub spowolnienie wzrostu, upośledzenie umysłowe i hipogonadyzm, ale brak karłowatości przysadki. U pacjentów z zespołem Barth anemię można łączyć z zaburzeniami czynności nerek. Gdy odwodnienie jest ciężkie, może mu towarzyszyć stężenie we krwi, stężenie hemoglobiny jest większe niż 16 gramów, a towarzyszy mu policytemia.
Rozpoznanie zespołu Barth opiera się głównie na następujących punktach:
1. Na elektrokardiogramie występują kliniczne objawy hipokaliemii, takie jak osłabienie, okresowe porażenie, nokturia i niski poziom potasu. Dzieci są jeszcze małe i upośledzone umysłowo.
2. Zatrucie alkaliami, objawiające się jako ręka, stopa i kostka.
3. Potas we krwi, sód i chlorek są zmniejszone.
4. Zwiększona aktywność reniny w osoczu, zwiększenie stężenia aldosteronu we krwi i moczu przez 24 godziny.
5. Brak odpowiedzi na podniesienie ciśnienia krwi na angiotensynę II i wazopresynę.
6. Biopsja nerek ma proliferację komórek ziarnistych balonu kłębuszkowego.
7. Ciśnienie krwi jest normalne.
8. W przypadku osób wrodzonych można zastosować techniki biologii molekularnej do badania mutacji genów.
Diagnoza
Diagnostyka różnicowa
Diagnostyka różnicowa kończyn dolnych lub podniebienia miękkiego:
1, osłabienie kończyn dolnych: osłabienie kończyn dolnych jest spowodowane przez mielopatię kręgosłupa szyjnego, objawiającą się osłabieniem kończyn dolnych, drętwieniem, napięciem, uniesieniem ciężkim i innymi objawami, stopniowo pojawiającymi się zwiotczeniami, drżeniem, drżeniem chodu, łatwym upadkiem itp .
Mielopatia szyjna spondylotyczna jest rodzajem spondylozy szyjnej. Spondyloza szyjki macicy można z grubsza podzielić na cztery typy: szyjne zapalenie kręgosłupa szyjnego, radykalne zapalenie kręgosłupa szyjnego, kręgosłup szyjny typu tętnicy kręgowej i mielopatię szyjną kręgosłupa szyjnego. Spondyloza szyjki macicy, znana również jako zespół kręgów szyjnych, jest ogólnym terminem na zapalenie kości i stawów szyjki macicy, proliferacyjne zapalenie kręgosłupa szyjnego, zespół korzenia nerwu szyjnego i przepuklinę dysku szyjnego. Jest to choroba oparta na zwyrodnieniowych zmianach patologicznych. Głównie z powodu długotrwałego naprężenia kręgów szyjnych, przerostu kości lub przepukliny dysku, zgrubienia więzadła, powodującego ucisk rdzenia kręgowego szyjnego, korzenia nerwu lub tętnicy kręgowej, szeregu klinicznych objawów dysfunkcji. Objawy zwyrodnienia dysku szyjki macicy i jego wtórne zmiany patologiczne, takie jak niestabilność kręgów, obluzowanie; wystające lub wypadnięcie jądra; tworzenie ostrogi; przerost więzadła i wtórne zwężenie kręgosłupa itp., Stymulowane lub uciskane Sąsiadujące korzenie nerwowe, rdzeń kręgowy, tętnica kręgowa i nerwy współczulne szyjki macicy i powodują różnorodne objawy i oznaki zespołu.
2, obrzęk i zmęczenie kończyn dolnych: obrzęk i zmęczenie kończyn dolnych jest jednym z objawów zakrzepicy żył głębokich.
3, skurcz mięśni kończyn dolnych: skurcz mięśni kończyn dolnych jest objawem ucisku rdzenia kręgowego.
4. Dystonia całego ciała: dystonia odnosi się do dyskinez charakteryzujących się nieprawidłowymi ruchami i postawami napięcia mięśniowego spowodowanymi nieskoordynowanym lub nadmiernym skurczem mięśni aktywnych i mięśni antagonistycznych. Dystonia układowa: odnosi się do 3 lub więcej dystonii głowy i szyi, kończyn i grup mięśni tułowia, takich jak skręcanie. Dystonia może być podzielona na systemową, ogniskową lub segmentową. Dystonia ogólnoustrojowa (dystonia zdeformowana, wcześniej znana jako toniczna plwocina) jest rzadkim zespołem postępującym charakteryzującym się mimowolnymi ruchami skrętnymi, które powodują trwałe, często dziwaczne postawy. Pojawił się w dzieciństwie. Charakteryzuje się odwróceniem stopy podczas chodzenia i unieruchomieniem w pozycji zgięcia. Dystonia ogólnoustrojowa jest często dziedziczna. Główny wzorzec genetyczny jest autosomalny dominujący z częściową penetracją W rodzinie pacjentów a priori niektórzy członkowie, którzy wydają się „nieleczeni”, są często przypadkami tej choroby. . W kilku rodzinach gen sprawczy wydaje się znajdować na chromosomie 9q. Patologiczne i anatomiczne podstawy tej choroby nie są znane. Najcięższa postać choroby wykazuje niedopuszczalny stały postęp zaostrzonej choroby, a przypadki z bardzo poważnymi objawami często mogą mieć osobliwą, stałą postawę powstałą w wyniku skrętu ogólnoustrojowego. Funkcje duchowe i myślowe zwykle pozostają normalne.
