Stożek rogówki
Wprowadzenie
Wprowadzenie do stożka rogówki Keratoconus (stożek rogówki) jest pierwotną chorobą zwyrodnieniową rogówki charakteryzującą się rozszerzeniem rogówki, która powoduje wybrzuszenie centralnej części rogówki i powoduje bardzo nieregularny astygmatyzm krótkowzroczny i różne zaburzenia widzenia. Choroba może być również częścią wielu zespołów. Występuje głównie przed i po okresie dojrzewania bez stanu zapalnego. Ostry obrzęk rogówki pojawia się na późnym etapie, który tworzy blizny i poważne zaburzenia widzenia. Uogólniony stożek rogówki obejmuje dwa typy: stożek przedni i stożek boczny, które z kolei można podzielić na kompletność i ograniczenie. Wąski stożek rogówki ogólnie odnosi się tylko do przedniego stożka rogówki. Podstawowa wiedza Odsetek chorób: 0,003% Wrażliwi ludzie: żadnych wyjątkowych ludzi Tryb infekcji: niezakaźny Komplikacje: odwarstwienie siatkówki, keratopatia
Patogen
Etiologia stożka rogówki
(1) Przyczyny choroby
Dokładna przyczyna jest niejasna i może być spowodowana wieloma czynnikami, takimi jak czynniki genetyczne i hormonalne.
(dwa) patogeneza
1. Genetyka: Ammon (1830), Jaensch (1929), Anelsdorst (1930) i inni uważają, że stożek rogówki jest dziedzicznym dziedzictwem, ale w niektórych przypadkach mogą wystąpić objawy dla dwóch lub trzech kolejnych pokoleń. W takich przypadkach należy rozważyć Regularne lub nieregularne dziedzictwo dominujące.
Zwolennicy tej teorii sugerują, że stożek rogówki często obejmuje inne wrodzone anomalie, a chorobie tej towarzyszą czynniki genetyczne, takie jak barwnikowe zwyrodnienie siatkówki, niebieska twardówka, brak tęczówki, szczelina tęczówki, zespół Marfana, biegun przedni. Zaćma, dystrofia rogówki, wrodzona głupota itp.
Więcej naukowców uważa, że choroba jest autosomalna recesywna, na przykład Ammon (1830) doniósł, że w sześciu rodzinach wystąpiły nieregularne przypadki, Gaoqiao poinformował, że trzy osoby z rodaka cierpią na tę chorobę i odkryli, że krewni tych przypadków często mieli bliskich krewnych. Historia, ale niektóre przypadki mogą wystąpić przez 2 lub 3 kolejne pokolenia, czasami przerywane, co sugeruje, że manifestacja jest niekompletna, należy je uznać za regularne lub nieregularne dominujące dziedziczenie, autosomalny dominujący gen choroby stożka rogówki zlokalizowany w chromosomie 16q22 i 3q23, w niektórych chorobach dziedzicznych, takich jak barwnikowe zwyrodnienie siatkówki, zespół Downa, twardówka niebieska i zespół Marfana, mogą być łączone z stożkiem rogówki.
2. Zaburzenia rozwoju: Collins i wsp. (1925) i δарьелъ (1960) sugerują, że choroba jest spowodowana zmniejszeniem centralnej części rogówki, silnym zwężeniem i nie jest w stanie wytrzymać normalnego ciśnienia wewnątrzgałkowego. Mihalyhegy (1954) stwierdził, że Keratoconus nie tylko zmienia krzywiznę rogówki, ale także oczywiste zmiany w twardówce, dlatego zasugerował, że przyczynę stożka rogówki należy znaleźć w hipoplazji śródmiąższowej.
3. Teoria zaburzeń endokrynologicznych: Siegrist (1912), Knapp (1929) i Stitcherska (1932) uważają, że niedoczynność tarczycy ma istotny związek z występowaniem tej choroby. Siegrist (1912) zasugerował, że niedoczynność tarczycy jest ważnym czynnikiem w występowaniu stożka rogówki. Oświadczenie to zostało również pochwalone przez Knappa (1929) i Stitcherską (1932), a Hippel (1913) wyraźnie podkreślił rolę grasicy w rozwoju stożka rogówki.
4. Teoria zaburzeń metabolicznych: Myuhnk (1959) stwierdził, że podstawowa szybkość metaboliczna pacjentów z tą chorobą była znacznie zmniejszona.Tntapeho (1978) poinformował, że cynk we krwi pacjentów z tą chorobą znacznie zmniejszył zawartość niklu, tytan, ołów i glin wzrosły, podczas gdy mangan Yukobckaa i wsp. (1979) stwierdzili, że aktywność dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej była znacznie zmniejszona we krwi i wodnistości pacjentów z tą chorobą.
5. Teoria alergiczna: stożek rogówki często występuje równocześnie z chorobami alergicznymi, takimi jak nieżytowe zapalenie rogówki i spojówki na wiosnę, które charakteryzuje się zmniejszoną odpowiedzią IgA, zwiększoną odpowiedzią IgE i wadliwą odpornością komórkową. Statystyki Bolanda (1963), pacjenci z tą chorobą 32,6% miało katar sienny, a 33,3% miało astmę. Ruedeman podał, że 86% pacjentów miało w przeszłości reakcje alergiczne.
6. Noszenie soczewki kontaktowej może wywołać stożek rogówki: Hartstein (1968) poinformował, że 4 przypadki rogówki po zużyciu soczewki kontaktowej, uważają, że noszenie soczewek kontaktowych może wywołać tę chorobę, twardość oka i rogówki może być zmniejszona po noszeniu soczewki kontaktowej Czynniki ryzyka choroby.
7. PRK, LASIK i inne keratektomie laserowe ekscymerowe wtórne do stożka rogówki.
8. Przewlekłe zmiany w suchości oka i brak łez spowodują, że dolna rogówka będzie stroma i wytworzy astygmatyzm rogówki, tworząc wtórny stożek rogówki.
Zapobieganie
Zapobieganie stożkowi rogówki
Keratoconus to rozwojowa nieprawidłowość rogówki, która często powoduje utratę wzroku w okresie dojrzewania. Czasami tępe stłuczenie powoduje ostre tworzenie się stożka rogówki. Późnych ogólnych okularów nie można skorygować. Bez względu na stopień stożka rogówki leczenie farmakologiczne nie może wyleczyć. W perspektywie średnioterminowej soczewki kontaktowe mogą być noszone, aby poprawić widzenie, a na zaawansowanym etapie należy preferować przeszczep rogówki, z powodzeniem wynoszącym 90%.
Powikłanie
Powikłanie stożka rogówki Powikłania, odwarstwienie siatkówki, keratopatia
Może być skomplikowane przez przemieszczenie soczewki lub odwarstwienie siatkówki itp., Może powodować przewlekłą keratopatię.
Objaw
Objawy stożka rogówki pospolite objawy światłowstręt rogówki łzy krótkowzroczny astygmatyzm obrzęk spojówek i wrzód rogówki przekrwienie spojówek przekrwienie siatkówki
Objawy i znaki
(1) przedni stożek rogówki: klinicznie częstszy, podzielony na 4 fazy zgodnie z procesem klinicznym:
1 okres inkubacji: w tym okresie nie ma objawów, trudno jest zdiagnozować klinicznie. Jeśli choroba została zdiagnozowana na pierwszy rzut oka, retinoskopia służy do wykrycia nieprawidłowości siatkówki (odbija się zjawisko ścinającego czerwonego światła) i potwierdzony przypadek Ci, którzy mają nieprawidłową retinoskopię u swoich krewnych, powinni rozważyć możliwość wystąpienia tej choroby.
2 Etap początkowy: objawami klinicznymi tego okresu są głównie błąd refrakcji, a ostrość widzenia gołym okiem jest zmniejszona, jednak wzrok można poprawić za pomocą okularów lub soczewek kontaktowych. Na początku może pojawić się tylko krótka krótkowzroczność i stopniowo rozwijać się w regularny lub nieregularny astygmatyzm, więc zawsze jest Wykazując astygmatyzm krótkowzroczny, rogówka stopniowo wypycha się do przodu, a jej morfologię można badać różnymi metodami, na przykład używając dysku Placido do analizy jakościowej, obraz rogówki dysku Placido w tym okresie będzie wydawał się koncentryczny z koncentrycznym pierścieniem i osią, tj. Powyżej rogówki lub Pierścień po stronie nosowej jest szerszy, a pierścień w dolnej części kostki jest zwężony. Pierścień w środku rogówki jest nieregularnie obrazowany i deformowany w osi poziomej, to znaczy obraz ma kształt gruszki. Pamiętaj, że dysk powinien być wyrównany ze środkiem rogówki i nie przechylony. W przeciwnym razie wyniki będą tendencyjne. Gdy do badania zostanie użyty keratometr, można znaleźć regularny astygmatyzm, moc refrakcyjna rogówki wzrasta, a promień krzywizny staje się mniejszy. Przyrząd ten nie nadaje się do wykrywania nieregularnego astygmatyzmu. Fotokeratoskop służy do rejestrowania morfologii rogówki. W jednej metodzie skośna część rogówki pokazuje na zdjęciu bliski koncentryczny okrąg, co może poprawić częstość początkowej diagnozy. Wspomagany komputerowo system analizy topograficznej rogówki może jakościowo i ilościowo wykrywać zmiany morfologiczne rogówki. Wczesnie skorygowana ostrość widzenia stożka rogówki może być normalna. Lampa szczelinowa i dysk Placido można znaleźć bez nieprawidłowych wyników, ale z topografią rogówki. Badanie wykresu może wykryć wczesne zmiany chorobowe. Niektóre osoby podsumowały trzy cechy wczesnego stożka rogówki z topografią rogówki:
A. Rogówka staje się bardziej stroma pod grzebieniem biodrowym, moc refrakcji wzrasta, a promień krzywizny staje się mniejszy.
B. Moc refrakcyjna w centralnym obszarze rogówki jest nierównomiernie symetryczna.
C. Różnica w mocy refrakcyjnej między centrum a obrzeżem rogówki jest znacznie zwiększona z normalnej 2 do 3D do ponad 10 D. Zwykle rogówka pod ćwiartką staje się najpierw bardziej stroma. W miarę postępu choroby rogówka staje się stroma i rozciąga się do dolnej ćwiartki nosa. Jest to górna ćwiartka, ale rzadko wpływa na górną ćwiartkę nosa. W tym okresie retinoskopii siatkówki lekką opaską źrenicy jest otwieranie i zamykanie „otwartych ust”, to znaczy ścinanie cienia, a nabłonek rogówki i przednia elastyczna membrana są widoczne podczas badania lampy szczelinowej. Zwiększone odbicie i słabsze odbicie warstwy zrębu można wykorzystać do wczesnej diagnozy stożka rogówki za pomocą systemu topografii rogówki Orbscan.
3 Okres realizacji: typowe objawy stożka rogówki, to znaczy ostrość widzenia znacznie się zmniejszyła. Oprócz noszenia soczewek kontaktowych ogólne okulary nie mogą korygować wzroku. W miarę postępu choroby wrażliwość wczesnego centrum rogówki staje się wrażliwa, co powoduje, że okres staje się matowy. Znany jako znak Axenfelda, pewna przewlekła keratopatia, nawet długotrwała soczewka kontaktowa może również pojawić się ten znak, środek rogówki jest znacznie cieńszy i stożkowaty, gdy jest badany, gdy wzrok skierowany w dół stożek dociska krawędź, czyniąc następny W obręczy obręczy pojawia się zakręt, zwany znakiem Munsona.
Pod lampą szczelinową optycznie ciętą powierzchnią jest specjalny okrągły lub eliptyczny stożek. Wierzchołek stożka znajduje się w dolnej części rogówki. Im cieńsza jest rogówka, tym cieńsza, niekiedy tylko 1/5 do 1/2 normalnej grubości rogówki. Podczas rozwoju zmiany powstaje szereg cienkich linii o długości około 2 mm i równoległych do siebie w warstwie zrębu, cienka linia stopniowo staje się grubsza i grubsza jak ogrodzenie, a gruby widok jest prosty. Linia stożka rogówki, zwana również paskiem Vogta, jest w rzeczywistości pionową linią nacisku spowodowaną wzrostem zmarszczek w warstwie matrycy. Gdy nacisk zostanie przyłożony do gałki ocznej, może zniknąć, czasem pod nabłonkiem w pobliżu podstawy stożka. Żółto-brązowy pierścień o szerokości około 0,5 mm ma średnicę od 5 do 6 mm, która może być kompletnym kształtem pierścienia lub niekompletnym pierścieniem lub kształtem pół-pierścienia Po ekspansji jest bardzo widoczna pod linią niebieskiego światła kobaltu. Jest to spowodowane przez nabłonkową lub przednią elastyczną membranę. Uważa się, że żelazo pochodzi ze łez. Jego typowy rozkład jest spowodowany impregnowanym łzami dnem stożka. Pierścień ten nazywa się pierścieniem Fleischera, a jego wskaźnik wyglądu wynosi około 50%. Młody pacjent, zręb rogówki Włókna nerwowe są wyraźnie widoczne, czasem w postaci szarej linii, a czasem w postaci siatki. Złuszczanie nabłonka punktowego może wystąpić w górnej części stożka, a nabłonek może być nieco mętny, a nowe naczynia krwionośne rosną w pobliżu rąbka.
Przy bezpośrednim mikroskopie dna oka w odległości 10–30 cm od chorego oka można dostrzec okrągły leszczynowy cień przez soczewkę + 5D, ale można to również zaobserwować we wczesnych zmianach współczynnika załamania światła soczewki lub we wczesnym stadium zaćmy jądrowej. Należy dokładnie zbadać rogówkę. Soczewka jest rozróżniana, a obraz dna oka nie jest wyraźny z powodu oczywistego odkształcenia rogówki.
4 okres zwyrodnienia: szkliste zwyrodnienie pod nabłonkiem rogówki zmiany, tworzenie blizn na powierzchni stożkowej i neowaskularyzacja w powierzchniowej rogówki, ostrość wzroku pacjenta jest znacznie zmniejszona w tym okresie, nie można go skorygować okularami lub soczewkami kontaktowymi, czasami może wystąpić Ostre pęknięcie błony poelastycznej, zwane „ostrym stożkiem rogówki” lub „ostrym obrzękiem rogówki”, w tym czasie pacjent skarżył się na ból, światłowstręt, łzawienie i inne poważne podrażnienie i ostrość wzroku, przekrwienie spojówek, rogówkę Ostry obrzęk zrębu i warstwy nabłonkowej, nieprzezroczystość, zmętnienie obrzęku często wskazuje na rozmiar pęknięcia elastycznej błony, im większe pęknięcie, tym szersze zmętnienie obrzęku, kształt pęknięcia często w kształcie sierpa lub półksiężyca, po kilku tygodniach pęknięcie Pobliskie komórki śródbłonka stopniowo stają się większe, migrują i pokrywają zregenerowaną błonę postelastyczną, a obrzęk rogówki stopniowo ustępuje, tworząc mglistą bliznę, która sprawia, że rogówka zmiany wydaje się półprzezroczysta. Jeśli blizna dotyczy pola widzenia, ostrość wzroku jest znacznie ograniczona. Jeśli nie znajduje się w polu widzenia, blizna warstwy zrębu spłaszczy rogówkę, krótkowzroczność i astygmatyzm zostaną zmniejszone, poprawi się widzenie i nadaje się do noszenia. Wizja kontakt korekcji soczewki, pęknięcie błony ostre uszkodzenia Descemet jest zwykle znajduje się w drugiej części, czasami widoczne na początku może również wystąpić pęknięcie błony Bowmana, ale częściej na początku pęknięcia naprawy tkanki łącznej, pozostawiając liniowy blizny.
Klasyfikacja kliniczna (Robertson, 1989):
Poziom 0: bez stożka.
Klasa I: Nie ma oczywistego stożka pod lampą szczelinową, ale można go znaleźć za pomocą retinoskopii i keratometru.
Stopień II: Wklęsłość wewnętrznej powierzchni rogówki wzrosła, a pasek Vogta pojawił się w zrębie rogówki, ale nie pojawiła się blizna.
Stopień III: Zręb rogówki ma linię pasków Vogta z blizną pośrodku rogówki i cieńszą końcówką na czubku stożka.
Stopień IV: Przeprowadzono keratoplastykę penetrującą.
(2) stożek rogówki tylnej: rzadziej występujący w praktyce klinicznej, większość ludzi uważa, że jest to wrodzona nieprawidłowość, częściej u kobiet, często choroba jednego oka, głównie jako tylna powierzchnia rogówki, ponieważ krzywizna przedniej powierzchni jest normalna, wzrok Jest mniej uszkodzony niż przedni stożek rogówki. Stopień zmniejszenia ostrości wzroku zależy od umiejscowienia i wielkości tylnego stożka. Tylny stożkowy występ można zobaczyć w tylnej elastycznej warstwie i ubytku śródbłonka, któremu towarzyszy przerzedzenie warstwy zrębu i zmętnienie blizn. Zgodnie z zasięgiem stożka na tylnej powierzchni rogówki dzieli się go dalej na 2 typy:
Typ 1 jest kompletnym typem: znanym również jako typ statyczny, wykazującym inny stopień wzrostu krzywizny na tylnej powierzchni całej rogówki, a nawet półkuliste wgłębienie w części środkowej, warstwa zrębu w obniżonym obszarze jest znacznie cieńsza, ale krzywizna przedniej powierzchni rogówki Jest to zawsze normalne, a jego przyczyną może być wrodzona dysplazja, której często towarzyszą inne wrodzone anomalie oka, takie jak przednia soczewka piramidalna, wrodzona aniridia lub zanik tęczówki, zaburzenia ektopowe źrenicy i wrodzone kąty.
Typ 2 jest ograniczony: wykazuje zlokalizowane przerzedzenie i depresję na tylnej powierzchni rogówki. Przednia powierzchnia jest całkowicie normalna. Ten typ jest bardziej powszechny niż pełny typ. Większość ludzi uważa, że może być to spowodowane zlokalizowaną elastyczną warstwą i uszkodzeniem śródbłonka. Typ jest tylko żeński, często z zajęciem jednego oka. Podczas badania tylna powierzchnia rogówki ma zwiększoną krzywiznę, a nawet stożkowaty kształt. Końcówka jest często poza środkiem, a krzywizna przedniej powierzchni jest zawsze normalna. Elastyczna błona często pojawia się podczas rozwoju zmiany. Jest pęknięty i pojawia się ostry obrzęk rogówki, który zwykle nie pojawia się w pierścieniu Fleischera.
Tylko u kobiet zmiany są często jednooczne (61%).
Krzywizna tylnej powierzchni jest zwiększona i stożkowa, końcówka tylnej powierzchni jest często poza środkiem, a krzywizna przedniej powierzchni rogówki jest normalna.
Tylna elastyczna membrana pękła bardziej, nie było pierścienia Fleischera, a kiedy zbadano go za pomocą płaskiego lustra, pojawił się cień „nożycowy”.
Głównymi zmianami patologicznymi są przerzedzenie i wyraźne w środku rogówki, pęknięcie błony podstawnej w nabłonku, pogrubienie przedniej elastycznej błony i zwyrodnienie włókien. Przednia elastyczna membrana jest falista i ma wiele szczelin. Powyższe wady są wypełniane lub powiększane przez tkankę łączną. Nabłonek, tylna elastyczna błona i pobliska matryca mają wiele zmarszczek i krzywizn, a tylko 12,3% przypadków ma pęknięcie elastycznej błony.
Pod mikroskopem elektronowym elastyczna membrana jest łamana przed wczesnym stadium choroby, a nabłonek rogówki (komórki podstawowe) w kontakcie z nią ulega denaturacji, a komórki stają się płaskie, co wydaje się komunikować z wewnętrznymi komórkami rogówki poniżej pęknięcia przedniej elastycznej błony, a komórki wewnętrzne zawierają dużą ilość. Substancja proliferująca i retikulum endoplazmatyczne są negatywnie barwione przez PAS, otoczone kolagenem III z różną okresowością dojrzałego kolagenu, a centralny obszar rogówki staje się cieńszy, ale liczba płytek kolagenowych w warstwie zrębowej jest podobna do normalnej rogówki, co wskazuje na kolagen. Przyczyna zmiany nie jest duża, przerzedzenie jest spowodowane zmniejszeniem się przestrzeni śródmiąższowej między małymi płytkami W późnym stadium zmiany pęknięcie tylnej warstwy elastycznej pęka, a wodnistość przenika do zrębu rogówki przez otwór szczeliny, powodując obrzęk rogówki.
Wczesne rozpoznanie stożka rogówki tylnej często wymaga badania narządowego.To urządzenie jest nowym rodzajem interferometru optycznego, który może jednocześnie wykrywać krzywiznę przednią i tylną rogówki, grubość rogówki i głębokość komory przedniej.
Wczesna diagnoza, oprócz objawów, polega głównie na obiektywnych objawach, zastosowaniu mikroskopu z lampą szczelinową, retinoskopii, dysku Placido, badaniu keratometru, diagnoza nie jest trudna do ustalenia, fotografia rogówki może rejestrować kształt stożka, wielkość i związek z otoczeniem Jeśli pozwalają na to warunki, topografię rogówki można wykorzystać do jakościowego i ilościowego diagnozowania choroby. Wczesną diagnozę stożka rogówki tylnej można wykonać za pomocą Orbcana. Identyfikacja przedniego stożka rogówki zależy głównie od różnych objawów, morfologii i Znaki specjalne
Choroby związane z stożkiem rogówki powszechnie występują w następujących kategoriach:
1. zespół Downa
Znany również jako wrodzony głupi typ (tj. Zespół trzech ciał chromosomu 21), jest to najczęstsza choroba nieprawidłowości chromosomowych związana z tą chorobą, częstość jej występowania wynosi około 7%, częstość występowania wzrasta po dorosłości, a częściej pojawia się ostry obrzęk stożka rogówki .
2. Choroby alergiczne
Keratoconus często w połączeniu z zapaleniem rogówki i spojówek na wiosnę jest często związany z chorobami alergicznymi, takimi jak katar sienny i astma, charakteryzuje się zmniejszoną odpowiedzią IgA, zwiększoną odpowiedzią IgE i wadliwą odpornością komórkową.
3. Układowa choroba tkanki łącznej
Różnorodne choroby są związane z dysplazją śródmiąższową, kruchością kolagenu, taką jak zespół Ehlersa-Danlosa, z powodu niedoboru hydroksylazy lizyny, oprócz zespołu Marfana, choroby Liffle'a i zespołu Noonana itp. Oprócz stożka rogówki może wystąpić przemieszczenie soczewki lub odwarstwienie siatkówki.
4. Choroby ogólnoustrojowe
Stwierdzono, że niedoczynność tarczycy i wypadanie zastawki mitralnej są związane z początkiem stożka rogówki.
5. Choroby oczu
Choroby oka związane ze stożkiem rogówki obejmują twardówkę niebieską, małą rogówkę, brak tęczówki, barwnikowe zwyrodnienie siatkówki, zespół zwiotczenia oczodołu i wrodzone ciemne zwyrodnienie barwnikowe siatkówki u Lebera.
Zbadać
Badanie stożka rogówki
Badanie genetyczne
Powiązane testy czynności tarczycy i grasicy, biochemiczne badanie krwi i cieczy wodnistej.
2. Badanie patologiczne
Zgodnie z próbkami tkanki stożka rogówki usuniętymi podczas penetracji keratoplastyki, najbardziej znaczącą zmianą patologiczną pod mikroskopem świetlnym jest to, że środkowa warstwa zrębowa rogówki jest znacznie cieńsza niż część obwodowa, przy czym stożkowy wierzchołek jest najcieńszy, a komórki nabłonka uszkodzone wcześnie. Charakteryzuje się obrzękiem komórkowym i piknozą jądrową. Organelle cytoplazmatyczne są niszczone w różnym stopniu. W późnym stadium komórki podstawowe znikają, pozostawiając tylko 1 lub 2 płaskie komórki. W dolnej części stożka żelazo znajduje się w warstwach komórek nabłonkowych. W elastycznej membranie przednia elastyczna membrana jest pogrubiona i zwłókniona. Pod mikroskopem z kontrastem fazowym membrana traci swoją normalną jednorodność, jest falista i pęka. Pęknięcie może być wypełnione matrycowym wybrzuszeniem kolagenu lub komórkami nabłonkowymi pod nim. To pęknięcie jest bardziej prawdopodobne w eliptycznym stożku niż w okrągłym stożku. Warstwa zrębowa może ulegać degeneracji włókien kolagenowych i może być w znacznym stopniu zniszczona. Zastępuje ją nowy układ nieregularnych tkanek łącznych, a późna matryca jest znacznie cieńsza. Niektóre arkusze kolagenu są oddzielone od innych warstw i przedniej elastycznej membrany, zsuwając się, aby rogówka była cienka, nieprawdziwe rozpuszczanie kolagenu, niektórzy ludzie w mikroskopie elektronowym Stwierdzono, że liczba płytek kolagenu w warstwie zrębu była podobna do liczby prawidłowej rogówki. Uznano, że same płytki kolagenu niewiele się zmieniły. Powodem przerzedzenia było zmniejszenie przestrzeni śródmiąższowej między małymi płytkami. Doniesiono, że elastyczna błona pękła po 12,3% przypadków i wkrótce Krawędź pęknięcia zwija się w kierunku przedniej matrycy, a następnie sąsiednie komórki śródbłonka pokrywają strefę pęknięcia własnym powiększaniem obszaru i ruchem ślizgowym Nowa membrana poelastyczna stopniowo się spłaszcza, obrzęk warstwy zrębu stopniowo ustępuje i tworzy się blizna tkanki łącznej. Komórki śródbłonka są nadal normalne i mogą być spłaszczone na późnym etapie i ulegać separacji jądrowej.
3. Badanie orbit: jednocześnie można wykryć krzywiznę przedniej i tylnej rogówki, grubość rogówki i głębokość komory przedniej.
4. Zastosuj dysk Placido, retinoskopię, mikroskop z lampą szczelinową i keratometr do badania, często używane do wczesnej diagnozy.
Diagnoza
Diagnoza stożka rogówki
Tylny stożek rogówki różni się od typu przedniego tym, że zwiększa się krzywizna tylnej powierzchni rogówki tylnej, krzywizna przedniej powierzchni jest normalna, a krzywizna przedniej i tylnej rogówki jest zróżnicowana.
Sferyczna rogówka jest wrodzoną nieprawidłowością rogówki z dużym zakresem zaangażowania, która może atakować całą rogówkę. Charakteryzuje się równomiernym przerzedzeniem zrębu rogówki i części obwodowych, co stanowi zaledwie około 1/5 normalnej grubości rogówki. W niektórych przypadkach nawet okolicę można zobaczyć. Część jest cieńsza niż część środkowa. Jest podatna na perforację rogówki pod wpływem siły zewnętrznej. Dostępne jest badanie histologiczne warstw rogówki. Etiologia i patogeneza są nieznane. Może to być ten sam rodzaj choroby, co stożek rogówki. Niektóre doniesienia. Jeden przypadek to stożek rogówki, a drugi sferyczna rogówka.
