AIDS
Wprowadzenie
Wprowadzenie do AIDS AIDS, zespół nabytego niedoboru odporności, angielska nazwa AcquiredImmuneDeficiencySyndrome, AIDS. Jest to zespół wywołany ludzkim wirusem niedoboru odporności (Human Immunodeficiency Virus, HIV), któremu towarzyszy szereg zakażeń oportunistycznych i nowotworów, które mogą prowadzić do śmierci. Obecnie AIDS stało się problemem zdrowia publicznego, który poważnie zagraża zdrowiu ludzi na całym świecie. Celuje w najważniejsze limfocyty T4 w ludzkim układzie odpornościowym, dużo fagocytuje, niszczy limfocyty T4, niszczy ludzki układ odpornościowy, a ostatecznie zapada się układ odpornościowy, powodując zachorowanie organizmu z powodu utraty odporności na różne choroby. I umarł. Naukowcy nazywają tego wirusa „ludzkim wirusem niedoboru odporności”. Okres inkubacji HIV w organizmie człowieka wynosi średnio od 12 do 13 lat. Wygląda normalnie, zanim przekształci się w pacjenta z AIDS. Mogą żyć i pracować bez objawów przez wiele lat. Podstawowa wiedza Odsetek chorób: 0,00001% (szczególnie dla gejów) Wrażliwa populacja: częstość występowania u młodych dorosłych wynosi ponad 80% wieku, w którym występuje początek, w wieku 18–45 lat. Pracownicy służby zdrowia, którym towarzyszą nielegalni pracownicy seksualni i osoby zażywające narkotyki. Tryb zakażenia: 1, rozprzestrzenianie się kontaktu seksualnego 2, przenoszenie krwi 3, przenoszenie z matki na dziecko 4, rozprzestrzenianie się wspólnych igieł Powikłania: niedokrwistość, biegunka, demencja, zastoinowa niewydolność serca, śródmiąższowe zapalenie nerek, reumatoidalne zapalenie stawów, zapalenie wielomięśniowe, niedociśnienie, cukrzyca, przełom nadnerczy
Patogen
Przyczyna AIDS
Etiologia:
HIV należy do grupy ludzkich lentiwirusów z rodzaju retrowirusów Lentivirus i jest sklasyfikowany jako typ 1 i typ 2. HIV-1 jest obecnie powszechny na całym świecie. HIV-1 jest kulistą cząstką o średnicy około 100-120 nm i składa się z dwóch części, rdzenia i otoczki. Rdzeń składa się z dwóch jednoniciowych nici RNA, rdzeniowych białek strukturalnych i enzymów niezbędnych do replikacji wirusa, zawierających odwrotną transkryptazę, integrazę i proteazę. HIV-1 jest wysoce zmiennym wirusem, a nieregularna terapia przeciwwirusowa jest ważną przyczyną oporności na wirusy. HIV-2 występuje głównie w Afryce Zachodniej, a obecnie w Stanach Zjednoczonych, Europie, Afryce Południowej i Indiach. Ultrastruktura i tropizm komórkowy HIV-2 jest podobny do HIV-1, a jego sekwencje nukleotydowe i aminokwasowe znacznie różnią się od sekwencji HIV-1.
HIV jest mniej żywotny w środowisku zewnętrznym i mniej odporny na czynniki fizyczne i chemiczne. Wrażliwy na ciepło, HIV można całkowicie dezaktywować przez traktowanie w 56 ° C przez 30 minut i 100 ° C przez 20 minut. Pasteryzacja i zwykłe stężenia większości chemicznych środków dezynfekujących mogą inaktywować HIV. Na przykład 75% alkoholu, 0,2% podchlorynu sodu, 1% aldehydu glutarowego, 20% aldehydu octowego i acetonu, eteru i proszku wybielającego może inaktywować HIV. Ale promienie ultrafioletowe lub gamma nie mogą inaktywować HIV.
Epidemiologia:
1. Profil epidemiczny: WHO poinformowała, że w 2010 r. Na całym świecie żyło 34 miliony nosicieli wirusa HIV i pacjentów z AIDS, z nową infekcją 2,7 miliona i śmiercią 1,8 miliona osób przez cały rok. Każdego dnia pojawia się ponad 7 000 nowych infekcji, które występują na całym świecie, ale ponad 97% występuje w krajach o niskim i średnim dochodzie, zwłaszcza w Afryce. Eksperci szacują, że najbardziej zanieczyszczone obszary świata mogą przenieść się z Afryki do Azji. Chiński CDC szacuje, że na koniec 2011 r. W Chinach było około 780 000 nosicieli wirusa HIV i pacjentów z AIDS, z 48 000 nowych zakażeń i 28 000 zgonów. Epidemia objęła wszystkie prowincje, regiony autonomiczne i gminy bezpośrednio pod rządem centralnym, a obecnie Chiny są u szczytu epidemii i zgonów związanych z AIDS i zaczęły rozprzestrzeniać się na grupy wysokiego ryzyka, takie jak osoby używające narkotyków i plwocina.
2. Źródła zakażenia: zakażeni HIV i chorzy na AIDS są jedynym źródłem zakażenia.
3. Droga przenoszenia: HIV występuje głównie we krwi, w nasieniu, wydzielinie z pochwy oraz w mleku zarażonych osób i pacjentów. 1 Zachowania seksualne: Niechronione zachowania seksualne z zarażonymi partnerami, w tym kontakty homoseksualne, heteroseksualne i biseksualne. 2 dożylne zażywanie narkotyków: dzielenie się niesterylnym narzędziem do wstrzykiwań używanym przez zarażone osoby z innymi jest bardzo ważną drogą przenoszenia wirusa HIV. 3 Przeniesienie z matki na dziecko: W czasie ciąży, produkcji i karmienia piersią matki zakażone wirusem HIV mogą przenosić się na płód i dziecko. 4 krew i produkty krwiopochodne (w tym sztuczne zapłodnienie, przeszczep skóry i przeszczep organów). Uścisk dłoni, przytulanie, uprzejme pocałunki, jedzenie i picie, dzielenie toalet i łazienek, wspólne biuro, transport publiczny, obiekty rozrywkowe itp., Nie będą rozprzestrzeniać wirusa HIV.
4. Osoby podatne: Populacja jest na ogół podatna. Grupy wysokiego ryzyka obejmują: homoseksualistów, osoby zażywające narkotyki drogą iniekcji, osoby często narażone seksualnie na nosicieli wirusa HIV, osoby regularnie przetaczające krew i produkty z krwi oraz osoby urodzone przez matki zakażone wirusem HIV.
Zmiany patologiczne:
(1) Zmiany patologiczne układu odpornościowego: w tym limfadenopatia związana z HIV, duże wyczerpanie limfocytów śledziony, przedwczesne zwyrodnienie grasicy u dzieci i zmniejszenie liczby komórek szpiku kostnego u pacjentów z zaawansowaną chorobą.
(B) zmiany przypadku klinicznego: AIDS jest chorobą obejmującą układ wielonarządowy, skórę i błony śluzowe, węzły chłonne, oczy, układ oddechowy, układ trawienny, układ nerwowy, układ moczowy. Oprócz chorób układu odpornościowego obejmuje także zakażenia oportunistyczne wielosystemowe (takie jak wirusy, bakterie, grzyby i pierwotniaki) oraz nowotwory złośliwe (w tym mięsak Kaposiego, chłoniak złośliwy i rak szyjki macicy), które stanowią złożoną kliniczną zmianę patologiczną AIDS.
Patogeneza
(a) proces infekcji wirusowej
Pierwotna infekcja
HIV wymaga dostępu do komórek za pomocą receptorów na powierzchni podatnych komórek, w tym pierwszego receptora i drugiego receptora. Po wejściu do ludzkiego ciała HIV dociera do lokalnych węzłów chłonnych w ciągu 24-48 godzin, a składniki wirusowe można wykryć we krwi obwodowej w ciągu około 5 dni. Z kolei wytwarzana jest wiremia, co prowadzi do ostrej infekcji.
2. Proces zakażenia HIV w ludzkich komórkach
Adsorpcja i penetracja: Po zakażeniu HIV-1 selektywnie adsorbuje się na receptorze CD4 komórki docelowej i wchodzi do komórki gospodarza za pomocą receptora pomocniczego. Dojrzałe cząsteczki wirusa powstają w wyniku cyklizacji i integracji, transkrypcji i translacji, składania, dojrzewania i pączkowania.
3. Trzy wyniki kliniczne po zakażeniu HIV
Ponieważ układ odpornościowy organizmu nie jest w stanie całkowicie wyeliminować wirusa i wywołać przewlekłej infekcji, może on objawiać się klinicznie jako trzy rodzaje wyników: typowe osoby postępujące, osoby postępujące szybko i osoby niebędące osobami postępującymi długoterminowo.
(dwa) odpowiedź immunologiczna przeciwko HIV
Odpowiedzi immunologiczne przeciwko HIV obejmują specyficzne odpowiedzi immunologiczne i niespecyficzne, ze specyficzną odpowiedzią immunologiczną. W tym swoista odporność humoralna i specyficzna odporność komórkowa, ludzki układ odpornościowy głównie poprzez różne swoiste przeciwciała przeciwko białkom HIV, specyficzne odpowiedzi immunologiczne limfocytów T CD4 + i CTL bezpośrednio lub wydzielają różne cytokiny (takie jak czynnik martwicy nowotworu, interferencja Prime itp.), Hamują replikację wirusów.
(trzy) immunopatologia
1. Zmniejszyła się liczba limfocytów T CD 4+
Liczba limfocytów CD4 + T w organizmie zmniejsza się po zakażeniu wirusem HIV i dzieli się na trzy etapy: 1 okres ostrej infekcji: liczba limfocytów CD4 + T szybko zmniejsza się w krótkim okresie, a większość zakażonych osób nie ma specjalnego leczenia, liczba limfocytów CD4 + Może samodzielnie powrócić do normalnego lub zbliżonego do normalnego poziomu; 2 bezobjawowy okres infekcji: liczba limfocytów T CD4 + nadal powoli spada, głównie między 800 ~ 350 / mm3, okres ten trwa od kilku miesięcy do dziesięciu lat, średni czas trwania Około 8 lat; 3 okres objawowy: limfocyty T CD4 + ponownie gwałtownie spadły, głównie poniżej 350 / mm3, a niektórzy zaawansowani pacjenci spadli poniżej 200 / mm3 i gwałtownie spadli.
2. Zaburzenia limfocytów CD4 + T.
Przejawia się głównie jako komórki T pomocnicze 1 (Th1) zastąpione komórkami T pomocnicze 2 (Th2), upośledzone funkcje komórek prezentujących antygen, zmniejszone wytwarzanie interleukiny-2 i utrata aktywacji odpowiedzi antygenowej, powodując u pacjentów z HIV / AIDS Jest podatny na różne infekcje.
3. Nieprawidłowa aktywacja immunologiczna
Po zakażeniu HIV limfocyty T CD4 + i CD8 + wyrażały nieprawidłowe poziomy markerów aktywacji immunologicznej, takie jak CD69, CD38 i HLA-DR. Nieprawidłowa aktywacja immunologiczna może nie tylko mierzyć zmiany miana wirusa w osoczu, ale także przewidywać szybkość redukcji limfocytów T CD4 +.
4. Odbudowa immunologiczna
Po leczeniu przeciwwirusowym nienormalne zmiany immunologiczne spowodowane przez wyżej wymienionego HIV mogą powrócić do normalnego lub zbliżonego do normalnego poziomu, częstość występowania różnych zakażeń oportunistycznych i nowotworów związanych z AIDS jest zmniejszona, a śmiertelność i zachorowalność pacjentów z AIDS jest zmniejszona. Jednak leczenie przeciw HIV nie pozwala wszystkim pacjentom z AIDS na uzyskanie odbudowy immunologicznej, ani nie może przywrócić odpowiedzi immunologicznej specyficznej dla limfocytów T CD4 + T, a zdolność limfocytów T CD8 + do swoistej anty-HIV jest również zmniejszona, co oznacza, że pacjenci muszą długo przyjmować leki. .
Zapobieganie
Zapobieganie AIDS
Wzmocnij świadomość samoobrony: zrozum HIV, nie angażuj się w seks bez zabezpieczenia, używaj prezerwatyw; nie udostępniaj igieł innym osobom, używaj sterylnych strzykawek; ostrożnie używaj produktów z krwi.
Po pierwsze, konkretne zapobieganie
(1) Dzięki kryteriom diagnostycznym klasyfikacji CDC z 1993 r. USA zakres diagnostyki AIDS został rozszerzony, aby ułatwić zapobieganie i leczenie AIDS, a niektóre leki podaje się zgodnie z redukcją limfocytów T CD4;
(2) Szczepionka przeciw AIDS: Stany Zjednoczone przeprowadziły drugą fazę 296 prób na dwóch szczepionkach przeciw AIDS zawierających gp120. Ponieważ 6 osób zakontraktowało się i tymczasowo zakończyło, Tajlandia prowadzi próby szczepionek syntetycznych UBI;
(3) Blokowanie transmisji z matki na dziecko: limfocyty T CD4 +; 200 / μl kobiet w ciąży z AIDS, z AIT w leczeniu prenatalnym, śródoperacyjnym i niemowlęcym, ma pewien efekt ochronny.
Po drugie, kompleksowe zapobieganie
(1) Popularyzacja wiedzy na temat zapobiegania AIDS, zrozumienie drogi przenoszenia, objawów klinicznych i metod zapobiegania;
(2) Wzmocnienie edukacji moralnej i zakazanie rozwiązłości, zwłaszcza wobec cudzoziemców, i zakazanych tajemnic;
(3) Unikaj kontaktu seksualnego z osobami zakażonymi HIV, pacjentami z AIDS i grupami wysokiego ryzyka;
(4) Zabrania się dzielenia strzykawek i igieł z dożylnymi korektorami narkotyków;
(5) W przypadku stosowania importowanej krwi, składników krwi i produktów z krwi należy przeprowadzić badanie na obecność wirusa HIV;
(6) Domowi dawcy krwi są ściśle wybierani, a recepty na HIV-negatywne powinny być stopniowo testowane, aby zapewnić dopływ krwi w celu zapobiegania przenoszeniu HIV;
(7) Oddawanie krwi, dawstwo narządów, organizacja i nasienie powinny być badane na obecność wirusa HIV;
(8) Utworzenie centrum badań AIDS;
(9) Promuj stosowanie prezerwatyw i unikaj seksu analnego;
(10) Osoby zarażone AIDS lub HIV powinny unikać ciąży, a niemowlęta powinny unikać karmienia piersią.
Powikłanie
Powikłania AIDS Powikłania niedokrwistość biegunka otępienie zastoinowa niewydolność serca śródmiąższowe zapalenie nerek reumatoidalne zapalenie stawów zapalenie wielomięśniowe niedociśnienie cukrzycowe przełom nadnerczy
Pacjenci z AIDS często mają znaczną utratę wagi i poważne niedożywienie, niedokrwistość, krwinki białe, płytki krwi lub komórki krwi pełnej.
Długotrwała biegunka powoduje zaburzenia wody i elektrolitów, a uszkodzenie układu nerwowego powoduje upośledzenie umysłowe, brak reakcji, depresję, niepokój, paranoiczną chorobę psychiczną lub demencję.
Uszkodzenie sercowo-naczyniowe powoduje tachykardię, powiększenie serca i zastoinową niewydolność serca.
Uraz funkcji nerek może powodować śródmiąższowe zapalenie nerek i martwicę kanalików, białkomocz, skąpomocz, wysoki obrzęk, azotemię i niewydolność nerek.
Uszkodzenie układu mięśniowo-szkieletowego może powodować migracyjne zapalenie stawów, ból stawów i nagromadzenie płynów w stawach, podobnie jak reumatoidalne zapalenie stawów, leczenie przeciwreumatyczne nie jest dobre, może również wykazywać zapalenie wielomięśniowe, tkliwość mięśni i zaburzenia ruchowe, Biopsja mięśni wykazała martwicze zapalenie mięśni.
Uszkodzenie układu hormonalnego może wystąpić w niewydolności nadnerczy i hiporeninemii, niedociśnieniu, uporczywej hiponatremii i hiperkaliemii, niedoczynności tarczycy, cukrzycy i przełomie nadnerczy.
Objaw
Objawy AIDS częste objawy stan zapalny pot noc zakażenie wirusem HIV ból brzucha hipoksemia wysoka gorączka biegunka gorączka plwocina posocznica
Chiny dzielą zakażenie HIV na fazę ostrą, bezobjawową i fazę AIDS.
(1) Faza ostra
Zwykle występuje około 2-4 tygodni po początkowej infekcji HIV. Główne objawy kliniczne to gorączka, ból gardła, nocne poty, nudności, wymioty, biegunka, wysypka, ból stawów, obrzęk węzłów chłonnych i objawy ze strony układu nerwowego. Większość pacjentów ma łagodne objawy kliniczne i remisję po 1-3 tygodniach.
W tym okresie antygeny HIV-RNA i P24 są wykrywane we krwi, a przeciwciała HIV pojawiają się zaledwie kilka tygodni po zakażeniu. Liczba limfocytów T CD4 + była przejściowo zmniejszona, a stosunek CD4 / CD8 został odwrócony.
(2) Okres bezobjawowy
Okres ten można wprowadzić bezpośrednio z ostrej fazy lub bez wyraźnych objawów ostrej fazy.
Czas trwania tego okresu wynosi zwykle 6-8 lat. Ale są też szybkie postępy i długoterminowy brak postępu. Długość tego okresu zależy od liczby wirusów, rodzaju infekcji, drogi infekcji i statusu odpornościowego organizmu.
(3) Okres AIDS
Ostatni etap po zakażeniu wirusem HIV. Liczba limfocytów T CD4 + u pacjenta znacznie spadła, ponad <200 / mm3, a miano wirusa w osoczu znacznie wzrosło. Głównymi objawami klinicznymi tego okresu są objawy związane z HIV, różne infekcje oportunistyczne i guzy.
Objawy związane z HIV: objawiają się głównie jako gorączka, nocne poty, biegunka trwająca dłużej niż jeden miesiąc; utrata masy ciała większa niż 10%. U niektórych pacjentów występują objawy neuropsychiatryczne, takie jak utrata pamięci, apatia psychiczna, zmiany osobowości, bóle głowy, padaczka i otępienie. Ponadto może wystąpić uporczywa limfadenopatia układowa, charakteryzująca się: 1. powiększeniem węzłów chłonnych w dwóch lub więcej miejscach innych niż pachwina; 2. średnicą węzłów chłonnych ≥ 1 cm, bez tkliwości, bez przyczepności; 3 czas trwania 3 Ponad miesiąc.
Typowe objawy zakażeń oportunistycznych i nowotworów związanych z HIV: gorączka, nocne poty, obrzęk węzłów chłonnych, kaszel, plwocina, krwioplucie, duszność, ból głowy, wymioty, ból brzucha, biegunka, krwawienie z przewodu pokarmowego, trudności w połykaniu, utrata apetytu, leukoplakia i wrzody Rodzaj wysypki, utraty wzroku, ślepoty, demencji, padaczki, porażenia kończyn, utraty masy ciała, niedokrwistości, nietrzymania moczu, zatrzymania moczu, niedrożności jelit itp.
Zbadać
Kontrola AIDS
Inspekcja laboratoryjna
(1) Głównie umiarkowany do ponad komórkowego niedobór odporności, w tym: niedobór limfocytów T CD4 +: obniżona funkcja limfocytów T, znaczne zmniejszenie limfocytów krwi obwodowej, CD4 <; 200 / μl, CD4 / CD8 <; 1,0, (normalny człowiek 1,25 do 2,1), test skórny typu opóźnionego był ujemny, a stymulacja mitogenem niska.
(2) Dysfunkcja limfocytów B: poliklonalna hiperglobulinemia, tworzenie krążących kompleksów immunologicznych i tworzenie autoprzeciwciał.
(3) Zmniejszona aktywność komórek NK.
(4) Badanie patogenne różnych patogennych infekcji, takich jak PCR, potwierdzone histologicznie nowotwory złośliwe, takie jak KS.
(5) Wykrywanie przeciwciał przeciwko HIV:
1. Test immunoenzymatyczny (ELISA);
2. Test aglutynacji cząstek żelatyny (PA);
3. Test immunofluorescencyjny (IFA);
4. Western Blot (metoda WB);
5. Radioimmunoprecypitacja (RIP), w której pierwsze trzy są powszechnie stosowane w testach przesiewowych, a dwie ostatnie służą do potwierdzenia testu.
(6) Technologia PCR do wykrywania wirusa HIV.
Diagnoza
Diagnoza i identyfikacja AIDS
Kryteria diagnostyczne
1. U pacjentów z AIDS można zdiagnozować HIV-dodatnie i dowolne z poniższych.
(1) W najbliższej przyszłości (3-6 miesięcy) utrata masy ciała wynosi ponad 10%, a ciągła gorączka osiąga 38 ° C przez ponad miesiąc;
(2) W najbliższej przyszłości (3-6 miesięcy) utrata masy ciała wynosi ponad 10%, a biegunka jest kontynuowana (3-5 razy dziennie) przez ponad miesiąc.
(3) Zapalenie płuc wywołane przez Pneumocystis carinii (PCR)
(4) Mięsak Kaposiego KS.
(5) Znacząca pleśń lub inne warunki powodujące infekcję.
2. Jeśli u osoby z dodatnim przeciwciałem występują objawy utraty masy ciała, gorączka i biegunka zbliżone do powyższego punktu 1, pacjenta z AIDS można zdiagnozować eksperymentalnie.
(1) stosunek liczby limfocytów CD4 / CD8 (wspomagany / hamowany) <1, zmniejszenie liczby komórek CD4;
(2) limfadenopatia układowa;
(3) Znaczące objawy centralnego układu nerwowego zajmujące zmiany chorobowe, otępienie, utratę zdolności dyskryminacyjnych lub dysfunkcję neurologiczną ruchową.
Diagnostyka różnicowa
Należy zidentyfikować z następującymi chorobami:
Po pierwsze, pierwotna choroba niedoboru odporności.
Po drugie, wtórna choroba niedoboru odporności, kortykosteroidy, chemioterapia, radioterapia lub nowotwory złośliwe i inne wtórne choroby immunologiczne.
Id idiopatyczna limfopenia CD4 + T przypomina AIDS, ale nie ma infekcji HIV.
Po czwarte, choroby autoimmunologiczne: choroby tkanki łącznej, choroby krwi itp., AIDS ma gorączkę, utratę masy ciała należy utożsamiać z powyższymi chorobami.
Pięć, limfadenopatia: taka jak KS, choroba He Jiejina, chłoniak, choroba krwi.
Po szóste, zespół pseudo-AIDS: fobia AIDS, brytyjscy homoseksualiści zauważyli pewne objawy neurologiczne podobne do wczesnych objawów AIDS.
Siedem chorób ośrodkowego układu nerwowego: uszkodzenie mózgu może być spowodowane przez AIDS lub inne przyczyny, należy zidentyfikować.
