pęcherzowy naskórek
Wprowadzenie
Wprowadzenie do pęcherzowego uwalniania naskórka „Epidermolysisbullosa” (EB) został po raz pierwszy zaproponowany przez Koebnera pod koniec XIX wieku w celu przedstawienia pęcherzowej choroby skóry bez blizn, która została następnie wykorzystana do opisania grupy skóry i błon śluzowych podatnych na uszkodzenia mechaniczne. Wielogenowa dziedziczna choroba skóry charakteryzująca się tworzeniem guzków, grupą typowych chorób, które atakują obszar błony podstawnej skóry i narządy wewnętrzne. Klinicznie stan ten wykazuje dużą zmienność. Jednocześnie heterozygotyczność genów jest również oczywista, z autosomalnym dominującym i recesywnym dziedziczeniem, nienormalna naprawa rany może prowadzić do przewlekłego uszkodzenia i blizn, rak przerzutowy jest również powszechny. Obecnie poczyniono znaczne postępy w badaniu tej choroby, a główną metodą badawczą jest kodowanie niektórych kluczowych sieci opartych na białkach, które utrzymują integralność hierarchicznej struktury skóry poprzez klonowanie molekularne. Choroba należy również do kategorii „pęcherzyca” medycyny chińskiej. Podstawowa wiedza Odsetek chorób: 0,006% Wrażliwi ludzie: brak konkretnych ludzi Tryb infekcji: niezakaźny Powikłania: niedożywienie, niedokrwistość, rak płaskonabłonkowy
Patogen
Pęcherzowa epidermoliza
(1) Przyczyny choroby
Pęcherzową epidermolizę można podzielić na trzy kategorie w zależności od poziomu tworzenia się pęcherzy w transmisyjnej mikroskopii elektronowej (patrz Tabela 1) Różne mutacje genów kodujące białka w połączeniu skórno-naskórkowym zapewniają różne podtypy kliniczne. Podstawa molekularna, poziom uwalniania naskórka prostej pęcherzowej epidermolizy znajduje się w warstwie podstawnej komórki, wynik podstawowych mutacji białek keratynowych KRT5 i KRTl4, rozluźnienie tkanek granicznej naskórka pęcherzowego Na poziomie strefy pellucida nabłonkowej skóry podstawowej błony podstawnej ultrastruktura wykazuje nieprawidłowość kompleksu filamentu kotwiczącego hemidesmosomu, który koduje geny trzech polipeptydów α3, β3 i γ2 kotwiczącej fibronektyny-lamininy 5 (1aminina). Ponadto specyficzne mutacje, mutacje podtypu granicznej epidermolizy pęcherzowej, które, jak się okazuje, kodują komponenty hemidesmosomów, w tym mutacje kodujące gen podjednostki β4 integryny β4 i pęcherzowe dni seksu kodujące 18kkDa Antygen opryszczki BPAG2, znany również jako mutacja genu kolagenu typu VII, powoduje uwolnienie tkanki dystroficznej pęcherzowej naskórkowości na poziomie włókien kotwiczących pod gęstą strefą Obecnie znajduje się tylko gen kolagenu typu VII (COL7). A1) Mutacja.
(dwa) patogeneza
Molekularna patofizjologia choroby; miejsce mutacji polipeptydu keratynowego jest ściśle związane z nasileniem prostej pęcherzowej epidermolizy, a mutacja keratynowa typu DM znajduje się w grupie aminowej (1A) lub hydroksylowej w centralnym regionie fartucha polipeptydu. Na końcu (2B) pozycja mutacji typu K jest bardziej podatna na środkową część regionu pręta, a pozycja mutacji typu wc często znajduje się albo w nie-helikalnym regionie połączenia (L12) regionu pręta, albo na przednim końcu pozycji K5.
1. Genetyka epidermolizy bullosa simplex (EBS) na podstawie analizy genów keratyny K5 i K14 u pacjentów z prostą naskórkową pęcherzową wykryła trzy główne podtypy keratyny Mutacja, badania funkcjonalne wykazały, że mutacje te prowadzą do choroby, gen choroby znajduje się na chromosomie 12qll ~ q13 lub 17q12 ~ q21, keratyna K5 i K14 znajdują się w dwóch miejscach, dlatego prosta pęcherzowa naskórka jest Ze względu na defekty specyficznych podstawowych genów keratynowych w większości przypadków odnotowano mutacje punktowe w regionie kodującym te dwa geny keratynowe, jednak defekty genów mogą również znajdować się poza genami K5 i K14, a ostatnio towarzyszy im odżywianie mięśni. Prosta pęcherzowa naskórka jest związana z mutacją pretyny, ponieważ gen keratyny i długość transkryptu (od 1,8 do 2,1 kDa) jest małą, prostą pęcherzową naskórką Badanie przesiewowe pod kątem mutacji keratyny u pacjentów odbywa się głównie poprzez sekwencjonowanie DNA, zwłaszcza gdy dostępna jest biopsja skóry, hodowla keratynocytów i ekstrakcja mRNA, jeśli do diagnozy i analizy stosuje się przeciwciało Wygenerowanie panelu przeciwciał przeciw kluczowym regionom polipeptydów keratynowych może być przydatne do przyszłej diagnozy, a ponadto dzięki wprowadzeniu takich metod, jak wrażliwa na morfologię elektroforeza żelowa (CSGE), można szybko wykryć zmiany w poszczególnych zasadach DNA. Skrining pod kątem mutacji w genach keratynowych może być również łatwiejszy, a ta metoda jest szczególnie przydatna podczas skriningu dużej liczby próbek od pacjentów, co eliminuje również potrzebę sekwencjonowania całego motywu lub transkryptu.
2. Niedożywienie Dystroficzne podłoże genetyczne opiera się na normalnej skórze Kolagen typu VII tworzy odwrotny dimer, do którego nakładają się nakładające się końce karboksylowe. Wzmocniona wiązaniami siarkowymi, ta stała cząsteczka kolagenu typu VII agreguje się poprzecznie, tworząc fibryle kotwiczące, tak że kolagen typu VII jest dalej składany w fibryle kotwiczące po syntezie, wpływając w ten sposób na syntezę lub interferencję kolagenu typu VII na poziomie transkrypcji lub translacji. Mutacje, w których gromadzenie supramolekularne w włóknach kotwiczących może objawiać się jako dystroficzna pęcherzowa epidermoliza.
W przypadku HS-RDEB stwierdzono, że zmutowany gen kodonu wczesnego zatrzymania (PTC) dwóch alleli kolagenu typu VII ma niską ekspresję, ale przetłumaczone białko jest skrócone na swoim końcu karboksylowym i nie można go złożyć w fibryle kotwiczące. Jest to zgodne z całkowitym brakiem włókien kotwiczących w ultrastruktury HS-RIDEB, co również wyjaśnia, że charakterystyka tego rodzaju skóry jest wyjątkowo delikatna. W lekkim RDEB allele mogą kodować pełnej długości kolagen typu VII, ale Mutacja missense często występuje w celu zmiany konformacji przestrzennej białka, wpływając w ten sposób na zespół fibryli kotwiczących.
Mutacje dominującego dziedzicznego pęcherzowego naskórka są wykrywane przez reszty glicyny w cząsteczce kolagenu, które charakteryzują się powtarzanymi sekwencjami aminokwasowymi Gly-XY. Podstawienia glicyny destabilizują trójpierścieniową strukturę kolagenu. Zakłócając jego wydzielanie i czyniąc go podatnym na degradację zewnątrzkomórkową, rola podstawienia glicyny występuje zatem na poziomie potranslacyjnym, ponieważ kolagen typu VII jest homodimerem złożonym z trzech identycznych polipeptydów α1 (VII), 1/8 trójcykliczna cząsteczka jest normalna, więc usta mogą tworzyć normalne włókienka kotwiczące, co jest zgodne ze względnie łagodnymi objawami klinicznymi drobnych włókienek kotwiczących i DDEB obserwowanymi w ultrastruktury, z wyjątkiem klasycznego typu DDEB. Istnieją dwa podtypy kliniczne (dystroficzna pęcherzowa epidermoliza pęcherzowa i zespół Bart) z mutacjami substytucji glicyny.
3. Genetyczne podstawy połączenia pęcherzowej epidermolizy (JEB) różni się od homozygotyczności obserwowanej w pierwszych dwóch typach pęcherzowej epidermolizy. Granica pęcherzowej naskórka jest bardzo wysoka. Uważa się, że stopień genetycznej heterozygotyczności obejmuje co najmniej sześć różnych genów zaangażowanych w jego patogenezę. W granicznej epidermolizy pęcherzowej (JEB) pęcherze występują w błonie podstawnej na styku nabłonka skóry, tj. Zona pellucida lub nakładające się Na poziomie hemidesmosomu, pod mikroskopem elektronowym, zaobserwowano nieprawidłowości w kompleksie kotwiczącym zakotwiczonym w hemellosie, a badania na dużej liczbie pacjentów ze śmiertelną i nieindukowaną graniczną epidermolizą pęcherzową wykazały, że warstwa białka filamentu kotwiczącego Trzy geny trzech składowych polipeptydów białka adhezyjnego 5, α3, β3 i β2 są specyficznie mutowane, a ostatnio wykryto mutacje w genach kodujących inne składniki hemidesmosomu w niektórych podtypach granicznej epidermolizy pęcherzowej. Na przykład w pęcherzowej epidermolizy z odźwiernikiem odźwiernikowym mutacja genu kodująca integrynę specyficzną dla nabłonka integryny α6, podjednostka β4 β4, w granicznej naskórku pęcherzowym, objawy kliniczne Lżejsze ciało U pacjentów z dystroficzną łagodną epidermolizą pęcherzową wykazano mutacje genów kodujące 180kDa pęcherzowego antygenu pemfigoidowego 2 (BPAG2, znany również jako kolagen typu XVII), a ostatnio granicznego naskórka pęcherzowego Zrozumienie molekularnych podstaw choroby podkreśla złożoność kompleksu filamentów zakotwiczonych w hemidesmosomie i jego rolę w patogenezie.
Graniczny pęcherzowy naskórek typu Herlitza, wykrywanie mutacji wykazało, że każdy gen lamininy 5 ma mutacje (LAMA3, LAMB3 i LAMC3, trzy geny kodują odpowiednio łańcuchy α3, β3 i γ2) i stwierdzono, że większość mutacji występuje. W genie LAMB3 istnieją dwa punkty aktywne, które powodują mutacje, a mianowicie R42x i R635x, a wszystkie stwierdzone obecnie mutacje prowadzą również do wczesnego zakończenia produkcji kodonów, tłumacząc w ten sposób odpowiedni mRNA przez mechanizm degradacji mRNA za pośrednictwem antysensownego. Do bardzo niskiego poziomu, pęcherzowa epidermoliza pęcherzykowa innego niż typ Herlitza ma również mutację genu lamininy 5. W niektórych przypadkach mutacja jednego z genów lamininy 5 jest hasłem wcześniejszego zakończenia, jednak inne Mutacja genu jest mutacją typu missense lub mutacją pominięcia eksonu zrębowego. W tych przypadkach znaleziono dwie regionalne mutacje genu. Badania te pokazują, że polipeptyd pełnej długości z pełnym końcem karboksylowym można złożyć w trójwymiarową cząsteczkę, a trójwymiarowa cząsteczka strukturalna znajduje się we włóknie kotwiczącym. Ma w tym rolę.
U niektórych pacjentów pęcherzyki pęcherzowe występują w hemidesmosomach i ich obwodach i są klasyfikowane jako „typ fałszywej granicy” zgodnie z klasyfikacją ich ultrastruktury i ciężkości stanów klinicznych. Głównymi składnikami hemidesmosomu (HD) są głównie Jest to polipeptyd o nazwie HD1 ~ HD5. Nieprawidłowości te są prawdopodobnie przyczyną tych podtypów granicznej epidermolizy pęcherzowej. Zgodnie ze zmianami ultrastrukturalnymi pęcherze na pęcherzykach na poziomie hemidesmosomu Pacjentów ze sklerodermą można podzielić na co najmniej trzy kategorie, a ich objawy kliniczne różnią się od innych rodzajów klasycznej naskórkowatej pęcherzowej, która jest układową dystroficzną łagodną naskórkową pęcherzową naskórkiem (GABEB). Pyloryczna niedrożność pęcherzowego naskórka (PA-JEB) i dystroficzna pęcherzowa epidermoliza (EB / MD), specjalny podtyp nietłuszczowej pęcherzowej naskórka W ogólnoustrojowej dystroficznej łagodnej epidermolizy pęcherzowej stwierdzono, że gen BPAG2 jest zmutowany. Innym rzadkim podtypem nietłuszczowej linii brzegowej pęcherzowej naskórka jest zwężenie odźwiernika i pęcherze skórne. Pierwszy objaw, to wynik mutacji integryny β .
Zapobieganie
Pęcherzowa prewencja uwalniania naskórka Bardzo ważne jest utrzymanie dobrego nastawienia, dobrego nastroju, optymistycznego, otwartego ducha i pewności w walce z chorobami.
Powikłanie
Pęcherzowe powikłania naskórka Powikłania, niedożywienie, niedokrwistość, rak płaskonabłonkowy
1. Recesywnym dziedzictwem dystroficznej pęcherzowej epidermolizy, najpoważniejszym powikłaniem ciężkiego typu (ITS-RDEB) jest rozwój raka płaskonabłonkowego w obszarze przewlekłej erozji, ponad 50% TTS-RDEB Pacjenci rozwijają tego raka w wieku około 30 lat, a wielu umiera z powodu przerzutów raka.
2. Typ Herlitz z pogranicznej epidermolizy pęcherzowej (JEB), często związany z pęcherzami tchawicy, zwężeniem lub niedrożnością, chrypka jest oznaką wczesnego pogorszenia się niemowlęcia, znacznego opóźnienia wzrostu i trudnej do opanowania niedokrwistości mieszanej czyni leczenie jeszcze bardziej Trudności, dzieci często umierają z powodu sepsy, niewydolności wielu narządów i niedożywienia.
Objaw
Obrzęk pęcherzowy Obrzęk naskórka Częste objawy Rak secynowy płaskonabłonkowy, niedożywienie, atrezja jelit, opryszczka zwykła (z płynem ropnym), pełna grubość naskórka i ... śledziona i nerka
1. Prosta pęcherzowa epidermoliza (EBS)
Charakteryzuje się pęcherzem w naskórku, grupą dziedzicznych chorób skóry spowodowanych mutacjami keratyny, atakującymi populację 1/4 miliona, podzieloną dalej na różne podtypy w zależności od ciężkości klinicznej, zwykły pęcherzowy naskórek Penetracja rodziny jest wysoka, a jej najpoważniejszy podtyp - choroba objawia się od urodzenia.
Istnieje co najmniej 11 podtypów prostej pęcherzowej naskórka, z których 7 jest autosomalnych dominujących, a 3 najczęstsze podtypy są autosomalne dominujące, w tym uogólniony naskórkowy pęcherzowy Koebnet, Weber Cockayne i Dowling Meata (Tabela 2) mogą czasem znacznie zmniejszyć pęcherze z wiekiem, czasami Brak pęcherzy przez miesiąc, może być tak, że w miarę starzenia się pacjenta naskórek jest w pełni rozciągnięty, a otrzymywane napięcie mechaniczne jest naturalnie zmniejszone.
(1) Uogólniona epidermoliza pęcherzowa: Zaczyna się od noworodka do wczesnego stadium dziecka i występuje częściej w dłoniach, stopach i kończynach. Można również zauważyć, że nadmierne rogowacenie dłoni i złuszczanie dłoni i więcej nie obejmują paznokci, zębów i błony śluzowej jamy ustnej. .
(2) Zlokalizowana pęcherzowa epidermoliza: Jest to najczęstszy typ występujący w dzieciństwie lub później. Może również pojawiać się u dorosłych. Pojawia się jako dłoń po ćwiczeniach o wysokiej intensywności, a stopa jest gruba. Pęcherz, częste pocenie rąk i stóp, pęcherze na stopach często wtórne zakażenie.
(3) pęcherzowa epidermoliza pęcherzowa: może być widoczna przy urodzeniu, jest najpoważniejszym typem, pęcherzyki są uogólnione, mogą obejmować błonę śluzową jamy ustnej, niemowlę może mieć oczywiste zapalenie z wysypką prosową, pęcherze z wczesnego dzieciństwa Przeważnie tułów i bliższe końce mogą być białymi włosami lub „herplike” pęcherzami, ponieważ szczeliny pęcherza znajdują się w naskórku, nie pozostawiając blizn po gojeniu, a paznokcie mogą zostać utracone, ale zwykle są regenerowalne.
W przeciwieństwie do pierwszych dwóch rodzajów, pęcherz nie staje się cięższy po upale i może wystąpić nadmierne rogowacenie w wieku 6, 7 lat. Chociaż niektórzy pacjenci mają bardzo poważne pęcherze, rzadko zagrażają życiu z powodu utraty miejscowej funkcji bariery skórnej. Wtórna infekcja.
Prosta pęcherzowa epidermoliza z dystrofią mięśniową jest jedyną mutacją bezkeratynową w prostej pęcherzowej naskórkowości, podobna do typu Koebera, ale z dystrofią mięśniową w wieku dorosłym.
2. Niedożywiona pęcherzowa epidermoliza
Gojeniu po utworzeniu pęcherza często towarzyszy powstawanie blizn i wysypka prosówkowa. Pęcherz naskórka jest spowodowany mutacją kolagenu typu VII, obejmującego głównie cztery podtypy, a mianowicie dziedziczny typ dominujący w Cockayne Touraine, typ dziedziczny podobny do grudek białych pasiastych. Zlokalizowane recesywne dziedziczne i uogólnione recesywne dziedziczne, ponadto istnieją rzadkie podtypy, takie jak zespół Barta, noworodkowa tymczasowa pęcherzowa epidermoliza.
(1) dominujący typ dziedziczny: Cockayne Touraine, w chorobie pęcherze występują częściej w kończynach dolnych, występuje niedożywienie, począwszy od wczesnego stadium rozwoju niemowląt lub dzieci, po wygojeniu powstają blizny i złośliwe wysypki z powodu hiperplazji, uszkodzenie jamy ustnej nie jest częste, zęby są bardziej Normalnie, typ Pasini zaczyna się od urodzenia, pęcherze gęste z zanikową blizną i wysypką prosową W przypadku braku oczywistego urazu kolor skóry i blizny podobne do blizn pojawiają się spontanicznie pod ciałem, zwane białymi zmianami albopapuloidowymi. Późne pęcherze ograniczają się głównie do kończyn, czasami całego ciała, częstego niedożywienia lub utraty paznokci, łagodnego przylegania powierzchni błony śluzowej i zębów.
(2) Recesywny typ dziedziczny: objawy kliniczne są różnorodne, a ciężkie zmiany nazywane są zapaleniem (lekkim), często przy urodzeniu, często z kończynami, z zanikowymi bliznami i dystrofią paznokci na powierzchni stawu, ale błona śluzowa rzadko. Zmiany o mniejszej skuteczności są nie do odróżnienia od zlokalizowanych dominujących typów dziedzicznych. Poważne zmiany są niepełnosprawne, zwane typem Hallopeau-Siemensa (HS-RDEB), który jest szeroko pęcherzowy po urodzeniu i rozwija się w okresie niemowlęcym. Oczywiste tworzenie się blizn, nabyte i często prowadzące do deformacji przypominających „rękawice bokserskie” dłoni i stóp, blizny rozwijają się od bliższego końca, a tym samym wpływają na całą kończynę, tworząc zakrzywiony przykurcz, który może wpływać na paznokcie, zęby i skórę głowy, większość powierzchni błony śluzowej jest nadal zaangażowana, Przy nawracających pęcherzach i erozji, prowadzących do zwężenia i zwężenia przełyku, zwężenia cewki moczowej i odbytu, stulejki i blizny rogówki, często w połączeniu z niedożywieniem, opóźnieniem wzrostu i przewlekłą mieszaną anemią HS-RDEB, najpoważniejszym powikłaniem jest rozwój przewlekłej erozji W przypadku raka płaskonabłonkowego u ponad 50% pacjentów z HS-RDEB rozwija się ten rak w wieku około 30 lat, a wielu umiera z powodu przerzutów raka.
(3) Zespół Barta: kliniczny podtyp DDEB, który jest autosomalny dominujący, po raz pierwszy opisany przez Bart i wsp., Charakteryzujący się wrodzonymi zlokalizowanymi wadami skóry, pęcherzami mechanicznymi i deformacjami paznokci, z dobrym rokowaniem. .
(4) Nowe byki tymczasowe pęcherzowe oddzielanie się naskórka: W 1985 r. Hashimoto i wsp. Poinformowali, że po każdym drobnym urazie pojawiały się pęcherze na skórze, oddzielające się pod błoną podstawną, zwyrodnienie kolagenu i drutu kotwicznego, Kiedy ma 4 miesiące, szybko się goi. Nie ma uszkodzenia paznokcia i nie powstaje blizna po odzyskaniu zmiany skórnej. Ogólnie uważa się, że choroba ma następujące cechy:
1 po urodzeniu lub pęcherze wywołane tarciem, wysypka pęcherzowa,
2 Po kilku miesiącach możesz sam się zregenerować.
3 bez troficznych blizn,
4 Naskórek zaczyna się od brodawki skórnej.
5 Mikroskopia elektronowa zaobserwowała drut kotwiczny rozpuszczania i niszczenia kolagenu,
6 W surowym retikulum endoplazmatycznym znajduje się gwiaździsta keratynocytów.
3. Junctional pęcherzowa epidermoliza (JEB)
Istnieje co najmniej sześć podtypów klinicznych, z których najczęstsze to typ 3, typ Herlitza, typ zapalenia i uogólniona dystrofia łagodna (GABEB).
(1) typ Herlitz: znany również jako typ śmiertelny i typ gravis, często nie może przetrwać w niemowlęctwie, ponad 40% zmarło w ciągu 1 roku po urodzeniu, jest najpoważniejszym rodzajem pęcherzowej naskórka, od urodzenia Widoczne pęcherze można zaobserwować w przypadku ciężkiej ziarniny okołoziarnistej. A często gubi się na wczesnym etapie. Charakteryzuje się niedożywieniem podczas regeneracji. Ząb jest niedożywiony z powodu niedoboru szkliwa. Większość powierzchni błony śluzowej ma przewlekłą erozję i często obserwuje się uszkodzenie skóry głowy. Przewlekła, nielecząca się erozja z proliferacyjną ziarniną, uszkodzenie ogólnoustrojowe, w tym cały pęcherz nabłonkowy, z zajęciem układu oddechowego, żołądkowo-jelitowego i moczowo-płciowego, często związane z pęcherzami tchawicy, zwężeniem lub niedrożnością, chrypka jest oznaką wczesnego pogorszenia stanu niemowlęcia, znaczącego Opóźnienie wzrostu i oporna na leczenie niedokrwistość mieszana utrudniają leczenie. Dzieci często umierają z powodu posocznicy, niewydolności wielu narządów i niedożywienia. Rzadkie objawy kliniczne obejmują atrezę odźwiernika i dwunastnicy, kruchość błony śluzowej skóry z powodu mutacji genu integryny. Bardzo wysoka, odźwiernik odźwiernikowy w połączeniu z nieprawidłowościami układu moczowego, takimi jak wodonercze i zapalenie nerek.
(2) Typ zapalenia (lekki): znany również jako nieśmiercionośny, niektóre dzieci wykazują umiarkowane uszkodzenia graniczne po urodzeniu lub mogą przetrwać w niemowlęctwie z powodu poważnych uszkodzeń i łagodzić je z wiekiem Chrypka jest lżejsza lub mniejsza, uszkodzenie skóry głowy i paznokci jest bardziej oczywiste, a uszkodzenie braku zrostu jamy ustnej występuje częściej u dzieci w wieku od 4 do 10 lat, a rzadkimi objawami są graniczne pęcherze na kończynach lub zmarszczkach.
(3) GABEB: nieśmiercionośny podtyp z dużym zaangażowaniem skóry przy urodzeniu, głównie w obecności pęcherzy różnej wielkości w kończynach, tułowiu, skórze głowy i twarzy, może być również dotknięty, zrównoważony dla dorosłych, z kończynami, tułowiem i Poważne lub krwawe pęcherzyki i przewlekłe uszkodzenie skóry głowy, pęcherz rośnie wraz ze wzrostem temperatury, a zanikowe gojenie się pęcherzy jest wyjątkową manifestacją tego typu A. Może rozwinąć się poważne niedożywienie, z lub bez bliznowacenia włosów. Łagodna błona śluzowa jamy ustnej i niedożywienie zębów z powodu niedoboru szkliwa, pęcherze poprawiają się z wiekiem, ale nieprawidłowe zęby i zanikowe uszkodzenie blizny mogą nadal występować u dorosłych, normalny wzrost, niedokrwistość jest rzadka.
Zbadać
Badanie uwalniania pęcherzowego naskórka
Patofizjologia molekularna prostej pęcherzowej epidermolizy: Istnieje ścisły związek między miejscem mutacji polipeptydu keratynowego a ciężkością prostej pęcherzowej epidermolizy. Mutacja keratynowa DM znajduje się w centralnym acrolu polipeptydu. Na końcu regionu aminowym (1A) lub hydroksylowym (2B) pozycja mutacji typu K jest bardziej podatna na środkową część regionu pręcika, a pozycja mutacji typu WC często znajduje się albo w niehelikalnym regionie połączenia (L12) regionu pręta, albo na przednim końcu regionu K5. .
Diagnoza
Diagnoza i identyfikacja pęcherzowego naskórka
Kryteria diagnostyczne
1. Aby prawidłowo zdiagnozować prosty pęcherzowy epidermolizę, konieczna jest biopsja skóry. Ultrastrukturalna analiza biopsji skóry może zidentyfikować lokalizację pęknięć w skórze, więc prosta pęcherzowa naskórka jest powiązana z innymi rodzajami. EB wyróżnia, może dodatkowo odróżniać inne pęcherzykowe choroby skóry.
2. Analiza mutacji w diagnostyce prenatalnej pęcherzowej epidermolizy jest poradnictwem genetycznym, opartym na diagnostyce prenatalnej DNA i terapii genowej, w celu dokładnego zrozumienia różnych podtypów dystroficznej epidermolizy pęcherzowej Chore zmutowane geny można wykorzystać do wyjaśnienia niektórych problemów.
(1) Bardziej bezpośrednią relacją z pacjentami jest prenatalna diagnoza DNA, którą można pobrać na najwcześniejszym etapie ciąży w 10 tygodniu ciąży lub przez amniopunkcję ściany brzucha po 12 do 15 tygodniach w przypadku ciężkiej dystrofii. Pęcherzowa epidermoliza, którą można zastosować do prenatalnej diagnostyki DNA za pomocą bezpośredniej analizy mutacji lub analizy powiązań genetycznych. Nie znaleziono innych metod potwierdzających heterozygotyczność genów. Powyższe metody zostały zastosowane, aby spowodować poważne wyłączenie RDEB. Genetyka prenatalna DNA ponad 30 rodzin, genetyka ta zapewni również podstawę do opracowania diagnozy przedimplantacyjnej poprzez analizę blastomeru, która pozwoli uniknąć przerwania ciąży po wykryciu chorego płodu.
(2) Diagnoza i poradnictwo genetyczne: dystroficzna pęcherzowa naskórka może być dziedziczona w sposób autosomalny dominujący i autosomalny recesywny, i jest diagnozą typowych pacjentów z HS-RDEB z ciężkimi bliznami niepełnosprawnymi. Nawet jeśli rodzice nie są zdiagnozowani w klinice, diagnoza zwykle nie jest trudna. Podobnie pionowe dziedziczne pęcherze wydają się być stosunkowo lekkim fenotypem blizn. W kilku pokoleniach uczestniczy kilku członków rodziny. W tym czasie diagnoza dominującego niedożywienia genetycznego Pęcherzowa epidermoliza jest niewątpliwa.
(3) Dokładne zrozumienie mutacji, które powodują graniczną epidermolizę pęcherzową, ma znaczenie w poradnictwie genetycznym, diagnostyce prenatalnej i terapii genowej opartej na DNA, a diagnostyka prenatalna może zostać pobrana na najwcześniejszym etapie w 10 tygodniu ciąży Badanie lub amniopunkcja ściany brzucha po 12-15 tygodniach, ponieważ istnieje wiele kombinacji heterozygotycznych genów, które powodują graniczną epidermolizę pęcherzową i ponieważ co najmniej 7 różnych genów może powodować różne rodzaje połączeń. Obserwuje się zmiany genów w pęcherzowej naskórkowatości i wykrywanie mutacji hotspotów, więc diagnoza prenatalna musi opierać się na odkryciu bezpośrednich dowodów na brak lub obecność dwóch mutacji. Metody te zastosowano w wielu połączeniach typu Herlitz. Prenatalna diagnoza DNA w niebezpiecznej rodzinie z pęcherzową epidermolizą.
(4) Patogeneza i zróżnicowanie zespołu medycyny chińskiej Medycyna chińska uważa, że choroba jest głównie spowodowana utratą wrodzoną, niedoborem elementu płodu, niedoborem wyposażenia, niedoborem śledziony i yang nerki; lub z powodu plwociny w komórce, gorąca, spuścizny i tarcia zewnętrznego .
Zróżnicowanie zespołu TCM:
1 niedobór śledziony wilgotność ogólny stan zdrowia jest dopuszczalny, rozmiar pęcherza nie jest równy, napięcie jest pełne, zawartość jest surowicza, brak stanów zapalnych, luźne stolce, blady język, tłuszcz z przegrzebkami, biały lub biały tłusty, wolny puls .
Dialektyczny: śledziona i wilgoć, przelew wody i wilgoci.
2 rodzaj niedoboru śledziony i nerki częściej u niemowląt i dzieci, dzieci o cienkim ciele, cienkich włosach, miękkich lub wypadających włosach, słabym rozwoju zębów, miękkich lub opadających paznokciach, dłonie i stopy nie są ciepłe lub często sinica, często mają więcej biegunki, Skóra ma pęcherze lub pęcherze, język jest lekki lub język jest gruby, biel jest biała lub mniejsza, a puls jest w porządku. Ten typ występuje częściej w dystrofii dominującej.
Dialektyczny: niedobór jang nerki, brak krwi.
Diagnostyka różnicowa
1. Liszajec noworodkowy: bardzo zaraźliwy, może być epidemiczny. Blister łatwo się łamie, a zawartość szybko ropnieje, można znaleźć gronkowce lub paciorkowce, a stan zapalny jest niezwykły i łatwy do wyleczenia.
2. Choroba porfirii skóry: pęcherze występują częściej w odsłoniętych częściach pleców, twarzy, uszu itp., Wrażliwe na światło, widoczne owłosione, często towarzyszy im uszkodzenie wątroby, zwiększenie porfiryny w moczu i koproporfiryny w moczu i kale.
3. Dzieci z liniową chorobą pęcherzową skóry IgA: choroba nie jest ograniczona do miejsca tarcia, bez historii genetycznej, bez zanikowej blizny po wyzdrowieniu, bezpośrednie badanie immunofluorescencyjne wykazuje, że IgA wzdłuż pasma błony podstawnej jest liniowe odkładanie.
4. Trzustka noworodka: często rozprzestrzenia się ciało, ściana pęcherza jest luźna, można szybko kontrolować za pomocą antybiotyków.
5. Pęcherzowa pokrzywka grudkowa: często towarzyszy jej oczywiste swędzenie i obrzękowe grudki.
6. Nabyta pęcherzowa naskórka: może być spowodowana przez leki, infekcje, porfirię, amyloidozę itp., Którym często towarzyszą inne objawy powiązanych chorób.
7. Ponadto w okresie dojrzewania pęcherz stopy należy odróżnić od stopy sportowca i porfirii.
