dziedziczne zapalenie nerek
Wprowadzenie
Wprowadzenie do dziedzicznego zapalenia nerek Dziedziczne zapalenie nerek (zespół Alporta, AS) jest dziedziczną chorobą błony podstawnej kłębuszków nerkowych, charakteryzującą się głównie krwiomoczem, postępującą utratą czynności nerek, głuchotą zmysłowo-nerwową i zaburzeniami oka. Choroba spowodowana mutacją w głównym składniku kolagenu genu kolagenowego błony podstawnej IV. Częstość występowania mutacji genetycznych wynosi około 1/10000 ~ 1/5000. Według metod dziedzicznych można go podzielić na dziedziczenie dominujące w łańcuchu 1X (X-linkeddominant, XL, około 80%). Gen powodujący chorobę znajduje się na chromosomie X, a dziedziczność jest związana z płcią. 2 autosomalny recesywny (AR; około 15%), gen sprawczy na autosomie. 3 autosomalne dominujące, AD; bardzo niewiele. Zostały one spowodowane mutacjami w genach COL4A5 i / lub COL4A6, COL4A3 i / lub COL4A4, które kodują odpowiednio różne łańcuchy of kolagenu typu IV. Podstawowa wiedza Współczynnik choroby: 0,0001% Wrażliwi ludzie: żadnych wyjątkowych ludzi Tryb infekcji: niezakaźny Powikłania: Psychoza Autoimmunologiczna nefropatia związana z chorobą tarczycy Selektywny niedobór IgA Zapalenie nerwu wzrokowego w tylnej części oka Tętniak aorty wstępującej Wrodzona wada anorektalna
Patogen
Przyczyna dziedzicznego zapalenia nerek
Kolagen typu 6 kolagenu typu IV jest polimeryzowany w trzy potrójne nici struktury molekularne zwane monomerami, a monomery są polimeryzowane z wytworzeniem dimerów lub tetramerów, które są następnie skręcane razem w celu utworzenia struktury sieci kolagenu. Mutacja genu dominującego zespołu Alport dziedziczonego przez X występuje głównie w genie kodującym łańcuch ɑ5 kolagenu typu IV (COL4A5). Mutacje genowe w autosomalnym recesywnym zespole Alporta występują na genie chromosomu 2 kodującym łańcuch ɑ3 lub ɑ4 kolagenu typu IV (COL4A3 / COL4A4).
Zapobieganie
Zapobieganie dziedzicznemu zapaleniu nerek
Należy zachować ostrożność, aby uniknąć infekcji, zmęczenia i ciąży, a także zakazać stosowania leków nefrotoksycznych, aby zapobiec wystąpieniu choroby.
Powikłanie
Dziedziczne powikłania zapalenia nerek Powikłania psychoza autoimmunologiczna nefropatia związana z chorobą tarczycy selektywny niedobór IgA tylne zapalenie nerwu wzrokowego wstępujący tętniak aorty wrodzony wrodzona wada anorektalna
W rodzinie dziedzicznego zapalenia nerek pacjenci często mają wiele niespecyficznych zmian, takich jak choroba tarczycy, niedobór IgA, pozagałkowe zapalenie nerwu wzrokowego, wstępujący tętniak aorty, wada anorektalna, psychoza i dysplazja włóknisto-mięśniowa.
Objaw
Dziedziczne objawy zapalenia nerek Częste objawy Krwiomocz białkowy Zaburzenia słuchu
Zespół Alporta jest zasadniczo dziedzicznym zespołem klinicznym opartym na nerkach, dlatego w praktyce klinicznej musi zwracać uwagę na charakterystykę nieprawidłowości nerek, ale także zwracać uwagę na wyniki „pozanerkowe”, ale także poprzez wywiad rodzinny. Spróbuj wnioskować o typie dziedzicznym, ponieważ objawy kliniczne i rokowanie różnych rodzajów zespołu Alporta są różne.
Wydajność nerek
Krwiomocz jest najczęstszym krwiomoczem kłębuszkowym, a dane z Chin wskazują, że 68% pacjentów z zespołem Alporta to krwiomocz kłębuszkowy. U mężczyzn z dominującymi dziedzicznymi objawami sprzężonego z chromosomem X uporczywym mikroskopijnym krwiomoczem może wystąpić krwiomocz w ciągu kilku dni po urodzeniu; penetracja mikroskopijnych krwiomoczu wynosi 100%. Około 67% mężczyzn z zespołem Alporta ma napadowe krwiomocz całkowity, większość z nich ma od 10 do 15 lat, a krwiomocz może wystąpić po zakażeniu górnych dróg oddechowych lub zmęczeniu. Niektórzy autorzy uważają, że chłopcy z rodziny dominującego dziedzicznego zespołu Alporta powiązanego z chromosomem X, jeśli w wieku 10 lat nie zostanie wykryty krwiomocz, chłopiec prawdopodobnie pozostanie nienaruszony. Ponad 90% kobiet z dominującym zespołem Alporta sprzężonym z chromosomem X ma krwiomocz mikroskopowy, a kilka kobiet cierpi na krwiomocz brutto. Prawie wszyscy pacjenci z dziedziczeniem autosomalnie ujemnym (zarówno mężczyźni, jak i kobiety) wykazują krwiomocz; u heterozygotycznych krewnych autosomalnych recesywnych dziedzicznych częstość występowania krwiomoczu wynosi 50-60%, nie więcej niż 80%.
U mężczyzn z dominującym zespołem Alporta związanym z chromosomem X występuje białkomocz, który charakteryzuje się utrzymującym się białkomoczem z wiekiem lub krwiomoczem, a nawet białkomoczem nerczycowym. Częstość występowania zespołu nerczycowego wynosi 30–40%. Pierwszy szpital na Uniwersytecie Pekińskim podał, że poziom zespołu nerczycowego proteinurii wynosił 31,8% i sugerował złe rokowanie. Podobnie częstość występowania i nasilenie nadciśnienia tętniczego wzrasta wraz z wiekiem i występuje głównie u mężczyzn.
Upośledzenie słuchu
Upośledzenie słuchu u pacjentów z zespołem Alporta jest głuchotą zmysłowo-nerwową występującą w ślimaku. Głuchota postępuje stopniowo, dwustronne boki nie są całkowicie symetryczne, a początkowy ubytek słuchu w obszarze wysokich częstotliwości wymaga diagnozy przez audiometr, stopniowo osiągając pełny zakres, a nawet wpływając na codzienne rozmowy. Obecnie nie ma doniesień o wrodzonej głuchocie. Mężczyźni z dominującym dziedzicznym zespołem Alporta związanym z chromosomem X częściej zapadają na głuchotę niż kobiety, a ich wiek jest wcześniejszy niż u kobiet. Częstość występowania głuchoty u mężczyzn i kobiet w dominującym zespole Alporta związanym z chromosomem X wynosiła odpowiednio 81% i 19%. Około 66,6% pacjentów z autosomalnym recesywnym zespołem Alporta wykazywało głuchotę zmysłowo-nerwową przed ukończeniem 20 lat.
Uszkodzenie oka
Charakterystyczne zmiany oczne zespołu Alporta obejmują soczewkę przedniego stożka, retinopatię punktową i plamistą wokół dna plamki żółtej oraz eretinopatię siatkówki. Przednia soczewka stożkowa pojawia się jako przedni worek w środkowej części soczewki, a pacjent może wykazywać postępującą krótkowzroczność, a nawet powodować spontaniczną perforację przedniej zaćmy polarnej lub przedniej torebki. Przednia soczewka stożkowa wydaje się mieć więcej niż 20-30 lat. Najmniejszym dotychczas zgłaszanym pacjentem jest 13-letni mężczyzna, 60-70% mężczyzna związany z chromosomem X, 10% dominująca dziedziczna kobieta z wiązaniem rentgenowskim i około 70% trwałego przebarwienia. U pacjentów z recesywnym dziedzicznym zespołem Alporta rozwija się przednia soczewka stożkowa. Retinopatia specyficzna dla zespołu Alporta zwykle nie wpływa na widzenie Przy użyciu oftalmoskopii lub obrazowania siatkówki, wokół plamki żółtej lub siatkówki w siatkówce pojawiają się słabe, nawet blade, plamiste i plamiste zmiany, którym towarzyszy pogorszenie czynności nerek. Postęp Około 70% dziedzicznych mężczyzn z dominacją sprzężonego z chromosomem X, 10% dziedzicznych kobiet z dominacją sprzężonego z chromosomem X i około 70% pacjentów z często barwionym recesywnym dziedzicznym zespołem Alporta rozwija retinopatię i często współistnieje z głuchotą i przednią soczewką stożkową. Retinopatia występuje jednak wcześniej niż soczewka stożkowa. Obecnie nie ma doniesień o pacjentach z autosomalnym dominującym zespołem Alporta z zajęciem oka.
Nieprawidłowy układ krwionośny
Obecnie uważa się, że zespół AMME to zespół Alporta z nieprawidłowym układem krwi, objawiającym się głównie przez Alport, zaburzenia psychiczne, dysplazję środkowej części twarzy i policytemię eliptyczną. Badania potwierdziły, że wszystkie geny zespołu Alport COL4A5 zostały usunięte, a zakres delecji genu przekracza koniec 3 '. Ponadto potwierdzono, że wcześniej zgłaszane nieprawidłowości układu krwionośnego, takie jak olbrzymie płytki krwi, nieprawidłowości płytek krwi z wtrętami leukocytów i tylko nieprawidłowości płytek krwi, którym towarzyszą objawy „podobne do Alportu”, kodują gen ciężkiego łańcucha nie-miozyny 9 Mutacja MYH9 jest spowodowana mutacją genu kolagenu typu IV. Dlatego takie choroby nie są zespołem Alporta, zwanym zespołem MYH11A, który dominuje autosomalnie.
Rozlany mięśniak gładki
Niektóre młode rodziny lub pacjentów z zespołem Alporta mają znaczący przerost mięśni gładkich, a przełyk, tchawica i żeńskie drogi rozrodcze (takie jak łechtaczka, wargi sromowe i macica) są najczęstszymi miejscami zajęcia, z objawami takimi jak dysfagia i oddychanie. Trudności itp.
Inne
Niektórzy autorzy zgłosili niektóre choroby, takie jak choroba tarczycy, niedobór IgA, zapalenie nerwu pony, tętniak aorty wstępującej, wada anorektalna, psychoza, dysplazja włóknisto-mięśniowa, neurofibromatoza typu I i zespół Turnera. . Obecnie powyższych zmian nie można określić jako swoistej manifestacji klinicznej zespołu Alporta i prawdopodobnie jest to choroba, w której zespół Alporta współistnieje.
Zbadać
Badanie dziedzicznego zapalenia nerek
Krwiomocz i białkomocz u mężczyzn wykazywały uporczywe krwiomocz mikroskopowy. Na początku była to tylko mikroalbuminuria, białko w moczu stopniowo rosło z wiekiem i często rozwijało się w białkomocz w zespole nerczycowym. Mogą występować wady płytek krwi i znaczna skłonność do krwotoku. W przypadku wystąpienia niewydolności nerek mogą wystąpić zmiany w moczniku i kreatyninie.
1. Mikroskopia świetlna Pod mikroskopem świetlnym nie ma swoistości zmian nerkowych. Wczesne zmiany kłębuszkowe w chorobie są na ogół normalne, jedynie łagodny ogniskowy segmentalny rozrost tkanki mezangialnej, z postępem choroby, postępem kłębuszkowym w stwardnienie kłębuszkowe, zaawansowane zwłóknienie kłębuszkowe i stwardnienie sferoidalne, Śródmiąższowa nerka może przejść od infiltracji komórek zapalnych do zwłóknienia z zanikiem kanalików.
Choroba ta jest powszechna w śródmiąższowych komórkach piankowych na styku nerki i rdzenia. Cytoplazma komórek piankowatych zawiera neutralny tłuszcz, mukopolisacharyd, cholesterol i fosfolipidy. Zmiana nie jest specyficzna dla choroby, ale częstość występowania tej choroby jest wysoka, co jest nadal ważne dla sugerowania tego zespołu.
Ponadto od 10% do 25% pacjentów z zespołem Alporta ma kłębuszki płodowe. Kłębuszki kłębkowe można również zaobserwować u dzieci z zespołem innym niż Alport, szczególnie u dzieci z wrodzonym zespołem nerczycowym, ale po 5 roku życia trudno zauważyć tę zmianę w zespole innym niż Alport. Ten kłębuszek płodu występuje głównie u dzieci przed 10 rokiem życia, szczególnie u niemowląt przed 5 rokiem życia. Dorośli pacjenci z zespołem Alporta występują rzadko.
2. Mikroskopia elektronowa Zmiany ultrastrukturalne kłębuszkowej błony podstawnej (GBM) mają znaczenie diagnostyczne dla tej choroby i są wcześniejsze niż mikroskopia optyczna. Istnieją trzy główne typy zmian: pogrubienie GBM, przerzedzenie i dwa. Rozrzedzony GBM często osiąga tylko 1/4 normalnej grubości, co jest bardziej powszechne u dzieci i kobiet; pogrubiony GBM może osiągnąć 2 do 5 razy większą niż normalna grubość, a nabłonkowa krawędź boczna jest często nieregularnie falista, pogrubiona i gęsta. W przypadku podłużnego podziału i rozwarstwienia są one splecione ze sobą. Siatka zawiera cząsteczki lipidów, które są bardziej powszechne u dorosłych i mężczyzn. Jeśli pogrubiony GBM jest szeroko rozpowszechniony i pojawia się wraz z przerzedzonym GBM, ma sens sens w diagnozowaniu tej choroby. Czyste przerzedzenie GBM bez pogrubienia GBM jest bardziej powszechne w łagodnej rodzinnej krwiomoczu, cienkiej nefropatii błony podstawnej. Niektórzy autorzy stwierdzili, że stopień zgrubienia i zerwania GBM jest równoległy ze stopniem białkomoczu, u pacjentów z wyraźnie zgrubionym GBM i zerwaniem często postępuje, a rokowanie jest złe (szczególnie u mężczyzn).
3. Immunofluorescencja Immunofluorescencja i immunohistochemia były w większości negatywne, co sugeruje, że w chorobie nie bierze udziału odporność humoralna. Czasami niewielka liczba naczyń włosowatych kłębuszkowych ma złoża IgM i C3. Immunofluorescencja wykazała również, że GBM u pacjentów z zespołem Alporta nie ma antygenu Goodpasture i brakuje amyloidu P. Amyloid P jest obecny w normalnym ludzkim osoczu i GBM, a znaczenie niedoboru GBM amyloidu P u pacjentów z zespołem Alporta pozostaje do zbadania.
Ponadto autorzy zastosowali przeciwciała anty-GBM wytwarzane przez przeszczep nerki u pacjentów z zespołem Alporta lub bezpośrednio przeciwciała anty-α5 (IV) do inkubacji skórek pacjentów z tą chorobą leczonych kwasem-mocznikiem, w wyniku czego błona podstawna naskórka mężczyzn z zespołem Alporta była całkowicie Brak zabarwienia, u kobiet tylko zabarwienie segmentowe, podobne do wyników barwienia GBM, teoria teoretycznie sugeruje, że GBM i błona podstawna naskórka pacjentów z tą chorobą nie mają antygenu zespołu Goodpasture, a w praktyce możliwe jest postawienie diagnozy tej choroby. Znaczy
Diagnoza
Diagnoza i leczenie dziedzicznego zapalenia nerek
Obecna diagnoza zespołu Alporta opiera się głównie na objawach klinicznych, wywiadzie rodzinnym, błonie podstawnej tkanki błona immunologiczna IV łańcucha kolagenu,, biopsja nerek i analiza genetyczna.
1, objawy kliniczne klinicznych objawów krwiomoczu i postępującej niewydolności nerek, którym towarzyszą zmiany w uszach (głuchota czuciowo-nerwowa o wysokiej częstotliwości) i zmiany oczne (stożek rogówki, przednia soczewka sferyczna, plamka plamkowa itp.) Niezwykła wydajność.
2. Historia rodziny powinna mieć pozytywny wywiad rodzinny. Należy w miarę możliwości sporządzić szczegółowe i obiektywne mapy rodowodowe, zwracając szczególną uwagę na wyniki badań moczu członków rodziny, czynność nerek, obecność głuchoty i nieprawidłowości oka.
3, błonę podstawową błony kolagenowej IV test immunofluorescencyjny łańcucha z zastosowaniem innego przeciwciała monoklonalnego przeciwko kolagenowi IV, immunofluorescencja w biopsji nerki i prosta tkanka biopsyjna skóry, może być stosowany do diagnozowania pacjentów z dziedzicznym zespołem Alporta związanych z chromosomem X , badanie nosicieli genów i ocenianie dziedziczności.
4, biopsja nerkowa tkanki mikroskopia elektronowa zgodnie z mikroskopem elektronowym błony podstawnej kłębuszków nerkowych można zdiagnozować typowe zmiany. Jednak zmiany w tkankach nerkowych młodych mężczyzn, heterozygot kobiet w każdym wieku i pojedynczych dorosłych mężczyzn są jedynie rozrzedzonym ścieńczeniem błony podstawnej kłębuszków nerkowych lub przeważnie.
5, analiza genetyczna jest bardzo ważna dla określenia typu dziedzicznego, nosicieli genów do diagnozy prenatalnej, ale także do wyników badań klinicznych i patologicznych niepewna diagnoza przypadku.
