onkocytoma nerki
Wprowadzenie
Wprowadzenie do nerkowych eozynofili Nowotworowy guz nerki (renaloncocytoma) jest rodzajem gruczolaka nerki, który jest stosunkowo rzadki w praktyce klinicznej, stanowiąc 4,3% guzów miąższu nerki. Typowe przypadki łagodnych guzów to zmiany jednostronne, 10% jest mnogich, a kilka to zmiany obustronne. Więcej mężczyzn niż kobiet, rozmiar masy jest inny, średnia średnica to 6 cm. Próbka brutto jest żółto-brązowa lub jasnobrązowa z centralnym gęstym pasmem włókien z włóknistymi beleczkami. Podstawowa wiedza Odsetek chorób: 0,02% - 0,07% Wrażliwi ludzie: żadnych wyjątkowych ludzi Tryb infekcji: niezakaźny Komplikacje: ból dolnej części pleców - zespół krwiomoczu
Patogen
Przyczyna eozynofilii nerkowej
(1) Przyczyny choroby
Konkretna częstość występowania nie jest znana. Według wielu doniesień literaturowych eozynofile nerkowe stanowią od 3% do 7% guzów miąższowych nerek. Mężczyźni są około dwa razy więcej niż kobiety. Wiek choroby jest podobny do raka nerkowokomórkowego. Wiek początku jest szeroki, a wiek początku około 70 lat. Zdecydowana większość pacjentów z sporadycznymi chorobami, ale ma również chorobowość rodzinną, około 6% pacjentów z podwójną chorobą nerek. Dokładna przyczyna nie jest znana, ale charakterystyka cytogenetyczna choroby jest bardziej oczywista: istnieją delecje chromosomu 1 i Y, utrata heterozygotyczności na chromosomie 14 i przegrupowanie 11q13. Jednak trudno jest znaleźć nieprawidłowości chromosomów 3, 7 i 17 w eozynofilach nerkowych, które można nazwać różnicową identyfikacją eozynofilów nerkowych i raka jasnokomórkowego nerki.
(dwa) patogeneza
Eozynofile nerkowe różnią się wielkością, a ich średni rozmiar to około 6 cm średnicy, które mogą występować w całym ciele i niekoniecznie ograniczają się do nerek. Zmiana może być pojedynczą zmianą, około 6% obustronną, w tym samym czasie lub w innym czasie. Histologicznie charakteryzuje się bardzo zróżnicowanymi eozynofilami, guz jest brązowy lub jasnobrązowy, z wyraźną granicą i otoczką. Centrum ma gęste włókniste pasma i włókniste beleczki z wypustkami w kształcie gwiazdy, bez obszarów martwiczych i wielonaczyniowych.
Zapobieganie
Zapobieganie eozynofilii w nerkach
Nie ma skutecznego środka zapobiegającego tej chorobie, a wczesne wykrycie i wczesna diagnoza są kluczem do zapobiegania i leczenia tej choroby. Ważne jest, aby zwrócić uwagę na problem eozynofilii nerkowej. Większość guzów komórkowych jest łagodna, a złośliwe występują rzadko, więc nie martw się zbytnio. Ryzyko operacji jest duże, ale tak długo jak przygotowanie przedoperacyjne (2-3 tygodnie): leczenie ekspansyjne jest najważniejsze, może znacznie zmniejszyć ryzyko operacji, ale operacja powinna zostać skierowana do dużego szpitala lub powiedzieć, że w celu uzyskania lepszych warunków znieczulenia Szpital robi to, ponieważ ryzyko operacji polega głównie na znieczuleniu podczas operacji. Oczywiście chirurg wymaga również umiejętności. Tak długo, jak powyższe dwa punkty zasadniczo nie stanowią problemu.
Powikłanie
Powikłania eozynofilowe nerek Powikłania Ból krzyża - zespół krwiomoczu
Onkocytoma nerek jest rodzajem gruczolaka nerki, który jest stosunkowo rzadki w praktyce klinicznej, stanowiąc 4,3% guzów miąższu nerki. Typowe przypadki łagodnych guzów to zmiany jednostronne, 10% jest mnogich, a kilka to zmiany obustronne. Komplikacje: ból krzyża, głównie tępy ból. Guzek, około 1/3, może dotknąć masy. Krwiomocz występuje częściej w krwiomoczu mikroskopowym. Badanie USG B wykazało jednolity hipoechogeniczny ślad w nerce z wyraźnymi granicami i gładką kapsułką.
Objaw
Objawy eozynofilowe nerek Częste objawy Tępy ból Mniej krwiomoczu w moczu
Od 58% do 83% pacjentów nie ma objawów klinicznych, zwykle stwierdzanych podczas badania fizykalnego lub innych badań medycznych. Niewielka liczba pacjentów może mieć tępy ból w talii, masę brzucha i mikroskopijne krwiomocz.
1. Ból dolnej części pleców: głównie tępy ból.
2. Guzek: około 1/3 może dotknąć masy.
3. Krwiomocz: bardziej powszechny w przypadku krwiaków mikroskopowych.
Zbadać
Badanie eozynofilii nerkowej
Szybkość sedymentacji erytrocytów (szybkość sedymentacji erytrocytów) jest przyspieszona, anemia i wzrost wapnia we krwi.
1.B-USG: Nerka ma równomiernie niskie obłożenie echogeniczne, z wyraźnymi granicami i gładką otoczką.
2. IVU: powiększenie nerek ze zlokalizowaną masą miąższową nerki, ucisk miedniczek nerkowych i miedniczek nerkowych, przemieszczenie.
3. Angiografia tętnic nerkowych: masy są ułożone w sposób przypominający szprychę, ale istnieje niewiele przetok tętniczo-żylnych, które trudno odróżnić od raka nerki z mniejszą liczbą naczyń krwionośnych.
4. CT: Obszar niskiej gęstości w miąższu nerki, tylko nieznacznie wzmocniony po wzmocnieniu, a gęstość wewnętrzna jest jednolita.
Diagnoza
Diagnoza i identyfikacja eozynofiliaka nerki
Diagnoza
Zgodnie z objawami klinicznymi i badaniami obrazowymi niezwykle trudno jest odróżnić chorobę od raka nerki. Oba są bardzo podobne w obrazowaniu. W praktyce klinicznej należy poprawić zrozumienie choroby, aby wczesne wykrycie, wczesna diagnoza, wczesna diagnoza Leczenie
Diagnostyka różnicowa
1. Rak nerkowokomórkowy: objawia się również jako miąższ nerki, ból dolnej części pleców, ale uszkodzenie postępuje szybciej, całkowite krwiomocz z zakrzepem krwi jest stosunkowo częsty, USG B, badanie CT jest nieregularne, krawędź nie jest schludna, masa stała, często krwawienie wewnętrzne , martwica, zmiany torbielowate itp., badanie obrazowe często wykazuje echo lub nierówną gęstość.
2. Naczyniak naczynioruchowy nerki: masa nerkowa, ból dolnej części pleców podobny do eozynofilii, ale guz ma składnik tłuszczowy, B-ultradźwięki to silna grupa echa, badanie CT jest niskiej gęstości, ujemne i kwasofilowe Guz komórkowy ma niskie echo, a wartość CT jest znacząco różna.
3. policystyczna nerka: objawia się jako masa, ból w dolnej części pleców i mikroskopijne krwiomocz, ale zmiany są w większości obustronne, z szeregiem objawów, takich jak przewlekła niewydolność nerek, IVU pokazuje, że miednica nerkowa jest wydłużona, a skóra staje się zmianą przypominającą pająk, B Badanie ultrasonograficzne wykazało, że miąższ nerki był rozproszony w okrągłym, płynnym, ciemnym obszarze, a badanie CT wykazało, że miąższ nerki składa się z wielu torbielowatych struktur o niskiej gęstości.
