idiopatyczne migotanie komór
Wprowadzenie
Wprowadzenie do idiopatycznego migotania komór Idiopatyczne migotanie komór (IVF), znane również jako pierwotna dysfunkcja elektryczna (śmierć arytmii z niemożliwą do udowodnienia chorobą serca), zespół nagłej śmierci arytmii (zespół nagłej arytmii) Przyczyny migotania komór, to znaczy migotania komór, nagłej śmierci i osób, które przeżyły, po szczegółowych badaniach inwazyjnych i nieinwazyjnych (w tym autopsji), nadal nie mogą ustalić klinicznej lub funkcjonalnej przyczyny klinicznej złośliwej arytmii . Jeśli tacy pacjenci odkryli przyczynę choroby wieńcowej serca, kardiomiopatii itp. W okresie obserwacji, pierwotna diagnoza powinna zostać zmieniona. Podstawowa wiedza Odsetek chorób: 0,005% Osoby podatne: brak określonej populacji Tryb infekcji: niezakaźny Komplikacje: arytmia, omdlenia, zespół A-S
Patogen
Idiopatyczne migotanie komór
(1) Przyczyny choroby
Większość pacjentów to osoby zdrowe w średnim wieku i w średnim wieku, a kliniczne objawy braku wcześniejszej choroby serca, po szczegółowym badaniu, nadal nie są pewne przyczyny.
(dwa) patogeneza
Obecnie nie jest jasne, czy obecne badania nad tą chorobą koncentrują się na kardiomiocytach warstwy M (komórkach M) i nieprawidłowościach repolaryzacji. Uważa się, że kardiomiocyty nasierdziowe i warstwy M mogą być czasami wyrażane jako wszystkie lub żadna z form repolarnych. Okres plateau (2 fazy) potencjału czynnościowego jest tłumiony lub zanikany, a 3-fazowa fala szybkiej repolaryzacji pojawia się z wyprzedzeniem. Ta „wczesna repolaryzacja” może skrócić przebieg czasowy potencjału czynnościowego o 40% do 70%, powodując podniesienie odcinka ST odpowiedniej części. Wysoka, heterogeniczność elektryczna między strefą utraty plateau a normalną strefą potencjału czynnościowego, różnica i dyspersja repolaryzacji między miocytami komorowymi w różnych regionach, prowadząca do ponownego wystąpienia arytmii komorowej, wewnątrz ośrodka Mikrowentylacja może powodować migotanie komór. Zaobserwowano również, że idiopatyczne fale J (małe fale repolaryzacji po fali QRS) są związane z migotaniem komór, ale jak dotąd nie ma korelacji między biologią molekularną a Powiązane badania kanałów jonowych wskazują, że pomagają zidentyfikować nieprawidłowości w transporcie białka kanału jonowego lub transbłonowym kanale jonowym, które prawdopodobnie są podstawową przyczyną choroby.
Zapobieganie
Idiopatyczne zapobieganie migotaniu komór
Zapobieganie obejmuje dwa aspekty: 1. Zapobieganie 1 fazie: zapobieganie trzepotaniu komór i drżeniu u pacjentów z czynnikami ryzyka. 2 Faza II Zapobieganie: Zapobieganie nawrotom trzepotania i drżenia komorowego u osób, które przeżyły trzepotanie i drżenie komorowe.
Powikłanie
Idiopatyczne powikłania migotania komór Komplikacje arytmia Omdlenie Zespół A-S
Migotanie komór jest najpoważniejszą arytmią, serce utraciło funkcję krwawienia, drgawki kliniczne, omdlenia, zespół A-S, nagłą śmierć sercową.
Objaw
Idiopatyczne objawy migotania komór Częste objawy Odstęp QT przedłużona nagła śmierć omdlenia arytmia drgawki częstoskurcz komorowy częstoskurcz częstoskurcz utrata przytomności nieprawidłowości źrenic
Po trzepotach i drżeniach komorowych komory tracą swoją regularną aktywność skurczową. W wyniku tego dochodzi do utraty przytomności, drgawek i zaprzestania oddychania. Jeśli trzepotanie i drżenia komorowe nie ustąpią w czasie, wynikiem jest śmierć.
Zwykle trzepotanie i drżenia komorowe występują nagle, bez objawów aury.
Badanie fizykalne ujawniło utratę przytomności, niezdolność do wyczuwania dźwięków serca, niemożność zbliżenia się do pulsu, nie mierzone ciśnienie krwi oraz sinicę i rozszerzone źrenice.
Zbadać
Badanie idiopatycznego migotania komór
Opieraj się głównie na diagnostyce EKG.
Typowa charakterystyka migotania komór w EKG: grupa fal QRS-T każdego odprowadzenia całkowicie zanika, a fala drżenia (fala f) o różnych kształtach i różnych rozmiarach i nierównych odstępach wynosi 250-500 razy / min. Pomiędzy falującymi falami nie ma przewodów.
Diagnoza
Diagnoza i diagnoza idiopatycznego migotania komór
Diagnoza
Większość diagnoz idiopatycznego migotania komór dokonuje się przez retrospektywną diagnozę osób, które przeżyły omdlenia lub nagłą śmierć spowodowaną migotaniem komór. Diagnoza wymaga dwóch następujących punktów.
1. Diagnoza migotania komór
Musi to zostać potwierdzone w zapisie elektrokardiograficznym migotania komór, które może być pierwotnym migotaniem komór lub początkowym polimorficznym częstoskurczem komorowym lub zatrzymaniem akcji serca, a następnie przerodzić się w migotanie komór, z Występuje omdlenie lub nagła śmierć.
2. Diagnoza „idiopatyczna”
Rozpoznanie idiopatycznego migotania komór musi zostać poprzedzone innymi chorobami przed postawieniem diagnozy. Należy rozważyć następujące aspekty.
(1) Szczegółowy przegląd historii klinicznej: czy istnieje historia stosowania leków przeciwarytmicznych lub leków aktywnych w układzie sercowo-naczyniowym.
(2) Elektrokardiogram: taki jak konwencjonalny elektrokardiogram, 24-godzinny dynamiczny elektrokardiogram, elektrokardiogram obciążeniowy i inne badania.
(3) badanie biochemiczne krwi: enzymy mięśnia sercowego w surowicy, cukier we krwi, elektrolity i inne testy, a także badanie krwi, moczu, jądrowa funkcja tarczycy.
(4) Echokardiografia, rutynowe badanie elektrofizjologiczne (zwłaszcza czy zaprogramowana stymulacja może wywołać częstoskurcz komorowy, migotanie komór jest pomocne w diagnozie) i późne badanie potencjału komorowego.
(5) Angiografia wieńcowa: Jeśli wywiad medyczny jest prawidłowy, powyższe kilka badań jest normalnych, a inne przyczyny migotania komór można wykluczyć, wówczas można zdiagnozować idiopatyczne migotanie komór, ale rozpoznanie idiopatycznego migotania komór nie wskazuje na W sercu nie ma żadnych nieprawidłowości organicznych ani czynnościowych, co oznacza, że gdy występują pewne nieprawidłowości w sercu, może to nie być przyczyną migotania komór. Nadal można postawić diagnozę idiopatycznego migotania komór. Współistniejące migotanie komór: 1 wypadnięcie zastawki mitralnej bez długości płata zastawki, bez oczywistej niedomykalności zastawki mitralnej; wydłużenie odstępu 2Q-T; 3 bez zespołu przed wzbudzeniem napadowe i przewlekłe migotanie przedsionków : 4 niekompletny blok przedsionkowo-komorowy; 5 nadciśnienie bez przerostu lewej komory i bloku gałęzi prawej wiązki.
Diagnostyka różnicowa
1. Konieczność odróżnienia od innych polimorficznych częstoskurczów komorowych
W diagnostyce różnicowej pomocne są następujące dwa punkty: na elektrokardiogramie przed lub tuż po wystąpieniu częstoskurczu komorowego, jeśli występuje wydłużenie odstępu QT i obecność fal U, stosunkowo długi odstęp międzyżebrowy lub typowa sekwencja indukcyjna. (długi-krótki obwód) itp., wspierają TDP; sytuacja kliniczna, w której występuje częstoskurcz 2 komorowy, jest pomocna w diagnostyce różnicowej.
2. Ten rodzaj arytmii należy odróżnić od objawów napadowego omdlenia i nagłej śmierci.
Na przykład należy odróżnić od TDP zależnego od przerywanego, zespołu przed wzbudzeniem z ekstremalnym migotaniem przedsionków, idiopatycznego migotania komór, zespołu Brugady, zespołu chorej zatoki i padaczki, z wyjątkiem wtórnego wydłużenia odstępu QT.
