tiki u dzieci
Wprowadzenie
Wprowadzenie do pediatrycznego zespołu tików Pediatryczne zaburzenie tikowe, znane również jako nawykowy zespół spazmiczny, zespół tików, przemijające zaburzenie tikowe itp., Jest chorobą drgającą mięśni, która występuje w dzieciństwie. Częstość występowania jest wysoka i wynosi od 1% do 7%, a zgłoszona wartość wynosi od 4% do 23%. Bardziej powszechny u dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym. Mężczyźni wyraźnie dominują, a stosunek mężczyzn do kobiet wynosi od 3: 1 do 4: 1. Bardziej łagodne, są też pacjenci oporni na leczenie. Podstawowa wiedza Odsetek chorób: 0,001% Wrażliwi ludzie: dzieci Tryb infekcji: niezakaźny Powikłania: Lęk dziecięcy Padaczka dziecięca
Patogen
Przyczyny zaburzeń tik pediatrycznych
(1) Przyczyny choroby
Przyczyna zaburzeń tikowych u dzieci nie została jeszcze w pełni wyjaśniona: oczekuje się, że u dzieci o szczególnych cechach wystąpi nieprawidłowe warunkowanie ruchowe, gdy będą miały różne czynniki psychiczne lub będą naśladować ruchy innych osób.
(dwa) patogeneza
Podczas rozwoju dzieci analizator ruchu mózgu jest bardzo pobudzający i podatny na reakcje tikacyjne, szczególnie u dzieci o szczególnych cechach. Kiedy występują różne czynniki psychiczne lub imitujące ruchy innych osób, takie sportowe odruchy warunkowe są łatwe do wytworzenia. Stanie się patologicznie nieaktywną reakcją może rozpocząć się od odpowiedzi pacjenta na określone bodźce i przez długi czas stać się nawykowym tikiem.
Czynnik genetyczny
Przemijające zaburzenie tików może mieć agregację rodzin, a zaburzenie tików występuje częściej u członków rodziny, dlatego uważa się, że jest związane z czynnikami genetycznymi.
2. Czynniki fizyczne
Na początku drganie jest często spowodowane miejscowym podrażnieniem, takim jak zapalenie błon oka, podrażnienie rzęsek powoduje mruganie, zapalenie błony śluzowej nosa lub zakażenia górnych dróg oddechowych, aspiracja nosa, drganie mięśni twarzy, a po usunięciu lokalnych czynników chorobowych tiki nadal występują.
3. Czynniki konstytucyjne
Dzieci z zaburzeniami tiki, na ogół nie cicho, wrażliwe na ludzi, nerwowe, wymagające, uparte i często połączone z niektórymi objawami psychicznymi, takimi jak ból głowy, ból brzucha, niewyjaśniona gorączka, zaparcia, astma Czekaj
4. Czynniki emocjonalne
Często związane z rodziną, wspólne czynniki, takie jak nadmierne wymagania rodziców w zakresie uczenia się dla dzieci, nadmierna wina, matki są często nerwicowe, niespokojne psychicznie, nadmierna interwencja powoduje u dzieci zaburzenia emocjonalne, zwłaszcza niepokój i napięcie itp. Emocje i tiki są reakcją na konflikty psychologiczne w systemie sportowym, spory rodzinne, rozwód rodzicielski, śmierć krewnych itp. Ponadto, niektórzy ludzie uważają, że dziecko miało w przeszłości ograniczenia w uprawianiu sportu, takie jak rodzice. Bezpieczeństwo dzieci jest zbyt duże lub niektóre wczesne choroby ograniczają aktywność dzieci, stymulacja psychiczna może być również zachętą lub dzieci były ostatnio narażone na wypadki, takie jak choroba, hospitalizacja, niebezpieczeństwo itp., Lub dzieci oglądające nerwowe programy telewizyjne, programy wideo Skręcanie gier, takich jak granie, drganie staje się przejawem stresu psychicznego, który odgrywa ważną rolę w przejściowym zaburzeniu tiki.
5. Teoria uczenia się
Początkowe drganie może być spowodowane warunkową reakcją ucieczki, taką jak mruganie w oczach lub uczenie się innych wad fizjologicznych lub zachorowalności innych, a następnie nasilone przez przyczyny zewnętrzne, powodujące nawyk tiki.
6. Czynniki indukowane przez leki
Stymulatory ośrodkowego układu nerwowego, takie jak metylofenidat, długotrwałe stosowanie leków przeciwpsychotycznych może powodować niepożądane reakcje na zaburzenie tiki.
Zapobieganie
Zapobieganie zaburzeniom tików u dzieci
Ponieważ zdolność dzieci do naśladowania jest bardzo silna, w niektórych stanach chorobowych nie można zmienić naśladowania przez dziecko jakichkolwiek złych nawyków, aby nie powodować nawykowego działania w późniejszym okresie. Jednocześnie unikaj stymulacji umysłowej i pozwól dzieciom bawić się z innymi dziećmi, co może odwracać uwagę dziecka i zapobiegać niepokojom i innym niekorzystnym warunkom.
Powikłanie
Powikłania pediatrycznego zespołu tików Komplikacje, lęk dzieciństwa, padaczka dziecięca
Może powodować, że dzieci czują się gorzej, niepokój, wpływać na bariery społeczne i inne bariery psychologiczne.
Objaw
Objawy pediatrycznego zespołu tików Częste objawy Napadowe lub toniczne drgawki Znaki przytakują Zmęczone drżenie głowy i gryzienia warg lub języka mrugające bardziej niż zaburzenie tikowe
Większość chłopców w wieku od 5 do 10 lat na nagłą, krótką, powtarzającą się, sztywną grupę mięśni lub drganie dwóch grup mięśni, objawiające się jako mruganie, brwi, ubytki, dziwne, wzruszenie ramion, szyja , kiwanie głową, skręcanie ciała, drżenie rąk lub kopanie, drganie kończyn dolnych itp., zwiększone, gdy stres emocjonalny, zmniejszone, gdy skoncentrowane, utracone podczas snu, w okresie drgania grupy mięśni, wykazując te same objawy; W innym okresie drgała inna grupa mięśni, tj. Zmienność objawów, czas trwania choroby trwał od kilku miesięcy do roku, częstotliwość i nasilenie tików były różne, a zapalniczka nie miała wpływu na środowisko uczenia się i życia dziecka. Wpływa na naukę, zakłóca środowisko, a nawet nie może chodzić na zajęcia w klasie.
Klasyfikacja
Niektóre osoby sklasyfikowały dzieci z zespołem tików w następujący sposób:
1. Ostre proste (lub przemijające) dzieci z tikami z zaburzeniami tików zaczynające się od objawów są w większości proste, mimowolne tiki ćwiczeń, bardzo niewiele to proste drganie głosu, wspólne oczy, drganie twarzy miga, ściskanie Brwi, otwieranie oczu, obgryzanie warg, otwieranie ust, kiwanie głową, potrząsanie głową, rozciąganie szyi, wzruszanie ramionami itp. Kilka prostych tików głosowych to kaszel, usuwanie skorpiona, chrapanie, objawy mogą się zmieniać i przerzuty w ciągu tygodni lub miesięcy. Większość przypadków występuje przed ukończeniem 12 roku życia, najczęstszym jest mruganie, objawy będą nadal zanikać po 2 tygodniach do 1 roku, badanie fizykalne, w tym badanie neurologiczne, zwykle bez nieprawidłowych wyników.
2. Przewlekłe proste dzieci z zaburzeniami tiki przed 15 rokiem życia, rzadkie u dorosłych, objawiające się jako jedna lub dwie grupy drgań mięśni, bez nadmiernych zmian, długiego trwania, mogą istnieć do końca życia.
3. Podostre lub uporczywe drżenia proste lub wielokrotne można zaobserwować w dzieciństwie, okresie dojrzewania, prostocie, jedna lub dwie grupy drgań mięśni trwają dłużej niż 1 rok, aż dojrzewanie w naturalny sposób zniknie, wiele kleszczy ma głos, aż do dojrzewania To, czy objawy znikają, czy nie, jest konieczne i należy to odróżnić od zespołu mówionego tiku (zespół Tourette'a).
4. Wiele tików - zespół Sylla (zespół Tourette'a) Powyższa klasyfikacja nie jest kompletna, szczególnie między typem 3 a typem 4, więc nadal będzie istniał sam „zespół wielu tików - zespół slangu” Omów to.
Zbadać
Kontrola pediatrycznego zespołu tików
Krew, mocz, stolec i inne rutynowe badania są normalne. Należy sprawdzić EEG, a niektóre dzieci mogą mieć nieprawidłowe wzorce.
Diagnoza
Diagnoza i diagnoza pediatrycznego zespołu tików
Diagnoza
Spotkanie behawioralne
W przypadku dzieci z przejściowym zaburzeniem tikowym powinny one komunikować się oddzielnie z dziećmi i rodzicami, aby zrozumieć środowisko uczenia się i życia dzieci, hobby, cechy osobowości oraz wypadki i poważne konflikty przed i po zaburzeniu tikowym oraz uzyskać informacje na temat przyczyny. Obserwuj wydajność tików dziecka, komunikuj się z rodzicami, aby zrozumieć środowisko życia dziecka, zwłaszcza rodzinę i szkołę, relacje między członkami rodziny, funkcję rodziny, konflikt rodzinny lub poważne zmiany; dzieci i rówieśnicy w szkole i Relacje między nauczycielem, osiągnięcia akademickie, oczekiwania rodziców dotyczące uczenia się dziecka, czynności, które dziecko lubi, oraz programy telewizyjne, które oglądają, aby znaleźć czynniki środowiskowe drgania dziecka.
2. Zbiór historii
Oprócz opisu obecnych objawów klinicznych, historia medyczna powinna również znać przeszłą chorobę dziecka, czy występują tiki, czas trwania, leczenie itp., I pytać o występowanie tików w rodzinie.
3. Kryteria diagnostyczne
Zgodnie z kryteriami CCMD-3 diagnoza przemijającego zaburzenia tiki jest następująca:
(1) Dzieci mają powtarzające się, mimowolne, stereotypowe, nieukierowane pojedyncze lub dwie grupy drgań mięśniowych. Niektórzy pacjenci mają objawy zmienności, często objawiające się mruganiem, z drganiami pojedynczymi lub wielokrotnymi ruchami lub tikami głosowymi.
(2) drganie występuje codziennie, wiele razy dziennie, przebieg choroby jest często dłuższy niż 1 miesiąc, dziecko może świadomie kontrolować przez kilka minut bez drgania z własnej woli, ale wtedy często występują tiki.
(3) Początek choroby przed ukończeniem 18 lat jest najczęstszy wśród dzieci w wieku od 4 do 7 lat.
(4) Żadna inna choroba fizyczna lub psychiczna, nie spowodowana zespołem Tourette'a, niewielką pląsawicą, narkotykami lub innymi chorobami układu nerwowego.
Diagnostyka różnicowa
1. tiki - zespół slangu
Choroba ta jest często drgana przez wiele grup mięśni, a jednocześnie występują różne ruchy mimowolne, którym towarzyszy mimowolne gardło lub slang (slang), więc objawem są liczne drgania i towarzyszące im przysłowia. Charakterystyka
2. Zespół nadpobudliwości z deficytem uwagi
Nadpobudliwość i drżenie mięśni Drżenie mięśni są zupełnie inne, towarzyszy im brak uwagi i impulsywność, a identyfikacja nie jest trudna.
3. Padaczka
Mogą wystąpić pewne rodzaje padaczki, takie jak padaczka skroniowa, takie jak wydmuchiwanie; padaczka miokloniczna powoduje miejscowe drganie mięśni, ale drgawki są zwykle napadami, podczas gdy zaburzenia tikowe występują częściej, napady drgawkowe na ogół nie są Kontrolowane przez wolę, a zaburzenie tikowe może być kontrolowane przez wolę przez krótki okres czasu, epilepsja jest bardziej świadoma, EEG ma specjalne zmiany, a zaburzenie tikowe nie ma tej zmiany.
4. pląsawica
Jest to spowodowane zmianami reumatoidalnymi obejmującymi układ pozapiramidowy. Może mieć mimowolne nieświadome ruchy kończyn i twarzy. Ponadto mogą wystąpić zmiany temperatury ciała, szybkość sedymentacji erytrocytów, białka C-reaktywnego i ASO oraz zakażenie paciorkowcami przed wystąpieniem. Pomagają odróżnić zespół tików.
