Osteotomia przedniej szczęki i przemieszczenie tylne

Osteotomia przed kości szczęki służy do chirurgicznej korekcji deformacji szczęki. Jeśli deformacja szczęki występuje tylko w części szczęki, można wykonać częściową lub segmentową osteotomię szczęki, aby skorygować deformację. Ten rodzaj operacji jest typem powszechnie stosowanym. Leczenie chorób: występ szczęki Wskazanie Osteotomia tylna szczęki jest stosowana do przedniej kości ramiennej szczęki, reszta szczęki jest normalna, a zęby tylne mają dobrą relację. Przeciwwskazania Cała lordoza szczęki, w tym zęby tylne i proces wyrostka zębodołowego, również poruszała się do przodu i przedstawiała dystalnie żuchwę. Przygotowanie przedoperacyjne Istnieje wiele rodzajów wad rozwojowych zębów, a sytuacja jest inna - deformacja może być prosta lub skomplikowana. Pacjenci często mają różne stany psychiczne i psychiczne. Dlatego przed zabiegiem należy wziąć pod uwagę wiele czynników i należy przygotować różne preparaty w zależności od konkretnej sytuacji. 1. Podobnie jak w przypadku operacji ogólnej, przed operacją ortognatyczną wymagane są szczegółowe badania historii choroby, zapisy i kompleksowe badania fizykalne, w tym: badania ogólne i częściowe. Badanie całego ciała koncentruje się na sytuacji ważnych narządów. Badania lokalne obejmują badania twarzy, badania ustne i dentystyczne oraz badania rentgenowskie (pomiary cefalometryczne, skręcone usta i fragmenty zębów). W oparciu o powyższe wyniki postawiono ostateczną diagnozę i „tabelę pytań” wymieniono jako podstawę do opracowania planu leczenia. Ostateczny plan leczenia powinien być w stanie rozwiązać wszystkie lub większość problemów wymienionych w tabeli. 2. Określenie prognozy przedoperacyjnej efektu terapeutycznego przed wykonaniem operacji ortognatycznej. Najczęstsze metody to: cięcie i parowanie zdjęć, śledzenie cefalometrycznych filmów rentgenowskich, cięcie i cięcie (operacja cięcia papieru) oraz chirurgia modeli dentystycznych. Te dwa ostatnie są ważniejsze. Dzięki prognozie przedoperacyjnej kompleksowo oceniaj efekt operacji projektowej i, jeśli to konieczne, dokonaj poprawek. W ostatnich latach uczeni używali komputerów, digitalizatorów graficznych, kamer, skanerów itp. Do pozyskiwania i wprowadzania obrazów oraz wykonywania stałych punktów, pomiarów, analiz i symulacji chirurgicznych w celu przewidywania pooperacyjnej morfologii strony pacjenta. Ostatnio opracowano wspomagane komputerowo trójwymiarowe systemy symulacji projektowania chirurgicznego i wspomagane komputerowo trójwymiarowe modele czaszek, aby stworzyć bardziej precyzyjne warunki do projektowania i prognozowania operacji ortognatycznych. (1) Prognozowanie cefalometryczne Śledzenie z cięciem i składaniem razem: pomiar cefalometryczny, cięcie lub cięcie. Jest to ważny środek przedoperacyjnego przewidywania operacji ortognatycznej. Konkretna metoda jest następująca. 1 Umieść cefalometryczną błonę rentgenowską na polu widzenia (lub świetle) i narysuj dwie trajektorie na przezroczystym papierze do kreślenia. 2 Wykonaj dobrze narysowaną mapę trajektorii i wytnij odcinek kości gotowy do osteotomii i ruchu, na przykład ten przykład ma być osteotomią szczękową LeFortI i ruchem w górę. 3 Umieść wycięty kawałek papieru (w tym przypadku w szczęce) na innej kompletnej mapie trajektorii, aby znalazł się w pożądanej pozycji ruchu (jak w tym przypadku do góry). 4 Umieść pozostałą część szczęki pierwszego toru (na przykład w tym przypadku pozostałą żuchwę) na całej trajektorii, aby dopasować do kawałka papieru, który porusza kość. Jest to oczekiwana ogólna pozycja szczęki po operacji ortognatycznej. 5 Następnie narysuj kontur tkanki miękkiej na zewnętrznym obwodzie kości, aby uzyskać ogólny zarys kształtu pooperacyjnego. Jest to jedno z głównych odniesień do przewidywania wyniku operacji. (2) Operacja modelowa: określana jako operacja modelowa. W modelu zęba (zwykle na półce) symuluj projekt operacji, przetnij model i przesuń blok w żądane położenie, przymocowane lepkim woskiem. Obserwuj i mierz zmiany modelu, aby ocenić i przewidzieć efekt operacji. Jest to trójwymiarowy szablon, a operacja cięcia papieru to trójwymiarowa symulacja. Jedna z powszechnie stosowanych metod prognozowania przedoperacyjnego. 1 Najpierw weź formę, wylej model zęba i przenieś półkę przez łuk twarzy, aby uzyskać relację między ustami i ją naprawić. I narysuj poziomą i pionową linię odniesienia na modelu. 2 W razie potrzeby narysuj podłużną linię bazową po środkowej stronie strony skroniowej; między kłami do kłów, między pierwszymi zębami trzonowymi a pierwszymi zębami trzonowymi przecinaj kostki jako linię bazową. 3 Wyjmij model z pojedynczą szczęką i za pomocą piły modelowej przetnij model zęba zgodnie z projektem chirurgicznym i podziel go na kilka części (takich jak osteotomia szczękowa segmentowa w tym przypadku). 4 W modelu żuchwy na stojaku umieść bloki modelu zęba ciętego w żądanej pozycji. 5 Po umieszczeniu każdego modelu bloki modelu są połączone lepkim woskiem i przymocowane do ramy, co stanowi stan pooperacyjny. Obserwuj pierwotną pozycję wyjściową na modelu, zmierz i oblicz odległość po ruchu, która może być wykorzystana jako odniesienie dla projektu chirurgicznego. 3. U pacjentów z dużymi operacjami ortodontycznymi wymagającymi operacji ortognatycznych często konieczne jest połączenie przedoperacyjnego i pooperacyjnego leczenia ortodontycznego w celu osiągnięcia pożądanych rezultatów. Głównymi treściami przedoperacyjnego leczenia ortodontycznego są: korekcja kilku zwichniętych zębów, usuwanie Ingeruj lub blokuj, wyrównaj uzębienie, wyreguluj kształt lub szerokość łuku zębowego i koordynuj górne i dolne łuki zębowe, aby górne i dolne uzębienie mogły uzyskać szeroką relację zgryzową podczas operacji; ważne jest, aby usunąć kompensację i regulację zębów. Nachylenie zęba do przesunięcia segmentu kości do pożądanej pozycji po chirurgicznej osteotomii. 4. Po ustaleniu planu chirurgicznego należy wykonać prowadnicę okluzyjną (płytkę warstwową) na modelu, który zakończył operację modelową. Jeśli przygotowujesz się do jednoczesnej osteotomii górnej i dolnej szczęki, często konieczne jest wykonanie dwóch prowadnic zgryzowych. Jedna to przejściowa (pośrednia) prowadnica zgryzowa, druga to konserwacyjna prowadnica zgryzowa (prowadnica końcowa), to znaczy prowadnica jest ostatecznie noszona podczas operacji, aby utrzymać idealne położenie górnej i dolnej szczęki, a następnie zamocowana między szczękami. 5. Przygotuj urządzenie mocujące dla segmentu kostnego na kilka dni przed operacją (takie jak szyna zębowa, wspornik samoprzylepny lub zewnętrzne urządzenie mocujące). 6. Czy dbać o jamę ustną, leczyć choroby zębów i leczyć w razie potrzeby. 7. Przygotuj się do znieczulenia ogólnego i przygotuj się do znieczulenia ogólnego. Szacuje się, że wymagana jest transfuzja krwi, a krew jest zastrzeżona. 8. Wreszcie ważne jest przygotowanie umysłu pacjenta i przeprowadzenie niezbędnego doradztwa psychologicznego. Wszystkie projekty i wyniki uzyskane na końcu powinny być szczegółowo opisane pacjentowi, a ich opinie powinny zostać poproszone, aby lekarz i pacjent mogli znaleźć jedność zarówno subiektywnego, jak i obiektywnego. W ten sposób możliwe jest uzyskanie współpracy pooperacyjnej pacjenta i osiągnięcie pożądanego efektu, a na koniec uzyskanie zadowalającego efektu pooperacyjnego. W przeciwnym razie subiektywna i obiektywna niespójność, mimo że oczekiwane wyniki chirurgiczne zostały osiągnięte, wciąż nie może spełnić zbyt wysokich wymagań pacjenta w zakresie niezgodności, co zostało odrzucone. Zabieg chirurgiczny Ekstrakcja zęba Często konieczne jest usunięcie jednego przedtrzonowca z każdej strony, zwykle pierwszego przedtrzonowca. Zgodnie z konwencjonalną metodą ekstrakcji zęba. 2. Nacięcie Wykonaj nacięcie po stronie wargowej. W rowku przedsionkowym szczęki wykonano nacięcie poprzeczne od pierwszego przedtrzonowca po jednej stronie do pierwszego przedtrzonowca po stronie przeciwnej. 3. Separacja i narażenie Okostna została przecięta przez okostną, a separator okostnowy zastosowano do oddzielenia okostnej. Przednia część nosa i dolna krawędź otworu pługa są odsłonięte. Uważaj, aby uniknąć nadmiernej separacji (skierowanie dziąseł w dół), aby zachować tkankę miękką i zapewnić dopływ krwi. 4. Osteotomia Osteotomię poziomą wykonuje się natychmiast po zewnętrznej krawędzi otworu pługa. Przetnij kość za pomocą wiertła dzielonego, uważając, aby przypadkowo nie uszkodzić końcówki korzenia szczęki. Następnie w pionowym miejscu osteotomii wykonuje się oderwanie podokostnowe od małego separatora okostnej, a tkankę plwociny delikatnie wyciąga się małym haczykiem. To pionowe miejsce osteotomii znajduje się zwykle w przedtrzonowej części ekstrakcji. Po odsłonięciu haka podzielone wiertło jest wkładane do pionowej osteotomii i połączone z poziomą linią osteotomii wykonaną z zewnętrznej krawędzi otworu pługa. Podczas osteotomii płytkę kostną po stronie skroniowej należy jednocześnie odciąć. Często lewy palec lub środkowy palec można rozciągnąć na błonę śluzową skroniową po stronie skroniowej, aby wyczuć osteotomię i zapobiec perforacji i uszkodzeniu tkanek miękkich skroniowych. W razie potrzeby można wstawić mały separator okostnowy z podśluzówki skroniowej obszaru ekstrakcji, aby popchnąć tkankę miękką strony skroniowej i chronić aortę. Podczas wykonywania osteotomii konieczne jest zaprojektowanie masy kostnej, która ma zostać usunięta, zgodnie z badaniem przedoperacyjnym i wynikami pomiarów oraz wykonanie dwóch odpowiednich linii osteotomii w celu usunięcia części kości. Ta sama metoda jest stosowana w przypadku osteotomii kontralateralnej. W razie potrzeby włóż nóż kostny między dystalne i bliskie środkowe linie osteotomii kości i delikatnie wkop w kość, która nie została całkowicie odcięta. 5. Złóż przednią część szczęki i przytnij ją, aby usunąć kość Po zakończeniu poziomej i dwustronnej osteotomii prawy kciuk i palec są używane do delikatnego przytrzymania górnej części szczęki do dolnej części, tak aby przednia część szczęki została złamana i opuszczona. Można odkryć nosową stronę szczęki części szczęki. Zgodnie z projektem przedoperacyjnym kość tylnego marginesu przedniego odcinka kości szczęki została usunięta i przycięta. Jeśli chcesz przesunąć przednią część szczęki w górę, musisz usunąć część kości w linii środkowej, a nawet mieć kształt rowka, aby uniknąć zginania deformacji przegrody nosowej, gdy szczęka zostanie podniesiona w górę. W celu powyższego usunięcia kości i opatrunku można to zrobić za pomocą głowicy szlifierskiej. Jeśli to konieczne, częściową przegrodę nosową można usunąć pod okostną dolnej przegrody. 6. Przesuń segment kości, umieść go, napraw Po usunięciu wystarczającej ilości kości i przycinaniu przenieś złamaną przednią część szczęki do tyłu (i w razie potrzeby w górę) do żądanej pozycji. Możesz założyć przewodnik po ugryzieniu, aby ustawić go jako pierwszy. Napraw za pomocą szyny dentystycznej. W tym samym czasie szczękę mocuje się jednocześnie, aby zapewnić idealną relację zgryzu, a segment osteotomii mocuje się za pomocą tytanowej płytki. 7. Zszywanie Nacięcie tkanki miękkiej okolicy wargowej zastosowano do zszywania przerywanego. Komplikacja Zobacz główne powikłania operacji ortognatycznej. Operacja ortognatyczna może mieć powikłania podczas i po operacji. Chirurg powinien wykonywać operację w poważnym i odpowiedzialnym duchu, przestrzegać wymagań chirurgicznych, działać poprawnie, ostrożnie i ostrożnie, uważnie obserwować stan po operacji i terminowo radzić sobie z nieprawidłową sytuacją, aby zapobiec różnym powikłaniom. Niedrożność dróg oddechowych Ostra niedrożność dróg oddechowych, a nawet uduszenie są najpoważniejszymi powikłaniami. Podczas znieczulenia ogólnego z powodu aspiracji wymiotów, niedrożności wydzielania, niewłaściwej pozycji, opadania języka, obrzęku tchawicy po intubacji tchawicy, a następnie miejscowego obrzęku tkanek, a także utrwalenia śródmięśniowego i innych czynników może powodować niedrożność dróg oddechowych. Należy podjąć środki, aby temu zapobiec. Ścisła obserwacja stanu i eliminacja czynników, które mogą powodować ostrą niedrożność dróg oddechowych. Jeśli pojawią się objawy duszności (takie jak pobudzenie nosa, trzy wklęsłe objawy itp.), Należy je leczyć na czas, aby zapobiec powikłaniom duszącym. 2. Krwawienie Uszkodzenie śródoperacyjne większych naczyń krwionośnych może powodować poważniejsze krwawienie, takie jak osteotomia szczęki LeFortI, gdy wewnętrzna tętnica szczękowa lub aorta jest uszkodzona, a wstępująca gałąź żuchwy służy do uszkodzenia dolnej tętnicy zębodołowej. Dlatego w osteotomii typu LeFortI osteotomu nie można umieścić zbyt wysoko podczas odrywania dystalnego końca szczęki i skrzydła, a kierunek nacięcia nie może być skierowany do góry, aby zapobiec uszkodzeniu tętnicy wewnętrznej szczęki. Podczas przecinania wewnętrznej ściany zatoki szczękowej należy zachować ostrożność, aby uniknąć uszkodzenia aorty w pobliżu tylnego końca. Często możliwe jest użycie noża kostnego do przecięcia kości i nie sięganie do tylnej krawędzi przy zachowaniu części kości, aby uniknąć przypadkowego uszkodzenia aorty. Po rozbiciu szczęki techniką i instrumentem kość tylna zostaje przycięta. Kiedy wstępująca gałąź żuchwy jest strzałkowa i osteotomia, osteotom nie powinien być zbyt głęboki, aby uniknąć uszkodzenia dolnej tętnicy zębodołowej. Po otwarciu gałęzi wstępującej metodą „pękania” kawałek kości jest otwierany, a kawałek kości otwierany. Głęboko napraw kości w bezpośrednim polu widzenia. Gdy wykonuje się osteotomię wstępującą w górę żuchwy (osteotomia pionowa lub ukośna), linia osteotomii powinna pozostać za otworem żuchwy, aby zapobiec uszkodzeniu dolnej tętnicy zębodołowej. 3. Uszkodzenie nerwów Na przykład nerw żuchwy może zostać przypadkowo uszkodzony w osteotomii rozszczepu strzałkowego odgałęzienia wstępującego żuchwy. Środki ostrożności podczas osteotomii są takie same, jak zapobieganie uszkodzeniom dolnej tętnicy zębodołowej. Kiedy osteotomia i ruchomy segment kostny są gotowe do fiksacji, należy zachować ostrożność, aby uniknąć wystąpienia objawów pooperacyjnego uszkodzenia nerwu spowodowanych uciskiem dolnego nerwu zębodołowego przez segment kostny. 4. Martwica segmentowa Przyczyną jest głównie nadmierne złuszczanie tkanek miękkich lub uszkodzenie zaopatrzenia naczyń krwionośnych. Dlatego oddzielenie i odsłonięcie powierzchni kości nie powinno być zbyt duże, szczególnie w dystalnym odcinku serca (odcinek kości w pobliżu kierunku dziąseł), powierzchniowa tkanka miękka nie powinna być nadmiernie oddzielona, ​​ale tkanka miękka powinna być utrzymywana w jak największym stopniu, aby utrzymać krążenie krwi i zapewnić kości. Uzdrowienie 5. Uszkodzona martwica korzenia i miazgi Korzeń jest jednocześnie odcinany, ponieważ poprzeczna linia osteotomii jest zbyt niska (zbyt blisko krawędzi tnącej lub twarzy). Dlatego należy ocenić możliwą pozycję końcówki korzenia. Metoda obejmuje: przedoperacyjne fotografowanie filmu rentgenowskiego w celu wykrycia pozycji i długości korzenia, a odnosząc się do danych o normalnej normalnej długości korzenia, obserwacja śródoperacyjna pokazuje, że kość wyrostka zębodołowego otoczona przez korzeń ma niewielkie uniesienie. Po oszacowaniu długości korzenia i położenia wierzchołka korzenia, poprzeczna linia osteotomii jest zaprojektowana w kierunku telecentrycznym końcówki korzenia od 4 do 5 mm (szczęka znajduje się powyżej wierzchołka korzenia szczęki, a żuchwa znajduje się poniżej czubka korzenia żuchwy). 6. Niepowiązana kość lub słabe gojenie kości Głównie z powodu słabego fiksacji, niewystarczającego kontaktu segmentu kostnego i słabego ukrwienia. Dlatego kość musi być dobrze zamocowana podczas i po operacji. Zasadniczo stosuje się mocowanie między kościami (mocowanie podwiązkowe lub mocne mocowanie wewnętrzne za pomocą mikropłytek), uzupełnione mocowaniem międzyosiowym, zawieszeniem i zewnętrznym stentem. Ponadto projekt osteotomii powinien uwzględniać maksymalizację ran kontaktowych, gdy segmenty kostne (bloki) są połączone, i zapobiegać nadmiernemu złuszczaniu tkanki miękkiej i tym podobnych podczas operacji.