chirurgia labiryntu

Migotanie przedsionków definiuje się jako całkowitą utratę skoordynowanego skurczu przedsionków. Cechą charakterystyczną EKG migotania przedsionków jest brak stałej fali P w czołówce zespolonej zespołu QRS, lecz szybkie oscylacyjne zastępowanie fali „f” rozmiarem, kształtem i czasem, któremu często towarzyszy nieregularna częstość komór. Migotanie przedsionków jest najczęstszą arytmią, z częstością od 0,4% do 2,0% w populacji ogólnej. Częstość występowania wzrasta wraz z wiekiem i od 5% do 10% dla osób powyżej 60. roku życia. Częstość migotania przedsionków jest znacznie większa u osób z organiczną chorobą serca, z 30% pierwotnej kardiomiopatii i do 60% u pacjentów wymagających operacji zastawki mitralnej. Migotanie przedsionków może być również związane z defektem przegrody międzyprzedsionkowej i wadami serca Ebsteina w wrodzonych wadach serca. Częstość występowania wynosi> 40% u pacjentów w wieku od 25 do 40 lat i ponad 60% u pacjentów w wieku powyżej 60 lat. W 1980 r. Scheinman zastosował ablację cewnika przedsionkowo-komorowego do migotania przedsionków, a po operacji zainstalowano rozrusznik serca. W 1980 r. Williams i Cox zaproponowali i zastosowali izolację lewego przedsionka do migotania przedsionków.Zasadą działania było izolowanie migotania przedsionków w lewym przedsionku, częścią serca był rytm zatokowy, a prawy przedsionek i komora koordynowały skurcz i relaksację, zwiększając pojemność minutową serca, ale W lewym przedsionku nadal występują wibracje, które mogą powodować zatorowość. Następnie w 1985 r. Guirandon zastosował procedurę korytarzową, która była oparta na zasadzie tworzenia kanału tkanki mięśnia sercowego zawierającego węzeł zatokowy i węzeł przedsionkowo-komorowy, i została odizolowana od prawej i lewej tkanki mięśnia sercowego przedsionka, tak aby migotanie przedsionków nie wpłynęło na przewodzenie rytmu zatokowego. I utrzymuj fizjologiczną komorę napędzaną. Jednak chirurgia korytarzowa traci synchroniczne pobudzenie przedsionkowo-komorowe i funkcję transmisji przedsionkowej, co nie może przywrócić normalnej hemodynamiki i istnieje ryzyko wystąpienia choroby zakrzepowo-zatorowej. Od czasu, gdy Cox podał, że w 1991 r. Wykonano operację labiryntu w przypadku migotania przedsionków, leczenie chirurgiczne migotania przedsionków znacznie się rozwinęło, a procedury chirurgiczne od typu I i typu II do typu III, a także obecnie proponowane i inicjowane operacje nacięcia radiologicznego ( Metoda cięcia promieniowego): Leczenie obejmowało od pojedynczego migotania przedsionków do przewlekłego migotania przedsionków wtórnego do organicznej choroby serca. W 1996 r. Harada i Sueda odkryli, że migotanie przedsionków spowodowane prostą chorobą zastawki mitralnej powstało w lewym przedsionku i zaproponowano zastosowanie operacji lewego labiryntu. U pacjentów z wrodzonymi wadami serca, takimi jak wada przegrody międzyprzedsionkowej u dorosłych i wada rozwojowa serca Ebsteina z przewlekłym migotaniem przedsionków, migotanie przedsionków pochodzi z prawego przedsionka, a prawy zabieg labiryntowy i wspomniana wrodzona wada rozwojowa serca są naprawiane w celu uzyskania zadowalającego efektu terapeutycznego. Migotanie przedsionków dzieli się klinicznie na napadowe migotanie przedsionków, trwałe migotanie przedsionków i trwałe migotanie przedsionków. Napadowe migotanie przedsionków, znane również jako tymczasowe migotanie przedsionków, głównie w ostrych epizodach trwających od kilku sekund do kilku dni, może automatycznie przywrócić rytm zatokowy, choroba jest spowodowana intensywnym piciem, ostrym zawałem mięśnia sercowego, ostrym zatorem płucnym, ostrym zapaleniem osierdzia. Napadowe migotanie przedsionków może być również powikłaniem operacji serca i klatki piersiowej. Trwałe migotanie przedsionków nie zakłóca migotania przedsionków i nie przełącza się automatycznie na rytm zatokowy, który może powodować przewlekłe migotanie przedsionków. Trwałe migotanie przedsionków to przewlekłe migotanie przedsionków. Podawanie leków lub defibrylacja prądem elektrycznym nie może być kardiowersją. Migotanie przedsionków to migotanie przedsionków przez całe życie. Izolowane migotanie przedsionków odnosi się do migotania przedsionków bez żadnej przyczyny, w tym bez strukturalnej choroby serca, nadczynności tarczycy, przewlekłej obturacyjnej choroby płuc, dysfunkcji węzła zatokowego i zespołu przed wzbudzeniem. Migotanie przedsionków może być również związane z różnymi zaburzeniami rytmu serca, takimi jak częstoskurcz przedsionkowo-komorowy, częstoskurcz przedsionkowo-komorowy oraz częstoskurcz przedsionkowy autonomiczny lub ponownie. W niektórych przypadkach migotanie przedsionków jest wywoływane przez arytmię, o której mowa powyżej.Jeżeli częstoskurcz nawrotowy zostanie wyleczony z boku lub złącza przedsionkowo-komorowego, migotanie przedsionków znika. Badanie mechanizmu migotania przedsionków trwa od ponad 40 lat i dzieli się na dwie teorie: jedna dotyczy przyspieszenia jednego lub większej liczby epizodów pobudzenia ektopowego, a druga to wielokrotne pierścienie ponownego wavelet. Eksperymentalny model migotania przedsionków indukowanego przez akonitynę i migotanie przedsionków indukowane przez akonitynę, który wspiera migotanie przedsionków. Ostatnio stwierdzono co najmniej jeden konkretny przypadek, a szybka aktywacja ognisk pobudzających może powodować migotanie przedsionków, a migotanie przedsionków jest wyleczone po ablacji zmiany chorobowej za pomocą częstotliwości radiowej. Ostatnie badania wspierają wiele fal falowych, takich jak Moe, sugerując, że migotanie przedsionków może zawierać wiele liczb pętli składania. Allessie uważa, że ​​w przedsionkach znajduje się 5 lub więcej falek i występuje migotanie przedsionków. Im więcej falek, tym drobniejsze migotanie przedsionków i im mniejsza liczba falek, tym grubsze migotanie przedsionków. Im większy obszar przedsionka, tym większa liczba falek może być dostosowana, dlatego duże przedsionek to głównie migotanie przedsionków, a obszar przedsionka jest tak mały, że nie może pomieścić 5 pierścieni wlotowych falek i nie może powodować migotania przedsionków. Migotanie przedsionków wiąże się z trzema zagrożeniami fizjologicznymi: 1 nieprawidłowo nieregularnym biciem serca, trudno jest kontrolować jego szybkie bicie serca, a pacjent odczuwa dyskomfort i lęk. 2 Utrata skoordynowanej funkcji przewodzenia przedsionkowo-komorowego może zmniejszyć objętość udaru mózgu o 20%; przedłużony tachykardia może powodować ultrastrukturalne zmiany niewydolności serca, co może wpływać na skurcz serca i hemodynamikę oraz powodować różne stopnie niewydolności serca. 3 Zastój przedsionkowy przepływu krwi zwiększa powikłania zakrzepowo-zatorowe. Leczenie chorób: migotanie przedsionków Wskazanie 1. Trwałe lub napadowe migotanie przedsionków jest nieskuteczne w przypadku leczenia, w tym leków kontrolujących częstość akcji serca i niezdolnych do tolerowania objawów arytmii lub nie tolerujących wymaganych leków. 2. Pacjenci z przewlekłym migotaniem przedsionków lub napadowym migotaniem przedsionków mają co najmniej 1 wywiad zakrzepowo-zatorowy. 3. Migotanie przedsionków w połączeniu z innymi chorobami serca, takimi jak reumatyczna choroba zastawki mitralnej, zwężenie tętnicy wieńcowej, wrodzona wada serca z wadą przegrody przedsionkowej lub wada rozwojowa Ebsteina itp., Należy wykonać naprawę wewnątrzsercową, wymianę zastawki, operację pomostowania tętnic wieńcowych Lub chirurgia korekcyjna. Głównym celem chirurgii sutka u pacjentów z przewlekłym migotaniem przedsionków powikłanym chorobą zastawki mitralnej jest poprawa jakości życia i intensywności pracy pacjentów, dlatego wskazania chirurgiczne powinny być ściśle kontrolowane: 1 wiek <60 lat. 2 Historia migotania przedsionków trwa ponad rok. 3 Występują poważne objawy, a leczenie uzależnień jest nieważne. 4 ma historię choroby zakrzepowo-zatorowej. 5 pojemność lewego przedsionka <300 ml. 6 funkcja lewej komory jest normalna lub prawie normalna. Przeciwwskazania 1. Widoczna jest dysfunkcja lewej komory, niepowodowana przez samą arytmię. 2. W połączeniu z chorobą serca lub innymi chorobami operacja zagraża życiu pacjenta. 3. W połączeniu z ciężką przerostową kardiomiopatią ryzyko jest niezwykle wysokie ze względu na jednoczesne przeprowadzenie dwóch procedur. Przygotowanie przedoperacyjne Oprócz ogólnego rutynowego przygotowania do operacji pomostowania krążeniowo-oddechowego odnotowano również następujące punkty. 1. Echokardiografia potwierdziła obecność lub brak wrodzonej wady serca lub nabytej choroby zastawkowej serca, mierząc wielkość lewego przedsionka z zakrzepicą przedsionkową lub bez, szczególnie wskaźniki funkcji lewej komory w dobrym stanie. U pacjentów z chorobą wieńcową i zwężeniem przed operacją należy wykonać selektywną angiografię wieńcową i angiografię lewej komory. 2. Wzmocnienie leczenia, przedoperacyjne stosowanie naparstnicy i diuretyków oraz mieszanki energii w celu poprawy funkcji ogólnoustrojowej i sercowej. 3. Badacz, który przeprowadził mechanizm migotania przedsionków, przedoperacyjnego przygotowania dwuprzedsionkowego przyrządu do mapowania nasierdzia i sieci elektrod detekcyjnych. Zabieg chirurgiczny Operacja labiryntu typu III Zasada projektowania chirurgii labiryntowej: chociaż system mapowania osierdzia Coxa ogranicza zrozumienie mechanizmu migotania przedsionków w tym czasie, okazuje się, że wznowienie wznowienia i zmiana lokalizacji są nieograniczone i są ulotne i nie mogą być oparte na wynikach mapowania. Poprowadź operację. Dlatego proponuje się, aby odległość między nacięciami chirurgicznymi operacji labiryntu była mniejsza niż długość fali dużego pierścienia ponownie wprowadzającego, tak aby nie mógł on utworzyć fałdowania w pustym obszarze między nacięciami, co jest jedyną skuteczną metodą zapobiegania tworzeniu pierścienia powrotnego migotania przedsionków. Ponadto zabieg chirurgiczny powinien również zachować pobudzenie zatok i synchroniczną transmisję przedsionkową, aby wyeliminować ryzyko wystąpienia choroby zakrzepowo-zatorowej. Operacja labiryntu III została udoskonalona na podstawie labiryntu typu I i typu II: 1 brak ssaka typu I prawego przedsionkowego nacięcia górnego, aby uniknąć uszkodzenia węzła zatokowego i jego tętnic oraz impulsu prawej zatoki przedsionkowej. 2 Wykonaj nacięcie w kształcie miseczki wokół 4 otworów żyły płucnej, aby zminimalizować zasięg labiryntu izolacji typu I i typu II, utrzymując w ten sposób funkcję lewego przedsionka. Linia środkowa klatki piersiowej to nacięcie, mostek otwiera się w kierunku wzdłużnym, grasica jest wolna, a szczęśliwa torba jest zawieszona. Aortę wolną od aorty przyrośniętej podzielono między aortę i tętnicę płucną i umieszczono opaskę. Po wyciągnięciu pasma aorty na lewą stronę, osierdzie górnej żyły głównej i prawej tętnicy płucnej wycięto, osierdzie górnej żyły głównej i prawej tętnicy płucnej wycięto, a bliższy koniec górnej żyły głównej oddzielono o 2 do 3 cm. Zestaw pasków. W dolnej żyle głównej, szew zawieszono linią o grubości 10-0 i zszyto do nacięcia klatki piersiowej, tak że dolną żyłę główną podniesiono. Oddziel osierdzie osierdzia i tkankę śródpiersia wokół dolnej żyły głównej, aż dolna część prawego przedsionka zostanie przykryta opaską. Aortę i żyłę główną wyższą wyciągnięto odpowiednio na boki, a osierdzie wycięto między prawą tętnicą płucną a tylną ścianą lewego przedsionka, a górną część lewego przedsionka zwolniono. Skośne zatokowe osierdzie jest zagięte między żyłami płucnymi po obu stronach. Powyższe oddzielenie ułatwia odsłonięcie, nacięcie i zszycie lewego przedsionka. Po heparynizacji układowej rurkę perfuzyjną aorty włożono blisko tętnicy niedomiarowej, a cewnik kątowy wprowadzono bezpośrednio do górnej żyły głównej w odległości 2 cm od prawego przedsionka, a rurkę dolnej żyły dolnej pod kątem prostym wprowadzono przed dolnym przedsionkiem dolnej żyły głównej. Włóż rurkę dekompresyjną lewego serca do żyły górnej. Wytnij całą długość komory i oddziel 1 cm od środka. Po zatrzymaniu krążenia lewe przedsionek, przegroda przedsionkowa i lewe przedsionek zostały podzielone na trzy części. (1) Nacięcie prawego przedsionka: wykonano 5 nacięć w prawym przedsionku, a dwa zamrożono w pobliżu pierścienia trójdzielnego. 1 Prawy wyrostek przedsionkowy wycięto 2 cm od dystalnego końca odwirowanego ucha i odsysano prawą krew wewnętrzną. 2 Wykonaj nacięcie ukośne od prawego nacięcia przedsionkowego do bocznej ściany prawego przedsionka o długości 2–3 cm. 3 Wciśnij nacięcie i odsłoń ostatnią plwocinę. Użyj długiej zakrzywionej kleszczyków, aby popchnąć prawą ścianę przedsionka na zewnątrz 1 cm po ostatnim worku i wykonaj 2 cm nacięcie wzdłużne na zewnątrz, od którego nacięcie jest równoległe do górnej i dolnej części Proksymalny żyły głównej bliższy koniec. Pod warunkiem, że górna i dolna żyła główna są całkowicie wolne, łatwiej jest wykonać to podłużne nacięcie i może on chronić węzeł zatokowy i jego tętnicę. 4 Wykonano nacięcie poprzeczne w pionowym 2-centymetrowym nacięciu podłużnym prawego przedsionka nad kaniulą żyły głównej dolnej na zewnątrz prawej przegrody międzykomorowej. Nacięcie wzdłużne w dolnej części nacięcia zostało zszyte, aby zapobiec rozerwaniu nacięcia i przedłużeniu nacięcia w dolnej żyle głównej. Trakcja górnej części prawego podłużnego przedsionka, pokazująca prawe przednie nacięcie poprzeczne do pierścienia trójdzielnego w odległości jeszcze 2–3 cm. Aby przyciągnąć krew zatoki wieńcowej, odetnij endometrium i mięsień od wnętrza nacięcia do pierścienia trójdzielnego. W tym czasie należy potwierdzić, że nacięcie nie ma włókien mięśnia sercowego, a podkładka tłuszczowa jest cięta i oddzielana, a prawa tętnica wieńcowa jest chroniona przed uszkodzeniem. Zamrozić przy sąsiednim pierścieniu trójdzielnym (-60 ° C, 2 min). Po przemyciu ciepłą solą fizjologiczną nić polipropylenową 5-0 zszyto od środkowej strony pierścienia trójdzielnego do prawego poprzecznego nacięcia przedsionkowego przylegającego do przegrody międzykomorowej. 5 Przednie nacięcie prawego przedsionka wykonano po przeciwnej stronie prawej przegrody międzykomorowej po przeciwnej stronie początkowej części ukośnego nacięcia prawego wyrostka przedsionkowego. Wycofując prawe nacięcie przednie prawego przedniego nacięcia przedniego prawego, około 3 cm od pierścienia trójdzielnego. Odetnij błonę wewnętrzną i mięśnie przedsionkowe od wnętrza przedsionka, aby odsłonić poduszkę tłuszczową do pierścienia trójdzielnego i uważaj, aby nie uszkodzić prawej tętnicy wieńcowej. Przednie nacięcie prawego przedsionka przylegające do pierścienia trójdzielnego zamrożono (-60 ° C, 2 min), przemyto ciepłą solą fizjologiczną, a nacięcie przednie zszyto od wewnętrznej strony przedsionka i boku boczno-bocznego nicią polipropylenową 5-0. W tym momencie zszywa się prawe przednie nacięcie przedsionkowe. (2) Nacięcie przegrody przedsionkowej i nacięcie lewego przedsionka mają nacięcie skośne skierowane w dół w przegrodzie międzyprzedsionkowej, z 4 nacięciami w lewym przedsionku i 2 zamrożonymi w lewym przedsionku. 1 Nacięcie podłużne lewego przedsionka wykonuje się przez rów komorowy. 2 Trakcję nacięcia podłużnego prawego przedsionka można zobaczyć w dole jajnika i przegrodzie przedsionkowej Owalny dół jest ukośnie wycięty od lewego nacięcia przedsionkowego przegrody przedsionkowej aż do górnej krawędzi więzadła Tadaro, a sąsiednie lewe i prawe pnie przednie zostaną odcięte. 3 cofnięcie przegrody międzyprzedsionkowej może ujawnić otwór lewej żyły płucnej, zastawkę mitralną i jej pierścień. Z lewego podłużnego nacięcia lewej komory przedniego lewego, lewego i lewego żył płucnych otwarto wokół 4 otwartych krawędzi prawego przedsionka, a tylną ścianę lewego przedsionka pocięto na okrągłe nacięcie. Lewej górnej i dolnej żyły nie przecięto na krawędzi otworu, pozostawiając 1 cm tkanki przedsionkowej. Aby zapobiec niewspółosiowości nacięcia podczas zszywania, korzystne jest zszycie krawędzi nacięcia. 4 Wytnij odwrócony wyrostek lewego przedsionka z korzenia. Nacięcie lewego wyrostka przedsionkowego i nacięcie okrągłe otaczające obustronne otwory w żyłach płucnych zamrożono na styku lewej górnej i dolnej krawędzi żylnej (-60 ° C, 2 min). Nacięcie korzenia lewego wyrostka przedsionkowego zszyto nicią polipropylenową 4-0. 5 Nacięcie między obustronnymi dolnymi otworami żyły płucnej jest prostopadłe do tylnego pierścienia zastawki mitralnej do lewego podłużnego lewego przedniego nacięcia, endometrium jest odcięte, żyła wieńcowa jest izolowana, mięsień przedsionkowy jest oddzielony i przecięty, a zatokę wieńcową nie rani się. Lewa obwodowa tętnica wieńcowa. Pierwszy z nich można naprawić, a drugi można wyciąć, aby spowodować zawał mięśnia sercowego. Zamrożono żyłę wieńcową o grubości 3 mm (-60 ° C, 3 min.) Należy pamiętać, że zamrożenie powinno przeniknąć do żyły wieńcowej, aby zapobiec pozostawieniu niewielkiej ilości włókien mięśnia sercowego, aby spowodować nawrót migotania przedsionków. W zamrażarce umieszczany jest metalowy klips. Jeśli pooperacyjne migotanie przedsionków się powtórzy, można tutaj wykonać ablację częstotliwością radiową. Nacięcie jest zszywane za pomocą nici polipropylenowej 4-0. W tym momencie można wykonać naprawę lub wymianę zastawki mitralnej i / lub wymianę zastawki aortalnej. Rurkę dekompresyjną lewego serca można wyciągnąć z lewej żyły górnej do lewej komory. Zastosowano nić polipropylenową 3-0 do zszycia w górę i w dół od lewego dolnego i dolnego nacięcia krawędzi żylnej, a nacięcie krawędzi wokół lewej górnej żyły płucnej i lewego dolnego otworu żyły płucnej zszywano w sposób ciągły do ​​prawej górnej krawędzi żylnej i Przez pionowy pierścień mitralny lewy przedni lewy dolny koniec nacięcia i prawy dolny brzeg otworu żyły płucnej. Szew polipropylenowy 4-0 zastosowano do zszycia nacięcia międzyprzedsionkowego i nadal zszywano nacięcie brzeżne otaczające obustronne otwory żyły płucnej. Nacięcie kikuta prawego przedsionka i nacięcie podłużne lewego przedsionka w bruzdzie zszyto. Nacięcie poprzeczne w prawym dolnym przedsionku zszyto nicią polipropylenową 4-0. Górną część prawego podłużnego przedsionka nacięto i zszyto do dolnej części podłużnego nacięcia przedsionkowego. Na koniec wykonano szwy prawego skośnego przedsionka i prawego nacięcia wyrostka przedsionkowego. Operacyjne nacięcie labiryntu typu III zostało zakończone. Przednia i wsteczna perfuzja krwi i drenaż gazu w komorze serca otwierają aortę. Ponowne ogrzanie i odpychanie serca, wspomagany czas krążenia pozaustrojowego wynosi około 1/3 lub 1/2 czasu okluzji aorty Po silnym skurczu mięśnia sercowego i stabilnym ciśnieniu krwi umieszcza się ołowianą stymulację serca, a częstość akcji serca jest wolna dla stymulacji serca. Stopniowo zatrzymuj krążenie pozaustrojowe. 2. Operacja labiryntu po prawej stronie Ta procedura jest odpowiednia w przypadku wad rozwojowych serca Ebsteina, wrodzonej niedomykalności zastawki trójdzielnej i wady przegrody międzyprzedsionkowej z przewlekłym migotaniem przedsionków. Krążenie pozaustrojowe w ogólnoustrojowej niskiej temperaturze (25 ~ 26 ° C). Zastosowanie zimnej krwi kardioplegicznej przerywanej perfuzji tętnicy wieńcowej i wokół serca z lodowym błotem w celu ochrony mięśnia sercowego. Linia środkowa klatki piersiowej to nacięcie, grasica jest oddzielona, ​​a szczęśliwa torba jest zawieszona. Oddziel zestawy górnej i dolnej żyły głównej. Rurkę perfuzyjną aorty włożono z tętnicy niezidentyfikowanej, a rurkę pod kątem prostym włożono bezpośrednio do górnych i dolnych rurek żyły głównej, a rurkę dekompresyjną lewego serca wprowadzono przez prawą górną żyłę płucną. Pięć labiryntów prawego przedsionka błędnika III i dwa zamrożone i przegrody skroniowej przegrody międzyprzedsionkowej, a następnie naprawa wady przegrody międzyprzedsionkowej lub wad rozwojowych serca Ebsteina przy zwijaniu komór komorowych lub wymianie zastawki trójdzielnej, szycie prawego przedsionka Rozładuj gaz w sercu i otwórz aortę. 3. Operacja lewego labiryntu W 1995 r. Harada i Sueda zastosowali dwuprzedsionkowe mapowanie nasierdzia u pacjentów z migotaniem przedsionków powikłanym chorobą zastawki mitralnej, aby znaleźć regularny i nawracający agonizm nawrotu w lewym przedsionku i najkrótszy obszar obwodowy w lewym wyrostku przedsionkowym i lewej żyle płucnej. Uważa się, że większość migotania przedsionków u powyższych pacjentów pochodzi z lewego przedsionka i zaproponowano operację lewego labiryntu. Znieczulenie, postawa, krążenie pozaustrojowe i ochrona mięśnia sercowego były takie same jak w chirurgii typu labirynt III. Wykonaj nacięcie podłużne lewego przedsionka w bruzdzie, a także nacięcie ukośne dolnej części jajnika i nacięcie okrężne wokół krawędzi otworu żyły płucnej, wycięcie wyrostka robaczkowego lewego i lewego podłużnego nacięcia dolnej przedsionki oraz naprawę i wymianę zastawki mitralnej oraz nacięcie labiryntu III 4 nacięcia w lewym przedsionku i 2 nacięcia były takie same, a lewe przedsionek i nacięcie międzyprzedsionkowe zszyto później. Szczegółowe informacje można znaleźć w chirurgii Labiryntu III. Jednoczesna naprawa lub wymiana zastawki mitralnej. W 1995 i 1997 r. Sueda poinformowała o wynikach zmodyfikowanego zabiegu lewego labiryntu. 4. Operacja nacięcia radioaktywnego Zasada projektowania: W 1999 r. Nitta poinformowała, że ​​w celu uniknięcia operacji w labiryncie cztery otwarte okrągłe nacięcia wokół żyły płucnej i strefy izolacji tylnej ściany lewej przedsionka wpływają na sekwencję aktywacji lewego przedsionka i funkcję skurczową, zgodnie z sekwencją aktywacji przedsionka rytmu zatokowego i tętnicy wieńcowej przedsionkowej Rozproszony projekt operacji nacięcia radiologicznego osiąga bardziej pobudzenie przedsionkowe niż operacja labiryntowa III i utrzymuje funkcję krążenia przedsionkowego przedsionka jako przedsionka i jego obwodowego pierścienia przedsionkowo-komorowego. Mały okrąg to węzeł zatoki, a ciemny obszar to lewa strefa izolacji przedsionkowej. Strzałka wskazuje przód pobudzający od węzła zatokowego do pierścienia. Należy pamiętać, że operacja nacięcia radiacyjnego zachowuje bardziej fizjologiczną sekwencję aktywacji przedsionków i większą część dopływu krwi do przedsionków, podczas gdy chirurgia labiryntowa nie pasuje znacząco do sekwencji aktywacji przedsionków i niszczy część znieczulenia tętnic wieńcowych przedsionkowych, intubację dotchawiczą w celu utrzymania oddychania, pozycję na wznak. Krążenie pozaustrojowe i ochrona mięśnia sercowego, nacięcie w środkowej części klatki piersiowej, intubacja aorty i żyły głównej oraz dekompresja lewej komory przez prawy górny cewnik żylny były takie same jak w chirurgii typu labirynt III. Operacja nacięcia radiologicznego jest prostsza niż operacja labiryntu typu 3. Główna różnica polega na tym, że ta pierwsza nie usuwa prawego wyrostka przedsionkowego i odrzuca okrągłe nacięcie wokół czterech otworów żyły płucnej. Szczególne praktyki chirurgiczne: (1) W prawym przedsionku znajdują się 4 nacięcia i 2 zamrożone. Z prawego wyrostka przedniego wykonano nacięcie skośne prawego przedsionka i nacięcie przednie Prawe nacięcie podłużne przedniego i nacięcie poprzeczne wykonano jak w labiryncie typu III i zamrożono w prawym przednim nacięciu przedniego i nacięciem poprzecznym w pobliżu pierścienia trójdzielnego (-60 ° C, 2 min). (2) Nacięcie przegrody międzyprzedsionkowej polega na wycięciu dołu jajnika z dolnego końca nacięcia podłużnego lewego przedsionka komory. (3) Różnica między nacięciem lewego przedsionka a labiryntem typu III wynosi 4 nacięcia i więcej zamrożonych części. W rowu komorowym wykonano nacięcie podłużne lewego przedsionka, a także nacięcie przegrody międzyprzedsionkowej w celu odsłonięcia wyrostka lewego przedsionka i żył płucnych z czterema otworami oraz zastawki mitralnej i jej pierścienia. Na dolnym końcu nacięcia podłużnego lewego przedsionka wycięto tylną ścianę lewego przedsionka wzdłuż brzegu prawej dolnej żyły płucnej wokół lewej żyły podpłucnej, aż pierścień mitralny zastawki mitralnej został zamrożony (-60 ° C, 2 min). Usuń wyrostek lewego przedsionka. Górną część lewego przedsionka wycięto z górnej części górnego otworu żylnego po obu stronach, aż do środka dolnej części nacięcia małżowiny usznej. Sondę 3 mm zamrożono na obrzeżu otworu żyły płucnej, a sondę 1,5 mm użyto między górnym i dolnym otworem żyły płucnej (-60 ° C, 2 min). Lewy wyrostek przedsionkowy zszyto odpowiednio, zszyto odpowiednio lewe górne i dolne nacięcie przedsionka. Zszyć nacięcie przegrody międzyprzedsionkowej. Na koniec zszywano kolejno prawe przednie nacięcie przedsionkowe, poprzeczne, przednie i ukośne. Rozładuj gaz w komorze serca i otwórz aortę. Czas krążenia wspomaganego krążeniem pozaustrojowym wynosi około 1/2 lub 1/3 czasu okluzji aorty Kiedy serce bije energicznie, temperatura nosogardzieli wynosi 37 ° C, temperatura odbytu wynosi 35 ° C, a krążenie pozaustrojowe zostaje zatrzymane. Komplikacja 1. Krwawienie: dokładne szycie podczas operacji i ścisła hemostaza po operacji są głównymi środkami zapobiegającymi krwawieniu pooperacyjnemu. Jeśli wystąpi więcej krwawień pooperacyjnych, należy je natychmiast odesłać z powrotem na salę operacyjną, aby otworzyć klatkę piersiową i zatrzymać krwawienie. Gdy występuje krwawienie w tylnej ścianie lewego przedsionka. Należy ponownie zastosować krążenie pozaustrojowe, delikatnie przekręcić szew serca, aby zatrzymać krwawienie oraz dodać wapń i leki hemostatyczne. W bardzo małej liczbie przypadków po hemostazie wciąż jest niewielka ilość sączenia. Nacięcie tylnej ściany lewego przedsionka można wycisnąć sterylnym długim paskiem z gazy. Po 3 do 4 dniach po zabiegu kawałek gazy pozostały z rany powoli się wypycha. Jest to środek, który należy wykonać, ale efekt jest bardzo znaczący. 2. Arytmia: Pooperacyjna ogólna bradykardia wymaga stymulatora serca. Jednak istnieje również 1/5 do 1/3 rytmu przedsionkowego, trzepotania przedsionków lub migotania przedsionków, co wynika ze skrócenia okresu refrakcji i małej pętli nawrotnej między labiryntem operacji labiryntu typu III. Arytmia często zanika po zastosowaniu długotrwałych opornych na leczenie leków przeciwarytmicznych. Większość pacjentów stosuje prokainamid lub diizopropylopiraminę przez pierwsze 3 miesiące po zabiegu, aż do trzepotania lub drżenia przedsionkowego Zniknął 3. Zespół niskiej pojemności minutowej serca: ogólnie pojemność minutowa serca nieznacznie spadła po operacji i powróciła do normy w 5. do 7. dniu po operacji. Jednak pacjenci z operacją zastawki mitralnej i aorty mogą mieć zespół stosunkowo dużej pojemności minutowej. Oprócz leków, które wzmacniają siłę skurczu mięśnia sercowego, czasami konieczne jest dodanie kontrpulsacji balonu wewnątrzaortalnego. 4. Zespół chorej zatoki: W przeszłości częstość występowania pooperacyjnego zespołu chorej zatoki była wyższa, a niektórzy pacjenci mieli zespół chorej zatoki przed operacją. Ostatnio udoskonalono metody chirurgiczne, aby zapobiec uszkodzeniu węzła zatokowego i jego tętnic oraz zapobiec występowaniu tego zespołu. Pacjentów z zespołem chorej zatoki leczono sekwencyjną stymulacją przedsionkową i komorową. 5. Całkowity blok serca: Chociaż częstość występowania tego powikłania jest niewielka, bardzo niewielu pacjentów ma całkowity blok serca po operacji. W tym przypadku umieszczany jest stały rozrusznik serca. 6. Pooperacyjny wysięk opłucnowy, niewielka liczba pacjentów z pooperacyjną opóźnioną tamponadą osierdziową. Natychmiastowe wykrycie zamkniętego drenażu klatki piersiowej lub nakłucia osierdzia i drenażu osierdziowego należy wykonać natychmiast. 7. Jednoczesna wymiana zastawki mitralnej i (lub) zastawki aortalnej może powodować powikłania zakrzepowo-zatorowe po zabiegu chirurgicznym. Należy okresowo sprawdzać okres protrombiny, a dawkę warfaryny należy dostosowywać na czas.