szew intubacyjny

W 1978 r. Lauritzen poinformował, że metoda szwów została zastosowana w celu uzyskania dobrych rezultatów, a metoda szwów była ciągle doskonalona w przyszłości. Naczynie krwionośne wprowadzane do szwu musi być normalne i mieć wystarczającą długość dla nasadki. Ponadto zewnętrzne średnice dwóch naczyń krwionośnych wprowadzonych do szwu muszą być podobne i nie mogą być zbyt różne. Leczenie chorób: wady naczyniowe jelit Wskazanie Naczynie krwionośne wprowadzane do szwu musi być normalne i mieć wystarczającą długość dla nasadki. Ponadto zewnętrzne średnice dwóch naczyń krwionośnych wprowadzonych do szwu muszą być podobne i nie mogą być zbyt różne. Przeciwwskazania 1. Szew zagnieżdżający może być stosowany tylko do szycia end-to-end i nigdy nie powinien być stosowany do szycia end-to-side. 2. Po osłonięciu dwóch naczyń krwionośnych o dużej różnicy średnicy zewnętrznej łatwo jest zablokować prześwit lub uciec koniec wprowadzania. Zabieg chirurgiczny (a) Metoda zagnieżdżania Lauritzen 1. Oddziel naczynia krwionośne, umieść zacisk małego naczynia krwionośnego i mikro-bliżej i odetnij równoważne zespolenie naczyń krwionośnych. 2. Zgodnie z kierunkiem przepływu krwi określ koniec gniazdowania i koniec osłony. Zasadniczo bliższy koniec tętnicy jest końcem zagnieżdżonym, a dalszy koniec jest końcem osłonki; żyła jest przeciwna, dalszy koniec jest końcem gniazdującym, a bliższy koniec jest końcem osłonki. 3. Obieranie zewnętrznej błony: Metoda obierania zewnętrznej błony jest taka sama jak końcowy koniec, ale długość zewnętrznej membrany odrywanej z końca osłony powinna być dwa razy większa niż zewnętrzna średnica naczynia krwionośnego i jest całkowicie oderwana w celu zmniejszenia grubości ścianki naczynia krwionośnego. 4. Powiększ koniec osłony: włóż końcówkę osłony do światła końca osłony, delikatnie powiększ, aby prześwit końca osłony był większy niż koniec zagnieżdżony, i zamknij mikro-bliżej, aby oba końce się spotkały. 5. Zszywanie: Pierwsza igła znajduje się w 0 ° od nasady końca zagnieżdżonego, tylko szew i zewnętrzna membrana oraz część warstwy mięśniowej od zewnątrz do wewnątrz, igła nie przechodzi przez wewnętrzną membranę; ta sama igła jest używana na końcu osłony pochewki Igła jest wkładana z wewnętrznej membrany pod kątem 0 ° około 0,2 mm, a igła przechodzi przez zewnętrzną membranę. W ten sam sposób zszywano drugą igłę pod kątem 180 ° od rurki końca osłonki pod kątem 180 ° od nasady końca zagnieżdżonego. Po zszyciu dwóch igieł są one wiązane osobno. 6. Włóż sekcję zagnieżdżania: Po zszyciu dwóch igieł sekcję zagnieżdżania można nałożyć na przód lub tył końca osłony. Operator trzyma krawędź końca osłony za pomocą pęsety i delikatnie podnosi ją, aby pokazać osłonę. Światło końca. Druga ręka używa kleszczy, aby delikatnie wprowadzić tuleję do światła pochewki. Po zagnieżdżeniu chirurg używa mikroskopijnej szczypiec do tkanek w celu ściśnięcia unaczynionej części naczynia krwionośnego i spłaszcza ją, tak aby sekcja zagnieżdżająca i sekcja poszycia były w bliskim kontakcie, aby zapobiec przedostawaniu się krwi do międzywarstwy i tworzeniu zakrzepu po przywróceniu przepływu krwi. 7. Przywróć przepływ krwi: usuń kolejno klipsy małych naczyń krwionośnych, aby przywrócić przepływ krwi. Jeśli operacja jest prawidłowa, po przelaniu krwi nastąpi lekki wyciek, który można zatrzymać, naciskając na chwilę bawełnianą kulkę soli fizjologicznej. (2) Ulepszona metoda zagnieżdżania Na podstawie metody zagnieżdżania Lauritzen chińscy uczeni zaproponowali wiele ulepszonych metod. Wprowadzono następujące dwie metody: 1. Metoda trzypunktowego zagnieżdżania: Metoda ta jest taka sama, jak metoda trzypunktowego łączenia zespoleń end-to-end, to znaczy u podstawy końca zagnieżdżonego i końca osłony, jeden ścieg jest zszywany co 120 °, a trzy ściegi są łączone razem, a trzeci ścieg jest używany. Po zakończeniu szycia nie zawiązuj węzłów, poczekaj, aż rękawy zostaną włożone, a następnie supeł. Zaletą jest to, że długość odcinka wprowadzającego jest krótka (1,2 do 1,5 razy większa niż średnica zewnętrzna naczynia krwionośnego), co jest łatwe do włożenia, a odcinek wprowadzający nie jest łatwy do ucieczki. Wadą jest to, że zszywanie w punkcie stałym nie jest łatwe do uzyskania dokładności, a długość ściegu jest nierówna. 2. Metoda nacięcia i zszywania: Metoda ta polega najpierw na nacięciu podłużnym pod kątem 90 ° od końca pochewki, a jego długość jest równa lub nieco większa niż zewnętrzna średnica naczynia krwionośnego. W czasie zszywania wierzchołek nacięcia końca osłony jest zszywany pod kątem 90 ° na końcu gniazdowym, a splątany koniec jest wciągany w koniec osłony po związaniu. Zespolenie zostało odwrócone o 180 ° i włożono tylną stronę zagnieżdżonego końca. Całą warstwę zszywa się w 270 ° od końca osłony, a po wyjęciu igły tę samą igłę stosuje się do zawieszenia zewnętrznej membrany i części środkowej membrany w 270 ° od nasady końca zagnieżdżonego. Po związaniu koniec zagnieżdżony całkowicie wchodzi w koniec osłony. . Zespolenie jest ponownie odwrócone, a dwie strony ściany ściany rurki są zszywane w pełnej warstwie, a zewnętrzna membrana i część środkowej membrany odpowiadającej części odcinka są zszywane, a część nacięcia naczynia krwionośnego jest naprawiana po sczepieniu, a szew jest zakończony. Zaletą tej metody jest to, że łatwiej jest ją wkładać i nie jest łatwo uciec. Wadą jest to, że ścianka rurki jest przecięta, a uszkodzenia ścianki rurki zwiększone.