Lepki wydzielina o słodkim zapachu z ran oparzeniowych
Wprowadzenie
Wprowadzenie Po oparzeniu skóra zostaje zniszczona jako naturalna osłona przed inwazją drobnoustrojów, a martwicza tkanka skóry jest dobrym „podłożem” do wzrostu i rozmnażania drobnoustrojów. Dlatego rany po oparzeniu są wyjątkowo podatne na infekcje. W ostatnich latach śmiertelność z powodu szoku znacznie spadła z powodu poprawy poziomu leczenia szoku oparzeniowego. Infekcje poparzeniowe stały się główną przyczyną śmierci z powodu ciężkich oparzeń. Zapobieganie i leczenie infekcji oparzeniowych jest kluczem do leczenia oparzeń. Lepkie wydzielanie słodkiego zapachu na oparzonej ranie należy do infekcji Pseudomonas aeruginosa.
Patogen
Przyczyna
Po oparzeniu skóra jest niszczona jako naturalna bariera przed inwazją drobnoustrojów i dochodzi do infekcji bakteryjnej. Lepkie wydzielanie słodkiego zapachu ran po oparzeniach jest spowodowane infekcją Pseudomonas aeruginosa.
Zbadać
Sprawdź
Powiązana kontrola
Modyfikacja rutyny w moczu
Rozpoznanie opiera się na lokalnych objawach zakażenia rany i występujących objawach.
Diagnoza
Diagnostyka różnicowa
Palenie ran jasnobrązowe cienkie wydzieliny: oparzenia pojawiają się rany jasnobrązowe cienkie wydzieliny są hemolitycznymi infekcjami paciorkowcowymi.
Rany oparzeniowe mają wczesne rozwiązanie pływowe, oderwanie lub zmiany podobne do ukąszenia owadów: przedwczesne rozpływanie się osadów, zrzucanie lub zmiany podobne do ukąszenia owadów wskazują na miejscową infekcję.
Oparzenia rany, wydzielanie zapachu kału: rany oparzenia, wydzielanie zapachu kału są infekcjami beztlenowymi.
Jasnożółte lepkie wydzieliny z ran po oparzeniu: pojawienie się jasnożółtych lepkich wydzielin jest kluczem do oceny infekcji S. aureus.
Ciemnoszare lub czarne nekrotyczne plamy na ranach oparzeniowych: ciemnoszare lub czarne nekrotyczne plamy na powierzchni rany. Płytki martwicze często występują w ranach zakażonych pałeczkami Gram-ujemnymi.
Rany oparzeniowe są blade lub piroforyczne: oparzenia są blade lub spalony żółty to oparzenie III stopnia. Oparzenia trzeciego stopnia: obejmujące całą warstwę skóry, nawet podskórny tłuszcz, mięśnie, narządy wewnętrzne. Rana jest blada lub spalona na żółto, bez bólu, bez pęcherzy, uczucie znikania, a tekstura jest twarda jak skóra. Po 3 do 4 tygodniach tkanka ziarnista została pozostawiona po zrzuceniu eschara, pozostawiając bliznę, a funkcja skóry została utracona, powodując deformację.
Rozpoznanie opiera się na lokalnych objawach zakażenia rany i występujących objawach.
