zespół odruchowej dystrofii współczulnej
Wprowadzenie
Wprowadzenie do zespołu odruchowej dystrofii współczulnej Odruchowy zespół dystrofii współczulnej (RSDS) jest zespołem klinicznym charakteryzującym się silnym bólem kończyn dystalnych z dysfunkcją autonomiczną. Jego nazwa jest większa, np. Płonąca nerwoból, zanik Sudecksa, zanik pourazowy, zespół barku i dłoni itp. Na całym świecie nazywany jest RSDS. Podstawowa wiedza Odsetek chorób: 0,004% Wrażliwi ludzie: żadnych wyjątkowych ludzi Tryb infekcji: niezakaźny Powikłania: osteoporoza dysfunkcji autonomicznej
Patogen
Przyczyny zespołu odruchowej dystrofii współczulnej
Trauma (25%):
Większość pacjentów przed urazem miała uraz, operację, mózg, rdzeń kręgowy i uszkodzenie nerwów obwodowych. Uszkodzenie nerwów obwodowych dzieli się na uszkodzenie otwarte i uszkodzenie nieotwarte. Ten pierwszy jest ogólnie związany z otwartym uszkodzeniem tkanki miękkiej, powodującym częściowe lub całkowite obcięcie nerwu; ten drugi jest skomplikowany przez tępy nieotwarty uraz tkanki miękkiej, powodujący stłuczenie, ucisk lub rozciągnięcie tułowia nerwowego, które występuje w nerwach w niewielkim stopniu. Krwotok i obrzęk, obrzęk i zwyrodnienie mieliny. Skutki uszkodzenia nerwów obwodowych przejawiają się głównie w porażeniu nerwowym w klinice.
Lokalne rozprzestrzenianie się nowotworów (25%):
Niektórzy pacjenci mogą być spowodowani miejscowym rozprzestrzenianiem się guza z udziałem nerwu autonomicznego. Guz jest zaburzeniem, w którym ciało tkanki lokalnej traci normalną regulację na poziomie genetycznym pod wpływem różnych czynników rakotwórczych, co powoduje nieprawidłowy rozrost klonów. Naukowcy dzielą nowotwory na łagodne i złośliwe.
Leki (15%):
Niewielka liczba pacjentów jest spowodowana przez leki takie jak izoniazyd, fenobarbital, ergotamina i cyklosporyna.
20% do 30% nie może znaleźć wyraźnego wyzwalacza.
Patogeneza
Patogeneza jest nadal niejasna. Ogólnie uważa się, że RSDS jest nadmierną reakcją kończyny na uraz. Gdy tkanka jest uszkodzona, nerw czuciowy jest stymulowany do uwolnienia dużej ilości substancji P. Z jednej strony substancja P przenosi bolesny impuls do centrum, az drugiej strony powoduje miejscowe zapalenie. Media seksualne, takie jak prostaglandyny, bradykinina, 5-HT, histamina itp. Znacznie się zwiększają, powodując miejscowy ból i obrzęk kończyn, działając na naczynia krwionośne, powodując zaburzenia naczynioruchowe, stymulując jednocześnie współczulne włókna nerwowe, uwalniając mediatory bólu i noradrenalinę I zwiększ ból.
Zapobieganie
Odruchowe zapobieganie zespołowi dystrofii współczulnej
1. Wyeliminuj i zmniejsz lub uniknij czynników chorobowych, popraw środowisko życia, rozwijaj dobre nawyki życiowe, zapobiegaj infekcjom, zwracaj uwagę na higienę żywności, racjonalną dietę i unikaj urazów.
2. Wczesne wykrycie i wczesna diagnoza i wczesne leczenie, budowanie zaufania w walce z chorobą, przestrzeganie leczenia.
Powikłanie
Odruchowe powikłania zespołu dystrofii współczulnej Powikłania, dysfunkcja autonomiczna, osteoporoza
Może być komplikowany przez autonomiczne zaburzenia, takie jak zimne i gorące kończyny, czerwone i białe, suche lub pocące się, późne pojawienie się zaniku skóry i tkanki podskórnej oraz przykurcze.
Objaw
Objawy odruchowego zespołu dystrofii współczulnej Często występujące objawy Zastoinowa miękka obrzęk tkanek Pigmentowane plamy są zimne i gorące, ... Odruchy włosów stojących osłabiają osteoporozę, pozytywne odruchy ssące
RSDS zwykle rozpoznaje się po charakterystycznych objawach klinicznych: objawy często pojawiają się w ciągu kilku godzin po urazie lub stopniowo pojawiają się kilka dni lub tygodni po urazie i trwają od tygodni do lat. Ból ma następujące cechy: pieczenie Ból, lekki dotyk lub powtarzające się łagodne podrażnienie może powodować silny ból. Ból nie jest proporcjonalny do ciężkości urazu. Ból trwa dłużej niż oczekiwany czas powrotu do zdrowia. Dotkniętemu bólowi kończyny często towarzyszy rozproszona tkliwość i obrzęk oraz pojawia się dysfunkcja autonomiczna. Wydajność, taka jak zimne i gorące kończyny, czerwono-biała, sucha lub pocąca się, zmiany postępują powoli, atrofia skóry i tkanki podskórnej oraz przykurcze w późnym stadium, dłonie i stopy są najczęstszymi miejscami bólu, takimi jak kolano, piszczel Ból może występować nawet na ramionach, twarzy i pojedynczych palcach u rąk i nóg. Gdy dochodzi do dystalnej kończyny, stawy barku mogą być bolesne i ograniczać aktywność, co prowadzi do zespołu ramion i dłoni.
Kliniczny zasadniczo dzieli się na trzy fazy:
1. Faza ostra: Jest to okres bólu pourazowego, który charakteryzuje się palącym bólem i rozszerzeniem naczyń dotkniętej kończyny, przekrwieniem dotkniętej kończyny, obrzękiem i podwyższoną temperaturą skóry w uszkodzonym obszarze.
2. Okres niedożywienia: charakteryzuje się zwężeniem naczyń krwionośnych, skóra w dotkniętym obszarze jest chłodna z siateczkowymi plamami pigmentowymi i przebarwieniami, włosy są zrzucane, paznokcie są twarde i łamliwe.
3. Okres zanikowy: ból kończyny rozwija się do bliższego końca, skóra staje się cieńsza, jaśniejsza, palce stają się cieńsze, powięź staje się cieńsza, a zgięcie się kurczy.
Zbadać
Badanie zespołu odruchowej dystrofii współczulnej
Badanie laboratoryjne nie wykazało nieprawidłowości.
1. Badanie radiologiczne: Zwykły film rentgenowski zwykle wykazuje segmentalny niedobór kości, typowy dla długich kości kończyn i krótkich kości dłoni i stóp, łuszczące się odwapnienie i obrzęk tkanek miękkich, film rentgenowski o wysokiej rozdzielczości może również wykazywać wchłanianie podokostnowe, Powstawanie pasm, tworzenie dziur i tuneli podokostnowych oraz badania CT i MRI dotkniętych kończyn wydają się mieć niewielkie lub żadne znaczenie diagnostyczne.
2. Trójfazowe skanowanie kości (TPBS): dożylne wstrzyknięcie nuklidów (zwykle 99mTc) odpowiednio przez 5 s, 1 do 5 min i 3 do 4 godz., Obrazowanie przepływu krwi, obrazowanie puli krwi, Opóźnione zmiany rozwojowe, można zauważyć, że połknięty radionuklid w dotkniętym obszarze jest znacznie wyższy niż normalna tkanka, jego czułość diagnostyczna wynosi 60%, swoistość wynosi 80%, lepsza niż badanie rentgenowskie, odpowiednie do wczesnego stadium ograniczonego RSDS lub badania rentgenowskiego.
Diagnoza
Diagnoza i różnicowanie odruchowego zespołu dystrofii współczulnej
Diagnoza jest ściśle uzależniona od objawów klinicznych. Kryteria diagnostyczne zaproponowane przez Genant i wsp. Obejmują następujące sześć elementów: 1 ból i tkliwość kończyn; 2 obrzęki tkanek miękkich; 3 pogorszenie funkcji motorycznych; 4 zmiany odżywcze skóry; 5 niestabilny ruch naczyniowy; 6 niejednolity kość Trudną do zdiagnozowania osteoporozę można wykorzystać do eksperymentalnej diagnozy zamknięcia nerwu.
Uwaga różni się od uszkodzenia mózgu, rdzenia kręgowego i nerwów obwodowych oraz ich ważnych chorób.
