Złamanie osi odontoidalnej
Wprowadzenie
Wprowadzenie do złamania odontoidalnego Złamanie procesu odontoidalnego jest poważnym urazem obejmującym stabilność regionu przedsionkowo-osiowego, a częstość występowania wynosi około 10% uszkodzenia kręgosłupa szyjnego. Ze względu na specjalną budowę anatomiczną częstość nieleczenia jest również wysoka, a obecność czynników niestabilności może prowadzić do ostrego opóźnionego ucisku rdzenia kręgowego szyjnego i zagrażającego życiu. Podstawowa wiedza Współczynnik choroby: 0,05% Wrażliwi ludzie: żadnych wyjątkowych ludzi Tryb infekcji: niezakaźny Komplikacje: rozdrobnione złamanie
Patogen
Przyczyny złamań aksonów
(1) Przyczyny choroby
Często spowodowane przez siły zewnętrzne w głowie i szyi z różnych kierunków.
(dwa) patogeneza
Złamanie odontoidalne jest powodowane przez siłę zewnętrzną głowy i szyi w różnych kierunkach, a wśród nich, z powodu gwałtownego zgięcia głowy i szyi (bardziej powszechne), osiowemu złamaniu odontoidalnemu spowodowanemu przez rozszerzenie i obrót często towarzyszy przemieszczenie atlanto-osiowe. Proste złamania odontoidalne wywołane nagłym zawieszeniem przemocy są stosunkowo rzadkie, co stanowi około 8% całkowitej liczby złamań kręgosłupa szyjnego, dlatego należy podjąć obserwację kliniczną, aby zapobiec nieudanej diagnozie.
Zapobieganie
Zapobieganie osiowym złamaniom odontoidalnym
Po pierwsze, ćwicz i wzmacniaj ciało: powinien aktywnie ćwiczyć przez długi czas, wydłużyć czas na świeżym powietrzu, oddychać świeżym powietrzem, promować układowe krążenie krwi i metabolizm. Możesz wybrać spacer, jogging, tai chi, ćwiczenia zdrowotne i inne przedmioty. Wiele działań może sprawić, że wapń we krwi będzie więcej w kościach, co poprawi twardość kości i skutecznie zmniejszy występowanie złamań.
Po drugie, więcej słońca: Słońce może sprzyjać syntezie witaminy D, a metabolizm wapnia zależy od roli witaminy D; światło ultrafioletowe w słońcu może sprzyjać tworzeniu i absorpcji wapnia w organizmie, utrzymywać prawidłowy metabolizm wapnia i fosforu, zwiększać wapń w kościach I popraw twardość kości.
Po trzecie, pierwsze zapobieganie chorobom: osoby starsze nie powinny jeździć do miejsc, gdzie jest wiele ludzi i samochodów, deszczu, śniegu lub wody na ziemi, nie wychodź podczas oblodzenia, aby nie spaść i złamać. Nie wspinaj się po drabinach ani nie wspinaj się na wysokie aktywności. Nie jest wskazane chodzenie po stromych zboczach. Ponieważ osoby starsze mają słabe kończyny, wolno reagują i łatwo upadają. Kiedy wychodzisz, powinieneś zwalniać powoli. Jeśli masz objawy, takie jak zawroty głowy, głuchota i zawroty głowy, staraj się ograniczyć swój wyjazd. Musisz wyjść z kajdanek lub kajdanek. Przed pójściem do toalety w nocy powinieneś usiąść na brzegu łóżka przez chwilę, aby siła mięśni nogi była podekscytowana i zapobiec wystąpieniu chwilowego niedociśnienia tętniczego, gdy pozycja się zmienia. Kiedy bierzesz prysznic, przygotuj mały taboret i usiądź na spodniach i butach, aby zapobiec upadkowi.
Po czwarte, dostosowanie diety: Jedz więcej warzyw, diety bogatej w białko i witaminy, może zapobiec występowaniu i rozwojowi osteoporozy. Wczesna dieta złamania powinna być lekka, aby ułatwić obrzęk plwociny, późna powinna mieć częściowy smak, wybrać odpowiednią dietę, aby dostosować wątrobę i nerkę, co sprzyja gojeniu się złamania i przywróceniu funkcji.
V. Bliższe obserwacje: jeśli podejrzewasz uraz, podejrzewasz złamanie, powinieneś udać się do szpitala na leczenie. Podczas transferu należy podjąć niezbędne tymczasowe środki naprawcze. Złamanie kończyny górnej nakłada się drewnianą deską w celu zamocowania ramienia, a długość deski powinna przekraczać górną i dolną powierzchnię stawową miejsca złamania. Złamane ramię można również przymocować do klatki piersiowej. Złamania kończyn dolnych można wiązać z długimi deskami, długość deski powinna sięgać pod pachę, dolna część powinna przekraczać piętę lub dotkniętą kończynę można wiązać z inną kończyną. Złamania kręgosłupa powinny być przenoszone z deski podwójnej na równoległą. Kręg szyjny należy wyścielić workami z piaskiem po obu stronach głowy, aby ograniczyć ruch głowy przed wysłaniem do szpitala. W przypadku krwawienia należy tymczasowo owinąć ranę ściereczką do czyszczenia, a następnie podwiązać opaską uciskową. Zasadniczo czas podwiązania opaski uciskowej nie przekracza 1 godziny za każdym razem, a opaskę uciskową można rozluźniać przez 1 do 2 minut co godzinę, aby zobaczyć wypływ krwi, co może zapobiec niedokrwieniu kończyn i martwicy z powodu nadmiernego czasu podwiązania. Po naprawieniu złamania za pomocą gipsu lub innymi metodami, zmiany koloru skóry i obrzęk na końcu uszkodzonej kończyny powinny być ściśle obserwowane w ciągu 24 godzin. Jeśli obrzęk zostanie zintensyfikowany, skórę należy natychmiast leczyć, rozluźnić lub usunąć plaster, aby zapobiec niedokrwieniu kończyn, złemu refluksowi i martwicy z powodu ścisłego zamocowania plastra. Ustalony okres złamania powinien być regularnie sprawdzany zgodnie z zaleceniami lekarza.
Szóste, funkcjonalne ćwiczenie: Aktywnie wykonuj niezniszczone stawy pod kierunkiem lekarza, sto razy na godzinę dziennie, aby uniknąć sztywności stawów, przykurczu i zaniku mięśni. Samo-masaż za pomocą lekkiego masażu może promować miejscowe krążenie krwi i ułatwiać odzyskiwanie złamań. (Powyższe informacje mają wyłącznie charakter poglądowy, szczegółowe informacje można uzyskać od lekarza).
Powikłanie
Powikłania złamania pachowego zęba Komplikacje, rozdrobnione złamania
Nierzadko zdarza się, że proces odontoidalny jest klinicznie powszechny. Jest to najczęstsze powikłanie złamania odontoidalnego. Nietrzymanie odontoidalne jest szczególnie podatne na złamanie linii złamania typu II przez talię odontoidalną, głównie z powodu przemieszczenia tego rodzaju złamania. Ponieważ więzadło więzadła odontoidalnego i więzadło skrzydłowe mogą rozdzielać złamanie, a popychanie więzadła poprzecznego tylnego również może go przesunąć. Ponadto tkanka przymocowana do talii odontoidu ma dwie pary z przodu. Więzadło jest przymocowane z boku strony szyi 1. W rezultacie, gdy złamanie odontoidu nastąpi u podstawy odontoidu, więzadła te mogą oddzielić koniec głowy złamania od kręgosłupa końca szyi 2 i szyi 1 ~ Jest to również czynnik, który nie łączy się z miejscem złamania przedłużenia i zgięcia stawu szyjnego 2.
Objaw
Objawy złamań aksonalnych Częste objawy Wymuszone złamania posturalne nie mogą odwrócić bólu szyi i szyi Tkliwość miejscowa Ucisk rdzenia kręgowego
Jest podobny do objawów klinicznych i oznak łagodnych przypadków zwichnięcia atlantoaksjalnego, głównie z powodu bólu szyi, miejscowej tkliwości, ograniczonej ruchliwości (szczególnie aktywności kręgosłupa szyjnego) i wymuszonej pozycji obu rąk. Wstrząs mózgu i inne obrażenia, bez towarzyszących przypadków zwichnięcia przedsionkowo-osiowego, na ogół nie wykazują objawów ucisku rdzenia kręgowego szyjki macicy, ale w trakcie ruchu i diagnozy, jeśli niewłaściwa operacja może również powodować niekorzystne konsekwencje, należy zauważyć.
Proste złamania odontoidalne można ogólnie podzielić na trzy następujące typy:
1. Typ I: Odontoidalne złamanie typu I nie jest powszechne, co może być wynikiem wyrwania więzadła, ponieważ więzadło guzkowe i dwa ukośne więzadła przyczepiają się do wierzchołka odontoidy, ta część Większość złamań jest stabilna, a linia złamania jest w większości ukośna, a częstość występowania wynosi około 5%. Stabilność można potwierdzić na podstawie zgięcia bocznego zgięcia i zgięcia. Ponieważ większość złamań nie jest przemieszczona, Dlatego powikłania są mniejsze, a rokowanie lepsze.
2. Typ II: Jest bardziej powszechny w odontoidalnym złamaniu talii, co stanowi około 70% prostego złamania odontoidalnego. Większość złamań jest spowodowana bocznym zgięciem głowy. Ten rodzaj złamania może być również spowodowany przedłużeniem przedłużenia. Przemoc jest bardzo niewielka, ponieważ dopływ krwi nie jest dobry, szybkość gojenia wynosi około 1/4 tego typu, więc odsetek operacji jest wyższy.
3. Typ III: Linia złamania znajduje się u podstawy złamania odontoidalnego typu III, częstość występowania wynosi około 25%; głównie z powodu zgięcia i siły głowy i szyi; linia złamania często się wydłuża, a górna część trzonu kręgowego i kości Staw atlantycki, ale tutaj złamanie jest stosunkowo stabilne, takie jak brak gojenia, rokowanie jest ogólnie lepsze.
Ostatnio niektórzy uczeni zaproponowali typ IV, to znaczy na podstawie typu III, gdy na linii złamania występuje rozdrobnione złamanie, jest ono tego rodzaju; jest trudne do leczenia, a rokowanie nie jest idealne.
Zbadać
Badanie złamania odontoidalnego
Badanie obrazowe odgrywa ważną rolę w diagnozie i klasyfikacji. Konwencjonalne prześwietlenie i tomografia pozwalają uzyskać wyraźne obrazy (szczególnie ważne jest otwarcie); badania CT i MRI nie tylko pomagają pokazać linię złamania, ale także poprzeczną Stan więzadła jest łatwy do zaobserwowania. Podczas czytania filmu należy zwrócić uwagę na stopień przemieszczenia złamania. Jeśli przemieszczenie przekracza 5 mm, gojenie jest opóźnione.
Ponadto, zgodnie z poszerzeniem szyi i przestrzeni gardła (to znaczy odległość między tylną ścianą gardła a trzecim kręgiem szyjnym, która zwykle wynosi 4 mm), zgodnie z filmem rentgenowskim, skanem TK MRI i innymi badaniami obrazowymi, diagnoza Bez trudności.
Diagnoza
Diagnoza i diagnoza złamania aksonalnego
Główną podstawą diagnozy osiowych złamań odontoidalnych są:
1. Należy szczegółowo zapytać o historię traumy.
2. Objawami klinicznymi są głównie objawy szyi i uwaga na wymuszoną pozycję głowy i szyi.
3. Badanie obrazowe odgrywa ważną rolę w diagnozie i klasyfikacji. Konwencjonalne prześwietlenie i tomografia mogą uzyskać wyraźne obrazy (szczególnie ważne jest otwarcie); badania CT i MRI nie tylko pomagają pokazać linię złamania, ale także Stan więzadła poprzecznego kręgu jest łatwy do zaobserwowania. Podczas czytania filmu należy zwrócić uwagę na stopień przemieszczenia złamania. Jeśli przemieszczenie przekracza 5 mm, gojenie jest opóźnione.
Ponadto, zgodnie z poszerzeniem szyi i przestrzeni gardła (to znaczy odległości między tylną ścianą gardła a trzecim kręgiem szyjnym, która zwykle wynosi 4 mm), diagnoza opiera się na filmie rentgenowskim, skanie tomografii komputerowej i badaniu obrazowym MRI. Nie ma trudności z wejściem.
Diagnostyka różnicowa
Oprócz identyfikacji innych urazów w górnym odcinku szyjnym różni się głównie od wrodzonej hipoplazji odontoidalnej.
