złamanie trzeszczkowe
Wprowadzenie
Wprowadzenie do złamania kości łódeczkowatej Złamanie kości łódeczkowatej (złamania kości łódkowatej) stanowiło 71,2% złamania nadgarstka, głównie w talii łuskowatej, co stanowi 70% złamania łuskowatego. Guzek łódkowaty i bliższe złamanie łuskowate stanowiły 10–15%. Linia zaczyna się od strony dłoni i łokciowej, a następnie dociera do strony grzbietowo-bocznej, częściej u młodych ludzi i dzieci. Kiedy złamanie kości ramiennej ma inne złamania i zwichnięcia nadgarstka, rokowanie jest złe. Większość kości łódeczkowatej jest pokryta chrząstką stawową, odsłonięte są tylko guzki łódkowate i grzbietowo-boczna część odcinka lędźwiowego kręgosłupa, a odżywcze naczynia krwionośne wchodzą do kości i dostarczają krew do okolicznych gałęzi. Krew 2/3 ~ 3/4 w proksymalnej stronie łódki pochodzi z naczyń krwionośnych kości lędźwiowej, a naczynia krwionośne guzków łódkowatych są odżywiane po dystalnej stronie od 1/4 do 1/3. Naczynia krwionośne doprowadzane z odcinka lędźwiowego do kości i cofające się do proksymalnego bieguna mogą zostać uszkodzone przez złamanie talii, powodując martwicę niedokrwienną w odcinku bliższego złamania. Podstawowa wiedza Odsetek chorób: 0,001% Osoby podatne: brak określonej populacji Tryb infekcji: niezakaźny Komplikacje: pourazowe zapalenie stawów Uraz naczyniowy
Patogen
Przyczyna złamania łódkowatego
Współczynnik przemocy (95%)
Złamanie nadgarstka nadgarstka wynika głównie z dłoni podczas upadku, tak że staw nadgarstka nagle rozciąga się z powrotem do przysiadu, a miażdżyca nadgarstka zostaje złamana przez uderzenie trzonu krzyżowego. Przemoc ma bezpośredni wpływ na kończynę i występuje w złamaniu kości łódkowatej, miejscu złamania często towarzyszy różny stopień uszkodzenia tkanek miękkich, w tym uszkodzenie nerwowo-naczyniowe.
Patogeneza
Głównie w kierunku dłoni podczas opadania osoba pochyla się do przodu, a przedramię obraca się wewnętrznie, tak że nacisk bezpośrednio uderza w kość łódeczkowatą i jest blokowany przez dystalną powierzchnię stawową kości ramiennej, a także nacisk ściskający więzadła krzyżowego volar, jeśli siła zewnętrzna jest skoncentrowana w łodzi Kość, która powoduje złamania, a ponadto, jeśli staphoid zostanie poddany bezpośredniemu gwałtownemu uderzeniu, mogą wystąpić złamania, ale jest to mniej powszechne.
Zapobieganie
Zapobieganie złamaniom Scapho
Choroba jest głównie spowodowana czynnikami traumatycznymi, a złamanie jest spowodowane przemocą. Dlatego prace prewencyjne zaczynają się od życia i musimy zwracać uwagę na bezpieczeństwo. Zapobiegaj uszkodzeniom zewnętrznym.
Na wczesnym etapie powinieneś spożywać pokarmy, które promują krążenie krwi i rozpraszają, takie jak warzywa, produkty sojowe, zupa rybna i jajka.
W średnim okresie możesz spożywać pokarmy, które pomagają i powstrzymują ból, flegmę i zastój, oraz kości, takie jak zupa kostna, kurczak Tianqi, wątroba zwierzęca i tak dalej.
Na późniejszym etapie możesz jeść więcej pokarmów, które uzupełniają wątrobę i nerki, qi i odżywiają krew oraz rozluźniają mięśnie. Może to pomóc w tworzeniu osteofitów, takich jak stara zupa z kury, zupa z wieprzowiny i zupa z owiec.
Powikłanie
Powikłania złamania łódkowatego Powikłania, pourazowe zapalenie stawów, uszkodzenie naczyń
Istnieje wiele rodzajów, takich jak martwica segmentu bliższego złamania, brak zrostu złamania, opóźnione gojenie, gojenie deformacji pod kątem prostym i urazowe zapalenie stawów nadgarstka. Powikłania te mogą wystąpić samodzielnie lub w połączeniu, leczenie jest trudne, a objawy resztkowe są ciężkie. Wspólna funkcja wyzdrowiała słabo.
Martwica złamania bliższego
Częstość występowania wynosi od 30% do 40%, głównie z powodu złamania proksymalnego 1/3, ale czasami również po operacji, film rentgenowski pokazuje, że gęstość bliższego odcinka złamania jest znacznie wyższa niż dystalny odcinek złamania i inne kości nadgarstka, jeśli uraz nie wystąpił Zapalenie stawów, możliwa otwarta redukcja, przeszczep kości (lub bezpłatny przeszczep kości lub przeszczep mięśniowo-szkieletowy) i wewnętrzne utrwalenie, po tym zabiegu oczekuje się, że nekrotyczny segment kości przywróci krążenie krwi, a dystalny segment złamania zagoi się, urazowy Zapalenie stawów, wykonalna resekcja bliższej kości nadgarstka, zespolenie stawu i inne operacje.
2. Złamanie się nie goi
Istnieje wiele przyczyn, opóźnień w diagnozowaniu i leczeniu, przemieszczenia złamania, uszkodzenia naczyń wewnątrz i na zewnątrz kości może prowadzić do braku zrostu złamania, a wyniki kliniczne nie są leczone. Większość z nich jest spowodowana opóźnieniami w diagnozie i leczeniu. Trudno jest dokładnie obliczyć odsetek braku złamania, ponieważ wiele Objawy pacjenta były łagodne i nie poszedł do szpitala na leczenie i nie można go było policzyć.
Brak zrostu złamania może powodować ból w nadgarstku nadgarstka, ograniczony ruch i zmniejszoną siłę chwytu Badanie rentgenowskie wykazuje poszerzenie przestrzeni złamania, stwardnienie końca złamania, torbielowatą deformację w pobliżu kości, przemieszczenie kątowe złamania i tylnej części nadgarstka. Przedłużenie jest niestabilne, koniec złamania może wykazywać aktywność pseudostawową, a odcinek bliższego bliższego złamania może w dowolnym momencie zmienić się wraz z ruchem stawu. W zaawansowanym stadium może wystąpić traumatyczne zapalenie stawów. Należy zauważyć, że stopień uszkodzenia stawu nie jest równoległy z manifestacją kliniczną. W ciężkich przypadkach objawy mogą nie być oczywiste; osoby z widocznymi objawami mogą nie zostać poważnie zranione, a złamania są stabilne i nie ma zapalenia stawów Chociaż stwardnienie i zmiany torbielowate często nie występują lub występują jedynie łagodne objawy kliniczne, niekoniecznie natychmiastowe leczenie, ale należy je Pacjent stwierdził, że brak wyleczenia ostatecznie prowadzi do traumatycznego zapalenia stawów, które jest związane ze stopniem używania stawów.
Objaw
Objawy złamania łódkowatego Częste objawy Ból nadgarstka Ból stawów Obrzęk i tkliwość nadgarstka
Złamanie łódkowate występuje częściej u młodych mężczyzn, a nadgarstek jest obrzęknięty, szczególnie po skroniowej stronie nadgarstka, dół nosowo-gardłowy staje się płytki, guzek łódkowaty i dół nosowo-gardłowy mają wyraźną tkliwość, a pionowe pchnięcie kciuka może powodować ból.
Zbadać
Badanie złamania łódkowatego
Podejrzane złamania należy wykonać we właściwej pozycji, pozycji bocznej, pozycji łuskowatej, przedniej i tylnej skośnej przedniej skośnej folii rentgenowskiej, większość złamań można pokazać, niekompletne złamania, linia złamania może być niejasna lub niewidoczna, łatwo prowadzić do przeoczenia diagnozy W przypadku osób z oczywistymi objawami miejscowymi złamanie należy najpierw leczyć, naprawić za pomocą gipsu przez 2 tygodnie, a następnie ponownie zbadać, co może wynikać z resorpcji kości w miejscu złamania, co może wskazywać na linię złamania i wczesne badanie CT.
Zgodnie z umiejscowieniem linii złamania pokazanej na filmie rentgenowskim dzieli się ją ogólnie na trzy następujące typy.
1. Złamanie guzkowe: linia złamania znajduje się w dystalnym guzku łódki. Jest do niej przymocowanych wiele więzadeł. Jest to w zasadzie złamanie łzy. Jest to rzadkie w praktyce klinicznej. Ze względu na bogate ukrwienie leczy się szybciej.
2. Złamania lędźwiowe: najczęstsze, brak dopływu krwi, im bliższy proksymalny koniec, tym gorszy czas gojenia jest dłuższy niż 3 miesiące, około jedna trzecia przypadków może powodować konsekwencje braku zrostu.
3. Złamanie proksymalne: po wystąpieniu złamania dopływ krwi jest prawie całkowicie przerwany. Oto najtrudniejsza część do wyleczenia. Wskaźnik braku zrostu i aseptycznej martwicy po złamaniu wynosi aż 60%.
Powyższa klasyfikacja jest stosunkowo prosta, a niektóre osoby podzieliły złamanie lędźwiowe na złamanie dystalne i złamanie środkowe.
Diagnoza
Diagnoza i diagnoza złamania łódkowatego
Zasadniczo nie mylić z innymi chorobami.
1. Występuje uraz nadgarstka i miejscowy obrzęk, ból i oczywiste oznaki tkliwości nosogardzieli.
2. Filmowanie rentgenowskie można wybrać zgodnie z cechami klinicznymi, pozycją boczną, pozycją stafoidalną, pozycją przednio-tylną i tylną ukośną. Czasami wczesna linia złamania jest niejasna i może być wykonana po dwóch tygodniach w celu potwierdzenia diagnozy. W razie potrzeby najpierw można wykonać badanie TK, a filmy rentgenowskie można zdiagnozować dwa tygodnie później.
