wymiana zastawki aortalnej

Leczenie chirurgiczne niedomykalności aorty jest takie samo jak zwężenie zastawki aortalnej: walwuloplastyka i wymiana zastawki. Walwuloplastyka ma długą historię z rozwojem chirurgii serca. Przed nadejściem krążenia pozaustrojowego istnieją dwie chirurgiczne metody leczenia niedomykalności aorty: jedna to obrzezanie, a druga to walwuloplastyka. W 1958 r. Lillehei i wsp. Zastosowali krążenie pozaustrojowe do nacięcia obustronnego lub gąbkę Ivalon do walwuloplastyki aorty z powiększeniem jednego zastawki. W 1960 r. Mulder i wsp. Opisali różne rodzaje metod tworzenia zastawek. Powszechnie stosuje się zawieszenie zaworu, unieważnienie i naprawę zaworu. Leczenie chorób: niedomykalność aorty zwężenie aorty Wskazanie Wymiana zastawki aortalnej ma zastosowanie do: 1. U pacjentów z niedomykalnością aorty występują takie objawy, jak kołatanie serca, duszność, ból w klatce piersiowej itp. Ciśnienie tętna jest większe niż 1/2 skurczowego ciśnienia krwi, i występują typowe dźwięki plusków wody i impulsy wodne. Radiografia klatki piersiowej wykazała powiększenie lewej komory, a elektrokardiogram wykazał przerost i obciążenie lewej komory, dlatego należy wykonać operację. 2. Pacjenci z niedomykalnością zastawki aortalnej i zwężeniem powinni być niezwłocznie operowani, gdy ciśnienie w końcowej komorze rozkurczowej lewej komory wynosi> 12 mmHg. 3. Z powodu ostrej niedomykalności aorty spowodowanej infekcyjnym zapaleniem wsierdzia, operację należy wykonać po kontroli zakażenia, poprawie i stabilizacji czynności serca. Jednak w przypadku nawrotu zatorowości tętniczej echokardiografię należy wykonać jak najszybciej. 4. Ostra niedomykalność aorty spowodowana zamkniętym urazem klatki piersiowej, ponieważ normalna lewa komora nie jest w stanie wytrzymać nagłego wzrostu obciążenia, niewydolność serca może wystąpić w krótkim czasie. Dlatego zabieg chirurgiczny powinien być poszukiwany w krótkim okresie. 5. U pacjentów z niedomykalnością aorty występują łagodne objawy kliniczne, ale podczas obserwacji systemowej serce rozwija się stopniowo, angiografia radionuklidowa lewej komory serca, pomiar dopplerowskiej barwy mięśnia sercowego postępującego pogorszenia czynności serca oraz operacja powinna zostać wykonana. 6. U pacjentów bezobjawowych, gdy odsetek kardiotorakii przekracza 55%, echokardiografia pokazuje końcową średnicę skurczową lewej komory> 55 mm lub średnicę rozkurczową> 75 mm, należy wykonać operację; gdy średnica końcowa skurczowej lewej komory jest równa 50 mm lub EF < Należy również stosować 40% i średnią szybkość skracania włókien pierścieniowych <0,6 / s. 7. Zwężenie aorty. Przeciwwskazania 1. Gdy niewydolność serca występuje wielokrotnie, obszar zastawki aortalnej jest osłabiony, ciśnienie tętna nie zostaje poszerzone, oś elektrokardiogramu jest oczywiście przesunięta w lewo (-30 °) i dochodzi do zawału mięśnia bocznego przedniej ściany. Wysoki, należy dokładnie rozważyć operację. 2. Stopień IV funkcji serca, prześwietlenie wykazało ekstremalne powiększenie lewej komory, echokardiografia wykazała średnicę końcową skurczową lewej komory> 6,0 cm, skrócenie krótkiej osi lewej komory <25%, wskazując, że czynność mięśnia sercowego osiągnęła nieodwracalny stopień, co wskazuje na operację Słaby efekt. Powinien być wymieniony jako względne przeciwwskazanie. Przygotowanie przedoperacyjne Oprócz ogólnej operacji na otwartym sercu należy dokładnie przeanalizować historię choroby i przeprowadzić kompleksowe badanie .. Pacjentów w wieku powyżej 40 lat należy leczyć za pomocą wstecznej angiografii wstecznej aorty, angiografii lewej komory i Angiografia wieńcowa, szczegółowe zrozumienie funkcji lewej komory, choroby zastawki aorty i obecność zmian wieńcowych w celu opracowania planu chirurgicznego. Palacze powinni rzucić palenie przez co najmniej 10 do 14 dni przed zabiegiem. Leki hamujące czynność mięśnia sercowego należy odstawić na 3 dni przed zabiegiem chirurgicznym Leki przeciwarytmiczne i leki rozszerzające naczynia wieńcowe można stosować do dnia poprzedzającego zabieg chirurgiczny. Zabieg chirurgiczny 1. Nacięcie i ustanowienie krążenia pozaustrojowego. 2. Nacięcie aorty: Po krążeniu pozaustrojowym, gdy temperatura ciała spadnie do 30 ° C, aorta wstępująca zostaje zablokowana, wylana jest zimna kardioplegia serca i powierzchnia serca jest chłodzona. Po zatrzymaniu akcji serca wykonuje się poprzeczne lub ukośne nacięcie aorty, a dolny koniec nacięcia znajduje się około 1 do 1,5 cm od otwarcia prawej tętnicy wieńcowej. Obserwuj pozycję otworów lewej i prawej tętnicy wieńcowej i potwierdź, że należy wymienić zastawkę aorty. 3. Linia trakcyjna do ścieków: linia trakcyjna jest układana na każdym z trzech skrzyżowań zastawki aortalnej. 4. Resekcja zastawki: najpierw usuń trzy listki, pozostaw krawędź 2 mm, następnie usuń zwapnioną tkankę na pierścieniu, zmierz pierścień za pomocą zastawki, aby określić sztuczny numer zastawki. 5. Zszywanie: użyj nici nylonowej 2-0 z podwójnie zakończoną igłą podkładki, zszyj od góry do dołu, zszyj pierścień nici natychmiast po zszyciu pierścienia, zwróć uwagę na szew w pierścieniu Okrąg ściegu sztucznej zastawki serca powinien być równomiernie rozłożony i współmierny, a długość ściegu wynosi zwykle 2 mm. 6. Implantacja: Wyprostuj wszystkie szwy, wepchnij sztuczną klapkę pod pierścień, potwierdź, że łóżko jest na swoim miejscu, i udowodnij, że sztuczna klapka nie blokuje otwarcia lewej i prawej tętnicy wieńcowej, i zwijaj je jeden po drugim. Na koniec sprawdź ponownie, aby upewnić się, że lewa i prawa tętnica wieńcowa są otwarte. 7. Płukanie: Dokładnie przepłucz aortę i lewą komorę powyżej i poniżej sztucznej zastawki i napełnij aortę i lewą komorę solą fizjologiczną. 8. Nacięcie szwów: zszywać nacięcie aorty w sposób ciągły szwami 4-0 lub 5-0, a ostatnia igła powinna zostać odpowietrzona przed dokręceniem. 9. Wyczerpanie i resuscytacja: po odpowietrzeniu lewego serca i wstępującej aorty otwórz kleszcze blokujące aortę wstępującą. W tym momencie należy zachować ostrożność, aby lewe serce nie płynęło płynnie i aby uniknąć obrzęku lewego serca. Jeśli nie wykonasz automatycznego skoku, możesz użyć porażenia prądem elektrycznym do defibrylacji i powrotu do zdrowia. 10. Krążenie pomocnicze i wyłączenie: Po reanimacji serce jest bite przez pewien czas bez obciążenia, a następnie górne i dolne pasma blokujące żyłę główną otwierają się i wchodzą w cykl równoległy. Jeżeli cykl pomocniczy był używany przez pewien okres, jeśli spełnia warunki wyłączenia, należy go zatrzymać na czas. Komplikacja Ważne powikłania po niedomykalności aorty obejmują: 1. Arytmia komorowa: U pacjentów z ciężkim przerostem lewej komory pogrubienie mięśnia sercowego może przekraczać 2–3 razy normalne wartości. Ze względu na patologiczne zmiany w mięśniu sercowym, zwłaszcza niedokrwienne uszkodzenie niedotlenienia i obrzęk mięśnia sercowego w śródoperacyjnym mięśniu sercowym, wczesne okresy pooperacyjne mogą wystąpić nagle we wczesnym okresie pooperacyjnym i mogą zostać przekształcone w częstoskurcz komorowy lub migotanie komór w krótkim czasie. Powoduje napadowe omdlenie, od czasu do czasu i może pojawić się wiele razy z rzędu. Pilnym leczeniem jest szybkie dożylne wstrzyknięcie lidokainy w bolusie, a ciągły wlew dożylny, jeśli nie jest skuteczny, powinien być kardiowersją. Ten stan różni się od zaburzeń elektrolitowych, arytmii wywołanych niskim stężeniem potasu lub magnezu i jest trudny do wyleczenia i ma tendencję do nawrotów. Balonową pompę przeciwprądową wewnątrzaortalną można również natychmiast zastosować w celu zwiększenia przepływu krwi w perfuzji mięśnia sercowego, aby zmniejszyć pracę mięśnia sercowego i często często skutecznie kontrolować zaburzenia rytmu serca. 2. Ostra niewydolność nerek: u pacjentów z ciężką niedomykalnością aorty przepływ krwi przez nerki jest zmniejszony, szybkość filtracji kłębuszkowej jest zmniejszona, bakterie kanalikowe i białko mogą pojawić się w moczu, a azot mocznika jest zwiększony. Śródoperacyjna hipoperfuzja może powodować skąpomocz lub nawet brak moczu. Wczesna tolerancja naczyniowa nerek na niedotlenienie jest słaba, szczególnie w przypadku zespołu niskiej pojemności minutowej serca, zwężenia naczyń nerkowych, zmniejszonego wydalania moczu. Niektórzy pacjenci mają stabilną funkcję sercowo-płucną, ale po zatrzymaniu oddechu wspomaganego mechanicznie, nawet jeśli ciśnienie krwi i ciśnienie parcjalne tlenu tętniczego są prawidłowe, pierwszą rzeczą, która się pojawia, jest skąpomocz lub nawet dożylny furosemid. Efekt nie jest znaczący. Jeśli wspomagane oddychanie jest w pełni natlenione, ilość moczu można znacznie zwiększyć. Ostra niewydolność nerek może wystąpić, jeśli ten wtórny efekt powoduje zbyt długie niedokrwienie naczyń krwionośnych nerek i niedotlenienie.