Połączone podejście do resekcji czaszkogardlaka

W przypadku dużego czaszkogardlaka, takiego jak ekspansja guza i przegrody siodła wokół suprachiasm i tylnego siodła, inwazja na trzecią komorę w celu zablokowania porów międzykomorowych, powodując rozszerzenie komory i trudno jest odpowiednio usunąć guz za pomocą jednego z powyższych pojedynczych podejść. Przyjęte są powyższe dwa lub więcej łączone podejścia. Najczęściej stosowanym jest połączone podejście pterionalno-przezśluzowe promowane przez Yasargil (1990). Metoda usuwa blok guza znajdujący się na przegrodzie siodłowej, siodle i tylnym siodle poprzez podejście pterialne, a następnie usuwa guz zlokalizowany w trzeciej komorze i przestrzeni międzykomorowej przez ciałko modzelowate - komora boczna. Ponadto, w zależności od wzrostu guza i indywidualnego doświadczenia chirurga, można zastosować dwa lub więcej innych podejść łączonych. Leczenie chorób: dziecięca czaszkogardlak czaszkowo-gardłowy Wskazanie W przypadku dużego czaszkogardlaka, takiego jak ekspansja guza i przegrody siodła wokół suprachiasm i tylnego siodła, inwazja na trzecią komorę w celu zablokowania porów międzykomorowych, powodując rozszerzenie komory i trudno jest odpowiednio usunąć guz za pomocą jednego z powyższych pojedynczych podejść. Przyjęte są powyższe dwa lub więcej łączone podejścia. Najczęściej stosowanym jest połączone podejście pterionalno-przezśluzowe promowane przez Yasargil (1990). Metoda usuwa blok guza znajdujący się na przegrodzie siodłowej, siodle i tylnym siodle poprzez podejście pterialne, a następnie usuwa guz zlokalizowany w trzeciej komorze i przestrzeni międzykomorowej przez ciałko modzelowate - komora boczna. Ponadto, w zależności od wzrostu guza i indywidualnego doświadczenia chirurga, można zastosować dwa lub więcej innych podejść łączonych. Przygotowanie przedoperacyjne 1. Przed operacją musi istnieć prawidłowa diagnoza pozycjonowania. Związek między lokalizacją zmiany a otaczającą ją strukturą powinien zostać przeanalizowany przed zabiegiem chirurgicznym, aby wybrać odpowiednie podejście chirurgiczne, aby uzyskać najlepszą ekspozycję, w jak największym stopniu unikać ważnej struktury czaszki, zwiększyć bezpieczeństwo operacji i dążyć do dobrego Efekt 2. Przygotowanie skóry, umyj głowę mydłem i wodą 1 dzień przed operacją, rano gol włosy włosy. Możesz także ogolić głowę w przeddzień operacji. 3. Post rano rano operacji. Może to być lewatywa wieczorem przed zabiegiem, ale gdy ciśnienie wewnątrzczaszkowe zostanie zwiększone, lewatywę należy usunąć, aby uniknąć nagłego pogorszenia stanu. 4. Podawaj fenobarbital 0,1 g doustnie przed zabiegiem, aby zapewnić spokojny odpoczynek. Na godzinę przed operacją domięśniowo wstrzyknięto 0,1 g fenobarbitalu, 0,4 mg atropiny lub 0,3 mg skopolaminy. Zabieg chirurgiczny 1. Nacięcie skóry głowy i konstrukcja płata kostnego zależy od wybranego podejścia. Zasadniczo w jednym nacięciu znajduje się kilka rodzajów nacięć skóry głowy. Biorąc przykładowo wyżej wspomniane połączenie przezskórne czoła i tuszy przezskórnej, można wykonać nacięcie wieńcowe wzdłuż szwu wieńcowego w linii włosów, a podejście przednie i podejście przez środkową linię podejścia przezczaszkowego są uwzględnione w podejściu przednim. Wewnątrz, w celu usunięcia guza za pomocą powyższych dwóch podejść. 2. Środki ostrożności podczas operacji i usuwania guza są takie same, jak w przypadku innych dróg. Komplikacja 1. Upośledzenie wzroku jest najważniejszym zaburzeniem neurologicznym w całkowitej lub częściowej resekcji czaszkowo-gardłowej części mózgu. Głównym czynnikiem decydującym o tym, czy wyzdrowieć, jest stopień upośledzenia wzroku przed operacją i czas trwania. Ogólnie rzecz biorąc, cała utrata wzroku przed operacją trwa dłużej niż 1 tydzień, nawet jeśli operacja nie zwraca uwagi na uszkodzenie tkanki nerwowej, nie jest łatwo ją zregenerować. Częściowe widzenie jest zarezerwowane przed operacją i nie trwa długo. Jeśli operacja nie zostanie zaostrzona, uszkodzenie pola widzenia pooperacyjnej wizji można stopniowo przywrócić. 2. W leczeniu czaszkowo-gardłowego moczówki z moczówką mokrą częstość występowania urazu lub przerwania trzonu przysadki i lejka jest wysoka, a występowanie, leczenie i terapia zastępcza moczówki prostej stały się ważnym tematem leczenia pooperacyjnego. Pooperacyjna obserwacja kliniczna i eksperymenty na zwierzętach potwierdziły, że są trzy okresy po odcięciu łodygi przysadki: 1 natychmiastowa wielomocz: pojawia się kilka minut do kilku godzin po operacji, może trwać od kilku godzin do kilku dni, jest traumatycznym wstrząsem neurohypofizycznym Wynik uwolnienia zaburzeń wazopresyny (ADH). 2 Okres przerywany: wydalanie moczu jest prawidłowe w ciągu pierwszego do trzeciego dnia po operacji, co może powodować uwalnianie ADH przechowywanego w tkance nerwowej i wzrost poziomu ADH we krwi z powodu martwicy i zwyrodnienia wiązki podwzgórze-przysadka nerwowa. Na tym etapie leczenie zastępcze pituitryną należy zmniejszyć, aby uniknąć nadmiernego poziomu ADH w organizmie, powodując odbicie zatrucia wodą, zatrzymanie wody w organizmie, hipotonię i rozcieńczoną hiponatremię, co prowadzi do ciężkiego podwzgórza. Obrzęk z płatem czołowym. Dlatego konieczne jest połączenie krwi, ciśnienia osmotycznego moczu, ciężaru właściwego moczu i wydalania moczu oraz terminowe dostosowanie objętości infuzji i alternatywnego leczenia ADH. 3 trwała moczówka prosta: pojawiła się kilka dni po operacji, a degeneracja neuronu dotarła do jądra, powodując zmniejszenie wydzielania ADH. Leczenie moczówki prostej kontroluje wydalanie moczu przez pacjenta do 3000 ml dziennie. Zapalniczka może uzupełniać wlew i podawać tiazydy (takie jak hydrochlorotiazyd itp.). Ten lek jest lekiem moczopędnym w leczeniu moczówki prostej. Zasada jest nadal niejasna. Ilość moczu można zmniejszyć o połowę po podaniu. Ponadto można podać karbamazepinę, chlorpropamid (środek hipoglikemiczny, działanie antydiuretyczne). Jeśli uraz jest cięższy, konieczne jest podanie pituitryny (naturalnej wazopresyny) jako hormonalnej terapii zastępczej. Efekt jest bardziej precyzyjny. Jednocześnie należy zwrócić uwagę na bilans wody i elektrolitów, zapobieganie zatrzymywaniu sodu, ograniczenie spożycia soli sodowej i suplementację soli potasowej. Jeśli objawy utrzymują się przez długi czas, można podać zapadnięcie moczu o długim działaniu. W ostatnich latach wprowadzono również zmodyfikowany syntetyczny analog wazopresyny DDAVP (wazopresyna desamino-8-D-argininy, określana jako aglutynacja), który ma dłuższe i dłuższe działanie niż naturalna pituitryna i nie ma działań niepożądanych, takich jak podwyższone ciśnienie krwi. Infuzję dożylną można podać na wczesnym etapie, a efekt po jednym podaniu może trwać 18 godzin. Po przebudzeniu pacjenta można go zmienić na aerozol doustny lub donosowy, co odpowiada 10-krotności ilości infuzji dożylnej. U 10–15% pacjentów łodyga przysadki może zostać przywrócona w ciągu 3 lat od zerwania, co może być związane z tworzeniem się nowych jednostek nerwowo-naczyniowych w jądrze nadskrzyżowaniowym i jądrze okołokomorowym (Antunes, 1979). 3. Pacjenci z ciężką dysfunkcją przysadki przeżywają kryzys niedoczynności przysadki, w związku z czym należy zastosować środki ratownicze w zależności od stanu. Najważniejszym z nich jest niewydolność nadnerczy, która jest ściśle związana z zabiegiem chirurgicznym. Ogólne badanie przedoperacyjne pacjentów z niewydolnością kory nadnerczy, przedoperacyjne podanie hormonu w celu przygotowania, suplementacja śródoperacyjna. Zasadniczo kortyzon w dużych dawkach podawano jako chirurgiczną terapię stresową wcześnie po operacji mózgu i kontynuowano przez 3 do 4 dni, a następnie redukowano do leczenia podtrzymującego i zmieniano na doustny. W tej chwili, biorąc pod uwagę dużą dawkę hormonu, może również odgrywać rolę w obrzęku przeciwmózgowym i może być podawany deksametazon lub metyloprednizolon. Ta ostatnia ma szybszy początek, osiągając maksymalne stężenie w osoczu po 15 minutach, a działanie podobne do mineralokortykoidów jest słabe. Oś podwzgórze-przysadka-nadnercza nie ma wpływu na krótkotrwałe stosowanie, co jest bardziej odpowiednie do leczenia wstrząsami przy dużych dawkach niż poprzednie i stopniowo zmniejsza się po ustabilizowaniu choroby. I kontynuuj podawanie tego dla obrzęku mózgu po ustąpieniu. Jednak u pacjentów z uszkodzeniem lub zerwaniem trzonu przysadki konieczne jest kontynuowanie odpowiedniego leczenia podtrzymującego (co odpowiada 10-30 mg hydrokortyzonu dziennie) jako alternatywnego leczenia i odpowiednie zwiększenie dawki odpowiednio, gdy zostaną zaatakowane pewne przyczyny (infekcja, zmęczenie itp.). Aby uniknąć pogorszenia choroby. Od 60% do 80% pacjentów z łodygami przysadki może mieć niedoczynność tarczycy i zamiast tego wymagać leczenia tyroksyną. Ponadto młodym kobietom i młodym mężczyznom należy podawać alternatywne leczenie gonadotropiną, aby uniknąć objawów spowodowanych niewystarczającym wydzielaniem FSH i LH (takich jak brak miesiączki u kobiet, zaburzenia seksualne u mężczyzn itp.). 4. Objawy zmian podwzgórzowych mogą być różne, takie jak letarg i nieprawidłowa regulacja metabolizmu kalorycznego. Ponadto, u pacjentów poddawanych operacji końcowej, szczególnie u dzieci i młodych dorosłych, utrata apetytu centralnego często występuje od 1 do 6 miesięcy po operacji, która charakteryzuje się bulimią, możliwymi hormonami i leczeniem objawowym.