Wydłużenie kości udowej Ilizarowa

Przedłużenie kości udowej Ilizarowa można stosować do przedłużania kończyn dzieci. Podczas II wojny światowej, dawny Związek Radziecki, zgodnie z doświadczeniem w leczeniu dużej liczby rannych, Ilizarov (1951) zgłosił metodę przedłużenia kończyny za pomocą nowego zewnętrznego stabilizatora. Wprowadzony do Włoch (1981), a następnie rozszerzony na Europę i Stany Zjednoczone, stał się najlepszą i szeroko stosowaną metodą przedłużania kości do korekcji deformacji skracania kończyn. Urządzenie Ilizarowa jest złożonym pierścieniowym systemem stentu, który jest połączony ze stentem za pomocą wielopłaszczyznowego poziomego drutu Kirschnera, który penetruje kości i kończyny. Zawiera wiele elementów, które mogą być korygowane pod kątem deformacji kątowych i obrotowych podczas przedłużania; Funkcja prasowania, przedłużania i przesunięcia bocznego. Ponieważ przedłużenie kości ma działanie naprężające, może stymulować wzrost i regenerację tkanki, tworząc w ten sposób tak zwaną „strefę wzrostu kości” w środku przedłużenia kości, aby promować regenerację kości i tkanki miękkiej. W przypadku przedłużania kości i korekcji deformacji przeszczep kości nie jest wymagany, więc może być szeroko stosowany. Skład ramy kości udowej Ilizarowa: Ilizarow oznacza Ijs, przedłużenie kości udowej o dwie proksymalne zakrzywione płytki (90 ° i 120 °, tj. Małe i duże), środek pustego pierścienia i dystalny 2 Kompletny skład pierścienia, jeśli dziecko jest zbyt małe, z zastrzeżeniem ograniczeń przestrzennych, bliższy koniec może użyć zakrzywionej płyty, dalszy koniec używa pełnego pierścienia. Jeśli pierścień dystalny wpływa na zgięcie kolana, można go również zastąpić pierścieniem 5/8. Bliższe zakrzywione płytki są połączone sześciokątną kolumną, a dystalna zakrzywiona płyta i pusty pierścień są połączone dwoma skośnymi kolumnami i dwiema prostymi kolumnami; pusty pierścień i dalszy pierścień są połączone śrubą pociągową; Jest również połączony sześciokątną kolumną. Proksymalna zakrzywiona płyta jest przymocowana do kości udowej za pomocą dwóch igieł promieniowych, a dalszy koniec przechodzi przez igły o promieniu 1–2; dalszy dystalny kompletny pierścień jest przymocowany dwoma drutami Kirschnera z dwóch płaszczyzn i kości udowej, a bliższy kompletny pierścień jest Stabilność stentu jest ustalana z kością udową za pomocą 1 lub 2 drutów Kirschnera; pusty pierścień pośrodku nie jest połączony z kością udową. Wydłużanie kończyn jest tylko powszechną metodą korygowania nierównej długości kończyn, podczas gdy skracanie kontralateralne i blokowanie osteofitów są również skutecznymi sposobami do osiągnięcia równowagi kończyn, ale ta ostatnia nie jest łatwo akceptowana. Dlatego ten rozdział koncentruje się na wydłużaniu kończyn. Dzieci z różnych powodów, takich jak wrodzona pseudoartroza krzyżowa, wrodzone skrócenie kończyn i skrócenie kończyn z powodu infekcji i urazu (ryc. 12.44.3-0-1 do 12.44.3-0-3), Obie metody przedłużania kończyn mogą być stosowane do rozwiązywania deformacji skracania kończyn. Codivilla (1905) zaproponował metodę skośnej osteotomii kości udowej. Putti (1992) przedłużył przedłużenie drutu Kirschnera na górnym i dolnym końcu osteotomii. Abbott (1928) ulepszył metodę trakcji kości Puttiego, tj. Na górnym i dolnym końcu złamania. Każdy z dwóch drutów Kirschnera wprowadzono dla stałej przyczepności, co zwiększyło siłę ciągnącą przyczepność, zapobiegło ześlizgiwaniu się stalowej igły i poprawiło efekt wydłużenia kości. Autor zaproponował również przedłużenie kości ramiennej w 1927 r. Bost (1956) leczono za pomocą skośnej osteotomii i gwoździa śródszpikowego. W obszarze defektu osteotomii Westin (1967) zastosował metodę owijania okostnej, aby osiągnąć cel przedłużenia. Obecnie firma Abbott opracowała szereg ulepszonych metod opartych na rozszerzaniu kości ramiennej, takich jak przezskórne przecięcie górnych i dolnych końców kości ramiennej, przezskórne wiercenie kości, zamknięcie kości ramiennej, osteotomia kości ramiennej i zespolenie stawu skokowego w celu zapobiegania plwocinie. Deformacja koślawości stawowej i tak dalej. Anderson (1952) uważa, że ​​ta metoda ma zalety lekkiego uszkodzenia tkanek miękkich, zatrzymania okostnej i promowania lokalnego wzrostu tkanki kostnej. Wydłużenie kończyny obejmuje wydłużenie i regenerację tkanek, takich jak kości, mięśnie, nerwy i naczynia krwionośne. Istnieje wiele problemów związanych z procesem przedłużania kończyn, a tutaj podkreślany jest problem wydłużania kości kończyn dolnych. 1. W zależności od przyczyn, które wpływają na skracanie kończyn oraz wzrost i rozwój kości, wybierz najlepszy czas na przedłużenie kości. Normalne dzieci w fazie wzrostu i rozwoju, czas zatrzymania wzrostu i wzrostu kości kończyny dolnej, chłopiec ma 16 lat, dziewczynka ma 14 lat. Colemen (1967) uważa, że ​​dzieci w wieku od 8 do 12 lat są najlepszym czasem na rozszerzenie kości. Po 20. roku życia, z powodu powolnego gojenia się kości, należy dokładnie rozważyć przedłużenie kości. 2. W zależności od tempa wzrostu kości długich kończyn dolnych wybiera się miejsce przedłużenia kości. Normalne dzieci w wieku od 4 lat do wzrostu i rozwoju, kość udowa kończyny dolnej wzrastała o 2 cm rocznie, kość piszczelowa wzrastała średnio o 1,6 cm rocznie. Obserwacje Dighy wykazały, że 70% wzrostu kości udowej pochodzi z dolnej części kości udowej, 30% z bliższej kości udowej; 65% wzrostu kości piszczelowej Z bliższego końca kości ramiennej 35% pochodziło z dystalnego promienia. Dlatego wydłużenie kości udowej wykonuje się głównie w dolnej środkowej części kości udowej, podczas gdy piszczel jest wybierany głównie w górnej środkowej części kości piszczelowej. Chociaż przedłużenie kości udowej lub piszczeli może skorygować nierówną długość kończyny, w zasadzie w przypadku skracania uda należy wykonać przedłużenie kości udowej, natomiast w przypadku skrócenia łydki wybiera się przedłużenie kości ramiennej. 3. Metoda obliczania długości przedłużenia kości Aby osiągnąć oczekiwany efekt wydłużenia kości, konieczne jest kompleksowe rozważenie wzrostu i rozwoju dzieci. Wiek jest głównym czynnikiem wydłużania kości. Aby określić wiek kości dziecka, należy wziąć filmy rentgenowskie nadgarstka. . Przedłużenie kości = [skrócenie kości piszczelowej + (mężczyźni 15,5 / kobiety 14,5 - wiek przy operacji) x 0,1] cm. 15,5 i 14,5 to średni wiek, w którym kończyny dolne chłopców i dziewcząt przestają rosnąć. 4. Obecnie powszechnie stosowaną metodę przedłużania kończyny można podzielić na pojedyncze przedłużenie kości udowej i codzienne przedłużenie w zależności od prędkości rozciągania. Ten pierwszy ma ograniczoną długość i ma wiele powikłań, takich jak uszkodzenie nerwów naczyniowych, długi czas gojenia kości, a nawet brak gojenia. Obecnie istnieje wiele metod codziennego przedłużania i codziennego przedłużania, z tą różnicą, że miejsce osteotomii różni się od zastosowanego zewnętrznego urządzenia mocującego (urządzenia przedłużającego). Na przykład Wagner przyjmuje przedłużenie osteotomii kości i przedłużenie wspornika. Po osiągnięciu wymaganej długości wymagana jest autologiczna implantacja kości i utrwalenie wewnętrzne. DeBastiani wybiera osteotomię metafizyczną i jest mocowany za pomocą zewnętrznego stabilizatora jednoramiennego. Wydłuża się z dnia na dzień; Ilizarow stosuje system nacisku na rozciąganie pierścienia do przedłużania stępu i osteotomii metafizycznej, a także przeszczepu kości i fiksacji wewnętrznej. Leczenie chorób: czaszka kości udowej i krzywica piszczeli Wskazanie Przedłużenie kości udowej Ilizarova jest odpowiednie dla: 1. Wrodzone lub nabyte zaparcia deformacji kończyn krótkich, skrócenie kończyn> 3 cm. 2. Odpowiedni wiek do zabiegu to 10–12 lat. W przypadku przedłużenia płytki stępowej należy ją przeprowadzić, gdy rozwój jest dojrzały, tzn. Wiek kości wynosi około 14 lat. 3. Stawy biodrowe i kolanowe kończyn dolnych działają dobrze, a siła mięśni jest powyżej stopnia IV lub kończyny dolne są przedłużone, a równowaga mięśni jest warunkowo wyregulowana. Przeciwwskazania 1. Wiek <8 lat. 2. Kończyna jest skrócona poniżej 3 cm lub powyżej 15 cm. 3. Siła mięśni kończyn dolnych, pooperacyjne przedłużenie kości, brak przylegającej normalnej wymiany mięśni. 4. Biodra, kolana i kostki są niestabilne lub mają wyraźne deformacje. Przygotowanie przedoperacyjne 1. Pomiar wysokości ciała i długości kończyn dolnych. 2. Rzeczywisty pomiar długości promieni rentgenowskich kości udowej i piszczelowej. 3. Określ całkowitą długość nierównej długości kończyn dolnych. 4. Zrób zdjęcie rentgenowskie nadgarstka i określ wiek kości. 5. Podnieś dotkniętą kończynę, aby wyregulować nachylenie miednicy, wyważ równowagę tułowia i inne kompleksowe czynniki, aby określić długość wymaganą do wyprostu kości i zwiększ całkowitą długość wyprostu kości o 0,5 ~ 0,6 cm, jako kompensację deformacji skracania kości. Zabieg chirurgiczny 1. Umieszczenie igły w promieniu proksymalnym Po złożeniu zewnętrznego utrwalacza kości udowej pierwsza igła o promieniu 1 jest umieszczana jako pierwsza. W zależności od wieku chorego dziecka igła o średnicy 4 mm lub 5 mm jest wybierana od zewnętrznej strony dolnej krawędzi dużego krętarza, prostopadle do linii biodynamicznej kończyny dolnej (raczej niż prostopadle do osi kości udowej) i jest połączona z najbliższą zakrzywioną płytą boczną Top Wyreguluj zewnętrzny wspornik mocujący, tak aby udo było równomiernie umieszczone na środku półki, a igła w drugim promieniu była umieszczona. Powinna być prostopadła do pierwszej igły i umieszczona od dolnej strony najbliższej bocznej zakrzywionej płytki, a następnie przymocowana zakrzywioną płytką. Trzecią igłę należy umieścić pod kątem 45 ° względem powyższych dwóch igieł i przymocować do dystalnej zakrzywionej płytki, w razie potrzeby (starsze dzieci) umieścić czwartą igłę na dystalnej zakrzywionej płycie. 2. Wprowadzenie dystalnego drutu Kirschnera Najpierw pierwszy drut Kirschnera wierci się od zewnątrz do wewnątrz na najbardziej dystalnym pierścieniu. Środek igły powinien być oliwkowy z zewnętrzną stroną i powinien być równoległy do ​​stawu kolanowego (a). Staw kolanowy należy zachować przed wierceniem. Pozycja zgięcia (aby zapobiec przejściu mięśnia czworogłowego w pozycji wyprostowanej i wpłynąć na zgięcie kolana po operacji); drugim korzeniem jest również igła z oliwek, która jest wiercona od wewnątrz na zewnątrz i mocowana na dystalnym pierścieniu proksymalnym ( e); wywierć dwa inne druty typu K, jeden z nich należy wywiercić od przedniej zewnętrznej strony (f), a drugi od przedniej wewnętrznej strony (g). 3. Osteotomia Do tej pory zewnętrzny stabilizator był zamontowany na udzie, śruba prowadząca między środkowym pierścieniem a pierścieniem dystalnym jest usuwana i rozpoczyna się osteotomia. Aby zapoznać się z zasadą i technicznym działaniem osteotomii, patrz przedłużenie kości piszczelowej Ilizarowa; należy wybrać płaszczyznę 1 cm na pierścieniu proksymalnym i do wykonania osteotomii zastosować nacięcie boczne. Aby sprawdzić, czy osteotomia jest zakończona, dystalne i proksymalne I-ramki można trzymać i obracać, obserwując koniec osteotomii. Inną metodą jest przymocowanie przedłużacza i dostosowanie przedłużacza, aby wizualnie obserwować, czy końce osteotomii są oddzielone, jeśli to konieczne, za pomocą fluoroskopii. Po zakończeniu osteotomii nacięte okostne jest zszywane i zamykane, a nacięcie jest zamykane.