Allogeniczna transplantacja jelita cienkiego

Allogeniczny przeszczep jelita cienkiego (zwany przeszczepem jelita cienkiego) zaczął być stosowany w praktyce klinicznej w 1964 roku. W tym czasie nie został dobrze rozwiązany pod względem technologii przeszczepu, odrzucenia immunologicznego, zakażenia i przywrócenia funkcji jelit, co utrudniało dalsze przeszczepianie przeszczepu jelita. Aplikacja stała się późnym sukcesem w transplantacji dużych narządów. W 1990 r. Grant zgłosił przypadek przeszczepu stawu wątrobowo-jelitowego, który przeżył ponad rok, i uznał, że może on zwiększyć tolerancję immunologiczną po przeszczepie wątroby i jelit. Później Todo Stanów Zjednoczonych porównało przeszczep wątroby i jelit z samym przeszczepem jelita cienkiego, ale uważało, że jego operacja techniczna jest stosunkowo prosta, a powrót do zdrowia po operacji jest stosunkowo płynny. Chociaż w literaturze odnotowano udane przypadki, wciąż jest ich mniej niż tysiąc (2003), a postęp jest bardzo powolny. Leczenie chorób: Wskazanie Przeszczep jelita cienkiego jest uważany za rozsądną metodę leczenia nieodwracalnej niewydolności jelit Niewydolność jelit odnosi się do równowagi wody i elektrolitów w jelitach pacjentów, których anatomiczny lub funkcjonalny związek nie jest w stanie utrzymać minimalnych potrzeb żywieniowych organizmu. Obejmuje zespół jelita krótkiego, rozległą przewlekłą zapalną chorobę jelit, ciężką krezkową chorobę naczyniową, nerwy jelitowe, mięśnie i wrodzone wady jelitowe. Przeciwwskazania Ponieważ przeszczep jelita cienkiego jest skomplikowaną operacją. Dlatego, oprócz ogólnych przeciwwskazań do poważnych operacji brzucha, ma rozległe zrosty w jamie brzusznej; nie był odpowiedni do stosowania w chorobach immunosupresyjnych; wysokie niedożywienie uszkodziło ważne narządy i starszych pacjentów ze słabymi (> 50 Lat) należy starannie wybrać. Przygotowanie przedoperacyjne 1. Przygotowanie do jelit. Dawcy można przed zabiegiem podać środek immunosupresyjny, taki jak cyklosporyna A (CsA), FK506 lub podobny. Jelita można przygotować przy użyciu środków przeczyszczających i antybiotyków w celu usunięcia treści jelitowej. Można również podać wystarczającą ilość heparyny, aby zapobiec zakrzepom krwi. Jednak trudno jest uzyskać te preparaty, gdy dawca pochodzi od dawcy niebędącego mózgiem. 2. Zastosowanie środków immunosupresyjnych. Receptory należy leczyć środkami immunosupresyjnymi przed zabiegiem chirurgicznym, a CsA i FK506 można podać 1–2 dni przed zabiegiem chirurgicznym. Jelita są również przygotowane do czyszczenia i bakteriostatyczne. Niedożywione osoby powinny najpierw przedoperacyjnie wspierać odżywianie. W dniu operacji na początku operacji podano profilaktyczne antybiotyki o szerokim spektrum działania. Po rozpoczęciu operacji dożylnie podano dużą dawkę 500-1000 mg metyloprednizolonu w celu ciągłego wkraplania; na początku operacji podano również CSA lub FK506. CsA podaje się dożylnie w dawce 6 mg / (kg · d) (efekt wstrzyknięcia dożylnego jest 3 razy większy niż w przypadku preparatu doustnego) i podaje się również prostaglandynę E10,6 μg / (kg · min) lub ATG (przeciw tymoglobulinie), OKT i tym podobne. Obecnie FK506 lub CsA można stosować w połączeniu z metyloprednizolonem, cyproteronem i cyjanidyną (humanizowany bloker receptora IL2). Wszystkie leki immunosupresyjne należy dostosować do stężenia we krwi oraz objawów przedmiotowych i podmiotowych pacjenta oraz czynności wątroby i nerek. 3. Zapobieganie infekcji. W przypadku zastosowań immunosupresyjnych częstość infekcji u pacjentów po przeszczepie narządu jest bardzo wysoka, głównym celem antyinfekcji jest zapobieganie infekcji, wszystkie operacje są ściśle zgodne z aseptycznymi wymogami technicznymi, wzmacniają system dezynfekcji i izolacji oraz stosują antybiotyki o szerokim spektrum działania. 4. Promuj powrót funkcji jelit. Celem przeszczepu jelit jest stworzenie nowego jelita, które utrzyma potrzeby żywieniowe organizmu i inne funkcje. Niewątpliwie najważniejsze jest utrzymanie odżywiania. Funkcja wchłaniania składników odżywczych obejmuje wiele aspektów, z których najważniejszym jest przywrócenie morfologii i funkcji błony śluzowej jelit. Promowanie odzyskiwania błony śluzowej jelit pod względem morfologii i funkcji jest podstawowym problemem po przeszczepie. Błona śluzowa jelit jest tkanką odporną na niedokrwienie, szczególnie na ciepłe niedokrwienie. W Chinach nie można całkowicie uniknąć niedokrwienia termicznego zwłok. W tym celu musimy spróbować przywrócić błonę śluzową jelit do procesu zwyrodnienia i regeneracji do normy. Po tolerowanym ciepłym niedokrwieniu (<6 min) i całkowitym czasie niedokrwienia (<17 godz.) Funkcja absorpcji uległa zmianie, a jej funkcja absorpcji uległa znacznemu pogorszeniu w ciągu 2 tygodni po zabiegu i zaczęła wracać do zdrowia po 4 tygodniach. Pokazuje proces od zwyrodnienia stanu zapalnego do naprawy i regeneracji do normy, która trwa około 2 miesięcy. Im dłuższy czas niedokrwienia, tym wolniej lub nawet nie jest w stanie odzyskać swojej funkcji. Dlatego podczas operacji konieczne jest zminimalizowanie czasu ciepłego niedokrwienia i przywrócenia krążenia krwi. Test wchłaniania ksylozy jest skuteczną metodą wykrywania funkcji wchłaniania jelitowego. Odżywianie pozajelitowe jest głównym szlakiem odżywczym przed przywróceniem czynności jelit, a po rozpoczęciu żywienia dojelitowego odżywianie pozajelitowe można powoli usuwać, aż do pełnego odżywienia dojelitowego. Teoretycznie glutamina jest niezbędnym składnikiem odżywczym tkanek błony śluzowej jelit. Może pomóc w naprawie błony śluzowej jelit. Po przywróceniu perystaltyki jelit można ją powoli podawać z wysokiej jejunostomii. Absorpcja wczesnych aminokwasów jest lepsza niż glukoza i tłuszcz. Odpowiednie są preparaty jelitowe, w których aminokwas jest źródłem azotu. Chyme może stymulować regenerację kosmków błony śluzowej i konieczne jest podawanie diety doustnej na czas. Odżywianie jelit może sprzyjać proliferacji komórek błony śluzowej jelit, co jest korzystne dla utrzymania funkcji bariery błony śluzowej jelit. Gdy funkcja bariery błony śluzowej jelit jest zaburzona, łatwo jest mieć bakterie jelitowe podatne na wywoływanie ogólnoustrojowej reakcji zapalnej, posocznicy i wywoływania odrzucenia. Wystąpił Zabieg chirurgiczny Przeszczep jelita cienkiego nie jest operacją jakościową. Może być pojedynczym przeszczepem jelita cienkiego lub może być łączony z innymi narządami. Najczęstszym jest przeszczep stawu wątrobowo-jelitowego. Ze względu na długotrwałe stosowanie żywienia pozajelitowego w literaturze odnotowano uszkodzenie wątroby. Liczba przeszczepów jelit jest równa liczbie przeszczepów stawów wątroby i pęcherzyka żółciowego. Podobnie jak inne przeszczepy narządów, całą operację można podzielić na operację dawcy, operację biorcy i postępowanie okołooperacyjne. Teraz przedstawię indywidualny przeszczep jelita cienkiego. 1, operacja dawcy Idealny dawca powinien być w podobnym wieku, o podobnym kształcie ciała i tej samej płci, aby objętość, długość i średnica przeszczepionego jelita były takie same jak gospodarza. Wymagane jest, aby mieć tę samą grupę krwi i najlepiej wykonać dopasowanie HLA i test limfatyczny. Jednakże, gdy dawca śmierci niebędący mózgiem jest używany w warunkach, w których obecny dawca jest trudny, trudno to zrobić, ale grupa krwi musi być taka sama. (1) Aby skrócić czas ciepłego niedokrwienia i uzyskać jelito, grupa operacyjna powinna ściśle współpracować i szybko się poruszać. Najpierw dużą ilość jodoforu wlano do ściany brzucha dawcy w celu dezynfekcji skóry i wykonano duże nacięcie „dziesięć”. Natychmiast po wejściu do jamy brzusznej umieszczono dużą ilość sterylnego pokruszonego lodu. (2) Oddzielono górną aortę tętnicy promieniowej i podwiązano dolną część brzucha. Natychmiast cewnik wprowadzono do cewnika w temperaturze 120 cm H2O pod ciśnieniem 120 cm H2O w temperaturze 4 ° C, a następnie przelano do roztworu UW (roztwór University of Wisconsin). (3) Aortę brzuszną zablokowano przez podwiązanie pod pachą, a perfuzat wstrzyknięto wstecznie do górnej tętnicy krezkowej (SMA). Następnie otrzewną przecięto wzdłuż prawej okrężnicy i lewej okrężnicy i pobrano całą śledzionę jelitową, śledzionę, trzustkę, dwunastnicę i żołądek. Więzadła wątrobowe i dwunastnicze zostały zaciśnięte w kości wątrobowej, a naczynia nerkowe odcięte obiema szczękami, aorta i dolna żyła główna powyżej i poniżej górnego odcinka tętnicy krezkowej zostały odcięte, a odźwiernik i dwunastnica zostały zamknięte za pomocą zacisku naczyniowego. I odciąć. Całe jelito cienkie, trzustka, śledziona itp. Zostały wyjęte i zanurzone w roztworze 4 ° CUW, a cewnik został ponownie wprowadzony z odcinka aorty i wstrzyknięto około 1000 ml roztworu UW. Krezka powinna być bezkrwawa, należy pobrać cały jelito cienkie i pobliskie narządy, zwykle zajmuje to około 10 minut Jelita i tym podobne są przenoszone na salę operacyjną w celu dalszego przetwarzania. Izolowane SMA ma w otworze część aorty Carrel, a żyła krezkowa górna (SMV) jest oddzielona do żyły wrotnej, uważając, aby zapobiec szkieletowi naczyń, ale gałąź boczna i otaczająca tkanka powinny zostać oczyszczone. (4) Wycięte naczynia krezkowe należy odpowiednio zatrzymać. Usunięto trzustkę, dwunastnicę i bliższą część jelita czczego, a dystalna część jelita krętego miała 50 cm, pozostawiając jelito cienkie od 3 do 4 m. Oba końce jelita zostały otwarte, a roztwór kanamycyny 2 g 0, 5% metronidazolu 100 ml w temperaturze 4 ° C został użyty do perfuzji światła jelita i roztwór UW został perfundowany. Cały proces opatrunku jelita należy zanurzyć w cieczy o temperaturze 4 ° CUW i zwracać uwagę na utrzymanie temperatury cieczy na poziomie 4 ° C, ściśle według techniki aseptycznej. 2, operacja receptora W zależności od złożoności zmian w jamie brzusznej pacjenta operacja rozpoczyna się na kilka godzin przed konsolidacją dawcy lub w tym samym czasie. Zasadniczo wymagane jest, aby łóżko przeszczepu biorcy zostało ukończone, zanim dawca zostanie odpowiednio przygotowany do skrócenia czasu niedokrwienia dawcy. Nie pozwól, aby przygotowana kiełbasa czekała na przygotowanie złoża receptora. Nacięcia zostały wybrane zgodnie z wymaganiami, a większość nacięć wykonano długim nacięciem w jamie brzusznej, aby ułatwić wyprost w górę, w dół, w lewo iw prawo. Po brzuchu najpierw usuwa się przetokę jelitową, którą należy usunąć. Oprócz embolizacji MSV należy zwrócić uwagę na zachowanie i zachowanie resztkowej części żyły krezkowej górnej. Obserwować grubość i resztkową długość żyły, rozważyć, czy można ją zastosować w zespoleniu, a następnie rozważyć inne etapy. Przy wyborze metod chirurgicznych do przeszczepu jelita cienkiego najważniejszym czynnikiem jest powrót żylnej krezki; długość jelita; zespolenie jelita i jelit biorcy to zakończenie pierwszej fazy lub zakończenie fazy. Powrót żyły krezkowej: zazwyczaj zespolone są tylko główne naczynia krwionośne tętnicy i żyły. Zespolenie tętnicy jest odpowiednie tylko do pozycji zespolenia. Jest wygodny w obsłudze i zapewnia wystarczające ukrwienie. Zespolenie żyły należy uznać za układ żyły wrotnej lub układ żyły ogólnoustrojowej, ten ostatni, taki jak wspólne naczynia biodrowe, jest wygodny do odsłonięcia i ma płytką pozycję. Nie ma większych trudności w operacjach technicznych, takich jak ektopowy przeszczep nerki. Jednak główną wadą jest to, że przepływ krwi krezkowej bezpośrednio wraca do układu żył ciała. Substancje odżywcze i niektóre czynniki we krwi refluksowej nie mogą bezpośrednio dostać się do wątroby, co jest niekorzystne dla wątroby i odżywiania. Krew żylna krezki zawiera dużą ilość amoniaku i bezpośrednio dostaje się do żyły ciała. Po tym, jak system łatwo wywołuje hiperamonemię. Dlatego większość uczonych opowiada się za tym, aby krew żylna krezkowa powinna być refluksowana do układu wrotnego, aby dostać się do wątroby. Z tego powodu naczynia krwionośne krezki i naczynia krwionośne gospodarza zwykle mają następujące cztery formy: 1 Górna tętnica krezkowa i żyła są odpowiednio dopasowane do wspólnej tętnicy biodrowej, wspólnej żyły biodrowej lub aorty brzusznej i dolnej żyły głównej gospodarza. Przepływ krwi żylnej wraca bezpośrednio do układowego układu żylnego. 2 MSV dawcy i MSV gospodarza wykonują odwrotne zespolenie end-to-end lub side-to-side, w zależności od kalibru MSV gospodarza. Dawcy MSA i płaskiej tętnicy nerkowej gospodarza zespolenie dolnej aorty od końca do boku, tak długo, jak MSV gospodarza można zastosować do zespolenia, procedura ta nie jest trudna, a refluks żylny jest uzasadniony i stosuje się więcej. 3 Jelitowa MSV i żyła wrotna gospodarza powodują zespolenie end-to-side, MSA i aorta brzuszna gospodarza powodują zespolenie end-to-side. Ta procedura nie jest odpowiednia do zastosowania, gdy MSV gospodarza jest odpowiedni do zespolenia. Odwrotny przepływ żyły jest bezpośredni, a bezpośredni dostęp do żyły wrotnej jest zaletą. Jednak cała trzustka i dwunastnica powinny być uniesione do wewnątrz, a zakres operacji jest nieco większy. MSA powinien być odpowiednio dopasowany do wyższej płaszczyzny aorty brzusznej, co zwiększa operację. Trudność 4 W kilku przypadkach śledziona śledziony gospodarza zostaje wycięta, a MSA i MSV jelita są dopasowane do śledziony i kikuta żylnego. Eksperymenty na zwierzętach i zastosowania kliniczne mają ten rodzaj operacji, wadą jest to, że tętnica śledziony, średnica żyły jest niewielka, krążenie krwi jest niewystarczające i łatwo jest mieć zwężenie zespolone. Szczególnie nie dla dorosłych. Niezależnie od miejsca zespolenia należy rozważyć zespolenie naczynia gospodarza i samego naczynia. Czy jest wystarczający dopływ krwi tętniczej? Czy żyła może odwrócić przepływ krwi bez powodowania zatorów? Zwykle należy użyć dawcy MSV i MSA. Średnica rury powinna mieć pierwszeństwo. Zespolenie naczyniowe było stale koślawe i zespolone z linią polimerową 5-0. Zwróć uwagę, aby zapobiec tworzeniu się skrzepów krwi podczas operacji i staraj się unikać wycieku krwi i wypełniania igły. W przypadku zespolenia na ogół preferuje się pierwsze zespolenie żyły. Gdy wykonuje się zespolenie, do osocza podaje się 4 ° C z tętnicy, a roztwór konserwujący UW w naczyniu krwionośnym jelita jest wykluczony z naczynia krwionośnego i nie wraca do układu krążenia receptora. Ponieważ całe jelito może być wypełnione 1400–1800 ml krwi, anestezjolog powinien zostać powiadomiony przed cyklem otwarcia, aby wstępnie wypełnić objętość krwi, aby uniknąć nagłej hipowolemii. To, czy antykoagulant zostanie zastosowany po zabiegu, powinno zależeć od zakresu urazu pola operacyjnego i stopnia wysiąknięcia oraz stanu krzepnięcia pacjenta. Zazwyczaj, gdy objętość krwi jest wystarczająca, a operacja zespolenia jest zadowalająca, na ogół nie jest konieczne stosowanie antykoagulantu po zabiegu. Długość jelita: to był problem z większą dyskusją. Im dłuższa długość, tym więcej tkanki limfatycznej zawiera i tym bardziej prawdopodobne, że będzie inna. A czasem zapewnia to żywe ciało, a długość jest do pewnego stopnia obcięta. Warto jednak zastanowić się, czy długość przeszczepionego jelita może utrzymać odżywianie po zabiegu i czy funkcja jelita może być w pełni odzyskana. Warto również wziąć pod uwagę. Obecnie doświadczenie kliniczne nie jest wystarczające i nadal nie jest jednoznaczne, jak długo jest ono właściwe. Doniesiono, że żywy dawca ma tylko 60 cm długości, a zwłoki to przeszczep jelita cienkiego. We wczesnych doniesieniach przeszczep jelita cienkiego był głównym przypadkiem, ale u pacjentów bez okrężnicy biegunka często pogarszała się po operacji. Dlatego pacjenci bez okrężnicy mogą być przeszczepieni z jelita cienkiego wraz z jelita krętego, jelita ślepego, okrężnicy wstępującej lub więcej okrężnicy, co sprzyja wchłanianiu płynu w celu zmniejszenia biegunki, ale zwiększa ryzyko translokacji bakteryjnej i zakażenia. Większość autorów nie zgadza się na przeszczepianie jelita grubego. Zespolenie jelitowe kończy się w pierwszej lub drugiej fazie: w eksperymencie na zwierzętach drugą fazę stosuje się do zakończenia przeszczepu. W pierwszym etapie operacji najpierw zapewnia się zespolenie tętnic i żył, a tymczasowe zwichnięcie dwóch końców jelita jest korzystne dla obserwacji i badań eksperymentalnych, a następnie po potwierdzeniu przeżycia jelita drugi etap operacji zakończy przeszczepienie jelita i jelito biorcy. Chociaż klinicznie istnieje również potrzeba karmienia i obserwacji, jednak w przypadku zastosowania operacji wtórnej, zwłaszcza po zastosowaniu większej liczby środków immunosupresyjnych i hormonów kory nadnerczy, będzie to miało wpływ na kontrolę zakażeń i gojenie się nacięć. Dlatego teraz jest więcej niż jedna faza, aby zakończyć zespolenie między jelitami a jelitami gospodarza. Jednak w przypadku przewodu pokarmowego stomię intubacyjną można wykonać na bliższym końcu, a dystalny koniec jelita tworzy zespolenie boczne lub boczne z jelita gospodarza, a następnie stomię zewnętrzną wystawia się jako okno obserwacyjne. Ostateczną ileostomię można zresetować i zamknąć po dłuższym okresie ostrego odrzucenia, a wchłanianie poprawia się, na ogół wykonuje się około 6 miesięcy po przeszczepie. Komplikacja Powikłania po przeszczepie jelita cienkiego obejmują odrzucenie, zakażenie i biegunkę, a także powikłania po ogólnej operacji brzucha. Odrzucenie (odmowa) (1) GVHD gość przeciwko chorobie gospodarza: GVHD jest reakcją dawcy na gospodarza w przeszczepie narządu i występuje częściej w przeszczepie szpiku kostnego i przeszczepie jelit. GVHD występuje częściej w eksperymentach na modelach myszy. Częstość występowania jest mniejsza w przypadkach klinicznych. Głównie objawia się jako objawy ogólnoustrojowe, wysypka. Patologiczne odcinki wysypki mogą wykazywać naciek limfocytowy na styku kory i warstwy naskórka ze zwyrodnieniem komórek podstawnych. (2) Ostre odrzucenie: Z powodu obecności większej ilości tkanki limfatycznej w ścianie jelita i krezce częstość odrzucenia przeszczepu jelita cienkiego jest większa. Na 7. Międzynarodowej Konferencji Przeszczepiania Jelita Małego (2001) odnotowano ogółem 656 przypadków zarejestrowanego na całym świecie przeszczepu jelita cienkiego, z odsetkiem odrzuceń wynoszącym 88%. Todo poinformował, że częstość odrzucenia wynosiła aż 93,8% (15/16) w 15 przypadkach i 16 przeszczepach jelit, a częstość występowania wyniosła 87,5% (14/16) w pierwszym miesiącu po operacji i 28,6% w ciągu 3 miesięcy. (4/14), 36,4% po 6 miesiącach, ale po 12 miesiącach 3 z 7 pacjentów miało ostre odrzucenie, objawiające się gorączką, bólem brzucha, wymiotami i wodnistą biegunką oraz ciężkim porażeniem jelit , krwawienie z jelit, wstrząs septyczny i wyniki podobne do ARDS. Rozpoznanie opiera się głównie na biopsji błony śluzowej jelit i obserwacji patologicznej przekroju. Leczenie polega na podaniu dużej dawki wstrząsu hormonalnego kory nadnerczy, zwiększeniu immunosupresyjnego CsA lub FK506 i podaniu OKT, globuliny przeciw limfocytom, globuliny przeciw tymocytom i tak dalej. Prawidłowe leczenie, większość pacjentów może wyzdrowieć. (3) Przewlekłe odrzucenie: Głównymi zmianami przewlekłego odrzucenia są pogrubienie ściany małego naczynia krwionośnego, zwłóknienie ściany jelita, objawy niekontrolowanej biegunki, bóle brzucha, przerywana sepsa, postępująca utrata masy ciała i przerywane krwawienie z jelit. Kolonoskopia wykazała tworzenie się rzekomobłonowej błony śluzowej jelita, pogrubienie fałdów błony śluzowej i przewlekły wrzód w świetle jelita. Na przykład angiografia pokazuje segmentowe zwężenie krezkowego łuku naczyniowego, co sugeruje, że należy usunąć przeszczepiony jelit. 2. Zakażenie Po przeszczepieniu jelita cienkiego, oprócz zakażenia funkcji immunologicznej, łatwo jest mieć ogólne ropne infekcje, takie jak zapalenie płuc i zakażenia związane z cewnikiem żylnym. Łatwo jest mieć infekcję, infekcję pleśnią i infekcję wirusem cytomegalii (cytomega lovirus infectien) spowodowanym translokacją bakteryjną jelit. Translokacja bakteryjna powoduje, że infekcja wiąże się z odrzuceniem, aw przypadku odrzucenia zaburzona jest funkcja bariery śluzówkowej jelit, a translokacja bakteryjna jest łatwa. Infekcje pleśniowe są związane z translokacjami bakteryjnymi, stosowaniem leków immunosupresyjnych i wysokich dawek antybiotyków. Wirus cytomegalii ma wysoki wskaźnik przenoszenia w populacji ludzkiej, a po przeszczepie narządu można go zarazić za pomocą środków immunosupresyjnych, często wykazujących zapalenie płuc lub zapalenie jelit. Dlatego niektórzy uczeni zalecają stosowanie ganicloviru lub immunoglobuliny po operacji, diagnoza zależy głównie od testu na obecność przeciwciał przeciwko wirusowi cytomegalii. 3. biegunka Po transplantacji jelit istnieje wiele przyczyn biegunki, oprócz odrzucenia i zakażenia wirusem cytomegalii może wystąpić dysbakterioza i zakażenie pleśnią. Może być to spowodowane przecięciem nerwów, przecięciem limfatycznym, zaburzeniem równowagi hormonalnej i niepełnym przywróceniem funkcji błony śluzowej jelit. Dlatego istnieje wiele przypadków biegunki po zabiegu i można stosować środki przeciwbiegunkowe, takie jak złożony fenetylopiperydyna, loperamid, kaolin, subkarbonian bizmutu itp., A czasami jest trudny do pracy, a także tacy, którzy stosują somatostatynę. Niektórzy pacjenci usunęli jelito cienkie i jelito grube i przeszczepili tylko jelito cienkie. Funkcja kompensacyjna jelita cienkiego jest powolna, a biegunka może być dłuższa. U tych pacjentów można wykonać przeszczep jelita krętego i części jelita grubego w tym samym czasie.