keratektomia refrakcyjna

Z powodu nieodłącznych problemów związanych z okularami afakijnymi, korekcją soczewek kontaktowych i implantacją soczewki wewnątrzgałkowej okuliści zwrócili się ku wielu problemom refrakcji poprzez zmianę krzywizny rogówki. Ponieważ powierzchnia rogówki jest najsilniejszym interfejsem refrakcyjnym ze wszystkich ośrodków refrakcyjnych, jej łagodne zmiany mogą powodować znaczące zmiany refrakcji, co powoduje keratoplastykę. Istnieją dwa podstawowe podejścia do projektowania tego rodzaju operacji: jednym z nich jest zwiększenie lub zmniejszenie krzywizny powierzchni rogówki poprzez zmianę grubości rogówki, w tym powiększenie rogówki, rogowacenie rogówki i rogowacenie powierzchniowe; drugim jest bezpośrednie wydłużenie lub skrócenie promienia krzywizny rogówki. Celem zmiany stanu refrakcji, w tym resekcji klina rogówki, nacięcia zwalniającego, keratotomii promieniowej. Ponieważ operacje te są wciąż badane i rozwijane, należy je starannie wybrać. Odkąd John Marshall i Stephen Trokel po raz pierwszy zaproponowali przekształcenie przedniej powierzchni rogówki za pomocą laserów ekscymerowych w 1986 roku, wiele krótkowzroczności na świecie zostało skorygowanych przez operację PRK. Podstawową metodą jest usunięcie nabłonkowej powierzchni rogówki i bezpośrednie cięcie laserem ekscymerowym w celu zmiany krzywizny rogówki i korekcji błędu refrakcji. Leczenie chorób: krótkowzroczność nadwzroczna astygmatyzm Wskazanie Refrakcyjna keratektomia jest dostępna dla: 1. Istnieją wymagania dotyczące usuwania okularów, na ogół 18 lat i poniżej 50 lat. 2. Dioptria jest stabilne przez 2 lata. Jeśli założona jest soczewka kontaktowa, miękka soczewka powinna być noszona przez 2 tygodnie, a sztywna soczewka powinna być noszona dłużej. 3. Dioptria korygująca krótkowzroczność, nadwzroczność i astygmatyzm nie powinna przekraczać -6,00D. 4. Anizometropia obu oczu jest dobrym wskazaniem. 5. Nie ma przeciwwskazań chirurgicznych do badania wzroku. 6. Pacjenci, którzy potrzebują PRK po penetracji keratoplastyki po zabiegu PRK, powinni wykonać co najmniej 1 rok później. Keratotomię promieniową (RK) należy wykonać 2 lata później. Przeciwwskazania 1. Występuje aktywne zapalenie oka. 2. Osoby z stożkiem rogówki, chorobą suchego oka, śródbłonkiem rogówki, jaskrą, odwarstwieniem siatkówki i innymi chorobami oka. 3. Grubość rogówki jest zbyt cienka i powinna być bardzo ostrożna. Konieczne jest upewnienie się, że rogówka po wycięciu nadal zachowuje normalną wytrzymałość na rozciąganie. 4. Prawidłowa niedowidzenie przy słabym widzeniu. 5. W przypadku krótkowzroczności z wyższym stopniem korekcji, takim jak -6.00D lub więcej, chociaż można wykonać PRK, częstość zmętnienia rogówki jest wysoka i oczywista. 6. Chirurgia nie może współpracować lub drżenie gałki ocznej. 7. Tkanka bliznowata, cukrzyca, choroba kolagenowa itp. Mogą wpływać na gojenie się ran rogówki. Pacjenci z toczniem rumieniowatym układowym i reumatoidalnym zapaleniem stawów są podatni na lizę rogówki po operacji. 8. Często podczas jazdy w nocy dyskomfort związany z olśnieniem jest podatny na post-PRK. 9. Choroby takie jak AIDS. Przygotowanie przedoperacyjne 1. Badanie historii medycznej. 1 Czas występowania ametropii, stopień dioptrii i rozwój, niezależnie od tego, czy jest stabilny w ciągu ostatnich 2 lat itp. 2 Przeszłe i obecne metody korekcji błędów refrakcji, takie jak noszenie okularów lub soczewek kontaktowych, korekcja wzroku. Takich jak noszenie soczewek kontaktowych, ale także wiedzieć, jaki rodzaj soczewki kontaktowej, czas noszenia, czas zatrzymania itp .; 3 historia oka, w tym historia urazu oka, historia operacji oka (w tym chirurgii refrakcyjnej) i różne historie oczu; 4 układowe Historia choroby obejmuje głównie cukrzycę, choroby kolagenowe, takie jak toczeń rumieniowaty układowy i reumatoidalne zapalenie stawów oraz choroby zakaźne; 5 uwaga na rodzinną historię chorób genetycznych, takich jak krótkowzroczność, jaskra, stożek rogówki i dystrofia rogówki; Brak historii stosowania ogólnoustrojowego lub ocznego leków, które mogą wpływać na gojenie się ran rogówki, takich jak długotrwałe stosowanie leków immunosupresyjnych lub antymetabolitów; 7 historia alergii na leki i środki znieczulające. 2. Badanie przedoperacyjne. Jeśli pacjent nosi miękką soczewkę kontaktową, powinien przestać ją nosić na dłużej niż 2 tygodnie. Jeśli nosisz twardą soczewkę kontaktową, musisz przestać ją nosić przez dłuższy czas. 1 rutynowe badanie oka i widzenia w pobliżu, ruchy gałek ocznych, powieki, spojówki, błony łzowej, przedniego odcinka oka i rozszerzonych źrenic (zwłaszcza przy użyciu pośredniej oftalmoskopii w celu zbadania dna obwodowego) i pomiar ciśnienia wewnątrzgałkowego, z wyjątkiem: Możliwe przeciwwskazania chirurgiczne. W razie potrzeby wykonaj trójstronne lustro, aby zrozumieć szczegóły narożnika lub siatkówki. 2 Badanie stanu refrakcji jest jedną z najważniejszych części przed operacją refrakcji rogówki i stanowi ważną podstawę operacji chirurgicznej. Optometria powinna być wykonywana w przypadku wykopów i leków (zwykle ze złożonym tropikamidem lub podobnymi innymi krótko działającymi lekami rozszerzającymi źrenicę), niezależnie od metody (optometria komputerowa lub optometria siatkówki) Głównym tematem jest przetestowanie soczewki w celu zrozumienia akceptacji przez pacjenta mocy soczewki i osi astygmatyzmu oraz prawidłowego widzenia. 3 pomiar grubości rogówki. Ultradźwiękowe mierniki grubości są zwykle stosowane do wielokrotnego pomiaru centralnej rogówki. W przypadku niektórych pacjentów, takich jak pacjenci ze skorygowanym stanem prezbiopii i podejrzanym stożkiem rogówki, wymagane są wielokrotne pomiary grubości w obszarach poza środkiem rogówki. 4 badanie topograficzne rogówki. Ponieważ nie tylko może dokładnie zrozumieć moc refrakcyjną rogówki, ale także może odzwierciedlać i wyświetlać wizualną mapę topograficzną i prawidłowość powierzchni rogówki, a także może ilościowo analizować wyniki, jest to bardzo ważne dla subklinicznej i wczesnej diagnozy stożka rogówki, dlatego stała się chirurgią refrakcyjną rogówki. Jeden z niezbędnych elementów inspekcji. 5 Z wyjątkiem badania suchego oka. Oprócz zwracania uwagi na główną narrację pacjenta, taką jak suche oczy, pieczenie itp., Należy również zwrócić uwagę na wysokość rzeki łez (zwykle> 0,3 mm). Najlepiej jest rutynowo przeprowadzać barwienie rogówki fluoresceiną i badanie czasu pękania filmu łzowego (BUT). Z jednej strony zrozum, czy nabłonek rogówki jest zdrowy, i zrozum, czy film łzowy jest stabilny. U podejrzanych pacjentów wykonuje się test wydzielania łez, taki jak test Schirmera. Warunkowe można również zastosować do testu rozcieńczenia fluoresceiny. 6 innych kontroli. Zgodnie z potrzebami klinicznymi, takimi jak pomiar długości osiowej, badanie ultrasonograficzne w trybie B i badanie OCT, w celu zrozumienia zmian w strukturze oka. Poprzez pole widzenia, elektrofizjologię wzrokową, wrażliwość na kontrast wzrokowy, test olśnienia niepełnosprawności itp., Kompleksową ocenę funkcji wzroku. 3. Rozmowa przedoperacyjna. 1 W przypadku pacjentów, którzy wymagają ekscymerowej chirurgii refrakcyjnej rogówki, oprócz danych propagandowych, materiałów do obrazowania itp., Mogą próbować zrozumieć zasady chirurgiczne, zalety i wady, możliwe wyniki chirurgiczne oraz wyniki śródoperacyjne PRK, LASIK itp. Wiedząc o możliwych komplikacjach po zabiegu, personel medyczny powinien również prowadzić bezpośrednie rozmowy z pacjentami, aby zrozumieć motywację i oczekiwania pacjenta. Zapoznaj się z nawykami wzrokowymi pacjenta, zawodami oraz potrzebą widzenia z bliska i dali. Zwłaszcza w przypadku niestabilności stanu refrakcji, takiej jak krótkowzroczność wciąż postępująca, wymaga operacji, należy powiedzieć, że operacja może jedynie skorygować obecną dioptrii, nie może zapobiec rozwojowi krótkowzroczności i możliwemu postępowi dna oka. 2 Przedstaw zalecenia na podstawie specyficznych warunków pacjenta dla PRK lub LASIK. Ze względu na zwiększone bezpieczeństwo LASIK, odzyskiwanie ostrości wzroku pooperacyjnego, ból, małe zamglenie rogówki, brak konieczności stosowania glukokortykoidów przez długi czas, szerszy zakres skorygowanej dioptrii itp., Operacja PRK ma znaczący trend redukcji. Jednak skuteczność i dobra przewidywalność PRK dla niskiej i umiarkowanej krótkowzroczności została szeroko udowodniona. W przypadku ametropii od -8,00D do + 4,00D długoterminowe efekty obu procedur są porównywalne, chociaż LASIK odzyskuje się szybciej. W niektórych przypadkach PRK ma oczywiste zalety, na przykład nie ma poważnych powikłań związanych z płatem rogówki Operacja jest stosunkowo prosta i odpowiednia dla pacjentów ze zbyt małym rozszczepem podniebienia. Ponadto opłaty PRK są również niższe. 3 wyjaśniam, jak współpracować z zabiegami chirurgicznymi oraz lekami przedoperacyjnymi i pooperacyjnymi. 4 wyjaśnić możliwe reakcje i objawy po operacji, proces odzyskiwania wzroku. 5 innych spraw po operacji, takich jak brak mrugania. 6, aby określić czas przeglądu pooperacyjnego. 4. Podpis chirurgiczny. Podpis chirurgiczny powinien obejmować wszystkie powikłania, które mogą wystąpić podczas i po operacji. Należy podkreślić, że celem operacji jest zmniejszenie lub wyeliminowanie obecnego błędu refrakcji i poprawa widzenia gołym okiem. Jednak pooperacyjne widzenie gołym okiem lub nawet skorygowana ostrość wzroku może nie osiągnąć najlepszej skorygowanej ostrości wzroku przed zabiegiem chirurgicznym. 2 Niedokorekta lub nadmierna korekcja mogą wystąpić z powodu różnic między osobnikami i tym podobnych. 3 Nieregularne odchylenie, astygmatyzm i złe widzenie z powodu nieregularnego cięcia i mimośrodowego cięcia spowodowanego słabą współpracą z pacjentem. 4 pooperacyjne zamglenie rogówki (zamglenie). 5 pooperacyjnych długotrwałych kropli do oczu z glikokortykosteroidami, może powodować jaskrę hormonalną. 6 zakażenie pooperacyjne, a nawet perforacja wrzodu, a nawet ślepota. 7 odblasków. 8 może odczuwać zmęczenie czytania po operacji, szczególnie u osób starszych lub z nadmierną korektą. Bardzo niewielka liczba pacjentów może nadal wymagać noszenia niższych okularów lub nawet ponownej operacji po operacji. 10 Z powodu wadliwego działania instrumentu lub słabego debugowania operacja została przełożona na inny termin. Oprócz poproszenia pacjenta o podpis, lekarz, którego to dotyczy, powinien potwierdzić, że pacjent powinien podpisać powyższe pozycje po ich wyczyszczeniu. Należy zauważyć, że lekarz przedstawia i wyznaje pacjentowi operację i możliwe powikłania, to znaczy jest obiektywny i musi być mierzony, aby umożliwić pacjentowi dokonywanie wyborów i decyzji zgodnie z jego własną sytuacją. 5. Przygotowanie oczu. Przedoperacyjne częściowe krople antybiotykowych kropli do oczu przez 3 do 5 dni. Trenuj swoje oczy, abyś mógł dobrze pracować w swojej operacji. W razie potrzeby ponownie sprawdź oko w dniu operacji, aby dowiedzieć się, co może się zdarzyć. W przypadku pacjentów z niestabilną dioptrią konieczne jest ponowne włożenie folii, aby sprawdzić stan refrakcji. 6. Debugowanie maszyny laserowej. 1 W środowisku pracy urządzenia laserowego (w tym temperaturze, wilgotności itp.) I warunkach (sprawdź różne ciśnienia gazu itp.) Rozpocznij podgrzewanie. 2 Sprawdź stan energii wyjścia lasera, wykryj położenie światła celującego oraz wykryj pozycję i jednorodność plamki lasera. Wyreguluj mikroskop chirurgiczny. Zabieg chirurgiczny 1. Pacjentowi wygodnie leży na plecach, dostosowując pozycję głowy, a kolejność oczu jest ustalona na pierwszym prawym oku i lewym oku. Sprawdź pacjenta i czy oczy są prawidłowe. 2,0,5% tetrakaina lub 0,4% benoks lub inny miejscowy środek znieczulający, krople do oczu 5 do 10 minut przed zabiegiem, 2 do 3 razy. 3. Działaj w warunkach aseptycznych, rozłóż ręcznik, przyklej górne i dolne paski powieki, otwórz plwocinę i przepłucz worek spojówkowy. Pozwól pacjentowi spojrzeć na wbudowane oświetlenie mocujące urządzenia i zapoznać się z dźwiękiem urządzenia laserowego. 4. Usuń centralny nabłonek rogówki o 1 mm większy niż zakres cięcia laserem. Istnieją trzy powszechnie stosowane metody. 1 metoda mechaniczna: nabłonek rogówki został zeskrobany z zewnątrz do wewnątrz za pomocą skrobaka do nabłonka rogówki. Należy pamiętać, że skrobak powinien być prostopadły do ​​powierzchni rogówki, mieć jednolitą wytrzymałość, odpowiednią głębokość i być ukończony w krótkim czasie, aby uniknąć wysuszenia powierzchni rogówki (należy go wypełnić w ciągu 1 minuty). Delikatnie wytrzeć resztki nabłonka pozostające w obszarze skrobania nabłonka; 2 metoda chemiczna: nałóż 4% kokainę lub inną płynną tkankę, która może uwolnić nabłonek do rogówki. Po obrzęku nabłonka rogówki usuń nabłonek za pomocą instrumentu. . Ta metoda jest obecnie rzadko stosowana; metoda 3-szczotkowa: specjalna szczotka elektryczna o średnicy 7 mm, może szybko usunąć nabłonek bez uszkodzenia zrębu rogówki. 4 metoda cięcia laserem: ogólnie przy użyciu programu terapeutycznej laserowej keratektomii (PTK), ustaw średnicę 6 ~ 6,5 mm, głębokość 40 ~ 45 μm, jeśli pozostały resztkowe komórki nabłonkowe, ręcznie usuwane tępym narzędziem. Możliwe jest również ustawienie procedury bezpośrednio z wielkością cięcia chirurgicznego PRK, a jednocześnie nabłonek rogówki i matryca są wycinane. Średnia ilość cięcia nabłonka wynosi 50 μm. Metoda cięcia laserowego jest jaśniejsza niż zamglenie wytwarzane metodami mechanicznymi ze względu na jej niską ingerencję w matrycę, niski poziom apoptozy komórek zrębu, proliferację komórek i nieregularną produkcję kolagenu. Dlatego jest to obecnie metoda zdecydowanie zalecana. 5. Cięcie laserem. 1 Określ centrum optyczne rogówki. Pozwól pacjentowi spojrzeć na światło fiksacyjne i wyreguluj laser celujący, tak aby punkt środkowy płaszczyzny ogniskowej znajdował się tuż przy przedniej powierzchni rogówki, w której znajduje się środek źrenicy. To jest optyczne serce rogówki. 2 cięcie laserem. Należy ściśle monitorować pozycję oka, pozycję światła celującego i stan skupienia. Gdy gałka oczna zacznie się dużo obracać, należy natychmiast przerwać cięcie, aby uniknąć cięcia poza środkiem. Jednocześnie należy zwrócić uwagę na rozkład i reakcję tkanek podczas cięcia laserowego. Gdy powierzchnia rogówki jest nierównomiernie nawodniona lub płyn jest zbyt duży, przed lekkim cięciem należy go również wytrzeć do sucha gąbką. Gdy wielkość cięcia jest duża, a mgła gazowa do cięcia ciągłego jest duża, można ją zatrzymać na środku cięcia, zależnie od przypadku. 6. Chirurgiczne krople do oczu z antybiotykowymi kroplami do oczu, opuszkami na oczy lub jednorazowymi soczewkami kontaktowymi. Sparaliżowany pacjent nie powinien mrugać i przeglądać go następnego dnia. Nabłonek rogówki zeskrobuje się mechanicznie za pomocą skrobaka nabłonka rogówki lub szczotki nabłonkowej. Rycina 4 Przednia powierzchnia rogówki jest wycinana. Nacisk lasera koncentruje się na powierzchni rogówki. Wyrównując do środka źrenicy, rozpoczyna się program leczenia komputerowego. W tym czasie komputer będzie kontrolował cięcie rogówki za pomocą lasera ekscymerowego zgodnie z wcześniejszymi danymi wejściowymi. Komplikacja 1. Najlepiej skorygowana utrata wzroku. Jest to jedno z najważniejszych powikłań operacji refrakcyjnej, może być komplikacją samej operacji lub może być spowodowane innymi problemami. Możliwe przyczyny to: nieregularny astygmatyzm (nieregularny nabłonek rogówki, nieregularne lekkie cięcie lub cięcie poza centrum), zamglenie matrycy rogówki, nieprawidłowości siatkówki itp. 2. Niewystarczająca korekta. Więcej krótkowzroczności (≥-0,50D) nazywa się niedorozwiązaniem. Najczęstszą przyczyną jest niedokładny pomiar przedoperacyjny dioptrii, a kilka jest spowodowanych bardziej stromym środkiem rogówki. Czasami może to być spowodowane zbyt krótką soczewką kontaktową. Krople do oczu z glikokortykosteroidami można zwykle kontynuować lokalnie, a jeśli lek został odstawiony, można go wznowić w celu zmniejszenia niedorozwoju. Część, która jest nadal niedokładnie skorygowana, można skorygować, zakładając lustro lub ponownie wykonując operację. 3. Nadkorekcja. Operacja trwająca 1 miesiąc lub dłużej jest bardziej odległa niż korekta. Stwierdzono, że po 6 tygodniach po operacji, jeśli nadmierna korekcja przekracza 1,00D i utrzymuje się, zamglenie rogówki często nie występuje. Pokazuje, że proces gojenia rogówki u tych pacjentów z uszkodzeniem laserem jest inny niż u przeciętnego człowieka, a regresja refrakcji jest niewielka. Dlatego u takich pacjentów krople do oczu z glikokortykoidami można wcześniej zatrzymać (natychmiast przerwać lub szybko przerwać w zależności od sytuacji). W przypadku pacjentów, którzy nadal są nadmiernie skorygowani, można je skorygować, zakładając okulary, hiperkopię ablacji laserowej refrakcji lub termoplastykę rogówki za pomocą lasera holmu. 4. Odwrót. W ciągu 6 tygodni po operacji dioptria wycofuje się do ≥1,00D w kierunku krótkowzroczności. Jeśli jednak nastąpi po 6 tygodniach, awaria nie jest normalna. Ta nienormalna regresja wymaga leczenia większą dawką kropli do oczu z glikokortykoidami, takich jak 0,1% deksametazonu co 2–3 godziny przez 2 tygodnie. Jeśli rogówka jest znacznie spłaszczona, krótkowzroczność zmniejsza się o 1 do 3,00D, a hormon można stopniowo zmniejszać, zwykle do 4 miesięcy. Należy zwrócić uwagę na zmiany ciśnienia wewnątrzgałkowego w tym okresie. Jeśli hormon nie działa przez 2 tygodnie, należy go szybko zmniejszyć i natychmiast przerwać. Ponowną operację należy wykonać po całkowitym ustabilizowaniu stanu refrakcji. 5. Cięcie poza środkiem. Częstą przyczyną jest to, że pacjent nie ma dobrego fiksacji lub lekarz nie znajduje go w odpowiednim czasie. Zasadniczo mimośrodowość w odległości 1 mm ma niewielki wpływ na widzenie i odwrotnie może zwiększać regularny lub nieregularny astygmatyzm. Pacjenci często mają niejasne widzenie, blask, aureolę, fantom lub podwójne widzenie jednooczne. Wymagane jest szczegółowe badanie tego pacjenta. Topografia rogówki wykazuje dobrą mimośrodowość rogówki, ale wszystkie przedstawione mimośrodowe wyniki nie są spowodowane ekscentrycznym cięciem. Czasami topografia rogówki nie pokrywa się z wierzchołkiem rogówki lub asymetria rogówki wykazuje również ekscentryczne wyniki, które należy dokładnie rozróżnić. Jeśli rzeczywiście jest to spowodowane częściowym cięciem środkowym, objawy kliniczne są oczywiste i można rozważyć ponowne wykonanie operacji pod kontrolą topografii rogówki. Odległość od środka źrenicy powinna być dostosowana w przeciwnym kierunku niż średnica cięcia wybrana dla pierwszej operacji. Ogólnie stosuje się metodę cięcia nabłonka wraz z matrycą. Po ponownym leczeniu, chociaż może wystąpić regularny astygmatyzm, może skutecznie wyeliminować objawy. Obecnie pojawienie się systemu śledzenia wzroku i zastosowanie cięcia śródoperacyjnego znacznie zmniejszyło ekscentryczność. 6. Powstaje środkowa wyspa. Uważa się, że stosunkowo stroma środkowa wyspa pokazana na topografii rogówki ma średnicę od 2 do 4 mm i dioptrii od 1,50 do 3,50 D. Większość wysp środkowych ma niedostatecznie skorygowany astygmatyzm od 1,00 do 3,00D. Centralna wyspa może powodować optymalną korektę nieprawidłowości widzenia, takich jak pogorszenie widzenia, odblaski i aureole. Z czasem większość wysp centralnych znika sama, a po pół roku nadal istnieje tylko kilku pacjentów. Utrzymująca się objawowa centralna wyspa, którą można leczyć miejscowo PRK. Średnica lekkiego cięcia jest nieco większa niż średnica środkowej wyspy, na przykład 2,8 mm dla środkowej wyspy i 3 do 3,2 mm dla średnicy cięcia. Obecnie wiele nowych programów maszyn laserowych uwzględnia problem centralnej wyspy, obróbkę wstępną około 2,5 mm w środku podczas lekkiego cięcia, co zasadniczo eliminuje tworzenie centralnej wyspy. 7. Zmętnienie rogówki. Odnosi się do zmętnienia interfejsu nabłonka rogówki i matrycy w obszarze cięcia po chirurgicznej refrakcji laserowej ekscymerowej rogówki. Zamglenie jest częstym powikłaniem w ciągu 4 miesięcy po PRK, które może wystąpić już w 10 dni po zabiegu i osiąga maksimum w ciągu 3 do 6 miesięcy. Duża objętość cięcia, tworzenie się blizn, niewystarczające leki glikokortykoidowe itp. Są podatne na występowanie lub są cięższe. Różnica między jednostką a płcią (mężczyzna jest ważniejsza niż kobieta), uszkodzenie rogówki i nierównomierne usunięcie nabłonka podczas mechanicznego skrobania nabłonka rogówki są związane z jego występowaniem. Klinicznie zamglenie rogówki jest siatkowe lub marmurowe. Według stopnia jest podzielony na 5 poziomów: 0 poziom - przezroczysta rogówka bez zmętnienia; 1 poziom - łagodne zamglenie, z lampą szczelinową skośną metodą znajdowania zmętnienia punktowego, nie wpływa na załamanie; 2 - umiarkowane zmętnienie, pod lampą szczelinową Łatwo widoczne zmętnienie, nie wpływa na obserwację tekstury tęczówki; stopień 3 - zmętnienie rogówki wpływa na obserwację tekstury tęczówki; stopień 4 - oczywiste zmętnienie rogówki uniemożliwia dostrzeżenie tekstury tęczówki. Poziom 2 lub wyższy wpływa na refrakcję i wpływa na widzenie. Podstawą materialną zmętnienia rogówki jest kolagen typu III i siarczan keratanu wytwarzane przez aktywowane komórki rogówki. Dlatego różni się od blizn rogówkowych (takich jak flegma i kantharidyna) i może być złagodzony i zniknąć po leczeniu. Oprócz przedoperacyjnego badania przesiewowego pacjentów skłonnych do zmętnienia rogówki (takich jak blizna, wysoka krótkowzroczność z dużą ilością nacięć), operacja z wykorzystaniem cięcia laserowego (PTK) w celu usunięcia nabłonka, zastosowanie hormonów po operacji, może skutecznie zapobiegać zmętnieniu rogówki . Gdy zamglenie rogówki ostatecznie zamieni się w bliznę i nie będzie w stanie samo się rozdzielić, mętną część można ponownie wyciąć laserem. 8. Zakażenie rogówki. Nacieki zrębu rogówki po operacji mogą być infekcyjne lub sterylne. Jednak dopóki zapalenie występuje w klinice, najpierw należy je traktować jako infekcję. Usuń soczewki kontaktowe, skrobaki rogówki i wymazy, aby znaleźć patogenne mikroorganizmy, zawiesić glukokortykoidy i natychmiast zastosować szerokie spektrum lub wrażliwe antybiotyki. Glukokortykoidy można ponownie wykorzystać po kilku dniach podawania i wykluczeniu infekcji. 9. Hormon wysokie ciśnienie śródgałkowe i jaskra. Długotrwałe stosowanie glukokortykoidów w oku, podwyższone ciśnienie śródgałkowe ≥ 22 mmHg, brak pola widzenia i zmiany patologiczne nerwu wzrokowego nazywane są hormonalnym wysokim ciśnieniem wewnątrzgałkowym. Terminowe wycofanie hormonów i skuteczne środki redukcji ciśnienia wewnątrzgałkowego, ciśnienie w oku może powrócić do normy. Niektórzy pacjenci mogą mieć uszkodzenie pola widzenia i nerwu wzrokowego, zwane jaskrą hormonalną. Jeśli ciśnienie w oku nie jest skutecznie kontrolowane, może poważnie upośledzić funkcję wzroku, a nawet ślepotę. W ciągu 4–6 tygodni po zabiegu wzrasta ciśnienie śródgałkowe, dlatego należy mierzyć je regularnie po 3–4 tygodniach leczenia i obserwować dno. W razie potrzeby należy zbadać pole widzenia. Według doniesień, częstość występowania podwyższonego ciśnienia wewnątrzgałkowego zależy od rodzaju, stężenia, częstotliwości stosowania glikokortykoidów, wrażliwości pacjentów na hormony i grup jaskry wysokiego ryzyka. Deksametazon i prednizon mogą powodować wzrost ciśnienia śródgałkowego, podczas gdy ścieki powodują mniejszy wzrost ciśnienia wewnątrzgałkowego.