zespolenie tętnicy śledzionowo-nerkowej

Zespolenie tętnicy śledzionowo-nerkowej zastosowano w 1956 roku w leczeniu zwężenia lewej tętnicy nerkowej. Ponieważ metoda chirurgiczna jest prosta i łatwa w obsłudze, a efekt chirurgiczny jest dobry, później znalazła szerokie zastosowanie. Metodą tą leczono również niewielką liczbę zwężeń prawej tętnicy nerkowej. Na podstawie: (1) Średnica tętnicy śledzionowej i tętnicy nerkowej jest podobna, a położenie anatomiczne między nimi jest bardzo zbliżone.Po uwolnieniu tętnicy śledzionowej jest wystarczająca długość do zespolenia i rekonstrukcji z tętnicą nerkową. ②Po odcięciu tętnicy śledzionowej dopływ krwi do śledziony może być dostarczany przez gałęzie tętnicy żołądkowej krótkiej i nie jest wymagana splenektomia.Podczas operacji dystalny odcinek tętnicy śledzionowej nadal pulsuje. (3) W przebiegu miażdżycy rzadko dochodzi do ujścia tętnicy śledzionowej, a ciśnienie perfuzji jest wystarczające do utrzymania fizjologicznej hemodynamiki nerek bez powodowania szeregu endokrynnych zmian patofizjologicznych w wyniku zmniejszenia siły rozprężania ściany tętnicy doprowadzającej nerki. ④ Odciąć dystalny odcinek tętnicy śledzionowej, sama tętnica odżywcza ściany naczynia nie jest uszkodzona i nie spowoduje zwyrodnienia ściany naczynia i powikłań po angioplastyce tętnic nerkowych. Leczenie chorób: Wskazania do zwężenia tętnicy nerkowej: Angiografia tętnicy brzusznej aorty nerkowej nie wykazuje zmian w pniu tętnicy trzewnej i tętnicy śledzionowej, a osoby z prawidłowym zwężeniem proksymalnej i dystalnej tętnicy nerkowej mogą wykonać zespolenie tętnicy śledzionowo-nerkowej. wskazanie, prawa strona może być używana jako wskazanie odniesienia. Ta metoda jest bardziej odpowiednia dla dzieci ze zwężeniem tętnicy nerkowej. Przygotowanie przedoperacyjne Ogólne leki hipotensyjne należy odstawić na 2 tygodnie przed operacją, aby uniknąć nagłego spadku ciśnienia krwi po operacji, skutkującego skrajnym zmniejszeniem ukrwienia ważnych narządów i wystąpieniem przełomu. Jeśli ciśnienie krwi jest szczególnie wysokie, a ciśnienie rozkurczowe wynosi 16-18,7 kPa (120-140 mm Hg), można nadal stosować krótko działające leki przeciwnadciśnieniowe, takie jak alfa-metylodopa (alfametylodopa), które mogą odpowiednio opóźnić czas operacji. Prorocy mogą być kontynuowani aż do okresu przedoperacyjnego. Jeśli operacja jest pilnie potrzebna i nie można kontrolować nadciśnienia, można zastosować dożylne wstrzyknięcie nitroprusydku sodu, aby osiągnąć wymagane warunki do operacji. Objętość krwi takich pacjentów jest zmniejszona o 500 ~ 1500ml w porównaniu z normalną, a suplementację należy podawać przed operacją, aby uniknąć wstrząsu spowodowanego nagłym spadkiem ciśnienia krwi po operacji. Hipokaliemię spowodowaną wtórnym hiperaldosteronizmem i długotrwałą terapią moczopędną należy skorygować przed zabiegiem chirurgicznym w celu zmniejszenia wrażliwości znieczulenia i zabiegu chirurgicznego na podrażnienie mięśnia sercowego. Każda infekcja układu moczowego powinna być kontrolowana i wyleczona przed operacją, a skuteczne leczenie przeciwinfekcyjne powinno być zastosowane 3 tygodnie przed operacją odmiedniczkowego zapalenia nerek. Azotemia, jeśli występuje, powinna być odpowiednio skorygowana. W przypadku zwężenia spowodowanego zapaleniem tętnic Takayasu konieczne jest kompleksowe leczenie, a operację można wykonać dopiero po upływie okresu aktywnego i ustabilizowaniu miejscowych zmian. W celu ochrony miąższu nerki uszkodzonego przez niedokrwienie i utrzymania go w jak najlepszym stanie funkcjonalnym, oprócz unikania leków nefrotoksycznych, na krótko przed zabiegiem można podać mannitol lub furosemid. Systemowe leczenie heparyną należy również rozpocząć przed zabiegiem chirurgicznym, aby zapobiec pooperacyjnej zakrzepicy. Powyższe dwa zabiegi należy również powtórzyć przed zaciśnięciem tętnicy nerkowej i kontynuować do zakończenia operacji. Śródoperacyjne monitorowanie ośrodkowego ciśnienia żylnego powinno być wykonane za pomocą cewników i urządzeń przed operacją. Należy przygotować płyny i związane z nimi narzędzia do zimnej perfuzji przez tętnicę nerkową, które można wykonać podczas operacji. Etapy operacji 1. Zespolenie tętnicy śledzionowo-nerkowej koniec do boku Do jamy brzusznej można wejść przez poprzeczne nacięcie brzucha. Sieć żołądkowo-okrężnicową przy okrężnicy i jej górnej krawędzi nacięto, oddzielono zagięcie śledzionowe okrężnicy i okrężnicę zstępującą, a następnie przeniesiono do części wewnętrznej i dolnej w celu naciągnięcia. Żołądek jest podciągnięty do góry i oddzielony wzdłuż górnej krawędzi ogona trzonu trzustki, to znaczy widoczna jest tętnica śledzionowa równoległa do górnej krawędzi. Delikatnie oddzielić tętnicę śledzionową o odpowiedniej długości, nie uszkadzając trzustki i zachowując gałęzie trzustki. Tętnicę nerkową odsłania się na dolnej krawędzi głębokiej trzustki, ciągnąc ją taśmą. Po przecięciu i podwiązaniu kilku małych odgałęzień żyły nerkowej odsłania się całą długość głównej tętnicy nerkowej. Uwolniono i podciągnięto tętnicę nerkową w dystalnej części zwężonej części, wyselekcjonowano normalną część zespoloną z tętnicą śledzionową, tętnicę śledzionową odcięto przed jej odgałęzieniem, dystalny koniec zszyto jedwabną nicią, a korzeń zamknięto kleszczami tętniczymi. Tętnicę śledzionową przepłukano solą fizjologiczną z heparyną. Port dystalny zostaje wycięty w skos, a główna tętnica nerkowa jest pod kontrolą, a zespolenie śledziona-tętnica nerkowa jest zakończone koniec do boku. 2. Zespolenie koniec do końca śledziona-tętnica nerkowa W przypadku konieczności resekcji tętniaka nerki możliwe jest zespolenie koniec do końca śledziona-tętnica nerkowa. Jeśli zajęte są odgałęzienia tętnicy nerkowej pierwszego rzędu, tętnicę śledzionową można usunąć odgałęzieniami.Po usunięciu zatoki nerkowej można wykonać zespolenie między odgałęzieniami od końca do końca, ale operacja ta wymaga wysokich wymagań technicznych . Jeśli odgałęzienia tętnicy śledzionowej zachodzą głęboko we wnękę śledzionową i nie można ich użyć, obydwa odgałęzienia tętnicy nerkowej można przyszyć do wspólnego światła, a następnie zespolić z tętnicą śledzionową końcem do końca. Jeśli tętnica śledzionowa jest stosowana do leczenia zwężenia prawej tętnicy nerkowej, wolna i przecięta tętnica śledzionowa zostanie zespolona z prawą tętnicą nerkową po przejściu przez dwunastnicę. Podróż jest jednak długa i trzeba przekroczyć kręgosłup, efekt nie jest dobry i skorzystało z niego tylko kilka osób. W ostatnich latach zaleca się stosowanie zespolenia tętnicy wątrobowej i nerkowej, której nie stosuje się w przypadku prawej tętnicy nerkowej.