zespolenie pęcherzowo-sigmoidalne

Gil-Vernet i wsp. (1957) po raz pierwszy z powodzeniem zastosowano do klinicznego zespolenia esicy pęcherza moczowego. Podstawową procedurą jest zajęcie odcinka esicy okrężnicy za pomocą krezki, zamknięcie bliższego końca, a dalszy koniec jest zespolony z pęcherzem, aby zwiększyć pojemność pęcherza i utrzymać normalną drogę moczową. Jeśli występuje zwężenie lub refluks moczowodu, potrzebne jest dodatkowe zespolenie moczowacowate-esicy. Głównymi zaletami tej operacji są: 1 esicy okrężnica znajduje się w jamie miednicy, w sąsiedztwie pęcherza i łatwo dopasowuje się do pęcherza, zmniejszając w ten sposób ryzyko zanieczyszczenia jamy brzusznej. 2 Światło esicy jest większe niż jelita krętego, ściana mięśniowa ściany jest gruba, zdolność opróżniania pooperacyjnego jest silna, a pozostała objętość moczu jest mniejsza. 3 W porównaniu z angioplastyką pęcherza jelitowego śluz wydzielany przez sigmoidalną błonę śluzową jelita grubego jest mniejszy niż śluzówki jelita krętego. 4 unerwienie esicy okrężnicy jest takie samo jak unerwienie narządu do oddawania moczu, więc neurologiczny odruch oddawania moczu jest zbliżony do normy. Główną wadą jest to, że po operacji może wystąpić resztkowy mocz i jego refluks moczowy oraz infekcje dróg moczowych. Chociaż zdolność esicy do jelita grubego do selektywnego wchłaniania elektrolitów jest słaba, przedoperacyjna dysfunkcja nerek może nadal mieć wysoką kwasicę chloru we krwi. Leczenie chorób: śródmiąższowe zapalenie pęcherza przykurczowego pęcherza Wskazanie 1. Gruźlicze przykurcze pęcherza (tj. Bliznowacenie gruźlicy pęcherza). Ale musi tak być: gruźlica została wycięta i regularne leczenie przeciwgruźlicze od ponad pół roku, kontrolowana jest ogólnoustrojowa gruźlica, niezapalna częstość oddawania moczu (tj. Mocz bez komórek ropy, gruźlica dróg moczowych, cystoskopia bez guzków gruźlicy) I wrzody), pojemność pęcherza <100 ml, brak bolesnego oddawania moczu, dobra funkcja zwieracza moczu, brak zwężenia cewki moczowej i podstawowa czynność nerek. 2. Śródmiąższowe zapalenie pęcherza, popromienne zapalenie pęcherza spowodowane ciężkim skurczem pęcherza. 3. Działania niepożądane wystąpiły po zespoleniu cewki moczowej, ale zmiany pęcherza i cewki moczowej powróciły do ​​normy. 4. Objętość guza pęcherza po częściowej resekcji pęcherza była zbyt mała, ale trójkąt pęcherza był prawidłowy i po dłuższej obserwacji nie zaobserwowano nawrotu guza. Ogólnie mówiąc, ta procedura jest stosowana głównie w przypadkach przykurczu pęcherza moczowego. Przeciwwskazania 1. Pediatryczny przykurcz pęcherza moczowego. Z powodu gruźlicy i nefrektomii, jeśli nie występuje przeciwne wodonercze, pojemność pęcherza można stopniowo zwiększać wraz z wiekiem w ciągu sześciu miesięcy po leczeniu przeciwgruźliczym, więc nie nadaje się do angioplastyki pęcherza. 2. Zwężenie cewki moczowej lub niedrożność szyi pęcherza nie zostały wyleczone lub nie można ich wyleczyć. 3. Zaburzenia zwieracza cewki moczowej. 4. Gruźlica okrężnicy, zapalenie, uchyłek, polipy i inne choroby. 5. Całe ciało (takie jak otrzewna, krezkowe węzły chłonne, jelito, wątroba, płuca i opłucna) lub zmiany gruźlicy narządów moczowo-płciowych nie zostały ustabilizowane. 6. Czas obserwacji guza pęcherza pooperacyjnego jest za krótki. 7. Czynność nerek jest poważnie upośledzona, szacuje się, że pooperacyjnej nerce trudno jest znieść wydalanie odpadów i utrzymać równowagę wodno-elektrolitową. Przygotowanie przedoperacyjne 1. Rutynowa lewatywa baru lub kolonoskopia, zwróć uwagę na esicy okrężnicę ze zmianami, zrostami i utrwaleniem, szczególnie w historii zapalenia jelita grubego. Stolce rutynowo badane na obecność roztoczy jelitowych należy leczyć plwociną. 2. Cystografia rentgenowska i / lub cystoskopia. 3. Przykurcz pęcherza moczowego, chociaż objawy gruźlicy w moczu ustąpiły, a badanie moczu jest prawidłowe, dwa lub trzy leki przeciwgruźlicze należy stosować łącznie przez ponad 2 tygodnie przed zabiegiem. 4. Preparat jelitowy musi zapewniać opróżnienie okrężnicy i sterylizację (ta sama metoda, co w chirurgii pęcherza odbytniczego). 5. Przygotuj krew 600 ~ 900 ml. Zabieg chirurgiczny 1. Badanie jamy brzusznej Wykonaj nacięcie na linii środkowej i wejdź do jamy brzusznej. Zbadaj narządy jamy brzusznej, zwróć uwagę na obecność lub brak zmian, takich jak gruźlica jamy brzusznej, oraz czy esicy i jelita grubego są prawidłowe. Wykonano wycięcie wyrostka robaczkowego. Kobiety w wieku rozrodczym przeszły dwustronne podwiązanie jajowodów. 2. Ujawnij pęcherz Tymczasowe szwy zastosowano do zamknięcia nacięcia otrzewnej w celu oddzielenia pęcherza poza otrzewną. Jeśli pęcherz jest zbyt mały, metalową sondę cewki moczowej można wprowadzić do pęcherza przez cewkę moczową, aby ułatwić identyfikację pęcherza i oddzielenie zrostów wokół niego. Odetnij górną część pęcherza i usuń skurczoną tkankę pęcherza moczowego tak bardzo, jak to możliwe (usuwając 1/2 całego pęcherza), aby pozostały kształt naczynia miał kształt pęcherza. Na krawędzi nacięcia pęcherza szyte jest od 6 do 8 linii trakcyjnych. Na koniec gaza służy do wypełnienia i przykrycia obszaru pęcherza. Występuje odpływ moczowodu lub zwężenie moczowodu, które należy wyciąć przy moczowodzie w pobliżu ściany pęcherza; kikut moczowodu jest wprowadzany do cewnika F8, aby dotrzeć do miedniczki nerkowej, tymczasowo odprowadzając mocz. Jeśli okaże się, że kikut moczowodu pozostawiony po nefrektomii gruźlicy jest pogrubiony i stwardniały, należy go usunąć. W przypadku pogrubienia lub wypukłości przypominającej wypukłość szyi lub pęcherza moczowego należy wykonać wycięcie w kształcie klina. 3. Bezpłatne esicy okrężnicy Usuń szew otrzewnowy, wybierz odpowiednią esowatą okrężnicę i oddziel esowatą okrężnicę o długości mezangium około 15 cm, zwracając uwagę na utrzymanie wystarczającego dopływu krwi. Przetoczono jelito, światło jelita kilkakrotnie przemyto izotoniczną solą fizjologiczną i 1% roztworem neomycyny, a zawartość odsączono. Kompleksowe zespolenie okrężnicy wykonuje się poniżej lub powyżej wolnego esicy okrężnicy, aby przywrócić ciągłość jelita. 4. Sigmoidalne zespolenie jelita grubego Wolną esicy okrężnicę ściągnięto, tak że dystalny kikut zbliżył się do nacięcia w kształcie dysku bez napięcia. Na dystalnym pniu ścianka jelita została przecięta wzdłuż krawędzi krezki, dzięki czemu średnica okrężnicy była porównywalna z wielkością nacięcia pęcherza w kształcie dysku. Pierwsze zespolenie tylnej ściany, a następnie zespolenie przedniej ściany Zewnętrzną warstwę tylnej ściany zespolenia zszywano w sposób przerywany cienkim drutem, a warstwę wewnętrzną (tj. Błonę pęcherza i błonę śluzową okrężnicy) zszywano w sposób przerywany (lub w sposób ciągły) za pomocą linii wchłanialnej 3-0; tylną ścianę zespawano, a przez cewkę wprowadzano balon trzykomorowy. Cewka moczowa dotarła do esicy; wewnętrzna warstwa przedniej ściany zespolenia została zaszyta linią wchłanialną 3-0, a zewnętrzna warstwa przedniej ściany zespolenia zaszyta cienkim drutem. 5. Zespolenie esicy z szyjką macicy Metoda zespolenia jest taka sama jak stomia pęcherza odbytniczego i okrężnicy ściany brzucha. Jeśli nie ma górnych dróg moczowych, nie jest konieczne zespolenie sigmoidowo-esicy. 6. Zamknij bliższy kikut esicy okrężnicy Najpierw wchłanialną linię 2-0 użyto do ciągłego odwracania szwu w celu zamknięcia pnia, a następnie zszywano cienką nicią. Wstrzyknąć izotoniczny roztwór soli fizjologicznej 150-200 ml z cewnika balonowego i obserwować, czy nie ma wycieku wody w szwie kikuta i zespoleniu esicy pęcherza moczowego. W razie potrzeby dodaj szwy. 7. Zamknij otrzewną Wolną sigmoidalną ścianę jelita grubego i sąsiednią tylną otrzewną zaszyto cienkim drutem, aby przymocować ją do tylnej ściany brzucha. Po zszyciu brzegu nacięcia miednicy w zespole otrzewnej umieszczono zespolenie esicy z pęcherzem esicy, zespolenie esicy z moczowodem i proksymalne zamknięcie pnia esicy. Zszyć sigmoidalną przestrzeń krezkową i wady. 8. Umieść drenaż Tylną przestrzeń łonową pozostawia gumowy pasek drenażowy lub podwójny przewód drenażowy. 9. Nacięcie szwów Tradycyjny szew nacięcia ściany brzucha. Komplikacja Jeśli efekt jest zadowalający, pacjent może uzyskać dobrą funkcję oddawania moczu po operacji, taką jak poprawa częstotliwości oddawania moczu, za każdym razem, gdy wydalanie moczu wynosi> 300 ml, a resztkowy mocz <30 ml. Po zatrzymaniu antybiotyków mocz był również sterylny; urografia dożylna potwierdziła, że ​​górne drogi moczowe zostały znacznie zmniejszone lub nie uległy pogorszeniu, a biochemia krwi i czynność nerek były prawidłowe. Jednak niektóre przypadki nadal mają pewne komplikacje. Zakażenie dróg moczowych Częściej u kobiet. Nie stwierdzono znaczącej poprawy częstości pooperacyjnego oddawania moczu, resztkowego moczu> 100 ml, bardziej rutynowych komórek ropnych, dodatniej posiewu moczu i objawów klinicznych, takich jak ostre lub nawracające odmiedniczkowe zapalenie nerek. Przyczyną może być brak opróżnienia esicy w pęcherzu moczowym, szczególnie u pacjentów z przewlekłym odmiedniczkowym zapaleniem nerek przed zabiegiem chirurgicznym. Leczenie: po zabiegu należy stosować skuteczne antybiotyki, w razie potrzeby należy stosować długoterminowe, naprzemienne, złożone leki; oddawanie moczu w odpowiednim czasie; podczas oddawania moczu należy ręcznie nacisnąć dolną część brzucha lub wzmocnić mięśnie brzucha, aby zredukować resztkowy mocz Cewnik powinien być regularnie zamieszkały, a przyczyna powinna być ustalona na czas; zwróć uwagę na czyste okolice narządów płciowych, pacjentki powinny oddać mocz po seksie. 2. Anastomotyka, szyja pęcherza i zwężenie cewki tylnej Zwężenie zespolone pęcherza moczowego wystąpiło po operacji, aw kilku przypadkach gruźlica pęcherza moczowego nie była kontrolowana podczas operacji, co spowodowało rozwój blizny pooperacyjnej. Jednak najczęstszą przyczyną jest to, że dopęcherzowe zmiany gruźlicy nie są wystarczające, więc zespolenie pooperacyjne jest wąskie. Charakteryzuje się utrzymującym się tępym bólem i masą w podbrzuszu, wtórnym oddawaniem moczu, zwiększonym resztkowym moczem, objawami infekcji dróg moczowych i kwasicą wysokiego chloru we krwi. Szyja pęcherza i zwężenie cewki tylnej, główny objaw dysuria. Leczenie: zespolenie esicy okrężnicy i pęcherza powinno być chirurgicznie zbadane, to znaczy esicy okrężnicy jest rozcięty, a zespolenie ma kształt klina. Aby zapobiec pooperacyjnemu zwężeniu pęcherza esicy, niektórzy autorzy opowiadają się za cięciem wolnego jelita esicy wzdłuż okrężnicy krezkowej, aby uzyskać płatkowaty kształt, który następnie łączy się z nacięciem pęcherza. Pooperacyjne zwężenie pęcherza i tylne zwężenie cewki moczowej są wynikiem pooperacyjnego przerostu cewki moczowej i gruczołu krokowego. Objawy są takie, jak powyżej. Leczenie: pacjenci z łagodnymi objawami, regularne poszerzenie cewki moczowej; jeśli objawy są ciężkie, należy wykonać odprowadzenie moczu (zwykle zespolenie esicy z pęcherzem esicy, stomijna stomia ściany pęcherza brzusznego). 3. Refluks moczowodu Pooperacyjna angiografia torbieli sigmoidalnych wykazała, że ​​w zdecydowanej większości przypadków podczas oddawania moczu wystąpił odpływ moczowodu, z najbardziej widoczną pozycją stojącą. Ale jest to bezobjawowe i nie trzeba go leczyć. Objawy, obserwowane głównie w zespoleniu esicy pęcherza moczowego, szyi pęcherza i zwężeniu tylnej cewki moczowej, to samo leczenie jak poprzednio. 4. Zaburzenia wody i elektrolitów Zdolność esicy do jelita grubego do selektywnego resorbowania elektrolitów jest słaba, a po operacji występuje mniej zaburzeń elektrolitów i zaburzeń równowagi kwasowo-zasadowej. Pacjenci z kwasicą chloru o wysokim stężeniu chloru we krwi obserwowani są głównie u pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek przed zabiegiem chirurgicznym i pooperacyjnym zespoleniem pęcherza esicy, szyi pęcherza i zwężeniem cewki tylnej. 5. Kamienie moczowe Kamienie pęcherza są powszechne, a następnie kamienie nerkowe. Przyczyny powstawania kamieni: śluz jelitowy wydzielany przez okrężnicę, mocz alkaliczny, resztkowy mocz resztkowy i infekcja dróg moczowych. Dlatego należy zachęcać pacjentów do picia większej ilości wody i przyjmowania leków, takich jak trawa pieniędzy po operacji. Jeśli nie ma niedrożności dróg moczowych, tworzenie kamieni zmniejszy się po zaniku błony śluzowej esicy i osłabiona zostanie jej zdolność wydzielania. Leczenie powinno opierać się na przyczynie, lokalizacji, wielkości i powikłaniach powstawania kamienia oraz odpowiednim leczeniu.