lęk separacyjny u dzieci
Wprowadzenie
Wprowadzenie Niepokój rozstający się z dzieckiem występuje przed ukończeniem szóstego roku życia, co oznacza, że dziecko jest nadmiernie niespokojne, gdy jest oddzielone od osoby, do której jest przywiązany. Nadmierny niepokój polega na tym, że główne przywiązania mogą zostać całkowicie zranione lub boją się, że nigdy nie wrócą; martw się o główne przywiązanie Separacja Niechęć lub odmowa pójścia do przedszkola lub szkoły z powodu lęku przed separacją (nie z powodu przedszkola lub szkoły), brak poważnych przywiązań, niechęci lub odmowy pójścia do łóżka, uporczywy i nieuzasadniony strach przed samotnością, strach przed pozostaniem bez towarzysza W domu powtarzają się koszmary związane z rozstaniem, a kiedy oczekuje się, że zostaną oddzielone od przywiązania, wystąpią nadmierne i nawracające cierpienia, które można wyrazić jako płacz, napad złości, ból, apatię lub wycofanie; niektóre dzieci są oddzielone. Po powtarzających się objawach fizycznych: nudności, wymioty, ból głowy, ból brzucha, dyskomfort i tak dalej.
Patogen
Przyczyna
Czynniki predysponujące do lęku przed separacją obejmują obowiązkową separację, taką jak śmierć rodzica lub matki, choroba lub rozwód. Czynniki te są podatne na lęk u dzieci o cechach genetycznych.
Czynnik genetyczny
Dzieci urodzone przez rodziców z zaburzeniami lękowymi mają znacznie większą częstość występowania zaburzeń lękowych niż dzieci urodzone przez normalnych rodziców. Co więcej, ten sam wskaźnik zapadalności na identyczne podwójne zaburzenie lękowe może wynosić nawet 50%, co wskazuje, że istnieje ścisły związek między izolowanym zaburzeniem lękowym a dziedzicznością.
2. Nadmierne stowarzyszenie rodzic-dziecko
Dzieci z oddzielnym lękiem zwykle pozostają z matkami lub stałymi wychowawcami i nie mają kontaktu ze światem zewnętrznym, podczas gdy matki są zbyt pielęgnowane i nadmiernie chronione, i robią wszystko, co muszą, aby dzieci mogły się odważyć. Mały, nieśmiały, zależny, niezdolny do przystosowania się do słabości środowiska zewnętrznego i nadmiernego przywiązania do matki. Gdy nagle oddzieli się od matki, lęk przed separacją jest podatny na występowanie.
3. Wpływ wydarzeń życiowych
Przed wystąpieniem lęku przed segregacją często zdarzają się bodźce życiowe: wspólne zdarzenia życiowe to nagłe oddzielenie się od rodziców, frustracja w przedszkolach i nieszczęśliwe wypadki, takie jak poważna choroba lub śmierć krewnych.
Zbadać
Sprawdź
Powiązana kontrola
Badanie neurologiczne Badanie EEG
Objawy kliniczne:
W przypadku izolowanych zaburzeń lękowych pediatrzy powinni spojrzeć na chorobę z perspektywy rozwojowej. Normalny lęk separacyjny występuje u niemowląt już w wieku 6-8 miesięcy. Po 3 latach, gdy dziecko zrozumie, że separacja od przywiązania jest tymczasowa, ten normalny lęk znika. Dlatego dzieci, u których zdiagnozowano tę chorobę, powinny zachować ostrożność przed ukończeniem 5 roku życia, a dzieci zdiagnozowane 30 miesięcy temu nie zostaną zdiagnozowane.
Zaburzenie lękowe związane z separacją jest głęboko zaniepokojone, gdy dzieci są oddzielane od swoich bliskich i powoduje oczywisty niepokój. Większość dzieci często nie ma podstaw, aby martwić się, że ich bliscy opuszczą własne niebezpieczne lub przypadkowe wypadki, więc nie chcą opuszczać swoich bliskich, nie chodzą do przedszkola lub odmawiają. Chodząc do szkoły, nawet jeśli ledwo wchodzisz do szkoły, płaczesz lub walczysz. Niektóre dzieci mogą mieć objawy zaburzeń autonomicznego układu nerwowego, wymiotów, bólu brzucha, bólu głowy itp., A kurs trwa od kilku miesięcy do kilku lat.
Diagnoza
Diagnostyka różnicowa
Identyfikacja:
1. Uogólnione zaburzenie lękowe
Zasięg lęku u dzieci wynika głównie z ich zdolności, wyglądu i tego, co robią, natomiast zaburzenie lękowe związane z separacją jest spowodowane głównie lękiem spowodowanym separacją.
OCD
Dzieci z tym schorzeniem mogą również odczuwać niepokój, gdy są poza domem, ale często jest to specjalna forma objawów wymuszonych lub rytualnych. Takie dzieci niechętnie opuszczają rodzinę. Ponadto dzieci z zaburzeniem obsesyjno-kompulsyjnym obawiają się o bezpieczeństwo swoich rodziców, ale ten pomysł jest irracjonalny, nawet jeśli rodzice nie odczują ulgi przed nimi, a dzieci będą się bać agresywnych impulsów skierowanych przeciwko rodzicom.
3. Fobia szkolna
Kiedy dzieci doświadczają przypadkowej traumy w szkole, boją się środowiska szkolnego i odmawiają chodzenia do szkoły, co różni się od oddzielenia lęku od małych dzieci i odmowy pójścia do szkoły, a to ze względu na lęk przed separacją.
